Η ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΗ τοποθέτηση του Αγίου Παϊσίου για την ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ‘γιόγκα’.

Η ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΗ τοποθέτηση του Αγίου Παϊσίου  για την ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ  ‘γιόγκα’.

Επειδή το κακό με την ολοένα αυξανόμενη «μόδα» της ενασχόλησης με την επικίνδυνη «γιόγκα» έχει πλέον παραγίνει, αναδημοσιεύουμε σχετική τοποθέτηση του Αγίου των ημερών μας, Παϊσίου του Αγιορείτη:

«…Άλλη φορά, ενώ ο Γέροντας μιλούσε με κόσμο, τον πλησίασε ένας δάσκαλος της γιόγκα, για να πάρει την ευχή του.

Ξαφνικά ο Όσιος άλλαξε· έγινε πολύ αυστηρός και έριξε στον άνθρωπο αυτόν ένα επιτιμητικό βλέμμα. Εκείνος αυτομάτως, σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, τινάχθηκε λίγα μέτρα πίσω.

Κάθισε σε μια άκρη κατακόκκινος και άκουγε τον Γέροντα, ο οποίος άλλαξε κουβέντα και άρχισε να μιλάει για τον ινδουϊσμό και την γιόγκα. Έλεγε ότι όσοι ασχολούνται με αυτά, δίνουν δικαιώματα στον διάβολο, δέχονται δαιμονικές επιδράσεις και κ α τ α σ τ ρ έ φ ο ν τ α ι .

Είπε μάλιστα χαρακτηριστικά: «Με την γιόγκα δεν μετεωρίζεται μεν ο νους, αλλά είναι σαν να τον έχει βάλει ο διάβολος στο τραμπολίνο, και μετά τον εκσφενδονίζει».

Αφού τους μίλησε για κανένα τέταρτο, σηκώθηκαν όλοι να πάρουν την ευχή του και να φύγουν.

Ο άνθρωπος αυτός έφυγε, χωρίς να τολμήσει να ξαναπλησιάσει τον Όσιο….»

Εκ του βιβλίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ,

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ».

Πηγή μας:

https://hellasforce.com/2017/10/21/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%84%CE%B9-%CE%BB%CE%AD%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3/

«Εἶναι ἀπαραίτητο ἀπό μικρά τά παιδιά νά μάθουν τόν τακτικό ἐκκλησιασμό»

«Εἶναι ἀπαραίτητο ἀπό μικρά τά παιδιά νά μάθουν τόν τακτικό ἐκκλησιασμό»

Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου

«Οἱ γονεῖς ἀξίζει ἀπό μικρά νά ὁδηγοῦν τά παιδιά τούς τακτικά στήν Ἐκκλησία. Νά συνηθίζουν, νά λειτουργοῦνται, νά ἀσπάζονται τίς εἰκόνες, νά κάνουν σωστά τό σταυρό τους, νά κοινωνοῦν τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ἄς εἶναι ζωηρά καί ἄτακτα, ἄς κλαῖνε, δέν πειράζει, μαθαίνουν, μυρίζουν τά ροῦχα τούς λιβάνι, εὐλογοῦνται, ἁγιάζονται. Μέ μεγάλη μου λύπη εἶδα σέ ὀρθόδοξους ναούς στήν Ἀμερική, τήν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας νά εἶναι στό ὑπόγειο τά παιδάκια μέ τήν νηπιαγωγό, γιά νά μήν ἐνοχλοῦν στό ναό τούς προσευχόμενους… Εἶναι ἀπαραίτητο ἀπό μικρά τά παιδιά νά μάθουν τόν τακτικό ἐκκλησιασμό. Ἄς μή καταλαβαίνουν, ἡ χάρη ἐνεργεῖ πλούσια ἐντός τους.

Μέ τό «δί’ εὐχῶν» δέν τελειώνει ἡ θεία Λειτουργία καί τά «θρησκευτικά μας καθήκοντα». Χριστιανοί δέν εἴμαστε μόνο στήν ἐκκλησία. Ἡ ἐκκλησία θά πρέπει νά ἐπεκταθεῖ στό σπίτι μας. Νά ὑπάρχει ἐκεῖ τό προσευχητάρι, ὄχι μόνο γιά τίς δύσκολες ὧρες, ἀλλά καθημερινά. Ἐκεῖ ν’ ἀρχίζει καί νά τελειώνει ἡ ἡμέρα. Μακάρι νά εἶναι ὅλη μαζί ἡ οἰκογένεια. Ἄν εἶναι δύσκολο κι ἕνας ἕνας. Τί ὡραῖο νά συνδεθεῖ κανείς ἀπό μικρός μέ τήν προσευχή. Δέν θάχει ποτέ μοναξιά. Θάχει ἀνοικτό μόνιμο δίαυλο μέ τόν Θεό. Ἄν κανείς παραπονεῖται ἀπό ἔλλειψη χρόνου, μπορεῖ νά προσεύχεται καί στόν... δρόμο, καί στό αὐτοκίνητο καί στό γραφεῖο. Δέν χρειάζονται βιβλία καί γνώσεις· κι ἕνα «Κύριε ἐλέησον» ἐγκάρδιο, εἶναι ὡραία προσευχή. Ἀρκεῖ νά λέγεται μέ συναίσθηση, μέ ταπείνωση. Οἱ μητέρες, οἱ νοικοκυρές, οἱ δασκάλες, οἱ νοσοκόμες, ὅλες οἱ γυναῖκες, οἱ ἄνδρες, στά κτήματα, στίς οἰκοδομές, στίς τράπεζες, στά ταξίδια τά παιδιά καί στό παιχνίδι καί στό σχολεῖο καί στό δωμάτιό τους μποροῦν νά λένε μία μικρή προσευχή μόνο πέντε μικρῶν λέξεων: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον μέ!».

Νά μάθει κανείς ἀπό νωρίς νά κάνει τόν σταυρό του, ποῦ ξυπνᾶ, ποῦ κοιμᾶται, ποῦ ξεκινᾶ κι ἐπιστρέφει στό σπίτι, ποῦ ἀρχίζει καί τελειώνει τό φαγητό του ἤ τήν ἐργασία του, ποῦ πιάνει τό τιμόνι ἤ τό μολύβι. Τί ὡραῖο νά ζητᾶμε πάντα τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ γιά ὅλα. Καί θά τήν ἔχουμε. Γι’ αὐτό ὑπάρχει, γιά νά δίνει σέ αὐτούς ποῦ τοῦ ζητοῦν, γιά ν’ ἀνοίγει σέ αὐτούς ποῦ τοῦ κρούουν, γιά ν’ ἀκούει αὐτούς ποῦ τόν ἐπικαλοῦνται.

Ἐμπνευστής, χειραγωγός, συνδετικός κρίκος τῆς οἰκογένειας εἶναι ἕνας καλός κι ἔμπειρος πνευματικός πατέρας. Καλό εἶναι νά εἶναι ἕνας γιά ὅλα τά μέλη τῆς οἰκογένειας. Ὅταν ὅμως γιά διάφορους λόγους δέν γίνεται, δέν πειράζει πολύ. Σημασία ἔχει νά ὑπάρχει πνευματικός, ὥστε νά δίνει κοινή γραμμή πλεύσεως. 

Καλό ἐπίσης εἶναι ἀπό μικρά καί τά παιδιά ἀπό τότε ποῦ καταλαβαίνουν νά μάθουν τήν ἐξομολόγηση. Οὔτε νά τά ξεθαρρεύουμε οὔτε καί νά τά φοβίζουμε γι’ αὐτό. Φυσιολογικά, ἁπλά, εἰρηνικά, μέ φόβο Θεοῦ, μέ σεβασμό, εἰλικρίνεια καί τιμιότητα. Σέ αὐτό θά βοηθήσουν καί οἱ γονεῖς καί οἱ πνευματικοί, δίχως βία, πίεση καί καταπίεση, ποῦ φέρνουν ἀντίδραση κι ἄσχημα ἀποτελέσματα.»

Πηγή μας:

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2017/10/blog-post_75.html

Συμβαδίζει η δερματοστιξία (τατουάζ) με την ιδιότητα του αληθινού Χριστιανού;

«Τατουάζ καί Χριστιανός

Ἠλίας Ἄθ. Θεοχαράκης - Θεολόγος

Διαπιστώνουμε ὅτι τά τελευταία χρόνια τό τατουάζ (δερματοστιξία) λαμβάνει ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις, κυρίως στούς νέους, ἀλλά καί σέ μεγαλύτερης ἡλικίας ἀνθρώπους. Ἐμφανίζονται μέ διαφορές παραστάσεις σέ διάφορα σημεῖα τοῦ σώματος. Τά προηγούμενα, χρόνια τά τατουάζ ἦταν «προνόμιο» τῶν ναυτικῶν, τῶν φυλακισμένων καί ἀτόμων περιθωριακῶν. Σήμερα τά βλέπουμε παντοῦ, σέ ἠθοποιούς, τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, μαθητές, Ἀστυνομικούς, Στρατιωτικούς, σέ ὅλες τίς τάξεις ἐνίοτε καί σέ ἄτομα ποῦ θεωροῦνται τῆς «ὑψηλῆς κοινωνίας».

Τό λυπηρό εἶναι ὅτι ὅλοι αὐτοί εἶναι βαπτισμένοι Χριστιανοί καί τό χειρότερο ὅτι κάποιοι ἀπό αὐτούς, θεωροῦν ἑαυτούς πολύ πιστούς καί τό τατουάζ δέν ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν πιστή στό Χριστό. Δυστυχῶς τόσο βαθιά ἔχει εἰσχωρήσει στήν ὀρθοδόξη Ἑλλάδα μας τό πνεῦμα τῆς Παγκοσμιοποίησης. Ἀκοῦμε νά λέγεται εἶναι μόδα, τό κανοῦν ὅλοι, γιατί ὄχι κι’ ἐγώ, ἄλλωστε εἶναι καί μία ἔκφραση ἐλευθερίας. Λένε λοιπόν, ἐγώ ἔκανα τόν Χριστό, ἐγώ τήν Παναγία, ἐγώ ἕναν Ἄγγελο κ.α. ποῦ ἔχουν σχέση μέ τή θρησκεία μας, δέν εἶναι ἁμαρτία. Τόσο πολύ ἔχουν μπερδευτεῖ τά πράγματα καί ἔχει ἐκκοσμικευθεῖ ὁ σημερινός Χριστιανός. Ἔχασε κάθε ἐπαφή μέ τήν γνήσια ὀρθοδόξη πιστή καί τήν πατερική παράδοση. Ὁ Ἀληθινός ὅμως Χριστιανός... δέν ἔχει σχέση μέ τό φρόνημα τοῦ κόσμου. Μᾶς τό λέει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Ἐάν ἔσεις ἤσασταν ἀπό τόν ἁμαρτωλόν κόσμον καί εἴχατε τήν ἀρμαρτωλήν ζωήν τοῦ κόσμου, τότε ὁ κόσμος θά σᾶς ἀγαποῦσε, διότι θά σᾶς θεωροῦσε ὡς δικούς του. Ἐπειδή ὅμως δέν εἶσθε ἀπό τόν κόσμον, ἀλλ’ ἐγώ σᾶς ἐδιάλεξα ἀπό τόν κόσμο, σᾶς μισεῖ (Κατά Ἰωάν.Εὐαγγ. Κέφ.15 πάρ.19)». Ὁ Ἀληθινός Χριστιανός ἀντιστέκεται διαφωνεῖ μ’ ὅλα αὐτά ποῦ συμβαίνουν γι’ αὐτό καί περιθωριοποιεῖται καί χαρακτηρίζεται ὡς ὀπισθοδρομικός καί σκοταδιστής, ἄνθρωπος τοῦ Μεσαίωνα. Τί μᾶς λέει ὅμως γιά τό ὅλο θέμα ἡ Ἁγία Γραφή: Ὁποιαδήποτε παρέμβαση ἤ ἀλλαγή ἡ ὁποία ἀλλοιώνει τήν εἰκόνα ποῦ ἔχει δώσει ὁ πανάγαθος Θεός στόν ἄνθρωπο, με τόση σοφία καί ἀγάπη, «πάντα ἐν σοφία ἐποίησε» (Ψαλμός ΡΓ΄, 24), θεωρεῖται προσβολή. Εἶναι σάν νά διορθώνει τό δημιούργημα τό Δημιουργό του. Καί ὅπως λέει ὁ ἀββάς Δωρόθεος, «Τόν ἄνθρωπο τόν ἔπλασε μέ τά ἴδια Τοῦ τά χέρια καί τόν καταστόλισε. Δημιούργησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο «κατ’ εἰκόνα», Θεοῦ, τόν δημιούργησε καί φύσηξε πάνω στό προσωπό τοῦ πνοή ζωῆς. Ἄς μήν προσβάλουμε τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μέ τήν ὁποία πλάστηκε», καί συμπληρώνει «ἄς τιμήσουμε τό Ἀρχέτυπο».

Ἄλλωστε ὑπάρχει καί ρητή ἐντολή τοῦ Θεοῦ γιά τό θέμα τοῦ τατουάζ στήν Παλαιά Διαθήκη:

"...καί ἐντομίδας οὗ ποιήσετε ἐπί ψυχή ἕν τῷ σώματι ὑμῶν καί γράμματα στικτά οὗ ποιήσετε ἕν ὑμίν ἐγώ εἴμι Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν (δέν θά κάμετε ἐντομᾶς στό σῶμα σας, οὔτε θά χαράξετε γράμματα στό δέρμα σας. Ἐγώ εἶμαι Κύριος ὁ Θεός σᾶς)" (Λεύ.19, 28).

Ὅλοι ἐμεῖς ποῦ νομίζουμε ὅτι κάνουμε ὅ,τι θέλουμε τό σῶμα μας, ἀδυνατοῦμε ὅμως νά ἀντικαταστήσουμε ἕνα μέλος μας ὅταν κοπεῖ σέ ἕνα ἀτύχημα, ἤ νά τό διορθώσουμε, ἐάν εἶναι ἐκ γενετῆς ἀνάπηρο. Ὁ Ἄπ. Παῦλος μᾶς λέγει : «οὐκ οἴδατε ὅτι τά σώματα Ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστι;», ὅποτε ὁποιαδήποτε παραποιήση τοῦ σώματος μᾶς ἀποτελεῖ σοβαρότατον ἁμάρτημα. Πῶς θά παρουσιασθοῦμε μπροστά στό θεό μέ τά στίγματα τοῦ τατουάζ, τά ὁποία μπορεῖ νά περιέχουν καί σατανικά μηνύματα; Τί δικαιολογία θά τοῦ ποῦμε ὅταν μᾶς ρωτήσει γιατί καταστρέψαμε τό δῶρο ποῦ μᾶς ἔκανε;

Ὁποῖος ζεῖ μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ὄχι ἀπό συνήθεια, μέ πνευματικό ὁδηγό, συνειδητά, ἀγωνίζεται καί Βιώνει τήν μυστηριακή ζωή, καταδιώκει τήν ἐπιγνώση τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἐνεργοποιεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα ποῦ πῆρε μέ τό Βάπτισμα καί τό Χρίσμα καί ἀναγνωρίζει τά πνεύματα ἀπό ποῦ προέρχονται, ἄν κάνει λάθος ἤ ὄχι στίς ἐπιλογές του.

Αὐτή βέβαια ἦταν ἡ Πνευματική διαστάση τοῦ θέματος. Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ Ἰατρική ἄποψη ποῦ διατυπώνουν οἱ ἐπιστήμονες, τά Ἰατρικά Κέντρα καί Πανεπιστήμια. Μᾶς λένε λοιπόν, τά τατουάζ σχετίζονται μέ κινδύνους γιά τήν ὑγεία, τούς ὁποίους πρέπει νά γνωρίζουμε, ὥστε νά εἴμαστε πιό προσεκτικοί στίς ἐπιλογές μας. Ἡ δερματοστιξία προϋποθέτει λύση τῆς συνεχείας τοῦ δέρματος, δηλαδή πληγῆ, ἐξαιτίας αὐτοῦ του γεγονότος μπορεῖ νά ὑπάρξουν ἐπιπλοκές, στίς ὁποῖες περιλαμβάνονται καί ἀλλεργικές ἀντιδράσεις, μολύνσεις, μετάδοση νοσημάτων : (τέτανος, ἡπατίτιδα Β, ἡπατίτιδα Ταυτόν) ἐπιπλοκές στήν μαγνητική τομογραφία. Δέν θά ἐπεκταθῶ περισσότερο, προσπαθῶ νά δώσω ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΕΞΕΤΑΣΗΣ κατά τοῦ ὅλου θέματος πρίν τήν ἀποφάση. Ἀρκεῖ νά σκεφθοῦμε ὅτι στατιστικά τό 70% ὅσων κανοῦν τατουάζ ἀργότερα τό μετανιώνουν καί θέλουν νά τό βγάλουν, γεγονός ποῦ συνήθως ἀποκρύπτεται, ἴσως μέ σκοπιμότητα.

Μήπως θά ἔπρεπε ἡ πολιτεία ποῦ τά τελευταία χρόνια ἐκδηλώνει ἕνα τόσο «προοδευτικό» ἐνδιαφέρον γιά κάθε περίπτωση μειοψηφίας: ὁμοφυλοφιλία, ἔμφυλες ταυτότητες, ἀλλαγή ταυτοτήτας ἀνηλίκων (15 ἐτῶν καί ἄνω), διδαχή θρησκειολογίας στά σχολεῖα, σύμφωνο συμβίωσης κ.α. νά εὐαισθητοποιηθεῖ, νά ὁριοθετήσει, νά νομοθετήσει ἤ νά ἐνημερώσει τούς πολίτες της γιά τό ὅλο θέμα;

Ἄς παραμείνουμε ὅπως μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός. Ὅσο πιό ἁπλοί εἴμαστε, τόσο περισσότερο ἀρέσουμε στό Θεό. Αὐτό εἶναι τό ζητούμενο νά ἀρέσουμε στό Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους. Ἔχουμε γιά παράδειγμα τήν Παναγία μας, καί τούς ἁγίους μας γιά τό πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ἐμφάνισή μας. Ποῖον τελικά θά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, ἤ τή μόδα; Ἐπειδή κάποιοι θέλουν νά προβαλοῦν μέσα ἀπό τή μόδα διάφορα σύμβολα καί ἐπιθυμίες τοῦ σατανᾶ, ἐμεῖς πρέπει νά τά υἱοθετήσουμε; Ὁ τέλειος στολισμός εἶναι ὅπως μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός. Ἐπεμβάσεις κάνουμε στό σῶμα μας μόνο γιά θέματα ὑγείας.

Κλείνοντας, ἐπιβάλλεται νά καταθέσουμε πῶς ὅτι κι’ ἄν κάνει ὁ ἄνθρωπος συγχωρεῖται ἐάν ὑπάρχει ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ Μετάνοια. Δέν ὑπάρχει κάτι ποῦ νά μήν νικιέται ἀπό τό Ἄπειρο ΕΛΕΟΣ τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ποῦ ἐξαγόρασε μέ τό Τίμιο αἷμα Του στό Γολγοθά ὅλες τίς ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀρκεῖ ὅμως αὐτό νά ζητηθεῖ ἀπό τόν ἴδιο γιατί δέν παραβιάζει τήν ἐλευθερία κανενός, δέχεται ἅπαντες. Χρειάζεται ὅμως, ἡ συγκατάθεση μέ τήν βαθεία καί ἄδολη ΜΕΤΑΝΟΙΑ καί ΑΜΕΣΩΣ ἡ Ἀγάπη τοῦ Ἐνεργεῖ.»

Πηγή μας:

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2017/10/blog-post_14.html#more