π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ:
ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ
Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ «ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ
ΑΝΑΤΟΛΗΝ»
1. Ὁ Τεκτονισμός/Μασονία εἶναι ἐμβόλιμο μέγεθος στήν ἑλληνορθόδοξη κοινωνία, ποῦ παρασιτεῖ στό σῶμα της, μέ συνέπειες ὀδυνηρές γιά την συνοχή καί ταυτότητά της. Τό σημαντικότερο: Ὁ Τεκτονισμός εἶναι τοκετός ξένων ὠδίνων, ξένος τελείως πρός τήν ταυτότητα τοῦ Γένους/Ἔθνους μας, καί μάλιστα στήν οὐσία του μή συμβατός μέ αὐτήν. Ἔτσι, ἐνεργεῖ τον ἰδεολογικό διαμελισμό τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, κυρίως στά «ὑψηλότερα» κοινωνικά στρώματά της, συμβάλλοντας στή διαιώνιση καί τό βάθεμά του ἰδεολογικοῦ μας διχασμοῦ. Ἡ δράση του (ἀπό τόν 18ο αἰώνα) στόν δικό μας γεωγραφικό χῶρο ἐθεμελίωσε τήν βεβαιότητα ὅτι ἡ Μασονία ταυτίζεται με τόν ἀποκρυφισμό καί τήν σκοτεινότητα λειτουργίας καί ἐνέργειας, κάτι ποῦ ὑποστασιώνεται στή γνωστή στά Ἰόνια Νησιά καί ἀπαξιωτική γιά κάποιον διατύπωση• «σάν μασόνος»…
Ὁ Ἑλλαδικός
Τεκτονισμός ἔχει προέλευση ἀγγλική.
Τό βρετανικό στοιχεῖο, ὅποια καί ἄν ἦταν ἡ
δραστηριότητά του ἐπιδόθηκε στήν ἵδρυση (ἀγγλικῶν) τεκτονικῶν στοῶν. Ἡ «ἱεραποστολική»
αὐτή
κινητικότητα ἐνίσχυε οὐσιαστικά καί
τήν προώθηση τῆς βρετανικῆς πολιτικῆς. Τά ἀρχειακά
στοιχεῖα διαψεύδουν
τόν περί τοῦ ἀντιθέτου ἰσχυρισμό
τῶν δικῶν μᾶς
τεκτόνων, πρό πάντων τά ἀρχεῖα τοῦ Colonial
Office (ὑπουργείου
ἀποικιῶν) γιά τά
Ἑπτάνησα
(1814-1864). Ἡ πρώτη Στοά στήν «κάθ? ἠμᾶς Ἀνατολήν» ἱδρύθηκε στή
Σμύρνη μέ πρωτοστάτη σέ αὐτήν τήν κατεύθυνση τόν ἐπιφανῆ τέκτονα Ἀλέξανδρο
Ντρυμόν. Ἀπό τή Σμύρνη ἐξαπλώθηκαν
οἱ Στοές στήν
Κωνσταντινούπολη μέ τήν ἵδρυση καί ἐκεῖ Στοᾶς τό
1848. Τό εὐρωπαϊκό πολιτιστικό κλίμα καί ἡ
κοσμοπολίτικη πληθυσμιακή σύνθεση εὐνοοῦσαν την εἰσαγωγή
νέων ἰδεῶν, ποῦ ἔβαινε
παράλληλα μέ τήν ἀποδυνάμωσή της χριστιανικῆς πίστης
καί τοῦ
συνδέσμου μέ τήν ὀρθόδοξη παράδοση. Δεν εἶναι συνεπῶς
περίεργο, ποῦ τέκτονες κατεῖχαν
θέσεις καί σέ αὐτό το Φανάρι καί τό Πατριαρχεῖο ἤδη περί
τό 1755. Στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα, ἐξ ἄλλου, εἶχαν ἱδρυθεῖ Στοές
στήν Ἀθήνα, τήν
Ζαγορά, τά Ἀμπελάκια, τά Ἰωάννινα
καί τά Ἰόνια
Νησιά (πρῶτος «ἀπολογητής»
τοῦ
τεκτονισμοῦ στην Ζάκυνθο ὁ κληρικός
Ἀντώνιος
Κατήφορος). Ὁ Τεκτονισμός στηριζόταν κυρίως στό ἀστικό
στοιχεῖο, κινήθηκε
δέ στόν χῶρο τῶν λογίων,
τῶν ἐμπόρων και
τῶν
Φαναριωτῶν.
2. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία,
στό ἑλληνόφωνο
τμῆμα της, ἔλαβε
νωρίς θέση ἀπέναντι στό Τεκτονισμό καί τήν ἀπειλή
του, γιά τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, τήν ὁποία ἀναιρεῖ καί μόνη
ἡ παρουσία
του. Ἡ πρώτη
θεωρητική καταδίκη του Μασονισμοῦ στό
κλίμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου ἔγινε σχεδόν σύγχρονα μέ τήν ἵδρυση Στοῶν του.
Μαρτυρία ἁγιορείτικου χειρογράφου ὑποστηρίζει
τήν ἔκδοση
συνοδικοῦ
καταδικαστικοῦ γράμματος το 1745. Ἀποκήρυττε
τούς τέκτονες ὡς «ἀθέους»,
μέ τήν γνωστή ἔννοια ποῦ εἶχε ἡ λέξη ἤδη στήν
Καινή Διαθήκη (Ἐφεσ. 2, 12), ὡς ἀρνούμενους
δηλαδή τόν μόνο ἀληθινό Θεό, στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ
πατριαρχικός ἀφορισμός, ἐξ ἄλλου, τοῦ 1793
(Νεόφυτος Β΄) συμπεριελάμβανέ «τους Βολταίρους καί Φρανκμαζόνας καί Ροσσούς καί
Σπινόζας» –τούς πρωτεργάτες δηλαδή τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης.
Πρέπει δέ ἐδῶ νά ὑπογραμμιστεῖ ὅτι ὁ
Τεκτονισμός
καί ἡ εἰσβολή του
στό χῶρο τῆς
Ρωμαίϊκης Ἐθναρχίας ἐπηρέασαν καί
τή στάση τῆς ἔναντί της
Γαλλικῆς Ἐπανάστασης
καί τῶν Ἰδεῶν της. Ἄλλωστε,
καί ὁ Ναπολέων
μέ τούς ἀδελφούς
του ἤσαν
διακεκριμένοι τέκτονες. Κατά τόν καλό γνώστη τῶν
πραγμάτων Στῆβεν Ράνσιμαν, «οἱ ἰδέες τοῦ
Τεκτονισμοῦ τόν ΙΘ΄ αἵ. ἤσαν ἐχθρικές
πρός τίς ἀρχαῖες ἐκκλησίες».
Μέ τήν εἰσχώρηση
μάλιστα καί μερικῶν Ἑλλήνων ἐκκλησιαστικῶν στή
Μασονία ἐπιτεύχθηκε
ἡ «ἐξασθένιση
τῆς ἐπιρροῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».
Πρό ἐτῶν
συνεξέδωσα μέ τόν ἐκλεκτό φιλόλογο κ. Χαράλαμπο
Μηνάογλου πολλά καί καλά ὑποσχόμενο, ἕνα ἔργο τοῦ 1782,
γραμμένο ἀπό τόν Ἀγάπιο
Κολλυβά Παπαντωνάτο, μέ τίτλο «Ἀνατροπή τῆς
Φραγμασονικῆς πίστεως». Τό ὀγκῶδες αὐτό ἔργο δείχνει μία προχωρημένη καί τεκμηριωμένη
γνώση τοῦ
Μασονισμοῦ, ποῦ μάλιστα ἀντιμετωπίζεται
ὡς
θρησκεία, ἀναιρετική της Ὀρθοδοξίας
καί γενικά του Χριστιανισμοῦ.
Τόν 19ο αἰώνα ὁ Τεκτονισμός,
ἡ
φιλοσοφία καί οἱ ἐπιδιώξεις
του, ἀλλά και ἡ μέθοδός
του, ἔγιναν
πλέον σαφῆ στά ἀγγλοκρατούμενα
Ἑπτάνησα.
Τό 1839 συνέταξε πολυσέλιδη (ἀνέκδοτη ἀκόμη, ἀλλά
παρουσιασμένη ἐπιστημονικά) ἀναίρεση
τοῦ
Τεκτονισμοῦ, ὁ τότε Ἔφορος
(1837-1839) –πρύτανίς– της Ἰονίου Ἀκαδημίας
καθηγητής τῆς Θεολογίας, ἱερομόναχος
Κωνσταντῖνος Τυπάλδος-
Ἰακωβάτος
(1795-1867), ὁ μετέπειτα πρῶτος
σχολάρχης τῆς Ι. Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης
(Οἰκουμενικό
Πατριαρχεῖο). Εἶναι
γνωστή ἐπίσης ἡ ἀντιμασονική
δράση τοῦ Κοσμᾶ
Φλαμιάτου (†1852) καί τοῦ Ἀποστ. Μακράκη
(†1905), ὅπως κατά τόν 20ο αἰώνα τά ἀντιμασονικά
ἔργα του Καθηγητού
Πᾶν.
Τρεμπέλα, τοῦ π. Ἐπιφανίου
Θεοδωροπούλου, τοῦ Ν. Ψαρουδάκη, τοῦ Κ.
Τσαρούχα, τοῦ Β. Λαμπρόπουλου, τοῦ Ν.
Φιλιππόπουλου κ.α.
3. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ
τήν πολυδημοσιευμένη Ἐγκύκλιό της τοῦ 1933, μετά
τήν γνωμάτευση τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, τηρεῖ στάση
σαφῆ και ρωμαλέα.
Μέ βάση τά κείμενα τῆς Ὀρθόδοξης
Παράδοσης καί τά βιβλία του Τεκτονισμοῦ ἀκολουθεῖ τήν ἄποψη τῆς
Διορθόδοξης Ἐπιτροπῆς (Ἅγιον Ὅρος, 1930)
καί «καταδικάζει» τόν Τεκτονισμό, ὅπως θά
πράξει καί μέ ἄλλα κείμενά της τό 1972, 1984 καί 1996. Ἤδη, τό
1933 ἡ Ἱερά
Σύνοδος δέχεται τόν χαρακτήρα τοῦ
Τεκτονισμοῦ ὡς
θρησκείας, ἐπιμένοντας στην ἐπικινδυνότητά
του. «Ἡ Μασονία
-δηλώνεται- δέν εἶναι ἁπλή τίς φιλανθρωπική
ἕνωσις ἤ
φιλοσοφική σχολή, ἄλλ’ ἀποτελεῖ
μυσταγωγικόν σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνήσκει
τάς παλαιᾶς ἐθνικᾶς
θρησκείας ἤ λατρείας, ἀπό τῶν ὁποίων
κατάγεται καί τῶν ὁποίων
συνέχειαν καί ἀναβίωσιν ἀποτελεῖ. Τοῦτο ὄχι ἁπλῶς ὁμολογούσιν,
ἀλλά καί ἐναβρυνόμενοι
διακηρύττουσιν αὐτοί οἱ
πρόκριτοι τῶν ἐν ταῖς Στοαῖς
διδασκάλων…». Τά συμπέρασμα: «Οὕτως ἡ
Μασονία
ἀποδεδειγμένως
τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος, κεχωρισμένη καί
ξένη της Χριστιανικῆς Θρησκείας».
Βέβαια αὐτά τά ἀρνοῦνται ἐπισήμως οἱ
Τέκτονες, διαφωνοῦν ὅμως πρός
τά ἴδια τά
κείμενα καί τίς κατά καιρούς διακηρύξεις γνωστῶν
τεκτόνων. Ἀλλά καί ἡ
Διορθόδοξη Διάσκεψη τοῦ 1930 ἐχαρακτήρισε
τήν Μασονία «ὡς σύστημα ἀντιχριστιανικόν
καί πεπλανημένον». Ὑπάρχει δηλαδή ἀδιατάρακτη
συνέχεια στήν περί Μασονίας ἀντίληψη καί στάση τῆς Ἐκκλησίας
μας. Τό 1782 καί ὁ Ἀγάπιος Παπαντωνάτος εἶχε
δηλώσει: «Ἡ φραγμασονική πίστις εἶναι ἡ πλέα ἀσεβεστέρα
καί ἡ πλέα ἐπιβλαβεστέρα
εἰς τό ἀνθρώπινον
γένος ἀπό ὄσας ἀσεβείας ἐστάθησαν ἀπό τήν ἀρχήν τοῦ αἰῶνος ἕως τῆς
σήμερον». Καταλήγει δέ στό συμπέρασμα, ὅτι ὁ ἐκτονισμός
εἶναι ἀντιχριστιανικός
καί πλήρης ἀνατροπή τοῦ
Χριστιανισμοῦ.
Εἶναι
γεγονός ὅτι ἡ Μασονία
μέ τόν συγκρητιστικό τῆς χαρακτήρα («ὅλα στο ἴδιο
τσουκάλι») λειτουργεῖ ὡς ὑπερθρησκεία
ὑπερθεός ὁ θεός της
Μ.Α.Τ.Σ.=Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ
Σύμπαντος), ποῦ καταβροχθίζει τά διάφορα θρησκεύματα ὅσο καί ἄν ἰσχυρίζεται
ὅτι δέν τά
θίγει. Ἰδιαίτερα το
ἀσυμβίβαστο
μέ τήν Μασονία ἰσχύει γιά τόν (ὀρθόδοξο)
Χριστιανό, διότι ἰσοπεδώνει τόν Χριστό μας, ταυτίζοντας τόν μέ
διάφορους «μύστες», ἀρνούμενη βάναυσα τήν μοναδικότητα καί ἀποκλειστικότητα
(Πράξ. 4,12) στη σωτηρία, τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποῦ ΜΟΝΟΣ μπορεῖ
νά ὁδηγήσει
στήν θέωση ὡς ἕνωση μαζί Του. Διότι ὁ
Χριστός δίνει στον ἄνθρωπο ὡς Θεάνθρωπος, ὅ,τι Αὐτός ἔχει, δηλαδή θεότητα, τήν ἄκτιστη
καί θεοποιό Χάρη Του. Ἀντίθετα, ὁ Χριστός
μᾶς
χαρακτηρίζεται ἀπό ἐπιφανῆ
τέκτονα
(Βρατσάνος) «ὁ μεγάλος Ναζωραῖος
Μύστης». Στό βιβλίο τοῦ («Το βιβλίο τοῦ Μαθητοῦ»)
σημειώνει: «Ὁ σημερινός τέκτων γνωρίζει καλά, ὅτι ἡ
μύησίς
του στά τεκτονικά μυστήρια τόν ἔκαμε τέκτονα ὅμοιο μέ τόν
Ποσειδώνα καί τόν Ἀπόλλωνα καί τόν Ἀμφίωνα
καί τόν Χριστό». Ὁ ἰσχυρισμός ἄρα Ἑλλήνων τεκτόνων, ὅτι
παραμένουν πιστοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἀποδεικνύει
ἤ ὅτι ἀγνοοῦν τόν Χριστιανισμό στό σύνολό του ἤ
ὅτι εἶναι ἀπατεῶνες. Τρίτον δέν ὑπάρχει! Γι’ αὐτό καί ἰσχύει
πάντοτε τό ἀσύμπτωτο καί ἀσυμβίβαστό
της ἰδιότητας
τοῦ Τέκτονος
μέ τήν ἰδιότητά
του (ὀρθοδόξου)
Χριστιανοῦ, κατά τίς διακηρύξεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
μας, ποῦ
ἐπαναβεβαιώθηκαν
ἀπό τόν
μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο κυρό Χριστόδουλο τό 1988 μέ ἕνα ἐγκύκλιο
κείμενό του μέ τίτλο: «Γιατί δέν μπορεῖ νά εἶμαι μασῶνος. Ὡς Ἕλλην καί Ὀρθόδοξος
Χριστιανός δέν μπορεῖ νά ἀνήκω στην
Μασωνία». Τό κείμενο αὐτό παραθέτει δέκα σημεῖα, ποῦ αἰτιολογοῦν την ἀποστροφή
του στή μασονική ἰδιότητα. Στό σημεῖο 10
γράφει συμπερασματικά: «Ἡ Μασωνία κατά τήν Ἐκκλησία
μας, εἶναι
σύστημα ἀντιχριστιανικόν
καί πεπλανημένον, διά τοῦτο καί δέν συμβιβάζεται ἡ
ἰδιότης
τοῦ
Χριστιανοῦ μέ τήν ἰδιότητα
τοῦ Μασώνου.
Οἱ πιστοί ὀφείλουν νά
ἀπέχουν τῆς
Μασωνίας, καί ὅσοι παρεπλανήθησαν καλοῦνται να μετανοήσουν
καί ἐπανέλθουν
στούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
μας». Καί ἡ ἀκροτελεύτια
φράση τοῦ
κειμένου: «Ἄν
γίνω μασῶνος, πρέπει νά παύσω νά εἶμαι
Ὀρθόδοξος καί Ἕλλην»! Συνεπῶς, οὐδέν
πρόβλημα θά ὑπάρξει, ἄν ἡ
Ἱεραρχία
μας, γιά μία ἀκόμη φορᾶ, ἀνανεώσει
τίς παλαιότερες διακηρύξεις τῆς γιά τήν Μασονία.
Συμπερασματικά,
δέν μπορεῖ νά τίθεται τό ἐρώτημα,
ἄν ὁ Μασονισμός ἔχει καταδικασθεῖ
ἀπό τήν Ἐκκλησία μας. Διότι ἔχει
ἐλεγχθεῖ ἐπανειλημμένα, καί μάλιστα ὡς
συγκρητιστική πολιτικοθρησκευτική πολυεθνική Ὀργάνωση,ἀσυμβίβαστη πρός τόν Χριστιανισμό ὡς
Ὀρθοδοξία. Τόν πολιτικό του ρόλο σήμερα
πραγματοποιεῖ ἡ Λέσχη Bilderberg, ποῦ
ἔχει αἰχμαλωτίσει τήνπλειονότητα τῶν
πολιτικῶν δυνάμεων τοῦ τόπου μας.
Πηγή: Ὀρθόδοξος
Τύπος, 30/3/2012
Πηγή μας:
