«Πειθαρχείν
δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πρξ 5, 29)
Ο μητροπολίτης Μόρφου κ.
Νεόφυτος, υπέρμαχος της πατερικής παράδοσης και του αγιαστικού λόγου της Ορθόδοξης
πίστης, απαντά στις προκλήσεις της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Με ύφος μειλίχιο και λόγο
βαθύτατα πατερικό αποκαλύπτει όσα γνώρισε μέσα από την προσωπική του βιοτή και
συναναστροφή με τους μεγάλους αγίους της εποχής μας (άγιο Παΐσιο αγιορείτη,
άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη και άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη). Αλήθειες αγιαστικές, για την αντιμετώπιση των μεγάλων πνευματικών προβλημάτων των καιρών μας, με σκοπό την σωτηρία των ανθρώπων.
Άλλωστε ο λόγος των αγίων της Εκκλησίας
μας ανά τους αιώνες, λόγο τον οποίον υιοθετεί και ο Μητροπολίτης Μόρφου, ποτέ δεν
χαρακτηρίζεται από εμπάθεια, αλλά στοχεύει στην αφύπνιση του όλου ανθρώπου. Έτσι
μέσα από τον προσωπικό του αγώνα κατά των παθών, δύναται ο κάθε ένας που το
επιθυμεί να βαδίσει πάνω στο ψυχοσωτήριο τρίπτυχο: κάθαρση – φωτισμός – θέωση.
Με λίγα λόγια, αυτό που προβάλλει
η Ορθοδοξία μας είναι ο διαρκής αγώνας για την σωτηρία, με κύριο χαρακτηριστικό
την μετάνοια. Ωστόσο, για να γίνει κανείς μέτοχος αυτού του αγώνα είναι
απαραίτητη η αγαθή προαίρεση και η αναγνώριση προσωπικών λαθών και αδυναμιών. Παράλληλα
ενστερνιζόμενος το ανακαινιστικό μήνυμα του ευαγγελίου μπαίνει σε μία δυναμική
όσο και ευθύγραμμη πορεία με κατάληξη την υποσχεθείσα Βασιλεία των ουρανών, αφού «ου γαρ έχομεν ώδε
μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» κατά τον Απόστολο Παύλο. (Εβρ. 13,14) (1)
Το αδιασάλευτο του ευαγγελικού μηνύματος καθιστά ο Κύριος απολύτως σαφές καθώς, απευθυνόμενος σε όλους μας, τονίζει: «ο ουρανός και
η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι. Προσέχετε
δε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν υμών αι
καρδίαι… και αιφνίδιος εφ᾿ υμάς επιστή η ημέρα εκείνη· ως παγίς γαρ επελεύσεται
επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. αγρυπνείτε ουν εν παντί
καιρώ δεόμενοι ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι
έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου.» (Λκ. 21, 33-36) (2)
Και όταν ακόμα ο Ίδιος αποκάλυπτε
τις αλήθειες της Βασιλείας Του με παραβολές, τι έλεγε; «υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του
Θεού· εκείνοις δε τοις έξω εν παραβολαίς τα πάντα γίνεται, ίνα βλέποντες
βλέπωσι και μη ίδωσι, και ακούοντες ακούωσι και μη συνιώσι» (Μάρκ. 4,11) (3)
Μήπως πάλι ο Χριστός δεν είπε το περίφημο : «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω
τόν σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μάρκ. 8, 34). (4)
Φυσικά η ανθρώπινη βούληση είναι
σεβαστή και η ελευθερία δεν αίρεται, αλλά τι άλλο μάς φανερώνουν αυτά Του τα
λόγια, παρά το θυσιαστικό φρόνημα που οφείλει να διέπει τον κάθε χριστιανό;
Πως μπορούμε να μιλάμε για πορεία
προς την Βασιλεία του Θεού χωρίς συμμετοχή στον σταυρό του Χριστού;
«Αίροντες τον σταυρό, ευαρεστούμε
τον Κύριο Ιησού Χριστό, Τον ακολουθούμε. Αν ακολουθούμε τον εαυτό μας, δεν
μπορούμε να ακολουθούμε Εκείνον. Όποιος δεν απαρνηθή τον εαυτό του, δεν μπορεί
να Με ακολουθήση» (Ματθ. 10, 38), σχολιάζει ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. (5)
Η ανθρώπινη ζωή είναι ένας άοκνος
αγώνας. Αγώνας με τα πάθη και τα λάθη μας, με τον ίδιο μας τον εαυτό σε έναν
αόρατο πόλεμο, όπως έλεγε ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης. Και σε τούτο μας καλεί
ο Κύριος, σε επαναπροσδιορισμό της σχέσης μας με τον εαυτό μας και τους γύρω μας
αλλά και με Εκείνον. Μας καλεί στην προσωπική μας υπέρβαση μέσα από την
σωτηριώδη μετάνοια, με τελικό σκοπό την σωτηρία μας.
Ωστόσο, και σε αυτό που
αποτελεί τον πρώτο και τον έσχατο σκοπό της ζωής του ανθρώπου δεν υπάρχει
κανένας καταναγκασμός… Όποιος θέλει… Το να απαιτούμε όμως την προσαρμογή του λόγου του Θεού στις προσωπικές μας ιδεοληψίες αποτελεί όχι μόνο στρέβλωση αλλά και κατ' ουσίαν αναίρεσή Του.
Π. Λ.
Σημειώσεις:
(1) «Διότι δεν έχομεν εδώ μόνιμον πατρίδα και
κατοικίαν, αλλά με ενδιαφέρον και πόθον ζητούμεν να κερδήσωμεν την μέλλουσαν
και αιωνίαν, δηλαδή την ουράνιον βασίλειαν του Κυρίου»
(2) «Ο ουρανός και η γη, που φαίνονται τόσον μόνιμα
και ασάλευτα, θα περάσουν και θα λείψουν, οι λόγοι μου όμως δεν θα περάσουν,
αλλά θα πραγματοποιηθούν έως και την τελευταίαν λεπτομέρειάν των. Προσέχετε δε
τους εαυτούς σας, μήπως γίνουν βαρειές οι καρδιές σας και ασυγκίνητες στον
λόγον του Θεού… Να είσθε άγρυπνοι, μήπως
τυχόν και μέσα εις την κατάστασιν αυτήν της πνευματικής χαλαρώσεως και
παραζάλης πέση επάνω σας άξαφνα η μεγάλη εκείνη ημέρα της δευτέρας παρουσίας. Διότι πράγματι σαν παγίδα θα έλθη
η ημέρα εκείνη και θα συλλάβη απροετοιμάστους όλους αυτούς, οι οποίοι
ξένοιαστοι εις την… κοσμικήν ζωήν των κάθονται επάνω εις την γην. Να είσθε
λοιπόν άγρυπνοι και να προσεύχεσθε κάθε ώραν και στιγμήν, να σας δώση ο Θεός
χάριν και δύναμιν, δια να αποφύγετε όλα αυτά τα φοβερά, που πρόκειται να γίνουν
και να σταθήτε με θάρρος και χαράν εμπρός στον υιόν του ανθρώπου»
(3) «Και έλεγεν εις αυτούς· “εις σας, δια την καλήν
σας διάθεσιν, εδόθη από τον Θεόν η σοφία και η δύναμις να γνωρίσετε τας
μυστηριώδεις αληθείας της βασιλείας του Θεού. Εις εκείνους δε, που δεν έχουν
την καλήν διάθεσιν και ευρίσκονται έξω από τον ιδικόν σας κύκλον, όλαι αι
αλήθειαι προσφέρονται με παραβολάς. Δι' αυτό τους διδάσκω με παραβολάς, δια να
βλέπουν μεν με τα μάτια του σώματος, να μην ημπορούν όμως να ίδουν βαθύτερα με
τα μάτια της ψυχής. Και να ακούσουν καλά με τα σωματικά των αυτιά, αλλά να μη
ημπορούν να ενοήσουν»
(4) «Όποιος θέλει να με ακολουθήση ως πιστός μαθητής
μου, ας απαρνηθή τον αμαρτωλόν εαυτόν του με τας αδυναμίας, και τα πάθη του, ας
πάρη την απόφασιν να υποστή προς χάριν μου ταλαιπωρίες και αυτόν ακόμη τον
σταυρικόν θάνατον, και ας με ακολουθήση στον δρόμον, που εγώ εχάραξα»
