Η ακατάσχετη «αγαπολογία» ως εικόνα σύγχυσης της σύγχρονης κοινωνίας και μείζον πρόβλημα της εποχής μας

Η ακατάσχετη «αγαπολογία» δεν καταδεικνύει απλώς και μόνο την σύγχυση υπό την οποία διατελεί η σύγχρονη κοινωνία. Συνιστά αλλοίωση και διαστρέβλωση του Ευαγγελικού λόγου, του λόγου των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας μας και δια τούτο αποτελεί μείζον πρόβλημα της εγωπαθούς εποχής μας. 

Ως πνευματικό αντίδοτο σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση προβάλλει η μετάνοια. Η σώζουσα μετάνοια που δίδαξε ο Κύριός μας και υπηρέτησαν με την ίδια τους την ζωή οι άγιοι της πίστεώς μας. Χαρακτηριστικά ο άγιος Νήφων διακηρύσσει: “Ο Θεός δεν κρίνει τον χριστιανό, επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί”, ενώ ο Όσιος Νείλος αναφέρει: “Ουδείς ποτέ απώλετο τω δραστικώ φαρμάκω της μετανοίας και εξομολογήσεως χρησάμενος”. Δέον λοιπόν να τονιστεί ότι οι πάντες διά του δραστικού φαρμάκου της μετανοίας δύνανται να σωθούν.

Ενδεικτική ωστόσο είναι η δημοσίευση που ακολουθεί:

“Η σύγχρονη αγαπολογία έχει πλάσει έναν δικό της «Χριστό»

Όταν η θεολογία γίνεται αγαπολογία…

Συχνός ο λόγος τινών θεολόγων, αλλά και γενικότερα τινών χριστιανών, για την υπερβολική αγάπη του Χριστού προς τους αμαρτωλούς. Υποστηρίζουν, λόγου χάριν:

«Ο Χριστός ήρθε για την πόρνη και έσωσε τον ληστή. Ναι, αυτόν που βίασε, που έκλεψε, που σκότωσε. Μίλησε με τους άρπαγες, με τους παρίες, με τους αλλόθρησκους… Αγαπάει όλους χωρίς όρια. Αγαπάει τον Μουσουλμάνο, τον Βουδιστή, τον Ιεχωβά. Αγαπάει την πόρνη και ας πουλάει κάθε το σώμα της που είναι ναός του. Αγαπάει τον ομοφυλόφιλο…»!^[1]

Και ο συχνός λόγος για τον απερίγραπτο Λόγο, απ’ ότι φαίνεται, γίνεται για συγκεκριμένο λόγο: για να δικαιολογηθεί και ν’ «αυγατήσει» η αμαρτία και όχι για να εξαλειφθεί. Αφήνεται να εννοηθεί, πως η πολλή, άνευ ορίων, αγάπη του Χριστού για τον άνθρωπο, αγκαλιάζει και την αμαρτία· μη γένοιτο! Με άλλα λόγια, χρησιμοποιείται, η άδολη και θυσιαστική αγάπη του Κυρίου, ως αγάπη «χωρίς όρια», για να δικαιολογήσουμε και να καλλιεργήσουμε τα «Σόδομα και τα Γόμορρα», στα οποία μετατράπηκε η πατρίδα μας.

Από την άλλη, δεν είναι αρεστός ή επιτρεπτός ο θεολογικός διάλογος ή δεν κρίνεται απαραίτητο να ακούγεται η θεολογική, η αγιογραφική και αγιοπατερική κατοχύρωση των αντιπαραθετημένων θέσεων. Για παράδειγμα, γράφουν οι θιασώτες της γραμμής αυτής: «Δεν θα σας πάρω στα σοβαρά. Δεν θα αντιπαραθέσω θεολογικά επιχειρήματα γιατί δεν τα καταλαβαίνετε.»^[2] ή «Φυσικά δεν καταδέχομαι να απαντήσω στα του «Ο.Τ.».^[3] ή «Δεν πρόκειται να δημοσιεύσουμε τη νέα «απάντησή» του, αφού ο συντάκτης δηλώνει «απλός Ορθόδοξος Χριστιανός», αλλά κρύπτεται πίσω από την ανωνυμία του.»^[4]. Για όλα υπάρχει μια δικαιολογία, αρκεί να μην παρατεθεί τεκμηριωμένος θεολογικός λόγος. Και όταν κάποιες φορές παρατίθεται, χρησιμοποιείται με «μαεστρία», για να επιτευχθεί το αυτό αποτέλεσμα. Παράδειγμα κάποιες αποκομμένες φράσεις του αγίου Μάρκου του Ευγενικού, για να φανεί ότι ήταν υπέρμαχος της «ενώσεως» με τους Λατίνους.

Τηρείται, θα λέγαμε, κατά γράμμα, η γραμμή που χάραξε ο μεγάλος Οικουμενιστής Πατριάρχης Αθηναγόρας, διότι, όπως κήρυττε: «Ὁ  αἰών  τοῦ  δόγματος  παρῆλθε»^[5], και προτιμούνται οι  συναισθηματισμοί και οι «επιθέσεις αγάπης», του τύπου: «Η εκκλησία της αγάπης δεν είναι για εσάς. Την έχετε εγκαταλείψει από καιρό. Δεν αντέχεται ο Χριστός της αγάπης…σας καταλαβαίνω είναι βαρύ το φορτίο. Πώς μπορείς να ταχθείς με αυτόν που αγαπάει τους πάντες ενώ εσύ, τρέμεις και φοβάσαι την σκιά σου;»^[6]

Αντιθέτως, εμείς, οι «φανατικοί» και «ταλιμπανέζοι» χριστιανοί, επιμένουμε «αμετανοήτως» στα επιχειρήματα της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, και αυτά, όπως πάντα, θα παραθέσουμε. Και ρωτάμε τους αγαπητούς αδελφούς μας:

Ο απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού, όπως ονομάστηκε, έχει και την αγάπη του Χριστού ή όχι; Μήπως τελικά είναι ταλιμπάν; Είναι δυνατόν να ισχύει ότι «εἰ τίς οὐ φιλεῖ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα»;[7]  ἤ «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, εἰδῶς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὧν αὐτοκατάκριτος.»^[8]; 

Πώς είναι δυνατόν, να αποκλείει τους πόρνους, τους ειδωλολάτρες, τους μοιχούς, τους αρσενοκοίτες, και άλλους αμετανόητους αμαρτωλούς από την βασιλεία του Θεού;^[9]. Τι γίνεται τελικά, με τον απόστολο Παύλο; Όλο αναθέματα είναι: «ἀλλά καί ἐάν ἠμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμίν παρ' ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμίν, ἀνάθεμα ἔστω»^[10]. Πού είναι η αγάπη του, τι άνθρωπος είναι και ποια μπορεί να είναι η σχέση του με τον Χριστό;

Μήπως ο ευαγγελιστής Ιωάννης, που ονομάστηκε και ευαγγελιστής της αγάπης, πόσο τελικά αγαπά τον αιρετικό άνθρωπο, με αυτά που λέει; «Εἰ τίς ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρει, μή λαμβάνετε αὐτόν εἰς οἰκίαν, καί χαίρειν αὐτῶ μή λέγετε· ὁ γάρ λέγων αὐτῶ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.»^[11]; Ούτε ένα χαίρετε; Πού είναι η αγάπη του;

Αλλά και ο απόστολος Πέτρος, και αυτός δεν μας τα λέει καλά· είναι δυνατόν να καταδικάζει τους αιρετικούς στην απώλεια και μάλιστα να τους αποκαλεί «κατάρας τέκνα»^[12];

Ο δε άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, τι άγιος είναι και μιλάει έτσι για τους Λατίνους; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι του Θεού, γιατί να τους αποφεύγουμε όπως αποφεύγουμε τα φίδια;^[13]

Τι να πούμε δε, για τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και την περιβόητη φράση του, «Τον Πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία», την οποία αποδεδειγμένα είπε, παρά τις αποτυχημένες πλύσεις εγκεφάλου για να επικρατήσει η γνωστή θολούρα, η «δημιουργική» αμφισβήτηση:  «μπα, αποκλείεται να είπε τέτοιο πράγμα ο πατροκοσμάς»!

Μα και ο άγιος Σπυρίδωνας, όντας στην Θριαμβεύουσα Εκκλησία, «στὶς 12 Νοεμβρίου 1716 ἀνετίναξε τὴν Ἀκρόπολιν τῆς Κερκύρας καὶ τὸν Ἑνετὸ ἡγεμόνα Ἀντρέα Πιζάνι, γιὰ νὰ μὴν κατασκευάσει θυσιαστήριον (ἀλτάριον) τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς στὸν ἐν Κερκύρᾳ Ἱερὸν Ναὸν»^[14]!

Ας μη συνεχίσουμε με περισσότερα αγιογραφικά και αγιοπατερικά επιχειρήματα, γιατί μπορεί να κουράζονται ή να παθαίνουν αλλεργία μ’ αυτά οι αγαπητοί μας αδελφοί. Η ουσία είναι μία· η σύγχρονη αγαπολογία έχει πλάσει έναν δικό της «Χριστό», έναν «Χριστό» που λέει: «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἔπ  αὐτήν»^[15], αλλά χωρίς το: «πορεύου καί ἀπό τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε.»!^[16]

Εάν, αγαπητοί μας, αυτόν τον «Χριστό» θέλετε, είναι δικαίωμά σας. Εμείς έχουμε το δικαίωμα να επιμένουμε στην «ὁδό καί τήν ἀλήθεια καί τή ζωή»^[17]; Και εάν συνεχίσετε να μας κατηγορείτε, να ξέρετε, εμείς σας αγαπάμε, γιατί αυτήν την εντολή έχουμε από τον Θεό της αγάπης στον Οποίο πιστεύουμε.”

Πορφυρίτης

---

^[1] Του θεολόγου Κώστα Ζουρδού, «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ "ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΤΑΣ" ΠΕΙΡΑΙΩΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ», http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/

^[2] Όπ.π.

^[3] Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Γ. ΒΛΑΝΤΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2018/01/

^[4] Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2018/01/blog-post_2.html, βλέπε και «Εις ώτα ακουόντων», http://aktines.blogspot.gr/2018/01/blog-post_2.html, κ.ά.

^[5] Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελου Αγγελακόπουλου, «Ο ΜΕΓΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΥΡΟΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ», https://www.impantokratoros.gr/

^[6] Του θεολόγου Κώστα Ζουρδού, «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ...

^[7] Α΄ Κορ. 16, 22

^[8] Τίτ. 3, 10-11

^[9] Α΄ Κορ. 6, 10

^[10] Γαλάτ. 1, 8

^[11] Β' Ιω, 10-11

^[12] Β΄ Πέτρ. 2, 12-14

^[13] Εγκύκλιος επιστολή τοις απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένοις ορθοδόξοις χριστιανοίς, O Ἐφέσου Μάρκος, «Φευκταίον ουν αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως ή κακείνων πολλώ δήπου χείρονας ως χριστοκαπήλους και Χριστεμπόρους», https://www.tideon.org/index.php/2012-01-20-16-56-48/2012-02-28-20-33-21/12029-2018-01-19-12-00-00

^[14] «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΛΑΜΙΑΣ», «ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ», https://christianvivliografia.wordpress.com/

^[15] Ιω. 8, 7

^[16] Ιω. 8,11

^[17] Ιω. 14, 6

Πηγή μας:

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/03/blog-post_157.html