"Ο αετός είναι το μακροβιότερο από τα αρπακτικά πτηνά και μπορεί να ζήσει μέχρι 70 χρόνια. Αλλά για να φθάσει σε αυτή την ηλικία επιβάλλεται να πάρει μια σκληρή απόφαση στα 40 του...
Τότε τα μακριά και ευέλικτα νύχια του δεν μπορούν πλέον να αρπάξουν τη λεία του για να τραφεί.
Το μακρύ και κοφτερό ράμφος του γίνεται πολύ κυρτό και τα υπερήλικα βαριά φτερά του, που οφείλονται στα πυκνά πούπουλα, κολλάνε στο στήθος του και τον δυσκολεύουν στο πέταγμα.
Του μένουν λοιπόν δύο επιλογές, να πεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία αλλαγής που διαρκεί 150 μέρες.
Στη διαδικασία αυτή επιβάλλεται να πετάξει στην κορυφή ενός βουνού.
Εκεί, ο αετός χτυπάει το ράμφος του σ’ ένα βράχο μέχρι να το αποκόψει.
Θα περιμένει να φυτρώσει καινούριο και έπειτα θα αποκόψει τα νύχια του.
Αφού φυτρώσουν τα καινούρια του νύχια, ο αετός αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά.
Μετά από πέντε μήνες πραγματοποιεί τη διάσημη πτήση της αναγέννησής του και ζει ακόμη 30 χρόνια..."
"Εκείνοι όμως οι οποίοι υπομένουν και περιμένουν τον Κυριον, θα πάρουν νέαν μεγαλυτέραν δύναμιν, θα βγάλουν νέα φτερά, σαν αετοί· θα τρέχουν και δεν θα καταβάλλωνται από τον κόπον· θα βαδίζουν και δεν θα πεινάσουν." (Ησ. 40,31)
Πηγές μας:
