Βιογραφικό Σημείωμα Μιας Δασκάλας (Δήμ. Νατσιός)

Πραγματικά, τέτοιους παιδαγωγούς έχει ανάγκη το Γένος μας.

Δασκάλους σαν τον σεβαστό συνάδελφο Δημήτρη Νατσιό και σαν την ηρωίδα της Μακεδονίας μας Αικατερίνη Χατζηγεωργίου.

Τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται στις επάλξεις του αγώνα της παιδείας μας.

Άοκνους σκαπανείς των αξιών του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας, που ευλαβικά υπηρετούν, με όλο τους το είναι, Χριστό και Ελλάδα!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚO ΣΗΜΕIΩΜΑ ΜΙΑΣ ΔΑΣΚAΛΑΣ (Δήμ. Νατσιός)

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-θεολόγος

Κιλκίς

«Τήν λευτεριά ρωτήσανε ποιᾶς μάνας εἶναι γέννα /

καί εἶπε πῶς τήν γέννησε τό ἑλληνικό τό αἷμα».

.  Ἀφιέρωμα τό παρόν σημείωμα.  Ὄχι μόνον ἐπετειακό, ἀλλά καί λίαν ἐπίκαιρο. «Καί ἄν εἶναι πλῆθος τ’ ἄσχημα κι ἄν εἶναι τ’ ἄδεια ἀφέντες», ἀκολουθώντας «τά μονοπάτια τῆς ποίησης» τοῦ Παλαμᾶ, ἔχουμε τό κελάρι τό πατρογονικό, γεμάτο τζιβαϊρικά πολυτίμητα καί πρόσωπα τιμαλφῆ.

. Τοῦτες τίς σακάτικες ὧρες ποῦ περνᾶ ἡ πατρίδα, μέ τά στίφη τῶν μωχαμετάνων, ποῦ τά βάφτισαν «πρόσφυγες καί μετανάστες» οἱ ἀριστερομυαλοι γραικύλοι, νά ἀκυρώνουν τήν Ἐπανάσταση τοῦ Εἰκοσιένα, μέ ἡγέτες «νάνους καί ἀρλεκίνους», ποῦ μᾶς πνίγουν μέ τίς ἀναθυμιάσεις τους, παρηγοριά καί καταφυγή, ἡ πατραγαθία. Οἱ πράξεις, ἡ εὔκλεια τῶν προγόνων.

. Μία παρένθεση. Δάσκαλος σέ μικρά παιδιά, ΣΤ΄  Δημοτικοῦ φέτος, ἀφήνω στήν ἄκρη τά βιβλία, τίς καντιποτένιες φλυαρίες τοῦ ὑπουργείου, καί, πολλές φορές, στρώνομαι καί καταγράφω κείμενα εὐσύνοπτα, κατανοητά καί κατάλληλα γιά τήν κρίσιμη, ἐξοπλιστική ἡλικία τους.  Ἐπιμένω κυρίως σέ ἀφιερώματα. 

 Η νεώτερη ἱστορία μᾶς προσφέρεται. Τό μάθημα τῆς Ἱστορίας εἶναι δίωρο (ἐβδομαδιαίως).  Ὅποτε ἐπιλέγω δέκα περίπου πρόσωπα – Κολοκοτρώνης, Κανάρης, Καραϊσκάκης, Μπότσαρης, Σολωμός, Παπαφλέσσας, Παῦλος Μελάς, Γρηγόρης Αὐξεντίου, μεταξύ αὐτῶν – τήν εὐωδία, δηλαδή, τῆς ἱστορίας μας καί τούς παρουσιάζω στούς μαθητές μου.  Χαίρονται χαράν μεγάλη καί καμαρώνουν. 

Παρουσιάζω κυρίως στά παιδιά νόστιμα ἤ ἡρωικά ἐπεισόδια ἀπό τόν βίο καί τήν πολιτεία σας. Αὐτά τούς συγκινοῦν, ἐντυπώνονται ἀνεξίτηλα στή δροσερή μνήμη τους.

. Παράδειγμα:  Ἔλεγε ὁ Κολοκοτρώνης: «Κάποτε ἡ κουκουβάγια ἤθελε ν’ ἀλλάξει φωλιά, γιατί ἡ παλιά εἶχε λερωθεῖ ἀπό τίς κουτσουλιές της.  Ὅπου καί νά πᾶς, τῆς εἶπε ἄλλο πουλί, καί τόν κῶλο σου μαζί σου θά τόν πάρεις». Γέλιο τά παιδιά καί θαυμασμό γιά τήν θυμοσοφία τοῦ Γέρου τοῦ Μοριά.  

Διδασκαλία σημαίνει «τέρπειν καί διδάσκειν» κατά τόν ἀείχλωρο λόγο τοῦ Πλάτωνα. Καί πάντα μέ ταπείνωση καί ὄχι ταπεινώνοντας τά, ἔχοντας πάντοτε ὑπ’ ὄψιν ὅτι διδάσκουμε καί συμβουλεύουμε ἀνθρώπους πολύ καλύτερους ἀπό ἐμᾶς.

.  Ἀφιέρωμα, λοιπόν, τό παρόν σημείωμα σέ μία – τίτλος τιμῆς, ἀνυπέρβλητος –  Δασκάλα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, τήν Αἰκατερίνη Χατζηγεωργίου.  Μᾶς ἄφησε ἕνα βιογραφικό σημείωμα, δέν τό ἔγραψε μέ μελάνι.  Τό χάραξε μέ τό αἷμα της.  Δέν φώτισε μέ τόν λόγο της, ἀλλά μέ τό κορμί της.  Ἔγινε ἡ ἴδια λαμπάδα.  Τό βιογραφικό της τό κατέθεσε στό Συναξάρι τῶν Ἡρώων του Γένους.

Ἄς τό διαβάσουμε μέ εὐλάβεια:

. Ὄνομα:                          Αἰκατερίνη Χατζηγεωργίου

. Τόπος γεννήσεως: Γευγελῆ Μακεδονίας, πόλη ἑλληνική, ποῦ σήμερα εἶναι στήν κατοχή τῶν Σκοπιανῶν.

. Ἔτος γεννήσεως:       1885

. Ἐπάγγελμα: Στά δεκαοκτώ της ἔγινε δασκάλα στά σκλαβωμένα Ἑλληνόπουλα τῆς Μακεδονίας.

. Βασικές Σπουδές:  Σπούδασε στό Παρθεναγωγεῖο Μοναστηρίου, πόλη κάποτε μέ ἀκμαῖο ἑλληνικό πληθυσμό, τήν ὁποία κατέχουν οἱ πλαστογράφοι τῆς ἱστορίας.

Δέν σπούδασε σέ κάποιο Παιδαγωγικό Τμῆμα, στό ὁποῖο διδάσκουν ἐθνομηδενιστές καί νεοταξικά ἀπολειφάδια τύπου Ρεπούση, ποῦ ἐξοργίζονται διότι γίνεται ἁγιασμός στά σχολεῖα – κατά δήλωσή της πρό μηνός – καί… δαιμονίζεται γιατί ἀκόμη ἐκκλησιάζονται τά σχολεῖα.  

Ἄν εἶχε καθηγήτρια τήν Ρεπούση, ἡ Αἰκατερίνη, θά πήγαινε μέ τούς Κομιτατζῆδες ἤ θά τήν ἀπέλυαν, γιατί θά χαρακτηριζόταν ἐθνικίστρια, δασκάλα τοῦ σκοταδισμοῦ.  Δόξα τῷ Θεῶ τότε δέν εἴχαμε παιδαγωγικά τμήματα. 

Εἴχαμε Παρθεναγωγεῖα, Μεγάλες του Γένους Σχολές, Πανεπιστήμια ἡρώων.

. Μεταπτυχιακές σπουδές:  Ἔκανε μεταπτυχιακές σπουδές στό ἀθάνατο πανεπιστήμιο τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, εἰδικεύτηκε στήν φιλοπατρία καί τήν αὐτοθυσία. Ἀναγορεύτηκε διδάκτωρ τοῦ ἡρωισμοῦ στίς 14 Ὀκτωβρίου τοῦ 1904, μέ βαθμό «ἄριστα», ἀπό τούς ἐπιβλέποντες καθηγητές ποῦ ἄκουγαν στά ὀνόματα Παῦλος Μελάς καί Ἀναστάσιος Καρατάσος.

. Ἐκπαιδευτική καί κοινωνική δράση:  Δίδαξε στά ἑλληνόπουλα γλώσσα καί ἱστορία.  Τούς μάθαινε τήν ἀγάπη στόν Χριστό καί τήν ἁγία του Ἐκκλησία:  «Μία φορά κι ἕναν καιρό», τούς ἔλεγε, «σέ τοῦτα ἐδῶ τά δοξασμένα χώματα ζοῦσε ὁ βασιλιάς Ἀλέξανδρος, ποῦ σκόρπισε τό φῶς καί τόν ἑλληνικό πολιτισμό στά πέρατα τοῦ κόσμου… 

Μία φορά κι ἕναν καιρό ἀπό τοῦτα τά ἅγια χώματα διάβηκε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, σάν ἦρθε νά φέρει τόν Χριστιανισμό στήν ἤπειρό μας».  

Καί τά παιδόπουλα μέ ὀρθάνοιχτα τά μάτια τήν κοίταζαν καί ἔκλειναν στά ἄγουρα φυλλοκάρδια τους, μέ ἀνείπωτη περηφάνια, τόν λόγο, τόν σπόρο τόν ἐθνικό, ποῦ ἀργότερα θά γεννοῦσε καρπό πολύ.

. Μισθός:  Ἀφιλοκερδῶς, μέ ἔντιμο πενία, ζοῦσε ἡ Αἰκατερίνη.  Δέν… κατέβαινε σέ ἀπεργίες γιά «αὔξηση μισθῶν», δέν ἔγινε συνδικαλίστρια σέ κάποια ΔΟΕ γιά νά γλιτώσει τήν αἴθουσα. 

Ὄχι. 

Ἀνέβαινε τά σκαλοπάτια τῆς λευτεριᾶς. 

Νυχθημερόν, μονάχη ἔγνοια της, ἡ σωτηρία τῆς Μακεδονίας.  Ἀτρόμητη, «εἰς τό ἔθνος προσέφερε ὅ,τι ἦτο δυνατόν ὡς ἡρωίδα τοῦ 21», γιά νά θυμηθοῦμε τήν διαθήκη τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη, ποῦ κι αὐτός κατατάσσει τόν ἑαυτό του στήν «λεβεντουργιά» τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος.

. Προαγωγές:  Στά δεκαεννιά της χρόνια ἡ Αἰκατερίνη Χατζηγεωργίου πῆρε τήν τιμιότερη προαγωγή.  Ἀπό ἁπλή δασκάλα προάγεται σέ ἡρωίδα τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.  14 Ὀκτωβρίου 1904.  

Μία συμμορία κομιτατζήδων περικυκλώνει τό σπίτι, κοντά στήν Γευγελή, στό ὁποῖο φιλοξενοῦνταν ἡ δασκάλα.  

Οἱ θρασύδειλοι Βούλγαροι πάση θυσία θέλουν νά τήν δολοφονήσουν. Τῆς ζητοῦν νά παραδοθεῖ.  Ἀπαντᾶ μέ τό ἀντίλαλο τοῦ Ζαλόγγου: «Ἐγώ Ἑλληνίδα γεννήθηκα,  Ἑλληνίδα καί θά πεθάνω». 

Λέγοντας Ἑλληνίδα ἐννοοῦσε τάφο.

Λόγος ἐθνικός γι’ αὐτήν εἶναι νά μιλᾶς μές ἀπό τόν τάφο. 

Ἔτσι γράφεται ἡ ἱστορία μας. «Ἀπ’ τά κόκκαλα βγαλμένη…». 

Τρεῖς ὧρες πολεμοῦσε. Ἔβαλαν φωτιά οἱ πρόγονοι τοῦ Ζάεφ –ὁ φίλος του Ἀλέξη τοῦ προδότη– καί τήν ἔκαψαν ζωντανή.

. Διακρίσεις τιμητικές: Ὄχι. Τό κράτος, ἡ νῦν  παλιοψάθα τῶν ἐθνῶν, δέν τῆς προσέφερε καμιά διάκριση. Σχολεῖα ἀνά τήν χώρα ἔβαλαν διάφορες ὀνομασίες. «Δημήτρης Γληνός, Ἄλ. Δελμοῦζος, Μελίνα Μερκούρη».  

Κανένα δέν φέρει τό ονομά της. Καί σίγουρα λίγοι δάσκαλοι ἔχουν ἀκουστά τήν ἡρωίδα δασκάλα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα.  

Ἄς εἶναι. 

Οἱ ἥρωες δέν ἔχουν ἀνάγκη «κρατικῆς ἀναγνωρίσεως». 

Τούς παίρνει στά φτερά της ἡ Δόξα, γιατί μαρτύρησαν γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη στήν ἁγία καί τῆς Μακεδονίας τήν ἐλευθερία. «Ὅλο εἰς τόν κρεμνόν κυλάμεν κάθε μέρα», ἔγραφε μέ τό γιαταγάνι τοῦ ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης. 

Εἶναι αὐτό τό γκρέμισμα κάθοδος εἰς Ἅδην; 

Ἴσως. 

Μήπως γίνει καί τόπος Ἀναστάσεως; 

«Εἴθε», ὅπως ἔγραφε ἡ περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη. Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν ἀθάνατων διδασκαλισσῶν τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα.

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-θεολόγος

Κιλκίς

Πηγή μας:

https://odysseiatv.blogspot.com/2019/10/o-i.html

ΑΘΑΝΑΤΗ!

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ!