Ο
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΤΟ 1868 ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΒΙΩΣΕ ΣΤΟΝ
ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Πατριάρχης Κύριλλος Β' (1868)
Ο Πατριάρχης Κύριλλος Β', γεννημένος στη Σάμο
το 1795 , διετέλεσε πατριάρχης Ιεροσολύμων την περίοδο 1845-1872. Σύμφωνα με
τον Ουόρεν, ήταν «ένας ευγενικός, καλόκαρδος ηλικιωμένος άνδρας».
Το Μεγάλο Σάββατο του 1868 -
λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Επισκόπου Μελέτιου – ο Πατριάρχης Κύριλλος
τίθεται για πρώτη φορά επικεφαλής της τελετής, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν
στον πατριαρχικό θρόνο 24 χρόνια. Ο αρχαιολόγος Ουόρεν, που εξακολουθεί να
διερευνά την αθέατη πλευρά του θαύματος, αποφασίζει να συναντήσει τον πατριάρχη
μετά την τελετή. Το ίδιο είχε πράξει ένα χρόνο νωρίτερα και με τον Επίσκοπο
Μελέτιο. Σύμφωνα με τη διήγησή του, ο πατριάρχης τού απάντησε με ευγένεια σ’
όλα τα ερωτήματά του. Γράφει ο Βρετανός αρχαιολόγος:
«Ήμουν πάντα πολύ φιλικός με
τον ηλικιωμένο πατριάρχη... Πολύ ευγενικά μου περιέγραψε τον τρόπο που όλα αυτά
συνέβησαν. Όπως ακολουθούν παρακάτω. Αφού εισέρχεται στον εσωτερικό θάλαμο του
Τάφου μένει μόνος του.
Γονατίζει μπροστά στην
ταφόπλακα, κοιτάζοντας προς βορρά, και καθώς προσεύχεται για να καταστεί φανερό
το φως, σταδιακά αυτό εμφανίζεται. Δεν κατέρχεται από τον ουρανό, αλλά
εμφανίζεται και πηγάζει από την ίδια την ταφόπλακα. Καθώς προσεύχεται με
περισσότερη θέρμη, το φως δυναμώνει και αναδύεται ως μια απαλή φλόγα, ύψους
περίπου μισής ίντσας [1,27 εκατοστά], την οποία συγκεντρώνει με τα δύο του
χέρια και προσεκτικά την τοποθετεί στο σκεύος της κανδήλας το οποίο γεμίζει
ολότελα από τη φλόγα».
Ο Πατριάρχης Κύριλλος διηγείται
στον Ουόρεν ότι το Φως αναδύθηκε μέσα από την ταφόπλακα, σαν ένα λεπτό πέπλο
φωτός, και αφού πρώτα το συγκέντρωσε με τα δύο του χέρια σ’ ένα συγκεκριμένο
σημείο, χωρίς βεβαίως να καίγεται, μετέφερε την ιερή φλόγα μέσα στο σκεύος της
κανδήλας. Το Φως περιγράφεται και πάλι σαν ένα ρευστό πυρ που έχει μάζα και
βαρύτητα. Ήταν η πρώτη φορά που ο ηλικιωμένος πατριάρχης βίωνε την ανάδυση του
Φωτός μέσα στον Τάφο, τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό του.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΧΑΡΗΣ Κ.
ΣΚΑΡΛΑΚΙΔΗΣ. ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ . ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΥ.
Πηγή μας:
Ο
ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ ΤΟ 1926 ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ. Η ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ 15ΧΡΟΝΟΥ
MICHAEL XIOUROUPPA
Μοναχός Μητροφάνης
(1926)
Ο μοναχός Μητροφάνης γεννήθηκε το 1900 στην
Κερασούντα του Πόντου. Το 1921, κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Ποντίων
από τους Τούρκους, σφαγιάσθηκε όλη η οικογένειά του. Ο ίδιος, 21 ετών,
αιχμαλωτίσθηκε και μεταφέρθηκε σε φυλακή στο Ντιγιάρμπακιρ, όπου οι αιχμάλωτοι
εξαναγκάζονταν σε παραγωγή χαλικιού. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν
καταδικασμένοι να πεθάνουν από το μολυσμένο φαγητό και τις άθλιες συνθήκες
διαβίωσης. Μετά από μερικούς μήνες παραμονής στα κάτεργα, ο π. Μητροφάνης
κατάφερε να δραπετεύσει. Χωρίς πατρίδα και οικογένεια, μοναδικό σκοπό της ζωής
του είχε πλέον να καταφέρει να φτάσει ζωντανός στην Ιερουσαλήμ, προκειμένου να
προσκυνήσει στον Τάφο του Ιησού.
Επί εβδομάδες βάδιζε ξυπόλυτος
μέσα στα βουνά, σαν το αγρίμι, κρυβόμενος από τους ανθρώπους. Κατευθυνόμενος
προς νότο, έφτασε στο Αλέππο της Συρίας· απ’ εκεί μετέβη στη Βηρυτό του Λιβάνου
και εν συνεχεία, βαδίζοντας επί ημέρες παράλληλα προς τις ακτές, κατέληξε στο
λιμάνι της Χάιφας στο Ισραήλ. Η περιπλάνησή του ολοκληρώθηκε την 1η Νοεμβρίου
του 1923, όταν έφτασε στην Ιερουσαλήμ, όπου και εκπλήρωσε το τάμα του στον άγιο
Τάφο. Δύο χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε μοναχός και διορίστηκε φύλακας του
Παναγίου Τάφου. Με αυτή την ιδιότητά του συμμετείχε στην τελετή του Μεγάλου
Σαββάτου του 1925. Επί πολλούς μήνες τον διακατείχε η απορία και η αμφιβολία
σχετικά με την πραγματική φύση του θαύματος. Η πίστη του είχε κλονιστεί και
αναρωτιόταν αν ήταν πραγματικά ένα γνήσιο θαύμα. Η απάντηση στο ερώτημά του
ήρθε λίγους μήνες αργότερα, το Μεγάλο Σάββατο του 1926, όταν κατάφερε να
κρυφτεί σε μια εσοχή στην οροφή του Τάφου, απ’ όπου μπορούσε να παρακολουθεί
όσα συνέβαιναν στο εσωτερικό του.
Αυτά που βίωσε εκείνη την ημέρα
τα διηγήθηκε μετά από 55 χρόνια, το Πάσχα του 1980, στον Κύπριο ιερέα Σάββα
Αχιλλέως, ο οποίος τα κατέγραψε στο σύγγραμμά του Είδα το Άγιο Φως. Το έτος
εκείνο ο πατήρ Μητροφάνης ήταν 80 ετών και αριθμούσε ήδη 56 συνεχόμενα έτη
φύλακας του Παναγίου Τάφου.
Όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε,
όταν ήταν 25ετής νέος, είχε κυριευθεί από έναν ανεξέλεγκτο πόθο να αντικρίσει
με τα ίδια του τα μάτια όσα συνέβαιναν στο εσωτερικό του Τάφου τη στιγμή που
κατερχόταν το Άγιο Φως. «Έπρεπε να δω, ως άλλος άπιστος Θωμάς», λέει, «με τα
μάτια μου, τι ακριβώς γίνεται μέσα στον Τάφο για να πιστέψω». Επί πολύ καιρό
αναζητούσε τον τρόπο για να δώσει απάντηση στα ερωτήματά του, όταν, μια ημέρα
που καθάριζε τον θόλο στην οροφή του Τάφου, ανακάλυψε μια μικρή εσοχή όπου μετά
βίας χωρούσε το σώμα ενός άνδρα. Αυτό ήταν το μοναδικό μέρος στο οποίο θα
μπορούσε να κρυφτεί προκειμένου να παρακολουθήσει αθέατος την έλευση του Φωτός.
Τα μεσάνυχτα της Μεγάλης
Παρασκευής του 1926, ο π. Μητροφάνης βάζει σε εφαρμογή το παράτολμο σχέδιό του.
Στις 00:30 τη νύχτα ζητά από έναν βοηθό του να του φέρει μια σκάλα για να
ελέγξει τις κρεμάμενες κανδήλες. Αφού ανέβηκε στην οροφή του Τάφου, προέτρεψε τον
βοηθό του να πάρει πίσω τη σκάλα, με τη δικαιολογία ότι θακατέβαινε με έναν
πήδο αργότερα.
Ο π. Μητροφάνης,όμως, παρέμεινε
στην κρύπτη όλη τη νύχτα. Οι ώρες πουακολούθησαν ήταν μαρτυρικές, όπως
διηγείται, διότι άρχισε να διακατέχεται από έναν πρωτόγνωρο τρόμο. Ενοχές και
τύψεις τον βασάνιζαν γι’ αυτό που τόλμησε να κάνει.
«Άρχισα να φτύνω τον εαυτό
μου», λέει, «για το κατάντημα και την ανώριμη απόφασή μου... Όλος ο κόσμος
πιστεύει. Μόνο εσύ, π. Μητροφάνη, δεν πιστεύεις».Επί δώδεκα ώρες παρέμεινε
ακίνητος και σιωπηλός.Μαζί του είχε λίγο νερό και έναν μικρό φακό, τον οποίο
χρησιμοποίησε στις 11 το πρωί, όταν ο Τάφος σφραγίστηκε με μελισσοκέρι και
έμεινε μόνος στο σκοτάδι. Μια ώρα αργότερα, σύμφωνα με το τυπικό, η πόρτα του
Τάφου αποσφραγίστηκε και αργότερα εισήλθε ο Έλληνας πατριάρχης. Ο π. Μητροφάνης
διηγείται τα εξής:
«Τότε διέκρινα τη μορφή του
πατριάρχη, που έσκυψε για να εισέλθει μέσα στο ζωοδόχο μνήμα. Εκείνη ακριβώς τη
στιγμή, που η αγωνία μου βρισκόταν σε φοβερή υπερένταση μέσα στη νεκρική σιγή,
που μόλις άκουγα την αναπνοή μου, ξαφνικά άκουσα έναν ελαφρύ συριγμό. Έμοιαζε
με λεπτή πνοή ανέμου. Και αμέσως είδα ένα αλησμόνητο θέαμα, ένα γαλάζιο φως να
γεμίζει ολόκληρο τον ιερό χώρο του ζωοδόχου Τάφου... Πόση ανησυχία είχε εκείνο
το γαλάζιο φως, μέσα από το οποίο έβλεπα καθαρά τον πατριάρχη, από το πρόσωπο
του οποίου κυλούσε ο ιδρώτας... Και σαν να φωτιζόταν από το φως εκείνο, άρχισε
να αναγιγνώσκει τις ευχές... Και αμέσως το γαλάζιο φως άρχισε να μεταμορφώνεται
σ’ ένα ολόλευκο φως, όπως εκείνο της Μεταμορφώσεως του Χριστού. Εν συνεχεία το
ολόλευκο εκείνο φως μεταμορφώθηκε σε μια ολοφώτεινη σφαίρα σαν τον Ήλιο, που
έμεινε ακίνητη πάνω από την κεφαλή του πατριάρχη. Κατόπιν, είδα τον πατριάρχη
να κρατάει τις δεσμίδες των 33 κεριών. Και όπως ανύψωνε αργά τα χέρια του,
άναψε αυτομάτως η αγία κανδήλα και οι τέσσερις δεσμίδες των κεριών του. Εκείνη
τη στιγμή η ολοφώτεινη σφαίρα εξαφανίστηκε. Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα και
το σώμα μου καιγόταν ολόκληρο».
Αυτή είναι η διήγηση του π.
Μητροφάνη σχετικά με το τόλμημά του το Μεγάλο Σάββατο του έτους 1926. Είναι ο
μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας που, χωρίς να το δικαιούται, βίωσε την κάθοδο του
Αγίου Φοιτάς μέσα στον Τάφο του Ιησού.
Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο
να παραθέσουμε μια ανάλογη μαρτυρία, η οποία αφορά το Μεγάλο Σάββατο του 2013.
Το έτος εκείνο, βρισκόμουν για πρώτη φορά στο ψηλότερο σημείο του ναού, στον
εσωτερικό εξώστη που βρίσκεται κάτω από τον μεγάλο τρούλο (στη θέση λήψης της
φωτογραφίας της σελ. 273). Ακριβώς δίπλα μου βρισκόταν ένας Κύπριος ομογενής, ο
MICHAEL XIOUROUPPA, 15 ετών, ο οποίος
είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ιερουσαλήμ από την Αυστραλία, μαζί με τους
γονείς του. Ενώ στεκόμασταν στον εξώστη, ένα ιδιαίτερο συναίσθημα και ένας
ξαφνικός ηλεκτρισμός που υπήρξε στην ατμόσφαιρα με ώθησαν να κοιτάξω ψηλά,
χωρίς όμως να δω κάτι. Εκείνη τη στιγμή ο MICHAEL γύρισε προς το μέρος μου και
με κοίταξε με έκπληξη, σαν να είχε συμβεί κάτι πολύ σημαντικό, χωρίς όμως να
μου μιλήσει. Ας αφήσουμε τον ίδιο να περιγράψει τι είχε συμβεί:
«Κάποια στιγμή, ένα φως άρχισε
να κατέρχεται από τον τρούλο. Ήταν σαν να έλαμπε ο Ήλιος μέσα από έναν
μεγεθυντικό φακό. Η εστία του φωτός γινόταν ολοένα και πιο έντονη και φωτεινή,
και άρχισε να μεταμορφώνεται αργά στο σχήμα μιας φωτεινής σφαίρας, που έμοιαζε
με λευκό Ήλιο. Εκείνη τη στιγμή κοίταξα προς το μέρος σου Χάρη και σε είδα να
κοιτάζεις ψηλά, και νόμισα ότι και εσύ τα έβλεπες όλα αυτά. Όταν ο Ήλιος
κατήλθε, αιωρήθηκε πάνω από τον Τάφο, φωτίζοντας όλο τον ναό. Το φως αναπηδούσε
στους τοίχους τόσο γρήγορα, που τα μάτια μου δεν μπορούσαν να το ακολουθήσουν.
Δεν μπορούσα να δω τίποτε άλλο μέσα στον ναό εκτός από το λευκό φως. Είχαν
γίνει όλα λευκά. Κάποια στιγμή, ο Ήλιος μπήκε ακαριαία μέσα στον Πανάγιο Τάφο.
Και αμέσως μετά άκουσα τη μητέρα μου να φωνάζει ότι το Άγιο Φως είχε έλθει και
έτσι έμεινα με την εντύπωση ότι όλα αυτά που είδα, τα είχε δει όλος ο κόσμος.
Λίγο μετά χτύπησαν οι καμπάνες και ο κόσμος άρχισε να ανάβει τις λαμπάδες του
με το Άγιο Φως».
Μία ώρα μετά την τελετή, και
ενώ βρίσκονταν μέσα σε λεωφορείο, ο
MICHAEL ρώτησε τους γονείς του: «Τι νομίζετε ότι ήταν ο λευκός Ήλιος;»
Και εκείνοι του απάντησαν: «Ποιος Ήλιος;» Τότε συνειδητοποίησε ότι είχε δει το Άγιο
Φως και ότι αυτά που είδε, δεν τα είχε δει κανείς άλλος. Μέχρι τότε πίστευε ότι
αυτά συνέβαιναν κάθε χρόνο και ότι τα έβλεπαν οι πάντες.
Ο MICHAEL, που ήταν ένα παιδί
με σπάνια αθωότητα, αξιώθηκε να βιώσει μια εμπειρία του Άκτιστου Φωτός.
Βεβαίως, ο λευκός Ήλιος που κατήλθε από τον τρούλο, δεν ήταν μόνος του. Μαζί
του κατήλθε και ο Αναστημένος Χριστός. Οι μαρτυρίες του π. Μητροφάνη και του
MICHAEL έχουν πολλές ομοιότητες και φανερώνουν μία μυστική και αθέατη πλευρά
του Αγίου Φωτός, η οποία εκδηλώνεται σε πολύ ολίγους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΧΑΡΗΣ Κ.
ΣΚΑΡΛΑΚΙΔΗΣ. ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ . ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΥ.
Πηγή μας:
Ο
Ρώσος διπλωμάτης Βασίλι Ποζνιακόβ (1560 μ.Χ.). ΠΩΣ ΒΙΩΣΕ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΣΤΟΝ
ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
Ο Βασίλι Ποζνιακόβ ήταν Ρώσος
έμπορος και διπλωμάτης, που καταγόταν από την πόλη Σμολένσκ δυτικά της Μόσχας.
Τον Οκτώβριο του 1558 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους ως αντιπρόσωπος του
πρώτου τσάρου της Ρωσίας, Ιβάν του Τρομερού. Όταν έφτασε στην Ιερουσαλήμ
παρέδωσε στον Πατριάρχη Γερμανό οικονομική χορηγία του τσάρου.
Το χρονικό στο οποίο κατέγραψε
τις εμπειρίες του διασώζεται σε τρία χειρόγραφα. Ο Ρώσος περιηγητής υπήρξε
αυτόπτης μάρτυρας της τελετής του Αγίου Φωτός, κατά τη διάρκεια της οποίας, ως
αντιπρόσωπος του Ρώσου τσάρου, κατείχε πλεονεκτική θέση, ακριβώς μπροστά στην
είσοδο του Τάφου. Απ αυτή τη θέση μεταφέρει το Άγιο Φως στην πατρίδα περιγράφει
όσα βίωσε εκείνη την ημέρα:
«Δυο ώρες πριν νυχτώσει, ο
ήλιος διεισδύει μέσα στον μεγάλο ναό από τον ακάλυπτο τρούλο. Μια αχτίδα
σταματά πάνω στον σταυρό που ορθώνεται επιβλητικά πάνω από τον Τάφο του Κυρίου,
στο εσωτερικό του ναού. Με την εμφάνιση αυτής της αχτίδας, ως ουράνιο σημάδι, ο
πατριάρχης αρχίζει να ψέλνει τον εσπερινό μέσα στον ναό μαζί με τους πιστούς
... Φτάνοντας στον άγιο Τάφο, ο
πατριάρχης κάνει τρεις φορές την περιφορά του, προσευχόμενος με δάκρυα στον
Θεό... Τελικά σταμάτησε μπροστά στην είσοδο του Τάφου και διέταξε τους Τούρκους
να αφαιρέσουν τις σφραγίδες. Ανοίγει ο ίδιος την πόρτα και όλο το πλήθος βλέπει
την ευλογία του Θεού να κατέρχεται από τα ουράνια πάνω στον άγιο Τάφο υπό τη
μορφή μνας πολύχρωμης φωτιάς, η οποία κατέρχεται πάνω στη μαρμάρινη πέτρα όπως
η αστραπή στον ουρανό. Καμία από τις κανδήλες που κρέμονταν πάνω από τον τάφο
δεν ήταν αναμμένη. Στη θέαση αυτής της θεϊκής ευσπλαχνίας, οι πιστοί χαίρονται
και δακρύζουν από ευτυχία. Ο Λατίνος ηγούμενος, Βονιφάτιος, θέλησε να εισέλθει
στον Τάφο πριν από τον δικό μας πατριάρχη, όμως, οι μοναχοί Ιωσήφ και Μαλαχίας
από το Σινά, καθώς και ο μοναχός Μωυσής από τη μονή του Αγίου Σάββα, τον
σταμάτησαν και δεν του επέτρεψαν την είσοδο.
Ο Πατριάρχης Γερμανός εισήλθε
τότε μόνος του στον Τάφο, με τα δυο του χέρια γεμάτα με λαμπάδες· πλησίασε στο
μνήμα του Κυρίου κρατώντας τις λαμπάδες και η φωτιά κατήλθε στον άγιο Τάφο, στα
χέρια του πατριάρχη και στις λαμπάδες, κι αυτές άναψαν μέσα στα χέρια του, υπό
την παρουσία όλου του πλήθους, κάτι που ο Θεός επέτρεψε και σ’ εμάς τους
αμαρτωλούς να το δούμε. Μια χριστιανική κανδήλα άναψε επίσης πάνω στον άγιο
Τάφο. Ο πατριάρχης βγήκε από εκεί με τα δυο χέρια του γεμάτα από δεσμίδες
αναμμένων λαμπάδων και όταν πέρασε το κατώφλι του Τάφου, ανέβηκε και στάθηκε
πάνω σ’ ένα μέρος που είχε ετοιμαστεί ειδικά για την περίσταση.
Το πλήθος τον περικύκλωσε και
οι χριστιανοί έλαβαν τη φλόγα από τα χέρια του... Η φλόγα των λαμπάδων που
κρατούσε ο πατριάρχης δεν έκαιγε καθόλου, όση ώρα την είχε στα χέρια του. Όμως,
από τη στιγμή που οι πιστοί πήραν τη φλόγα στα δικά τους χέρια, αυτή έγινε
συνηθισμένη φλόγα που καίει τα πάντα»
Το Μεγάλο Σάββατο του 1560,
σύμφωνα με τη διήγηση του Ποζνιακόβ, όλο το πλήθος αντίκρισε την κάθοδο του
Αγίου Φωτός υπό τη μορφή μιας «πολύχρωμης φωτιάς» η οποία κατήλθε στον Τάφο
όπως «η αστραπή στον ουρανό». Η περιγραφή του Ρώσου διπλωμάτη έχει ιδιαίτερη
αξία διότι η θέση στην οποία βρισκόταν, ως τιμώμενο πρόσωπο, ακριβώς μπροστά
στην είσοδο του Τάφου, του παρείχε τη δυνατότητα να αντικρίσει από κοντά την
ανάφλεξη των λαμπάδων του Πατριάρχη Γερμανού κατά την πορεία του προς τον Τάφο.
Η ανάφλεξη των λαμπάδων του πατριάρχη έλαβε χώρα «τη στιγμή που πλησίασε στο
μνήμα», ενώπιον του πλήθους, και ο Ποζνιακόβ αναφέρει ότι αξιώθηκε να την
αντικρίσει με τα ίδια του τα μάτια. Επιπλέον, διαβεβαιώνει ότι η φλόγα που
άναψε στις λαμπάδες του πατριάρχη δεν έκαιγε - φαινόμενο που καταγράφηκε για
πρώτη φορά από τον Άραβα Ιμπν αλ-κας το έτος 947.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΧΑΡΗΣ Κ.
ΣΚΑΡΛΑΚΙΔΗΣ. ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ . ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΥ.
Πηγή μας:
Περισσότερες Ιστορικές Μαρτυρίες για το
Άγιον Φως στους παρακάτω συνδέσμους:
Εξίσου αποκαλυπτικό είναι και το παρακάτω βίντεο:
"Ξαφνικά
η κολώνα σχίστηκε και βγήκε το Άγιο Φως"! - Συγκλονίζει η μαρτυρία του
Αγαρηνού Εμίρη - Τι αναφέρουν οι επιστήμονες!
Μόνο ο Ελληνορθόδοξος
Πατριάρχης έχει το προνόμιο και την εξουσία να βγάζει το Άγιο Φως. Κατά καιρούς
έχουν γίνει απόπειρες και από άλλα δόγματα να βγάλουν το Άγιο Φως αλλά αυτό
στάθηκε αδύνατον.
Για παράδειγμα το 1549μ.Χ.
σύμφωνα πάντα με ιστορικές καταγραφές, οι Αρμένιοι δωροδόκησαν τον σουλτάνο
Μουράτ για να τους δώσει την άδεια να εισέλθουν στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως
και να βγάλουν αυτοί από τον Πανάγιο Τάφο το Άγιο Φως. Πράγματι, ο σουλτάνος
τους έδωσε την άδεια και οι Αρμένιοι μπήκαν μέσα στον Ναό και τον κλείδωσαν.
Γεμάτος απελπισία ο Ορθόδοξος Πατριάρχης όταν είδε τους Αρμένιους να βρίσκονται
μέσα στον Πανάγιο Τάφο, γονάτισε έξω στην είσοδο του Ναού κοντά σε μία από τις
κολόνες. Ξαφνικά η κολόνα σχίστηκε και βγήκε το Αγιο Φως ανάβοντας τις λαμπάδες
του Πατριάρχη. Ο Αγαρηνός Εμίρης παρακολουθούσε τα γεγονότα από τον μιναρέ του
τζαμίου που βρίσκονταν απέναντι από τον Ναό.
Η κολώνα αυτή, ραϊσμένη μέχρι
σήμερα, δείχνει τήν αλήθεια τής Ορθοδοξίας!
Μόλις είδε τα γεγονότα φώναξε
"Μεγάλη η πίστη των Χριστιανών! 'Ενας είναι ο αληθινός Θεός, ο Θεός των
Χριστιανών. Πιστεύω στον Αναστάντα εκ νεκρών Χριστόν. Τον προσκυνώ ως Θεό
μου".
Μετά από αυτή την ομολογία του
πήδησε από τον μιναρέ, ή κατα μια άλλη πιο πιθανή εκδοχή, μαινόμενο πλήθος
μουσουλμάνων ανέβηκαν και τον γκρέμισαν απο τον μιναρέ. Κατά την πτώση του όμως
δεν έπαθε τίποτα. Τότε οι μουσουλμάνοι τον έπιασαν και τον αποκεφάλισαν. Το
άγιο λείψανό του φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στην Ιερά Μονή της Μεγάλης
Παναγίας των Ιεροσολύμων, όπως αναφέρει το orthodox-world.
Το Άγιο Φως συμβολίζει αλλά και
υπενθυμίζει με θαυματουργικό τρόπο την Ανάσταση του Χριστού. Είναι ένα Θεόσταλτο
θαύμα δια μέσου των αιώνων από το Φως του κόσμου, που είναι ο Χριστός, για τον
κόσμο.
Επιστημονικές αποδείξεις
Ο κ. Χαράλαμπος Σκαρλακίδης,
Αρχιτέκτων και καθηγητής σχεδιαστικών προγραμμάτων μέσω Η/Υ στο βιβλίο του,
«Άγιον Φως. Το θαύμα του Μεγάλου Σαββάτου στον Τάφο του Χριστού· σαράντα δύο
ιστορικές μαρτυρίες (9ος - 16ος αι.)», αναφέρει τα εξής:
"Το Πάσχα του 2008, η
ρωγμή του κίονα αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης του Αντρέι Βολκόβ. Ο Ρώσος
φυσικός απέστειλε υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες της ρωγμής σε έναν συμπατριώτη
του ειδικό επιστήμονα, τον καθηγητή Εβγκένι Μιχάηλοβιτς Μορόζοβ, ο οποίος
θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον κόσμο στο επιστημονικό πεδίο
της Μηχανικής των Θραύσεων (Fracture Mechanics) και της Φυσικής της Αντοχής των
Υλικών (Physics of Strength of Materials).
Η Μηχανική των Θραύσεων είναι η
επιστήμη που ασχολείται με τη μελέτη των θραύσεων και του σχηματισμού ρωγμών
στα υλικά. Χρησιμοποιεί μεθόδους αναλυτικής μηχανικής για να υπολογίσει τη
δύναμη που ασκείται κατά τον σχηματισμό μιας ρωγμής, καθώς και πειραματικές
μεθόδους που υπολογίζουν την αντοχή ενός υλικού στη θραύση και τη ρηγμάτωσή
του.
Ο καθηγητής Εβγκένι Μορόζοβ και
το τελευταίο επιστημονικό σύγγραμμά του, με τίτλο Ελαστοπλαστική Μηχανική των Θραύσεων,10 το
οποίο παρουσιάζει τα αποτελέσματα της σύγχρονης εργαστηριακής έρευνας σχετικά
με την θεωρία των ρωγμών και εξετάζει ζητήματα συμπεριφοράς των σωμάτων που
έχουν υποστεί ρωγμές – από τα κριτήρια ανάπτυξής τους μέχρι πιο περίπλοκα
προβλήματα της Μηχανικής των Θραύσεων.
Ο καθηγητής Εβγκένι Μορόζοβ,
αφού εξέτασε αναλυτικά τις φωτογραφίες της ρωγμής, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι
αυτή θα μπορούσε να παραχθεί μόνο ως αποτέλεσμα ηλεκτρικής εκκένωσης!
Ο Αντρέι Βολκόβ, ο οποίος
συνεργάστηκε με τον Εβγκένι Μορόζοβ για το συγκεκριμένο ζήτημα, αναφέρει τα
εξής σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Βέρα:
Вот это совпадение, что именно
на Пасху, когда Огонь не сошёл, появилась трещина, – разве не чудо? Можно,
конечно, усомниться, мол, всё было подстроено и трещину на колонне сделали
искусственным путём. Мы обратились за консультацией к Евгению Михайловичу
Морозову – он ведущий специалист в области механики разрушения не только в
России, но и в мире, автор более 800 научных работ по этой теме. Евгений
Михайлович исследовал предоставленные ему подробные снимки трещины и однозначно
заключил, что она могла появиться только в результате электрического разряда,
такова её структура. О чём это говорит? Что подделать трещину никак не могли:
это ж какой электрогенератор нужно иметь, да ещё в XVI веке, когда о
существовании электричества понятия не имели!11
«Αυτή η σύμπτωση, ότι το Πάσχα
ακριβώς, όταν δεν κατήλθε το Φως, εμφανίστηκε η ρωγμή – δεν είναι ένα θαύμα;
Βεβαίως, μπορεί να πει κανείς, ότι όλα ήταν στημένα και ότι η ρωγμή στον κίονα
είχε παραχθεί με τεχνητό τρόπο. Απευθυνθήκαμε για πληροφορίες στον Εβγκένι
Μιχάηλοβιτς Μορόζοβ που είναι κορυφαίος ειδικός στον τομέα της Μηχανικής των
Θραύσεων όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει γράψει
πάνω από 800 επιστημονικά συγγράμματα για το θέμα αυτό. Ο Εβγκένι Μιχάηλοβιτς
εξέτασε τις αναλυτικές φωτογραφίες της ρωγμής και δήλωσε ρητά ότι αυτή μπορούσε
να εμφανιστεί μόνο ως αποτέλεσμα ηλεκτρικής εκκένωσης, τέτοια είναι η δομή της.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι ήταν πλήρως αδύνατον να κατασκευάσει κανείς τη ρωγμή
αυτή: φανταστείτε, πόσο δυνατό μετασχηματιστή θα έπρεπε να είχε κανείς, και
ιδίως τον 16ο αιώνα, όταν οι άνθρωποι δεν είχαν ιδέα για την ύπαρξη της
ηλεκτρικής ενέργειας!»
Η επιστημονική άποψη του
Εβγκένι Μορόζοβ έχει αναμφισβήτητα μεγάλη βαρύτητα. Ήθελα να έχω όμως και μία
δεύτερη γνώμη επί του θέματος. Γι’ αυτό, αποτάθηκα σε έναν από τους κορυφαίους
Έλληνες επιστήμονες του κλάδου της Μηχανικής των Θραύσεων, τον καθηγητή του
Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιο Α. Παπαδόπουλο,12 στον οποίο απέστειλα αναλυτικές
φωτογραφίες της ρωγμής.
Ο καθηγητής Γεώργιος Α.
Παπαδόπουλος.
Ο καθηγητής Παπαδόπουλος, αφού
εξέτασε τις φωτογραφίες, αποφάνθηκε ότι η ρωγμή του κίονα παράχθηκε πράγματι
από μία ηλεκτρική εκκένωση, η οποία εκδηλώθηκε ταυτοχρόνως με ένα σεισμικό κύμα
που είχε κατεύθυνση από κάτω προς τα πάνω!
Αυτή τη συνδυασμένη καταπόνηση
του κίονα –ηλεκτρική εκκένωση+σεισμικό κύμα– την θεωρεί ανεξήγητη και γι’ αυτό
καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «θα μπορούσε κανείς να ομιλεί περί θαύματος και
μόνο»!
Από πού προήλθε η εκκένωση,
επιστημονικώς, παραμένει άγνωστο.
Ο καθηγητής Παπαδόπουλος, σε
απαντητική του επιστολή, μετά από σχετικό αίτημά μου μέσω email, αναφέρει τα
εξής:
«Αγαπητέ κύριε Σκαρλακίδη,
Σας ευχαριστώ για το e-mail σας
την 31/1/2010. Πιστεύω να βοηθήσω στο αξιόλογο έργο σας. Επί 35 έτη ασχολούμαι
με την Πειραματική Μηχανική των Θραύσεων στο Εργαστήριο Αντοχής των Υλικών του
ΕΜΠ και πιστεύω ότι εκεί που δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση υπάρχει Θαύμα.
Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω
το χειρόγραφο της βιβλιοθήκης του Μονάχου του έτους 1634 όπου αναφέρεται ο
θαυματουργικός τρόπος σχισίματος του κίονα καθώς και τα επακόλουθα· δηλαδή το
ότι ο Έλληνας πατριάρχης άναψε τη δάδα του από το Φως αυτό. Ένα θαύμα δεν
νομίζω ότι είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί και μάλιστα όταν υπάρχουν σχετικές
μαρτυρίες, όπως αναφέρετε.
Παρατηρώντας από τις
φωτογραφίες τη ρωγμή θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι είναι αποτέλεσμα μιας
μικτής καταπόνησης. Συνδυασμός ηλεκτρικής εκκένωσης (πιθανώς ισχυρός κεραυνός) και
ισχυρής σεισμικής δόνησης. Η ηλεκτρική εκκένωση, λόγω υψηλής στιγμιαίας
θερμοκρασίας, ψαθυροποίησε το υλικό του κίονα κατά μήκος μιας στενής ζώνης
(γενέτειρας). Το επιφανειακό σεισμικό κύμα καταπόνησε τον κίονα σε στρεπτική
ταλάντωση (κόπωση). Η ταυτόχρονη αυτή καταπόνηση είχε σαν αποτέλεσμα να
ξεκινήσει η ρωγμή από τη βάση του κίονα προς τα επάνω με ζικ-ζακ πορεία (όπως
φαίνεται στη φωτογραφία η πορεία της ρωγμής δεν είναι ευθύγραμμη) κατά μήκος
της ψαθυροποιημένης από την ηλεκτρική εκκένωση ζώνης. Εάν πράγματι συνέβησαν τα
ανωτέρω, ανεξήγητο παραμένει κατά την άποψή μου η ταυτόχρονη αυτή μικτή
(συνδυασμένη) καταπόνηση του κίονα.
Επομένως, θα μπορούσε κανείς να
ομιλεί περί θαύματος και μόνο.
Αγαπητέ κύριε Σκαρλακίδη σας
συγχαίρω για την προσπάθειά σας και σας εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.
Με εκτίμηση,
Γεώργιος Παπαδόπουλος
Καθηγητής Μηχανικής
Εργαστήριο Αντοχής των Υλικών
Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο
Με το θαυμαστό γεγονός του
κίονα που διερράγη και ανεφλέγη ολοκληρώνεται το μακρύ οδοιπορικό μας στο πέρασμα
των αιώνων, σχετικά με το θαύμα του Αγίου Φωτός.
Το ταξίδι μας ξεκίνησε περί το
έτος 330 περίπου, με την αναφορά της ανάφλεξης της κανδήλας που τοποθετήθηκε
στον Τάφο του Χριστού από τον Άγιο Γρηγόριο τον Φωτιστή, και ολοκληρώθηκε στο
έτος 1579, με το γεγονός που μόλις εξετάσαμε.
Παρατέθηκαν συνολικά 45
μαρτυρίες, που ο καθένας μπορεί να τις αξιολογήσει κατά τη δική του κρίση.
Εξετάζοντας συνοπτικά αυτές τις μαρτυρίες, αξίζει να επισημάνουμε τρία
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Σε όλες τις διηγήσεις υπάρχει
μία κοινή παράμετρος: η αναφορά περί ενός φωτός ή μιας φλόγας-φωτιάς ή μιας
αστραπής, η οποία κατέρχεται από τον ουρανό ενώπιον του πλήθους, σε μια εποχή
που δεν υπάρχει ούτε ηλεκτρισμός ούτε η δυνατότητα τεχνητής αναπαραγωγής ενός
τέτοιου φαινομένου!
Το δεύτερο σημαντικό
χαρακτηριστικό είναι η ανάφλεξη της ακοίμητης κανδήλας και η φωταγώγηση ενός
άδειου, σκοτεινού και σφραγισμένου Τάφου! Γεγονός που λάμβανε χώρα επί
τουλάχιστον έξι αιώνες. Η φωταγώγηση του εσωτερικού του Τάφου δεν
πραγματοποιόταν βεβαίως μόνο από τη λάμψη της ακοίμητης κανδήλας, αλλά κυρίως
από το Φως που αναδυόταν από το ίδιο το πέτρωμα στο οποίο αποτέθηκε το σώμα του
Ιησού.
Το τρίτο σημαντικό
χαρακτηριστικό που αναφέρεται σε πολλές διηγήσεις είναι ο συγχρονισμός των δύο
ανωτέρω φαινομένων –δηλαδή, η κάθοδος του ουρανίου Φωτός και η ταυτόχρονη
ανάφλεξη της κανδήλας και φωταγώγηση του εσωτερικού του Τάφου. Συγχρονισμός που
θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με θεϊκή επενέργεια.
Έχει ήδη αναφερθεί ότι στο
παρόν σύγγραμμα δεν περιλαμβάνονται μαρτυρίες μετά το 1579 (αν και υπάρχουν
πολλές), αλλά ούτε και νεότερες, αφενός επειδή θα υπάρξει κορεσμός στοιχείων,
αφετέρου επειδή για κάτι τέτοιο απαιτείται πολύ μεγάλος χώρος. Επιπλέον, η δομή
του συγγράμματος είναι καθαρά ιστορική και ο προσανατολισμός στραμμένος
αποκλειστικά στους πρώτους αιώνες που καταγράφεται το θαύμα.
Παρ’ όλα αυτά, κρίθηκε αναγκαίο
να συμπεριληφθούν έντεκα νεότερες μαρτυρίες οι οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο
ενδιαφέρον.
Οι δύο πρώτες προέρχονται από
δύο αυτόπτες μάρτυρες: τον Μολδαβό μοναχό Παρθένιο (1846) και τον Άγγλο
αρχαιολόγο Ουόρεν ο οποίος βίωσε το θαύμα τέσσερις συνεχόμενες χρονιές, την
περίοδο 1867-1870. Με αυτές τις δύο διηγήσεις ο συνολικός αριθμός των ιστορικών
μαρτυριών ανέρχεται στον αριθμό 45.
Οι επόμενες επτά μαρτυρίες
προέρχονται από πέντε Έλληνες πατριάρχες και δύο επισκόπους, οι οποίοι υπήρξαν
επικεφαλής της τελετής και περιγράφουν το θαύμα όπως ακριβώς το βίωσαν μέσα
στον άγιο Τάφο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για
το τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στο ίδιο το μνημείο τη στιγμή που εμφανίζεται το
Άγιο Φως.
Μια δέκατη νεότερη μαρτυρία,
που επίσης παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, προέρχεται από τον μοναδικό
άνθρωπο που βίωσε το θαύμα μέσα στον Τάφο, χωρίς όμως να έχει δικαίωμα για κάτι
τέτοιο. Πρόκειται για τον Έλληνα μοναχό Μητροφάνη ο οποίος, το Μεγάλο Σάββατο
του 1926, κρύφτηκε στην οροφή του αγίου Τάφου με σκοπό να βιώσει το θαύμα από
κοντά.
Η ενδέκατη και τελευταία
νεότερη μαρτυρία είναι του γράφοντος και αφορά στο Μεγάλο Σάββατο του 2008. Ας
ξεκινήσουμε με αυτή την προσωπική μαρτυρία".
Πηγές: scarlakidis.gr,
orthodox-world
Πηγή μας:
