«Είναι γνωστό ότι ο Γέροντας,
εκτός από τα ελληνικά, δεν γνώριζε άλλη γλώσσα. Όμως συνέβη επανειλημμένως
–όταν υπήρχε λόγος- με την γλώσσα της Πεντηκοστής να συνομιλήσει και να
συνεννοηθεί θαυμάσια με ετεροδόξους.
«Ήμουν παρών», διηγείται ο
Ι.Ε.Κ., «κάποτε στο Κελλί του Γέροντα μαζί με άλλους τρεις επισκέπτες και ένα
Γάλλο που δεν μιλούσε λέξη Ελληνικά. Όταν ήρθε η σειρά του να μιλήσει με τον
Γέροντα , πήγαν πιο πέρα και για δεκαπέντε λεπτά συνομιλούσαν καθισμένοι στα
κούτσουρα. Τους βλέπαμε που συζητούσαν με ενδιαφέρον. Πώς επικοινωνούσαν, αφού
δεν υπήρχε κοινή γλώσσα επικοινωνίας; Ο ξένος έφυγε χαρούμενος. Η ικανοποίηση
φαινόταν έκδηλη στο πρόσωπό του».
***********
Γάλλος περιηγητής είχε
συμφωνήσει με κάποιο μοναχό να πανε μαζί να δούνε τον Γέροντα . Το βράδυ είχε
αγρυπνία στο μοναστήρι που έμενε. Ο μοναχός μετά την αγρυπνία πήγε στο κελλί
του να ξεκουραστεί. Αλλά ο αλλοδαπός από τον πόθο να δει τον Γέροντα κατέβηκε
μόνος του στο Καλύβι. Συνομίλησαν θαυμάσια και από την συζήτηση σχημάτισε την
εντύπωση ότι ο Γέροντας γνώριζε άπταιστα Γαλλικά.
**********
Πνευματικό τέκνο του Γέροντα
διηγείται: «Μια μέρα πήγα πρωί στην «Παναγούδα». Μόλις είχε φωτίσει. Χτύπησα το
σιδεράκι και μου άνοιξε ο Γέροντας χαμογελώντας. Με ρώτησε:
– Τι λες εσύ, παπα-… όταν ο
άγιος Εφραίμ ο Σύρος επισκέφτηκε τον Μέγα Βασίλειο, χρειάσθηκαν διερμηνέα;
-Νομίζω όχι, Γέροντα, του είπα.
»Πέρασα στο Αρχονταρίκι και
βρήκα έναν αλλοδαπό επισκέπτη. Μέχρι να ετοιμάσει ο Γέροντας το κέρασμα, με τα
λίγα Αγγλικά που ήξερα πιάσαμε την συζήτηση και μου είπε ότι χθες βράδυ ήρθε
αργά. Καθυστέρησε, γιατί έχασε τον δρόμο, πέρασε η ώρα και ο Γέροντας τον
φιλοξένησε. Στην αρχή δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν. Ο Γέροντας τον άφησε για
δέκα λεπτά (φαίνεται έκανε προσευχή) και μετά συνεννοούνταν χωρίς καμιά
δυσκολία. Ο Γέροντας μιλούσε Ελληνικά, ο αλλοδαπός Αγγλικά, αλλά καταλάβαινε ο
ένας τον άλλο.»
Από το βιβλίο:
ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ του ιερομονάχου Ισαάκ
Από το Κεφάλαιο: «Συνεννόηση με
ετερογλώσσους» σ. 618-621
Πηγή μας:
