Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

Καιροί Ομολογίας!



 

Οι επερχόμενοι διωγμοί

(Μκ 13,9-13. Λκ 12,2-7. 21,12-19)

Ματθ. 10,16       ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί.

Ματθ. 10,16             Ιδού εγώ σας στέλνω ωσάν ήμερα και άκακα πρόββατα ανάμεσα σε αιμοβόρους λύκους. Δι' αυτό και σας συμβουλεύω να είσθε φρόνομοι σαν τα φίδια (τα οποία εις ώραν κινδύνου προφυλάσσουν κυρίως το κεφάλι των), και αθώοι και ακέραιοι όπως τα περιστέρια.

Ματθ. 10,17       Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς·

Ματθ. 10,17              Να προσέχετε, λοιπόν, και να προφυλάσσεσθε από τους κακούς ανθρώπους· διότι αυτοί θα σας σύρουν και θα σας παραδώσουν εις τας συνέδρια των Εβραίων, δια να καταδικασθήτε, και εις τας συναγωγάς αυτών εμπρός εις τα πλήθη θα σας μαστιγώσουν.

Ματθ. 10,18       καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν.

Ματθ. 10,18             Και εις άρχοντας και εις βασιλείς θα σας τραβήξουν δια της βίας, δια να τιμωρηθήτε από αυτούς, ένεκα της πίστεώς σας εις εμέ· αλλά εκεί σεις, χωρίς να φοβηθήτε, θα δώσετε την καλήν μαρτυρίαν και εις αυτούς και γενικώτερα εις τα ειδωλολατρικά έθνη.

Ματθ. 10,19       ὅταν δὲ παραδώσωσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσετε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσετε.

Ματθ. 10,19             Οταν δε σας παραδώσουν εις τα δικαστήρια η στους άρχοντας, μη βασανίζετε το πνεύμα σας με την αγωνιώδη μέριμναν, πως θα απολογηθήτε η τι θα πήτε. Εκείνην ακριβώς την ώραν θα σας δοθή άνωθεν, τι θα πήτε.

Ματθ. 10,20       οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν.

Ματθ. 10,20             Επειδή δεν θα είσθε εσείς, που θα ομιλήτε, αλλά το Πνεύμα του ουρανίου Πατρός σας, το οποίον θα ομιλή δια μέσου υμών.

Ματθ. 10,21       Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς·

Ματθ. 10,21             Θα παραδώση δε εις θάνατον ο άπιστος αδελφός τον πιστόν αδελφόν του και ο άπιστος πατέρας το ευσεβές τέκνον του και θα επαναστατήσουν τα άπιστα τέκνα εναντίον των πιστών γονέων των και θα τους θανατώσουν.

Ματθ. 10,22       καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.

Ματθ. 10,22             Και θα σας μισούν όλοι οι ασεβείς και άπιστοι δια μόνον τον λόγον ότι πιστεύετε και ομολογείτε το όνομά μου· μη χάσετε όμως το θάρρος σας, διότι εκείνος, ο οποίος θα υπομείνη μέχρι τέλους, θα σωθή και θα γίνη άξιος της βασιλείας των ουρανών.

Ματθ. 10,23       ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.

Ματθ. 10,23             Οταν δε σας διώχνουν από την πόλιν αυτήν, φεύγετε και πηγαίνετε εις την άλλην. Αληθώς σας λέγω ότι δεν θα προλάβετε να περιέλθετε όλας τας πόλστου Ισραήλ, έως ότου έλθη ο Υιός του ανθρώπου εις συνάντησίν σας, βραδύτερον δε και εις τιμωρίαν εκείνων που δεν σας δέχονται.

Ματθ. 10,24       Οὐκ ἔστι μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον οὐδὲ δοῦλος ὑπὲρ τὸν κύριον αὐτοῦ.

Ματθ. 10,24             Και ας έχετε υπ' όψιν σας, ότι δεν υπάρχει μαθητής ανώτερος από τον διδάσκαλόν του ούτε δούλος ανώτερος από τον κύριόν του·

Ματθ. 10,25       ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ, καὶ τῷ δούλῳ ὡς ὁ κύριος αὐτοῦ. εἰ τὸν οἰκοδεσπότην Βεελζεβοὺλ ἐκάλεσαν, πόσῳ μᾶλλον τοὺς οἰκιακοὺς αὐτοῦ;

Ματθ. 10,25             είναι δε αρκετόν στον μαθητήν να γίνη και να πάθη όπως ο διδάσκαλός του, και στον δούλον όπως ο κύριός του. Εάν εμέ, τον διδάσκαλον και τον κύριον του σπιτιού, ωνόμασαν Βελζεβούλ, δηλαδή άρχοντα των δαιμονίων, πόσω μάλλον θα καλέσουν σας, που είσθε οι οικιακοί μου;

 

Άλλες οδηγίες του Ιησού προς τους μαθητές

Ματθ. 10,26       μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούς· οὐδὲν γάρ ἐστι κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται.

Ματθ. 10,26             Ιδού ότι σας προείπα τι θα συναντήσετε στο έργον σας. Λοιπόν μη φοβηθήτε αυτούς, που θα σας συκοφαντήσουν και θα σας καταδιώξουν. (Η αθωότης σας θα λάμψη και η αλήθεια του Ευαγγελίου, που είναι σήμερα κρυφή και άγνωστος, θα γίνη γνωστή). Διότι δεν υπάρχει τίποτε σκεπασμένον που δεν θα ξεσκεπασθή και κανένα κρυφό που δεν θα γίνη γνωστόν.

Ματθ. 10,27       ὃ λέγω ὑμῖν ἐν τῇ σκοτίᾳ, εἴπατε ἐν τῷ φωτί, καὶ ὃ εἰς τὸ οὖς ἀκούετε, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων.

Ματθ. 10,27             Εκείνο που σας λέγω τώρα ιδιαιτέρως, σαν υπό το σκότος, κηρύξατέ του στο φως της δημοσιότητος. Και εκείνο που ακούετε μυστικά στο αυτί, διαλαλήσατέ το από τις ταράτσες προς όλους.

Ματθ. 10,28       καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ.

Ματθ. 10,28             Και μη φοβηθήτε από τους διώκτας, οι οποίοι θανατώνουν το σώμα, δεν έχουν όμως την δύναμιν να θανατώσουν την ψυχήν. Αλλά να φοβηθήτε περισσότερον τον Θεόν, ο οποίος δύναται την ψυχήν και το σώμα να καταδικάση εις την απώλειαν της κολάσεως.

Ματθ. 10,29       οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν.

Ματθ. 10,29             Δυο στρουθία δεν πωλούνται αντί ενός ασσαρίου, δηλαδή αντί οκτώ λεπτών; Και όμως ένα από αυτά δεν θα πέση νεκρό εις την γην, χωρίς να το επιτρέψη ο Πατήρ σας.

Ματθ. 10,30       ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί.

Ματθ. 10,30             Αφού ο Πατήρ σας προνοεί ακόμη και δια τα σπουργίτια, πόσω μάλλον θα προνοή για σας; Σκεφθήτε ότι αι τρίχες της κεφαλής σας είναι γνωσταί και αριθμημέναι από τον Θεόν. (Αυτός σας παρακολουθεί και εις τας πλέον ασημάντους λεπτομερείας της ζωής σας).

Ματθ. 10,31       μὴ οὖν φοβηθῆτε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς.

Ματθ. 10,31              Λοιπόν μη αφήσετε ποτέ τον φόβον να κυριεύση την καρδίαν σας. Από παρά πολλά στρουθία είσθε ασυγκρίτως ανώτεροι σεις.

 

Να ομολογούμε την πίστη μας στο Χριστό 

(Λκ 12,8-9)

Ματθ. 10,32       Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

Ματθ. 10,32             Καθένας, λοιπόν, που με πίστιν και θάρρος και χωρίς να φοβήται τους διωγμούς, θα με ομολογήση σωτήρα του και Θεόν του εμπρός στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ έμπροσθεν του ουρανίου πατρός μου ως ιδικόν μου.

Ματθ. 10,33       ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

Ματθ. 10,33             Οποιος όμως με αρνηθή εμπρός στους ανθρώπους, θα αρνηθώ και εγώ να τον παραδεχθώ ως ιδικόν μου εμπρός στον ουράνιον Πατέρα μου.

 

Όχι ειρήνη, αλλά μάχαιρα

(Λκ 12,51-53. 14,26-27)

Ματθ. 10,34       Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν.

Ματθ. 10,34             Μη νομίσετε ότι ήλθα να επιβάλω μία ψευδή ειρήνην εις την γην (όπως την φαντάζονται οι Ισραηλίται, οι οποίοι περιμένουν τον Μεσσίαν ως επίγειον βασιλέαν). Δεν ήλθα να φέρω τέτοιαν ειρήνην, αλλά μάχαιραν και διαίρεσιν.

Ματθ. 10,35       ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς·

Ματθ. 10,35             Διότι ήλθα να χωρίσω τον ασεβή υιόν εναντίον του πιστού πατρός του και την ασεβή θυγατέρα εναντίον της μητρός της και την νύμφην ενάντιον της πενθεράς της.

Ματθ. 10,36       καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ.

Ματθ. 10,36             Και θα γίνουν εχθροί του πιστού ανθρώπου οι οικιακοί του, που δεν θα δεχθούν το Ευαγγέλιον της σωτηρίας.

Ματθ. 10,37       Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·

Ματθ. 10,37             Εκείνος που αγαπά τον πατέρα η την μητέρα του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. Και εκείνος που αγαπά τον υιόν του η την κόρην του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου.

Ματθ. 10,38       καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.

Ματθ. 10,38             Και όποιος δεν παίρνει σταθεράν την απόφασιν να υποστή κάθε ταλαιπωρίαν και σταυρικόν ακόμη θάνατον δια την πίστιν του εις εμέ και δεν με ακολουθεί ως αρχηγόν και υπόδειγμά του, δεν είναι άξιος για μένα.

Ματθ. 10,39       ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.

Ματθ. 10,39             Εκείνος που εις καιρόν διωγμών θα αποφύγη την θλίψιν και το μαρτύριον, δια να σώση την ζωήν του, θα χάση την αληθινήν και μακαρίαν ζωήν· και όποιος θυσιάσει την ζωήν του ένεκα εμού, θα κερδίση την αληθινήν και μακαρίαν ζωήν.

Πηγή μας:

http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Kata_Mathaion_Euaggelio/Kata_Mathaion_Euaggelio_kef.10.htm

 

ΤΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΘΙΑΣΩΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 

Εν Πειραιεί τη 12η Οκτωβρίου 2020  


ΤΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΘΙΑΣΩΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ

Δεν θα πάψουμε να αναφερόμαστε στην πνευματική πανώλη, η οποία μαστίζει την πατρίδα μας και ολόκληρη την ανθρωπότητα τους τελευταίους δύο αιώνες και η οποία ονομάζεται άθεος Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός. Το αντίχριστο αυτό ιδεολογικό κίνημα του 18ου αιώνος, υπήρξε το νομοτελειακό αποτέλεσμα του φραγκικού και παπικού μεσαίωνα. Ήταν το τελικό ξέσπασμα ενάντια σε μια μακροχρόνια και απάνθρωπη πνευματική και κοινωνική καταπίεση, το οποίο βρήκε την κοινωνική του έκφραση στην λεγόμενη «Γαλλική Επανάσταση», όπου χύθηκαν ποταμοί αιμάτων, όσων επέμεναν να συνταχτούν με το παλιό καθεστώς της φεουδαρχίας και του παπικού ολοκληρωτισμού. Ήταν το άλλο «άκρο», στο οποίο έσπρωξαν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αφ’ ενός μεν οι θηριωδίες του Παπισμού και η αποθέωση του κληρικαλισμού και αφ’ ετέρου η φρίκη της φραγκικής φεουδαρχίας και δουλοπαροικίας, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν ανύπαρκτα. Ήταν, όπως και παλαιότερα τονίσαμε, το «ξεχείλισμα του ποτηριού», το σπάσιμο του «κακού σπυριού» του εφιαλτικού δυτικού μεσαίωνα, όπου το «πύον» που χύθηκε στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ξύπνησε τη λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στα εγκλήματα και τις αυθαιρεσίες του Παπισμού και στις κοινωνικές ανισότητες της ευρωπαϊκής φραγκοκρατίας, η οποία την εποχή εκείνη, είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της.       

Περιττό  να τονιστεί ότι την εποχή αυτή, (18ος αιώνας), ο Παπισμός έχει ήδη προ πολλού, (ήδη από τις αρχές του 11ου αιώνα), αλλοτριωθεί και εκφυλιστεί πνευματικά όχι μόνο λόγω της αναπτύξεως και εδραιώσεως σ’ αυτόν μιας πληθώρας αιρετικών διδασκαλιών, αλλά και λόγω της πλήρους εκκοσμικεύσεως και ταυτίσεώς της με το καθεστώς της φεουδαρχίας. Η κατάληψη του σεβάσμιου Πατριαρχικού θρόνου της Ρώμης από τους Φράγκους το 1009 σηματοδότησε την αποκοπή του από τον ενιαίο κορμό της Εκκλησίας και την έκπτωσή του σε ιδία θρησκευτική κοινότητα. Στην μετέπειτα πορεία των αιώνων οι εκάστοτε Φράγκοι «Πάπες» θα επιδοθούν σε έναν αδιάκοπο αγώνα να περιβληθούν απεριόριστες εξουσίες, εκκλησιαστικές και πολιτικές, τις οποίες δήθεν «έλαβαν» από τον Θεό και θα επιδιώξουν, (στον γνωστό «περί Περιβολής Αγώνα»), να θεωρηθούν και να αναγνωριστούν ως οι αντιπρόσωποι του Θεού στη γη και διαχειριστές όλων των επί γης εξουσιών. 

Δεν θα πρέπει ακόμη να μας διαφεύγει το γεγονός ότι την εποχή αυτή τόσον οι πρωτεργάτες του «Διαφωτισμού», (Βολταίρος, Ζαν Ζακ Ρουσσώ, Ντιντερό, Ντ’ Αλαμπέρ), όσο και τα πρωτοπαλίκαρα της Γαλλικής Επανάστασης, (Ντεμουλέν, Δαντών, Μιραμπό, Ροβεσπιέρος, κ.α.), υπήρξαν όλοι τους Τέκτονες! Το γεγονός αυτό αναδεικνύει τη βαθειά εσωτερική και πνευματική σχέση μεταξύ του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού» και της Μασονίας και κατ’ επέκταση του σύγχρονου ιδεολογικού ρεύματος της «Νέας Εποχής»

Δυστυχώς, μετά τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους, κάποιοι «άκαπνοι» δυτικοσπουδαγμένοι Έλληνες, με προεξάρχοντα τον Αδαμάντιο Κοραή, θέλησαν να μεταφέρουν στην πατρίδα μας τα δήθεν «φώτα της πολιτισμένης Ευρώπης» με σκοπό να διαλύσουν, όπως νόμιζαν, την «καταχνιά του Μεσαίωνα» και να δώσουν «νέα πνοή» στο νεοελληνικό κράτος, «με το ευρωπαϊκό πνεύμα, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό». Οι προαιώνιες αξίες του Ελληνορθοδόξου πολιτισμού μας θεωρήθηκαν παρωχημένες και ασυμβίβαστες με τον «Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό» και ως εκ τούτου προσπάθησαν να αλλοιώσουν την ταυτότητά μας και να μας μεταβάλουν σε «κοσμοπολίτες», δηλαδή σε ανθρωπομάζα χωρίς αξίες και ιδανικά. 

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2020

Ο C.S. LEWIS το έγραψε το 1941…

 


 Ο C.S. LEWIS το έγραψε το 1941…


"...Ένας νεαρός προς τον διάβολο: - Πώς κατάφερες να στείλεις στην κόλαση τόσες ψυχές;

Ο διάβολος:

– Μέσω του φόβου!

Ο νεαρός:

– Μπράβο! Και τι φοβόντουσαν; Πολέμους; Πείνα;

Ο διάβολος:

– Όχι… Μια αρρώστια!

Ο νεαρός:

– Δεν αρρώστησαν; Δεν πέθαιναν; Δεν υπήρχε γιατρειά;

Ο διάβολος:

-….. αρρώστησαν. Πέθαναν. Υπήρχε γιατρειά…

Ο νεαρός:

– Δεν καταλαβαίνω…

Ο διάβολος:

– Πίστεψαν, κατά λάθος, ότι το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κρατήσουν με κάθε κόστος είναι η ΖΩΗ!!!

Σταματήσαν να αγκαλιάζονται… Σταματήσαν να χαιρετάει ο ένας τον άλλον!!! Παράτησαν όλες της ανθρώπινες επαφές…. Αφήσαν οτιδήποτε ήταν ανθρώπινο! Έμειναν χωρίς χρήματα. Έχασαν την δουλειά τους. Επέλεξαν όμως να φοβούνται για την ζωή τους ακόμα κι αν δεν είχαν ψωμί να φάνε. Πίστεψαν ότι άκουσαν, διάβασαν εφημερίδες και πίστεψαν τυφλά ότι διάβασαν. Παράτησαν την ελευθερία. Δεν έφυγαν ξανά από το σπίτι. Δεν πήγαν πουθενά. Δεν επισκέφθηκαν ποτέ ξανά φίλους και συγγενείς. Όλος ο κόσμος μετατράπηκε σε μια τεράστια φυλακή με εθελοντές κατάδικους.

Δέχτηκαν τα πάντα!!! Όλα αυτά για να επιβιώσουν μια ακόμα μίζερη ημέρα….

Δεν έζησαν, πέθαιναν κάθε μέρα!

Ήταν πολύ εύκολο να πάρω την μίζερη ψυχή τους..."

 

C. S. Lewis - "Οι συμβουλές ενός γέροντα διαβόλου σε έναν νεότερο" - Βιβλίο γραμμένο το 1941

πηγή

 

Πηγή μας:

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/10/cs-lewis-1941.html

 

Για τον C. S. Lewis διαβάστε στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CE%B9%CE%B2_%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%82_%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B9%CF%82

 


"Λατινοφραγκικός καί Ὀρθόδοξος πολιτισμός: Οἱ βασικές διαφορές"



Λατινοφραγκικός καί ρθόδοξος πολιτισμός: 
Ο βασικές διαφορές

Πρωτοπρεσβύτερου πατρός Θεόδωρου Ζήση

Καθηγητού Θεολογικς ΑΠΘ


ρθόδοξη ατοσυνειδησία καί νεπηρέαστη πό τούς δυτικούς στορικούς μας ρευνα, λλά καί τά δια τά πράγματα, δικαιολογον τήν πιλογή τν ρθοδόξων τόν 15ο αἰῶνα νά προτιμήσουν τήν τουρκική κατάκτηση πό τήν δυτικοευρωπαϊκή νωση καί συμμαχία, πο θετε ς ρο γιά τή στρατιωτική βοήθεια τήν πολιτιστική καί κκλησιαστική νταξη στόν παπισμό μέ σημερινούς ρους στήν Ερώπη. Ο σημερινοί πολιτικοί μας γέται καί πνευματική γεσία στήν πλειονότητά τους, χι μόνο δέν κατανοον, λλά καί πικρίνουν κείνη τήν προβληματική, γιατί διαφοροποίηση λατινοφραγκικού καί ρθοδόξου πολιτισμο δέν πάρχει πλέον καί λοι στήν λλάδα ξωτερικά καί σωτερικά φορομε φράγκικα, ερωπαϊκά. γιος Κοσμς Ατωλός, γρυπνη καί φωτισμένη ατή λληνορθόδοξη συνείδηση, μεγαλύτερη σως μορφή το λληνισμο μετά τήν λωση, καταλάβαινε καί κατανοοσε πολύ καλά ατό πο εχε πε τότε, πρίν πό τήν λωση, Λουκς Νοταρς, τό «κρειττότερον στιν ν μέσ τή πόλει δέσθαι φακιόλιον τουρκικόν καλύπτραν λατινικήν». Θεωροσε ενοϊκή τή ρύθμιση γιά τή διάσωση τς ρθοδοξίας τό τι μς κατέκτησε Τορκος καί χι Φράγκος. λεγε: «Τριακοσίους χρόνους μετά τήν νάστασιν το Χριστο μς στειλεν Θεός τόν γιον Κωνσταντνον καί στερέωσε βασίλειον χριστιανικόν καί τό εχαν Χριστιανοί τό βασίλειον 1150 χρόνους. στερον τό σήκωσεν Θεός πό τούς Χριστιανούς καί φερε τόν Τορκον καί το τό δωκε διά δικόν μς καλόν, καί τό χει Τορκος 320 χρόνους. Καί διατί φερεν Θεός τόν Τορκον καί δέν φερε λλον γένος; Διά δικόν μς συμφέρον, διότι τά λλα θνη θά μς βλαπτον ες τήν πίστιν, δέ Τορκος σπρα μα το δώσεις κάμνεις ,τι θέλεις». γιος κουβαλοσε τότε καί ξέφραζε νόθευτα καί κέραια τήν παράδοση το λληνισμο καί τς ρθοδοξίας· καυχιόταν γιατί ταν ρθόδοξος καί μετέδιδε στόν λαό ατή το τήν καύχηση· «λαι α πίστεις, λεγε, εναι ψεύτικες· τοτο κατάλαβα ληθινόν, τι μόνη πίστις τν ρθοδόξων Χριστιανν εναι καλή καί γία, τό νά πιστεύωμεν καί νά βαπτιζώμεθα ες τό νομα το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος. Τοτο σς λέγω τώρα· νά εφραίνεσθε πού εσθε ρθόδοξοι Χριστιανοί καί νά κλαίετε διά τούς σεβες καί αρετικούς πού περιπατον ες τό σκότος».

ς δομε μως σύντομα ποιές εναι ο ξίες το ερωπαϊκο πολιτισμο σέ σχέση μέ τίς ξίες το ρθοδόξου πολιτισμο καί ν ληθεύει πράγματι ατό πο σύγχρονοι ερωπαϊσταί σχυρίζονται. Στήν προσπάθειά τους νά μς πείσουν ο τελευταοι τι δέν διαφέρουν ο δύο πολιτισμοί προβάλλουν τή θέση τι δεύοντας πρός τήν Ερώπη, δεύουμε πρός τόν διο μας τόν αυτό, συναντομε μς τούς διους, πιβεβαιώνουμε τήν ατοσυνειδησία μας. Εναι μως διος ερωπαϊκός πολιτισμός μέ τόν δικό μας, τόν ρθόδοξο πολιτισμό;

 Κατ’ ρχήν να βασικό στοιχεο πο διαφοροποιε μέσως τούς δύο πολιτισμούς εναι περβολικά μεγάλη ξία πο δωσε ερωπαϊκός πολιτισμός στόν ρθό λόγο, στήν νθρώπινη γνώση, στήν πιστήμη. πό τήν ποχή το Μ. Καρόλου κυριάρχησε στή Δύση  σχολαστικισμός καί  ορθολογισμός.

Ατό συνεχίσθηκε καί ντάθηκε κόμη περισσότερο στήν περίοδο τς ναγεννήσεως καί στήν περίοδο το Διαφωτισμο, κατά τήν ποία πνευματικός κόσμος περιορίσθηκε στή λογική καί στήν πιστήμη· λα εναι νος, ρθός λόγος, πιστήμη. ,τι δέν ρμηνεύεται λογικά καί πιστημονικά, ατό εναι μθος, δεισιδαιμονία, δέν ποτελε στοιχεο πολιτισμο, εναι ξω πό τόν πολιτισμό. ντίθετα, στόν δικό μας πολιτισμό, τόν ρθόδοξο, δέν πορρίπτεται λογική, νθρώπινη γνώση, πιστήμη, εραρχεται μως σωστά στή θέση της, κάτω πό τό θεϊκό φωτισμό καί τή θεία σοφία. Καί εναι νδιαφέρον στή συνάφεια ατή νά τονίσουμε τι στήν πόλη μας, τήν Θεσσαλονίκη, πρχε προβληματισμός σχετικά μέ τό θέμα ατό καί ντονη ντιπαράθεση τόν 14ο αἰῶνα κατά τή διάρκεια τν συχαστικν διενέξεων. σύγκρουση το γίου Γρηγορίου το Παλαμ καί το Βαρλαάμ το Καλαβρο δέν ταν σύγκρουση δύο προσώπων, λλά δύο κόσμων, πο προσπαθοσαν καθένας νά προβάλει τό πρότυπό της νθρώπινης τελειότητας, τόν δανικό νθρωπο. Βαρλαάμ Καλαβρός ντιπροσώπευε καί ξέφραζε τό δανικό της τελειότητος το δυτικο νθρώπου, σύμφωνα μέ τό ποο νθρωπος γίνεται τέλειος μέ τή φιλοσοφία καί τήν πιστήμη. ταν φθασε στή Θεσσαλονίκη, δημιούργησε ναταραχή στούς μοναχικούς κύκλους, γιατί προβάλλοντας τό δυτικό ομανιστικό δεδες λεγε περίπου τά ξς: «Τί κάθεστε σες ο καλόγεροι καί σχολεσθε μέ τήν διάλειπτη νοερά προσευχή καί τίς λλες νοησίες καί δέν στρώνεσθε νά μάθετε φιλοσοφία, νά διαβάσετε ρχαίους λληνες συγγραφες, πο εναι μοναδικός δρομος γιά νά φθάσετε στήν τελειότητα». Τελειότητα χωρίς τήν φιλοσοφία εναι διανόητη γιά τόν Βαρλαάμ τόν Καλαβρό καί τόν δυτικό πολιτισμό.

γιος Γρηγόριος Παλαμς πο νέλαβε νά περασπισθε τόν ρθόδοξο πολιτισμό καί νά καθησυχάσει τούς μοναχούς πο νησύχησαν, πάντησε στούς συνηγόρους τν φιλοσόφων τι φιλοσοφία καταφέρνει τελικς νά προσφέρει χι γνώση, λλά γωνία καί γχος· «ο μλλον γνσιν γωνίαν κ τούτων μίν ατος περιποιεσθε, βέλτιστοι». Δέν πάρχει φιλοσοφική ποψη στήν ποία νά μπορε κανείς μέ σιγουριά νά στηριχθε, γιατί σίγουρα κάποιος λλος φιλόσοφος θά τήν νατρέψει, πως δειξαν ο λληνες φιλόσοφοι «διηνεκς λλήλους νατρέποντες καί π’ λλήλων νατρεπόμενοι». Χριστός, τό πρότυπό της χριστιανικς τελειότητος, ταν ντελς μαθής καί πειρος στήν νθρώπινη γνώση καί σοφία. ν νθρώπινη σοφία ταν παραίτητο στοιχεο τς τελειότητος, Χριστός δέν θά λεγε «ε θέλεις τέλειος εναι, τά πάρχοντα πώλησον, διάδος πτωχος, τόν σταυρόν ρον, κολουθεν μοί προθυμήθητι», λλά θά λεγε «τς ξω σοφίας πιλαβο, σπεσον πρός τήν τν μαθημάτων νάληψιν, περιποίησαι σεαυτ τήν πιστήμην τν ντων». Θά δίδασκε γεωμετρία καί στρονομία καί τίς λλες πιστμες, γιά νά διώξει τό σκοτάδι τς γνοίας. Δέν θά διάλεγε γραμμάτους ψαράδες ς μαθητς, λλά φιλοσόφους, οτε θά δίδασκε διά το ποστόλου Παύλου τι νθρώπινη σοφία εναι μωρία. νθρωπος, κατά τόν γιο Γρηγόριο τόν Παλαμά, χασε τήν ρχέγονη μακαριότητα, γιατί πέκυψε στόν πειρασμό τς γνώσεως καί δέν ρκέσθηκε στή φυλακή τς καρδίας, στή φρούρηση δηλαδή καί καλλιέργεια το συναισθηματικο κόσμου, που φύονται ο κακίες καί τά πάθη.

Τό ποφασιστικό πράγματι στοιχεο πο δείχνει τήν νωτερότητα το ρθοδόξου πολιτισμο ναντί της ρθολογιστικς καί τεχνοκρατούμενης Ερώπης εναι τι παράγει νθρώπους παθες, χωρίς κακίες καί πάθη, γίους, γιατί προϋπόθεση το θεϊκο φωτισμο καί τς νεργείας τς Χάριτος το Θεο εναι κάθαρση πό τά πάθη, πάθεια. πιστήμη καί φιλοσοφία οτε τούς διους τους πιστήμονες καί φιλοσόφους μπορε νά νακαινίσει, καί ο περισσότεροι πό ατούς εναι γεμάτοι κακίες καί πάθη. Δέν εναι παραίτητη κάθαρση καί πάθεια γιά νά γίνεις σοφός καί πιστήμων. Γι’ ατό γέμισε κόσμος πό μπαθες καί καλλιέργητους πνευματικά πιστήμονες, γι’ ατό καί πιστημονικά καί τεχνολογικά προηγμένος σύγχρονος πολιτισμός, πνευματικά καί θικά δηγεται στήν κατάπτωση.