Παρασκευάς Λαλιώτης: ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ του Μητροπολίτη Κυθήρων κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ὑπ’ ἀριθ. 173/2018)

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Ὁ τῶν αἰώνων ποιητής καί Δεσπότης,
Θεέ τῶν ὅλων ὑπερούσιε ὄντως,
τήν ἐνιαύσιον εὐλόγησον περίοδον ... Λυτρωτά,
εὔφορον πᾶσι, τό ἔτος χορήγησον» (Κοντάκιον τῆς Ἰνδίκτου)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Εἰρηνικό, εὐλογημένο καί πολύκαρπο
τό νέο σωτήριο ἔτος 2019!

Τόν νέο χρόνο ὁ πολύς κόσμος, ἐπηρεασμένος ἀπό τό κοσμικό φρόνημα, τόν ἀναμένει διά νά τούς φέρῃ χαρά, ὑγεία, πρόοδο, εὐτυχία, εὐημερία καί ὅλα τά καλά. Οἱ ἄνθρωποι, ὅμως, πού ἔχουν πνευματικό – χριστιανικό φρόνημα, χωρίς νά εἶναι ἀδιάφοροι καί διά τά ἐφήμερα καί βιοτικά ἀγαθά, παρακαλοῦν καί ἱκετεύουν τόν «τῶν αἰώνων Ποιητήν καί Δεσπότην» νά τούς χαρίζῃ, μαζί μέ τά ὑλικά καί πρόσκαιρα ἀγαθά, τά ὁποῖα μᾶς χρειάζονται εἰς τήν ζωήν, τά πνευματικά καί οὐράνια θεῖα δῶρα :

τήν ἀγάπη καί τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, τήν εὐλογία καί τήν εὐδοκία Του, τήν Χάριν καί τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό θεῖο ἔλεος καί τήν εὐσπλαγχνία Του, τήν συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν καί τό πολυτιμότατο δῶρο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας, καθώς ἐπίσης καί τά θεῖα καί ὑπερκόσμια ἀγαθά τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας Του. Μέ ἄλλα λόγια, τήν εἴσοδό μας εἰς τό νέον ἔτος νά τήν βλέπουμε καί νά τήν μετρᾶμε ὑπό τό πρῖσμα τῆς αἰωνιότητος, τῆς αἰωνίου χαρᾶς καί μακαριότητος ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν.Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παρατηρεῖ σχετικά τά ἑξῆς: «Δύο αἰῶνας ἔκαμε ὁ Θεός, τόν παρόντα καί τόν μέλλοντα. Τόν μέν αἰσθητόν, τόν δέ νοητόν. Τόν ἕνα σύντομον, τόν δέ ἀγέραστον καί ἀθάνατον» (Ε.Π.Ε. 31,238).

Σέ ἄλλο σημεῖο συμβουλεύει ὁ ἱερός πατήρ : «Παρακαλῶ, τά ἀμετάβλητα καί ἀθάνατα νά ἀναζητήσωμε ἀγαθά, καί τήν ζωή, ἡ ὁποία ποτέ δέν γερνάει, δέν τελειώνει» (Ε.Π.Ε. 11,238).

Διά τά αἰώνια ἀγαθά μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Θεῖος Λυτρωτής μας Ἰησοῦς Χριστός, κατά τόν Χρυσορρήμονα ἅγιο πατέρα : «Ποιός ἀπό ἐκείνους πού ἀπεβίωσαν ἦλθε ἀπό τήν ἄλλη ζωή καί μᾶς ἀνήγγειλε τά ἐκεῖ; Λέγε εἰς αὐτόν: Ἀπό τούς ἀνθρώπους μέν κανένας (δέν ἐγύρισε ἀπό τόν ἄλλο κόσμο διά νά διηγηθῇ ὅσα εἶδε ἐκεῖ). Ὅμως, ὁ τῶν Ἀγγέλων Δεσπότης, ὁ Χριστός, ὅλα ἐκεῖνα μέ ἀκρίβεια τά ἀνήγγειλε» (Ε.Π.Ε.9, 434) «Παρακαλῶ, ἐκεῖνα νά ζητᾶμε τά παντοτεινά καί αἰώνια, πού δέν ἐπιδέχονται μεταβολή» (Ε.Π.Ε. 30, 510). «Αὐτός εἶναι ὁ καιρός τῆς μετανοίας, ἐκεῖνος (τῆς μελλούσης) κρίσεως. Αὐτός ὁ καιρός τῶν ἀγώνων, ἐκεῖνος τῶν στεφάνων. Αὐτός κόπου, ἐκεῖνος ἀνέσεως. Αὐτός καμάτου, ἐκεῖνος ἀνταποδόσεως» (Ε.Π.Ε. 30, 318).

Ἅγιοι Πατέρες, Ἀδελφοί μου Χριστιανοί,

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ἀντίθετα πρός τήν ἐπικρατοῦσα λαϊκή ἀντίληψι, ὅτι ὁ χρόνος, ὁ νέος χρόνος, πού δέν εἶναι πρόσωπο, ἀλλά ἔννοια, δέν φέρει ἀφ’ ἑαυτοῦ του οὔτε τό καλό, οὔτε τό κακό. Μόνον ὁ Παντοκράτωρ καί Παντοδύναμος Κύριος καί Θεός μας, ἡ πηγή παντός ἀγαθοῦ, Αὐτός, πού ὑποτάσσει τόν ἀρχέκακο διάβολο καί ἀποτρέπει τό κακό, «ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος καί τήν ζωήν ἡμῶν εἰς χεῖρας αὐτοῦ διακρατῶν», συνεργαζόμενος ἑκάστοτε μέ τήν ἀνθρώπινη βούλησι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ὑπακούουν καί ἐφαρμόζουν τό Πανάγιο θέλημά Του, μόνο ἡ πανσθενουργός δύναμίς Του, συμπράττουσα μέ τήν θέλησι τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου, ἠμπορεῖ νά ἀλλάξῃ καί νά μεταμορφώσῃ ἀνθρώπους καί κοινωνίες ὁλόκληρες καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά φέρῃ ὅλα τά καλά καί νά ἀπομακρύνῃ τά κακά καί δυσάρεστα ἀπό ἕνα τόπο, μία οἰκογένεια, μιά πολιτεία. «Ἀρκεῖ εἷς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὅλον ἀνορθώσασθαι δῆμον» ἔλεγε ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

Εἶναι ἀνάγκη, ἀδελφοί μου, ἀδήριτος ἀνάγκη εἰς τούς χαλεπούς καιρούς καί χρόνους μας νά πρυτανεύῃ εἰς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν μας τό ὅραμα καί ἡ νοσταλγία τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. «Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Κύριος.

Δυστυχῶς, οἱ σκοτεινές δυνάμεις ἐργάζονται ἀνύστακτα, ὑποκινούμενες ἀπό τά πονηρά πνεύματα καί τόν ἀλάστορα διάβολο, καί ὑπάρχει στόχευσις καί σοβαρός κίνδυνος ἀποξενώσεως καί ἀποκοπῆς τοῦ Ὀρθοδόξου γένους μας ἀπό τίς ἐκκλησιαστικές καί ἐθνικές ρίζες καί παραδόσεις μας. Ἀπό τίς πηγές τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί κληρονομίας μας, καθώς εὐνοεῖται καί προωθεῖται ἡ πολυθρησκευτικότητα καί ὁ συγκρητισμός εἰς τά Σχολεῖα μας, εἰς τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, μέ κίνδυνο πνευματικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ καί συγχύσεως τῆς μαθητιώσης νεολαίας μας, ὅταν μάλιστα δέν ἔχουν ἀκόμη στερεωθῇ βιωματικά εἰς τά θέματα τῆς Ὀρθοδόξου ζωῆς καί Παραδόσεως. Καί ἀπό τίς αὐθεντικές πηγές τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας, ἀφοῦ βασικά καί καίρια θέματα τῆς Ἑλληνικῆς μας Ἱστορίας ἐτέθησαν εἰς τήν «προκρούστειον κλίνην» καί ἔχουν ἀφαιρεθῆ ἀπό τήν διδακτέα ὑλη.

Εἰς τό στόχαστρο τῆς «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «νέας τάξης πραγμάτων» εἶναι καί ἡ προσευχή εἰς τά Σχολεῖα τῆς πατρίδος μας, τά ἱερά σύμβολα τῆς Ἐκκλησίας μας (ὁ Τίμιος Σταυρός, οἱ ἱερές εἰκόνες κ.ἄ.) καί τά ἐθνικά μας σύμβολα (σημαία, παρελάσεις, ἐθνικές ἑορτές). Ἀποδόμησις πνευματικῶν καί ἠθικῶν ἀξιῶν, ἀποϊεροποίησις ἱερῶν καί ὁσίων τῆς φυλῆς μας καί ἐνίοτε ἔλλειψις εὐαισθητοποιήσεως τῶν ἁρμοδίων, ὅταν σέ δημόσιους χώρους καί ἐνώπιον χιλιάδων θεατῶν ἐξευτελίζονται ἱερώτατα σύμβολα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας (ὅπως ὁ Τίμιος Σταυρός) καί τῆς Πατρίδος μας (ὅπως εἶναι ἡ σημαία μας), γεγονός, τό ὁποῖο προκαλεῖ βάναυσα τό αἴσθημα τοῦ Ἑλληνορθοδόξου λαοῦ μας.

Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, πού ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καί καθ’ ὁμοίωσιν δέν ἐξαθλιώνεται καί δέν ἐξαχρειώνεται, ὅταν διάγει ἔκφυλη ζωή καί κυλίεται εἰς τόν βόρβορον τῆς ἀσωτίας καί τῆς ἀνηθικότητος, ζώντας ζωή ἀσύδοτη καί κτηνώδη, βίο ἀβίωτο;

Γιατί τίς ἀναφέρουμε, ἀδελφοί μου, αὐτές τίς θλιβερές πτυχές καί καταστάσεις τῆς σύγχρονης ζωῆς; Γιά νά ἀναξέσωμε πληγές ἤ γιά νά μοιρολογήσωμε; Ὄχι, ἀλλά γιά νά ἀφυπνισθοῦμε ὡς πρόσωπα, οἰκογένειες καί κοινωνία καί νά ἀγωνισθοῦμε ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γιά τήν ἀναχαίτισι τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς σήψεως καί καταστροφῆς. Νά ἀναλάβωμε τίς πνευματικές δυνάμεις καί τίς εὐθύνες μας. «Οἱ καιροί οὐ μενετοί».

Αὐτά καί τά ἄλλα γνωστά σοβαρά ἐκκλησιαστικά καί ἐθνικά ζητήματα, ὅπως τό Οὐκρανικό, τό Μακεδονικό καί τό μεταναστευτικό, ἄς μᾶς ἀπασχολήσουν σοβαρά μέσα εἰς τό νέο σωτήριο ἔτος τοῦ 2019. Τό ἀπαιτεῖ ἐπίμονα τό ἐπιτακτικό χρέος μας καί ἡ ἀληθινή ἀγάπη μας πρός τήν Ἁγιωτάτη Μητέρα μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί πρός τήν φιλτάτη Ἑλληνορθόδοξη Πατρίδα μας.

Τό ὅραμά μας, λοιπόν, μέσα εἰς τόν καινούργιο χρόνο ἄς εἶναι πρωτίστως ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, γιά τήν ὁποία προετοιμαζόμαστε ἀπό τόν παρόντα κόσμο καί παραλλήλως ἡ πνευματική ἀναστήλωσις τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως καί Κληρονομιᾶς τῆς ἀγαπημένης Πατρίδος μας, καθώς ἐπίσης καί ἡ ἀναβίωσις τῆς πνευματικῆς αἴγλης τῆς λαμπρᾶς ἱστορικῆς της διαδρομῆς.

Καί ἐπί τούτοις, εὐχόμενος ἀπό καρδίας εἰς ὅλους τούς ἀγαπητούς μου Κυθηρίους καί Ἀντικυθηρίους, καί ἰδιαίτερα εἰς τούς προσφιλεῖς μας ναυτικούς, οἱ ὁποῖοι διασχίζουν τίς θέλασσες τοῦ κόσμου, τήν κατ’ ἄμφω ὑγιεία καί πλούσιες τίς βιοτικές καί πνευματικές ἀπό τόν Κύριο εὐλογίες, διατελῶ,