π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ:
ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ
Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ «ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ
ΑΝΑΤΟΛΗΝ»
1. Ὁ Τεκτονισμός/Μασονία εἶναι
ἐμβόλιμο μέγεθος στήν ἑλληνορθόδοξη
κοινωνία, ποῦ παρασιτεῖ στό σῶμα της,
μέ συνέπειες ὀδυνηρές γιά την συνοχή καί ταυτότητά της. Τό
σημαντικότερο: Ὁ Τεκτονισμός εἶναι τοκετός ξένων ὠδίνων,
ξένος τελείως πρός τήν ταυτότητα τοῦ Γένους/Ἔθνους μας, καί μάλιστα στήν οὐσία του
μή συμβατός μέ αὐτήν. Ἔτσι, ἐνεργεῖ τον ἰδεολογικό
διαμελισμό τῆς ἑλληνικῆς
κοινωνίας, κυρίως στά «ὑψηλότερα» κοινωνικά στρώματά της,
συμβάλλοντας στή διαιώνιση καί τό βάθεμά του ἰδεολογικοῦ μας
διχασμοῦ. Ἡ δράση
του (ἀπό τόν
18ο αἰώνα) στόν
δικό μας γεωγραφικό χῶρο ἐθεμελίωσε
τήν βεβαιότητα ὅτι ἡ Μασονία
ταυτίζεται με τόν ἀποκρυφισμό καί τήν σκοτεινότητα
λειτουργίας καί ἐνέργειας, κάτι ποῦ
ὑποστασιώνεται
στή γνωστή στά Ἰόνια Νησιά καί ἀπαξιωτική
γιά κάποιον διατύπωση• «σάν μασόνος»…
Ὁ Ἑλλαδικός
Τεκτονισμός ἔχει προέλευση ἀγγλική.
Τό βρετανικό στοιχεῖο, ὅποια καί ἄν ἦταν ἡ
δραστηριότητά του ἐπιδόθηκε στήν ἵδρυση (ἀγγλικῶν) τεκτονικῶν στοῶν. Ἡ «ἱεραποστολική»
αὐτή
κινητικότητα ἐνίσχυε οὐσιαστικά καί
τήν προώθηση τῆς βρετανικῆς πολιτικῆς. Τά ἀρχειακά
στοιχεῖα διαψεύδουν
τόν περί τοῦ ἀντιθέτου ἰσχυρισμό
τῶν δικῶν μᾶς
τεκτόνων, πρό πάντων τά ἀρχεῖα τοῦ Colonial
Office (ὑπουργείου
ἀποικιῶν) γιά τά
Ἑπτάνησα
(1814-1864). Ἡ πρώτη Στοά στήν «κάθ? ἠμᾶς Ἀνατολήν» ἱδρύθηκε στή
Σμύρνη μέ πρωτοστάτη σέ αὐτήν τήν κατεύθυνση τόν ἐπιφανῆ τέκτονα Ἀλέξανδρο
Ντρυμόν. Ἀπό τή Σμύρνη ἐξαπλώθηκαν
οἱ Στοές στήν
Κωνσταντινούπολη μέ τήν ἵδρυση καί ἐκεῖ Στοᾶς τό
1848. Τό εὐρωπαϊκό πολιτιστικό κλίμα καί ἡ
κοσμοπολίτικη πληθυσμιακή σύνθεση εὐνοοῦσαν την εἰσαγωγή
νέων ἰδεῶν, ποῦ ἔβαινε
παράλληλα μέ τήν ἀποδυνάμωσή της χριστιανικῆς πίστης
καί τοῦ
συνδέσμου μέ τήν ὀρθόδοξη παράδοση. Δεν εἶναι συνεπῶς
περίεργο, ποῦ τέκτονες κατεῖχαν
θέσεις καί σέ αὐτό το Φανάρι καί τό Πατριαρχεῖο ἤδη περί
τό 1755. Στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα, ἐξ ἄλλου, εἶχαν ἱδρυθεῖ Στοές
στήν Ἀθήνα, τήν
Ζαγορά, τά Ἀμπελάκια, τά Ἰωάννινα
καί τά Ἰόνια
Νησιά (πρῶτος «ἀπολογητής»
τοῦ
τεκτονισμοῦ στην Ζάκυνθο ὁ κληρικός
Ἀντώνιος
Κατήφορος). Ὁ Τεκτονισμός στηριζόταν κυρίως στό ἀστικό
στοιχεῖο, κινήθηκε
δέ στόν χῶρο τῶν λογίων,
τῶν ἐμπόρων και
τῶν
Φαναριωτῶν.
2. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία,
στό ἑλληνόφωνο
τμῆμα της, ἔλαβε
νωρίς θέση ἀπέναντι στό Τεκτονισμό καί τήν ἀπειλή
του, γιά τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, τήν ὁποία ἀναιρεῖ καί μόνη
ἡ παρουσία
του. Ἡ πρώτη
θεωρητική καταδίκη του Μασονισμοῦ στό
κλίμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου ἔγινε σχεδόν σύγχρονα μέ τήν ἵδρυση Στοῶν του.
Μαρτυρία ἁγιορείτικου χειρογράφου ὑποστηρίζει
τήν ἔκδοση
συνοδικοῦ
καταδικαστικοῦ γράμματος το 1745. Ἀποκήρυττε
τούς τέκτονες ὡς «ἀθέους»,
μέ τήν γνωστή ἔννοια ποῦ εἶχε ἡ λέξη ἤδη στήν
Καινή Διαθήκη (Ἐφεσ. 2, 12), ὡς ἀρνούμενους
δηλαδή τόν μόνο ἀληθινό Θεό, στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ
πατριαρχικός ἀφορισμός, ἐξ ἄλλου, τοῦ 1793
(Νεόφυτος Β΄) συμπεριελάμβανέ «τους Βολταίρους καί Φρανκμαζόνας καί Ροσσούς καί
Σπινόζας» –τούς πρωτεργάτες δηλαδή τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης.
Πρέπει δέ ἐδῶ νά ὑπογραμμιστεῖ ὅτι ὁ
Τεκτονισμός
καί ἡ εἰσβολή του
στό χῶρο τῆς
Ρωμαίϊκης Ἐθναρχίας ἐπηρέασαν καί
τή στάση τῆς ἔναντί της
Γαλλικῆς Ἐπανάστασης
καί τῶν Ἰδεῶν της. Ἄλλωστε,
καί ὁ Ναπολέων
μέ τούς ἀδελφούς
του ἤσαν
διακεκριμένοι τέκτονες. Κατά τόν καλό γνώστη τῶν
πραγμάτων Στῆβεν Ράνσιμαν, «οἱ ἰδέες τοῦ
Τεκτονισμοῦ τόν ΙΘ΄ αἵ. ἤσαν ἐχθρικές
πρός τίς ἀρχαῖες ἐκκλησίες».
Μέ τήν εἰσχώρηση
μάλιστα καί μερικῶν Ἑλλήνων ἐκκλησιαστικῶν στή
Μασονία ἐπιτεύχθηκε
ἡ «ἐξασθένιση
τῆς ἐπιρροῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».