π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος : "Ουκρανικό Αυτοκέφαλο: Πρόσκληση για ενότητα ή πρόκληση στην ενότητα της Εκκλησίας;"

Η ομιλία του αγωνιστή των καιρών μας π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου, αν και είχε προγραμματιστεί να γίνει στη Διακίδειο Σχολή Πατρών την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020, τελικά δυστυχώς ματαιώθηκε. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομιλία ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του  π. Γεωργίου Μεταλληνού.

«ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ: πρόσκληση γιά ἑνότητα ἤ πρόκληση στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας;»

“Σεβαστοί πατέρες, σεβαστέ καί ἀγαπητέ κ. Πρόεδρε τῆς Διακιδείου Σχολῆς, ἀγαπητοί,

Ἐκ βάθους καρδίας εὔχομαι νά εἶναι καλή καί εὐλογημένη ἡ νέα χρονιά, νά ἀναδειχθεῖ πράγματι σωτήριο τό ἔτος 2020.

Εὐχαριστῶ κ. Πρόεδρε τῆς Διακιδείου γιά τήν πρόσκληση νά ὁμιλήσω ἀπό τό ἱστορικό αὐτό βῆμα γιά τό τόσο κρίσιμο καί εὐαίσθητο θέμα τοῦ Οὐκρανικοῦ Αὐτοκεφάλου μέ τόν τίτλο «Πρόσκληση γιά τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα ἤ πρόκληση στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας;» Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, καί ὅλους ἐσᾶς γιά τήν ἀποψινή παρουσία σας.

Καθηκόντως καί ὀφειλετικῶς ἡ παροῦσα ὁμιλία ἀφιερώνεται στή μνήμη τοῦ προσφάτως μεταστάντος σεβαστοῦ μας π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, γιά δύο λόγους:

α) Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ π. Γεώργιος ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τή Διακίδειο καί, ἐσᾶς κ. Πρόεδρε καί τόν ἀείμνηστο προκάτοχό σας Κῶν. Τριανταφύλλου. Πάντοτε, παρά τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες στήν ὑγεία του, ἀνταποκρινόταν στήν πρόσκληση καί λάμπρυνε τό βῆμα τῆς Σχολῆς. Εἶναι, ἄλλωστε, ἡ πρώτη ὁμιλία ἐδῶ, στή Σχολή, μετά τήν ἐκδημία τοῦ π. Γεωργίου, καί

β) Ἀρχές Σεπτεμβρίου, λίγες μέρες πρίν μπεῖ στό νοσοκομεῖο, μοῦ τηλεφώνησε γιά νά μέ ρωτήσει ἄν τελικά ἡ Σύνοδος (ΔΙΣ τέλος Αὐγούστου) ἐνέκρινε τήν Αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανίας, διότι, ὅπως μου εἶπε, ἡ Σύνοδος τοῦ ἀνέθεσε τήν προεδρία τῆς Ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν συνεδρίων γιά τό 1821 μετά τό θάνατο τοῦ καθηγητοῦ Σβολοπούλου, καί σκεφτόταν νά τήν ἀρνηθεῖ σέ ἔνδειξη διαμαρτυρίας. Ἐγώ τοῦ εἶπα ὅτι «τό Οὐκρανικό παραπέμφθηκε στήν Ἱεραρχία ἀλλά μήπως θά ἦταν καλύτερα, πάτερ, νά μήν παραιτηθεῖτε ὥστε νά ἐπηρεάζετε κατά τό δυνατόν τόν Ἀρχιεπίσκοπο στή σωστή κατεύθυνση;». Ἡ ἀπάντηση τοῦ π. Γεωργίου: «Δέν ὑπολογίζουν τίποτα, πάτερ, θά τό ἐγκρίνουν, διότι δέχονται ἐντολές καί ἐκτελοῦν τίς ἐντολές!». Δυστυχῶς, ὁ ἀείμνηστος π. Γεώργιος εἶχε καί σέ αὐτό δίκιο. Μετά ἀπό λίγες μέρες μπῆκε στό νοσοκομεῖο καί μέσα ἀπό τό νοσοκομεῖο προσυπέγραψε τήν ἐπιστολή πρός τήν Ἱεραρχία γιά τό Οὐκρανικό μέ mail ποῦ ἔστειλε:

«Ἀγαπητή Σύναξη. Διάβασα τά περί Οὐκρανίας καί συγχαίρω.

Ὅ,τι δημοσιεύετε γιά τήν Πίστη παρακαλῶ νά φέρει καί τό ὄνομά μου.

Συνεχίζεται ἡ περιπέτειά μου βελτιωτικά. Προσεύχεστε.

π. Γεώργιος Μεταλληνός».

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Μεταλληνοῦ, εἴη αἰωνία ἡ μνήμη!

Ἄς ἔρθουμε στό θέμα τῆς ὁμιλίας «Πρόσκληση γιά τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα ἤ πρόκληση στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας;».

Ἕνα ἐρώτημα: Ἦρθε στήν ἐνορία σᾶς νέος ἐφημέριος μέ πολύ καλές περγαμηνές καί γνωριμίες μέ καθηγητές, ἀρχιεπισκόπους καί πατριάρχες. Τόν καλεῖτε, λοιπόν, στό σπίτι γιά νά τελέσει τό μυστήριο τοῦ εὐχελαίου καί νά ἐξομολογήσει τόν γέροντα πατέρα σας ποῦ δέν ἔχει ἐξομολογηθεῖ ποτέ. Στή συζήτηση μαζί του πέφτετε ἀπό τά σύννεφα ὅταν πληροφορεῖσθε ὅτι εἶναι οὐσιατικά ἀχειροτόνητος, διότι ἔχει χειροτονηθεῖ ἀπό ἕναν ψευδοεπίσκοπο, Βίκτωρα ὀνόματι, μέ πολύ βεβαρημένο παρελθόν: ἦταν διάκονος στήν κανονική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά καθαιρέθηκε διότι καταδικάστηκε καί φυλακίστηκε γιά παιδεραστία. Ὅταν βγῆκε ἀπό τή φυλακή ἐντάχθηκε σέ μία σχισματική ὁμάδα στήν ὁποία παρουσιάστηκε ὡς ἐπίσκοπος, χωρίς νά ἔχει χειροτονηθεῖ ποτέ καί ἀπό κανένα, οὔτε κάν ὡς ἱερέας, καί ἄρχισε νά χειροτονεῖ ἄλλους ἐπισκόπους καί ἱερεῖς. Ἀργότερα, ἔφυγε ἀπό τή σχισματική ὁμάδα καί ἔγινε ἐπίσκοπος στούς Οὐνῖτες. Τόν πῆραν εἴδηση ὅμως ὅτι εἶναι ἐντελῶς ἀχειροτόνητος, καί τόν ἐδίωξαν. Μάλιστα ὁ πάπας τιμώτησε καί τόν Οὐνίτη Ἀρχιεπίσκοπο ποῦ τόν εἶχε δεχθεῖ. Στή συνέχεια ὁ ψευδοεπίσκοπος Βίκτωρας ἔγινε προτεστάντης-Ἀγγλικανός πάστορας. Τελικά, μετά τήν “ἐκκλησιαστική” τοῦ πορεία κατέληξε στήν Αὐστραλία καί παρουσιαζόταν ὡς «ψυχίατρος τοῦ μυστικοῦ σχολείου τῆς KGB»! Ὅμως, μετά ἀπό λίγο τόν συνέλαβαν καί καταδικάστηκε σέ 4 χρόνια καί 3 μῆνες γιά ἀπάτη καί πλαστογραφία, διότι ἐμφανιζόταν ὡς ψυχίατρος μέ πλαστά διπλώματα.

Ἀλήθεια, ἄν μαθαίνατε ὅτι ὁ νέος σας ἐφημέριος, λαμπρός κατά τά ἄλλα, εἶναι οὐσιαστικά ἀχειροτόνητος, γιατί ἔχει χειροτονηθεῖ ἀπό τόν Βίκτωρα τόν τσαρλατάνο καί ἀπατεῶνα θά τόν ἀφήνατε νά ἐξομολογήσει τόν γέροντα πατέρα σας; Θά παίρνατε τήν εὐχή του; Θά βαπτίζατε τό παιδί σας; Θά πηγαίνατε στή Θ. Λειτουργία ποῦ τελοῦσε; Θά κοινωνούσατε ἀπό τόν ἀχειροτόνητο;

Θά μοῦ πεῖτε ὅτι δέν γίνονται αὐτά τά πράγματα καί ὅτι εἶναι ἐπινόηση τῆς φαντασίας μου! Δυστυχῶς, ἀγαπητοί μου, ὅσα σᾶς ἀνέφερα εἶναι πραγματικότητα, εἶναι ἀπολύτως ἀληθινά μέχρι καί στίς λεπτομέρειες. Αὐτό ἀκριβῶς ἔγινε στή νέα Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία, ποῦ δημιούργησε πέρσι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο στήν Οὐκρανία. Μία σειρά “ἐπισκόπων” ποῦ δέν ἔχουν ἴχνος Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, διότι ἕλκουν τήν καταγωγή τῆς χειροτονίας ἀπό τόν ψευδοεπίσκοπο τσαρλατάνο, παιδεραστή, οὐνίτη, ἀγγλικανό πάστορα, ψυχίατρο τῆς KGB, καί τώρα καταδικασθέντα γιά ἀπάτη καί πλαστογραφία, Βίκτωρα Τσεκάλιν!

Αὐτούς ἀναγνώρισε, ναί ἀγαπητοί μου, τέτοιους ἀναγνώρισε ὡς κανονικούς “ἐπισκόπους” καί τούς τίμησε μέ τό ὕψιστο ἐκκλησιαστικό status τῆς αὐτοκεφαλίας τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, αὐτούς ἀναγνώρισε, δυστυχῶς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας!

Νά γιατί, ἀγαπητοί μου, στενοχωρούμαστε, πονᾶμε καί φωνάζουμε ἀπό τόν πόνο μας, διότι παρά τίς πολλές μας ἁμαρτίες δέν θέλουμε νά λειτουργηθοῦμε ἀπό ψευδοεπισκόπους, ἀχειροτόνητους καί τσαρλατάνους. Ὁ Χριστός μας μᾶς ἀνέχεται ὡς ἁμαρτωλούς νά βρισκόμαστε στό θυσιαστήριο, ἀλλά νομίζω ὅτι δέν μπορεῖ νά ἀνεχθεῖ ἀχειροτόνητους νά παρουσιάζονται ὡς ἐπίσκοποι καί νά ἐξαπατοῦν τό Λαό Του. Ὁ Χριστός μᾶς καταδέχεται ἀκόμα καί ἀπό τόν πιό ἁμαρτωλό ἱερέα καί ἐπίσκοπο νά τελεῖ τή Θ. Εὐχαριστία, καί νά μεταβάλει τό ψωμί καί τό κρασί σέ Σῶμα καί Αἷμα Του! Ὅμως, ἀπό ἀχειροτόνητο πότε! Δέν μπορεῖ ὁ ἀχειροτόνητος νά τελέσει κανένα ἔγκυρο Μυστήριο. Ἐξαπατᾶ καί κοροϊδεύει τό Λαό τοῦ Θεοῦ! Σέ τελική ἀνάλυση, δέν εἶναι δυνατόν μιά χοῦφτα ἀχειροτόνητων σχισματικῶν χωρίς Ἀποστολική Διαδοχή νά μολύνουν, ὄχι τήν Ἐκκλησία, ἀλλά τό σῶμα τῶν ἀνά τόν κόσμον Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων.

Γι’ αὐτό φωνάζουμε καί θά συνεχίζουμε νά φωνάζουμε ὅλο καί δυνατότερα καί ἄς λένε ὅ,τι θέλουν τά φερέφωνα καί τά παπαγαλάκια, ντόπια καί ξένα. Οὔτε ρωσόφιλοι καί ρωσολάγνοι εἴμαστε, οὔτε ἐντολές παίρνουμε ἀπό ρωσικά κέντρα, οὔτε ρούβλια εἰσπράττουμε, οὔτε προδότες τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἴμαστε. Αὐτοί οἱ συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί δέν μᾶς ἀγγίζουν, καί τούς ἐπιστρέφουμε… Αὐτοί οἱ χαρακτηρισμοί ποῦ μᾶς προσάπτουν χαλιβδώνουν ἔτι πλέον τήν πεποίθησή μας ὅτι δέν σφάλλουμε ἐν τοῖς καιρίοις στό ζήτημα τοῦ Οὐκρανικοῦ Αὐτοκεφάλου. Ἄν εἶχαν θεολογικά ἀντεπιχειρήματα δέν θά προσέτρεχαν νά μᾶς ἀντιμετωπίσουν μέ συκοφαντίες. Μήπως ἀκούσατε σοβαρό θεολογικό ἀντίλογο;

Ὁ Κύριός μας λίγο πρίν ἀπό τό Σταυρικό του Θάνατο, στήν Ἀρχιερατική Του προσευχή ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορά στήν ἑνότητα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Καί στή συνέχεια οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί σύνολη ἡ ἐκκλησιστική μᾶς παράδοση διαφύλαξε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ τήν ἐν ἀληθεῖᾳ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁλόκληρη ἡ κανονική παράδοση σέ αὐτό τό πλαίσιο ἔχει ὀργανωθεῖ, γι’ αὐτό καί οἱ ἐκκλησιαστικοί θεσμοί δέν εἶναι αὐτονομημένοι, ἀλλά ἀποβλέπουν στό σκοπό τῆς ἑνότητας καί τῆς ἐν ἀληθεῖᾳ κοινωνίας μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν.

Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τό θεσμό τῆς Αὐτοκεφαλίας. Εἶναι καί αὐτός ὑπηρετικός της ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος. Προσδιορίζοντας πολύ ἐπιγραμματικά τήν ἔννοια τοῦ αὐτοκεφάλου μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἔχει διπλή διάσταση: α) σέ τοπικό ἐπίπεδο καί β) σέ πανορθόδοξο ἐπίπεδο.

α) Σέ τοπικό ἐπίπεδο ἐκδηλώνεται μέ τήν πληρότητα στήν κανονική δικαιοδοσία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, χωρίς καμία ἐξάρτηση ἀπό ἄλλο ἐκκλησιαστικό κέντρο, γί΄αὐτό καί εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν ἐκχώρησή του ἡ σύμφωνη γνώμη τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας (ἀπό τήν ὁποία ἀποσπᾶται ἡ νέα Ἐκκλησία), καί

β) Σέ πανορθόδοξο ἐπίπεδο ἐκδηλώνεται μέ τήν ἄμεση κοινωνία τῆς αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας μέ τήν οἰκογένεια τῶν Ὀρθοδόξων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, γι’ αὐτό καί εἶναι ἀναγκαία ἐπ’ αὐτοῦ ἡ πανορθόδοξη συμφωνία.

Δηλαδή, ἡ αὐτοκεφαλία ὁλοκληρώνεται μέ τήν ἔνταξη τῆς νέας Ἐκκλησίας στήν κοινωνία τῶν λοιπῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ὡς ἰσότιμη ἀδελφή-Ἐκκλησία. Τό σημεῖο αὐτό εἶναι ἰδιαίτερα κρίσιμο, διότι ἀφορᾶ στήν ἑνότητα τῆς ἀνά τήν Οἰκουμένη Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὄχι σέ ἕνα τμῆμα αὐτῆς. Συνεπῶς, ὅπως μία ἐλλιπής-κουτσουρεμένη δικαιοδοσία δέν συνιστᾶ αὐτοκεφαλία, κατά τόν ἴδιο τρόπο καί μία αὐτοκεφαλία ποῦ προσβάλει τήν πανορθόδοξη-οἰκουμενική ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ὄντως κακοκεφαλία…

Στό σοβαρότατο ζήτημα τῆς ἀπόδοσης αὐτοκεφαλίας στήν Οὐκρανία ἔχουν τεθεῖ, μεταξύ ἄλλων, τρία βασικά ζητήματα, ἀπό τή μελέτη τῶν ὁποίων κρίνεται ἐν πολλοῖς ἡ κανονικότητα ἤ μή τοῦ Οὐκρανικοῦ Αὐτοκεφάλου...

Ολόκληρη η βαρυσήμαντη ομιλία του π. Αναστασίου στον σύνδεσμο...

https://www.pentapostagma.gr/2020/01/%ce%b7-%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%ad%ce%b3%ce%b9%ce%bd%ce%b5-%ce%bf%cf%85%ce%ba%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba.html