«Ο Θεός δεν τιμωρεί, δεν είναι κάποιο κομπλεξικό πλάσμα που θέλει να υποφέρουμε!»

«Ο Θεός δεν τιμωρεί, δεν είναι κάποιο κομπλεξικό πλάσμα που θέλει να υποφέρουμε. Ο Θεός δεν ζητά εκδίκηση για τις αμαρτίες μας. Ο Θεός δεν είναι κακός. Δεν στέλνει τον καρκίνο σε παιδάκια και μεγάλους, δεν σκοτώνει σε τροχαία οικογένειες, δεν δημιουργεί πολέμους, δεν στερεί την τροφή σε λαούς, δεν χωρίζει ανδρόγυνα. Ο Θεός είναι Αγαθός, είναι Αγάπη.

----------------------------

Δυστυχώς όμως επειδή πολλές φορές παρουσιάζεται έτσι ο Θεός, γι' αυτό και πολλοί άνθρωποι τον απορρίπτουν. Ουσιαστικά απορρίπτουν όχι τον Αληθινό Θεό αλλά τον Θεό που οι άνθρωποι παρουσιάζουν ως αληθινό.

----------------------------

Ο Αληθινός Θεός θέλει τη σωτηρία μας και όχι το κακό μας, θέλει να συγχωρεθούμε μαζί Του αιώνια και όχι να μας κολάσει επειδή προσβλήθηκε με την ανομία μας. Δεν παραμονεύει ο Θεός όταν αμαρτήσουμε να στείλει κάποιο κακό. Δεν είναι εμπαθής ο Θεός όπως εμείς. Ο Θεός δεν είναι μικρόψυχος όπως εμείς. Ο Θεός είναι αρχοντικός. Η αγάπη Του είναι αρχοντική.

----------------------------

Βεβαίως κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι ο Θεός αφού είναι Παντοδύναμος φέρει ευθύνη για όλα τα κακά του κόσμου αυτού, μιας και θα μπορούσε -με την Παντοδυναμία Του- να τα αποτρέψει.

----------------------------

Κατ΄αρχήν ο Θεός δεν σκέφτεται όπως εμείς και γι'αυτό δεν επεμβαίνει όταν το θέλουμε εμείς και όπως θεωρούμε εμείς σωστό και δίκαιο.

Κατα δεύτερον, ο Θεός δεν είναι κοντόφθαλμος όπως εμείς. Ο Θεός δεν θέλει απλά να είμαστε καλά εδώ στη γη αλλά να σωθούμε αιωνίως γι'αυτό και ο Θεός επιτρέπει να συμβούν κάποια πράγματα που με το μυαλουδάκι μας τα θεωρούμε κατάρες. Άλλο είναι να λέμε ότι ο Θεός στέλνει το κακό και άλλο ότι ο Θεός επιτρέπει κάποια δοκιμασία που θα έρθει στην ζωή μας για να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό λήθαργο που έχουμε περιπέσει.

----------------------------

Τίποτα από μόνο του δεν είναι κακό αρκεί βεβαίως να τοποθετηθούμε σωστά σ' αυτό που συμβαίνει. Μια αρρώστια από κατάρα μπορεί να γίνει ευλογία όταν γίνει η αφορμή να βάλουμε αρχή μετανοίας και έργων αγαθών, αποκτώντας συμπόνοια για τους πάσχοντες ανθρώπους. Ένας χωρισμός μπορεί να γίνει η αφορμή όχι για να πληγωθούμε αλλά για να ταπεινωθούμε, να αποδεχθούμε ότι αποτύχαμε και να γίνουμε σοφότεροι, να πάψουμε να επιδιώκουμε να νικήσουμε τον άλλον σε μια διαφωνία και να προσπαθούμε να τα βρούμε με τον άλλον (αν είναι εφικτό) με φρόνημα συγχωρετικότητας και κατανόησης. Ένας θάνατος, ενός οικείου προσώπου, από γεγονός που μπορεί να μας εγκλωβίσει στην κατάθλιψη, μπορεί να μας οδηγήσει στην συνειδητοποίηση της εύθραυστης ζωής μας, στην καλλιέργεια της προσευχής, στην μνήμη του θανάτου που θα μας κάνει να δούμε σοβαρά -και να εκτιμήσουμε- την ζωή μας.

----------------------------

Πολλά μπορούμε να πούμε όμως το ζητούμενο δεν είναι να πείσουμε ότι ο Θεός δεν φταίει, αλλά να δούμε πως εμείς μπορούμε να προοδεύσουμε πνευματικά μέσα από τις διάφορες δοκιμασίες της ζωής μας.

----------------------------

Εάν προσεγγίζουμε την ζωή μας με κοσμικό φρόνημα, αναζητώντας λογικές απαντήσεις, ψάχνοντας ενόχους, δικαιολογώντας τον εαυτούλη μας, τότε οι δοκιμασίες θα αντιμετωπίζονται πάντοτε ως κατάρες. Εάν όμως καταλάβουμε ότι το ζητούμενο αυτής της ζωής είναι να βρούμε τον Χριστό και όχι επίγεια ευτυχία, εάν καταλάβουμε ότι το ζητούμενο είναι η σωτηρία μας και όχι το βόλεμά μας τότε θα βλέπουμε τον σταυρό μας ως δρόμο προς την ανάστασή μας και τον Θεό όχι ως φοβερό μέσα στην Παντοδυναμία Του αλλά ως φοβερό μέσα στην Αγάπη Του, ως τον Πατέρα που υπομένει τα λάθη μας και περιμένει την επιστροφή μας.»

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

http://imverias.blogspot.gr

Πηγή μας:

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/03/blog-post_571.html

«Το παιδευτικό, πατριωτικό και ανακαινιστικό έργο της Εκκλησίας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και κατά τον αγώνα του 1821»

«Το παιδευτικό, πατριωτικό και ανακαινιστικό έργο της Εκκλησίας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και κατά τον αγώνα του 1821»

Μιχαήλ Χούλη

Θεολόγου

«Ελληνισμός και Χριστιανισμός σταδιακά συνδέονταν ολοένα και πιο στενά στην ιστορία -όχι χωρίς φιλοσοφικο-θρησκευτικές αντιδικίες στην αρχή- και δημιούργησαν τελικά το αθάνατο μόρφωμα ιδιαίτερα της ΕλληνΟρθοδοξίας. Από τα χρόνια ήδη της Ρωμανίας-Βυζαντίου, η Εκκλησία οικειοποιήθηκε την πνευματική κληρονομιά της αρχαίας φιλοσοφίας και χρησιμοποίησε την ορολογία της για τη διαμόρφωση της χριστιανικής δογματικής διδασκαλίας (Αλ. Σαββίδη, «Ιστορία του Βυζαντίου», τ. α΄, εκδ. Πατάκη, έκδ. γ΄, Αθ. 2001, σελ. 67). Για τον Ρώσο  ιστορικό Ostrogorsky «ο ελληνικός πολιτισμός παρέμεινε πάντα το θεμέλιο της πνευματικής ζωής» στο Βυζάντιο (Ανδρέα Κεφαλληνιάδη, «Μια τάξη γεμάτη απορίες», εκδ. Φωτοδότες, σελ. 63).

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, το Πατριαρχείο ήταν που φρόντιζε για την παιδεία του Γένους. Οι Τούρκοι δεν ήθελαν να μορφώνονται οι υποδουλωμένοι Έλληνες ώστε να χάσουν έτσι σιγά σιγά την εθνική και εκκλησιαστική τους ταυτότητα. Οι νεομάρτυρες όμως τόνωσαν την εκκλησιαστική συνείδηση των υπόδουλων ρωμιών. Ήσαν καθημερινοί άνθρωποι, που όταν όμως τούς ζητήθηκε, δεν αρνήθηκαν την πίστη τους και προτίμησαν να πεθάνουν «για του Χριστού την πίστη την αγία» και την εθνική τους υπερηφάνεια, ιδιότητες αξεδιάλυτες. Ο άγιος Ιωάννης ο Ράπτης π.χ., νέο παιδί από τη Θάσο, δεν δέχτηκε να γίνει Τούρκος και να αλλαξοπιστήσει, όπως ο Βεζύρης τον παρότρυνε γιατί τον λυπήθηκε, αλλά προτίμησε τον αποκεφαλισμό (1652). Η δε αγία Χρυσή, για να μη γίνει θύμα αρπαγής και βιασμού από έναν Τούρκο και εξισλαμιστεί, προτίμησε το θάνατο (1795).

Με το Ψαλτήρι και την Οκτώηχο, μέσα από αμέτρητες δυσκολίες, και εκεί που επέτρεπαν οι περιστάσεις, στο «κρυφό σχολειό», με το ζήλο των μοναχών και ιερέων, η Εκκλησία κατάφερε να κρατήσει τις παραδόσεις, την χριστιανική πίστη και το φρόνημα των Ελλήνων. Πράγματι, τη σκοτεινή περίοδο 1480-1530, οπότε δεν λειτουργούσαν σχολεία στις υπό των Τούρκων εξαρτώμενες ελληνικές περιοχές, οι κληρικοί ήσαν εκείνοι που πήραν την πρωτοβουλία και μόρφωσαν όσα παιδιά μπορούσαν (βλ. Χρ. Κάτσικα- Κ. Θεριανού, ‘Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης’, εκδ. Σαββάλας, 2004, σελ. 19). Ο ακαδημαϊκός Δ. Κόκκινος γράφει: «Ο παπάς κάτω από το ράκος του ράσου του κρατεί το Ψαλτήρι και πηγαίνει να μάθη τα παιδιά να διαβάζουν …. Ο κλήρος υπήρξεν καί ο οδηγός του Έθνους καί το στήριγμά του» (‘Ελληνική Επανάσταση’, τ. Α΄, Αθ. 1956, σελ. 25,37). Ο μαρξιστής ιστορικός Νίκος Σβορώνος, για το εθνικο-ανυψωτικό έργο της Εκκλησίας, γράφει: «Η Εκκλησία… θα συνεχίσει το έργο της ανασυγκρότησης της πνευματικής ζωής των Ελλήνων …. Υπήρξε η κατευθυντήρια γραμμή του Έθνους. Επικεφαλής της εθνικής αντίστασης σ’ όλες τις μορφές της, εργαζόμενη για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, συμμετέχοντας σ’ όλες τις εξεγέρσεις, ακόμη και διευθύνοντάς τες …. ρυθμίζει επίσης την πνευματική ζωή» (‘Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας’, εκδ. Θεμέλιο, σελ. 49).

Η εν Χριστώ ελευθερία που μετέδιδε η Εκκλησία, και κράτησε Τριαδοκεντρικά ενωμένους τους Έλληνες σε τόσο αντίξοες περιστάσεις, εκφραζόταν δια πλήθους εκδηλώσεων της καθημερινής ζωής, όπως τα πανηγύρια, το χορό, το κοινοτικό πνεύμα γενικά, τις γιορτές. Οι διδαχές ακόμη φωτισμένων ιερέων (οι οποίοι σπούδασαν στην Ευρώπη, αρκετοί και τις φυσικές επιστήμες), όπως του Ηλία Μηνιάτη, του Ευγένιου Βούλγαρη, του Νικηφόρου Θεοτόκη κ.α. βοήθησαν τον ελληνικό λαό να εγκολπωθεί την ειρήνη, την ενότητα, την εντιμότητα, την ενάρετη ζωή. Ο Ν. Σάθας δηλώνει ότι από τους 1.500 λόγιους της εποχής εκείνης, πάνω από τους 1.000 ήσαν κληρικοί (Ιω. Αλεξίου, ‘Πνοές πίστεως’, Αθ. 1971, σελ. 16). Οι άνθρωποι αυτοί καλλιέργησαν στους συμπατριώτες τους πύρινη αγάπη προς την πατρίδα και εξίσου προς ελευθερία και χριστιανική ζωή. Αξίως λοιπόν ο σοφός Σπ. Ζαμπέλιος δηλώνει: «Άνευ του Χριστιανισμού το όνομα της Ελλάδος δεν ήθελεν ίσως υπάρχει σήμερον ή εντός βιβλιοθηκών» (‘Οικοδόμοι πολιτισμού’, σελ. 304).  Και ο σπουδαίος ιστορικός Κάρολος Ντιλ έγραψε ότι η Εκκλησία «μαζί με την Ορθοδοξίαν διεφύλαξε καί την ελληνική εθνικότητα καί την ελληνικήν παιδείαν» (‘Οικοδόμοι’, σελ. 306). Στο κήρυγμά του ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που μετέδιδε φλόγα πίστεως και εθνικού φρονήματος σ’ όλη την Ελλάδα, παρακινούσε τη χρηματοδότηση σχολείων και ναών, καθώς και σε μυστηριακή ζωή και θύμηση των γενναίων προγόνων μας.

Όχι μόνο 49 ονόματα κληρικών γνωρίζουμε που ήταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας, αλλά και ο Σαλώνων Ησαΐας, ο Παπαφλέσσας, ο Αθανάσιος Διάκος, οι φυλακισμένοι κληρικοί της Τριπολιτσάς, της Λάρισας και της Κρήτης, καθώς και αμέτρητοι κληρικοί που έλαβαν μέρος στην Επανάσταση μαζί με το λαό, οδήγησαν τον αγώνα για ανεξαρτησία σε δρόμο ανόδου και ελευθερίας. Σε 11 προεπαναστάσεις, πριν την κορυφαία του ‘21, ο Ορθόδοξος κλήρος παρέσχε την έναρξη και τους πεσόντες μάρτυρες. Από όλους τους πατριάρχες που «ενθρονίστηκαν από την Άλωση και ως τον Αγώνα, μόνο 13 έκλεισαν ήρεμα τα μάτια τους. Όλοι οι άλλοι πέθαναν πνιγμένοι, μαχαιρωμένοι, κρεμασμένοι, φυλακισμένοι, εξόριστοι» (Μιχ. Περάνθη, «Το Εικοσιένα», εκδ. Εστίας, σελ. 72). Ο Πουκεβίλ, γάλλος πρόξενος, σημειώνει ότι 6.000 ρασοφόροι έπεσαν στον αγώνα για ελευθερία. Αλλά και ο Πρόξενος της Ιταλίας, Ντομένικο Οριγκόνο, αναφέρει ότι οι Τούρκοι προσπαθούσαν να συλλάβουν τους περισσότερους ιερείς, θεωρώντας τους εμψυχωτές της επανάστασης.

Πρώτος εξάλλου ύψωσε τη σημαία της Επαναστάσεως ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός. Διακριθέντες στον αγώνα κληρικοί υπήρξαν οι Βρεσθένης Θεοδώρητος, Άνθιμος Γαζής, Νεόφυτος Βάμβας, Κύπρου Κυπριανός, Γρηγόριος ο Ε΄. «Η θηλιά του πατριάρχη» ήταν και είναι εξοχότατο παράδειγμα αυτοθυσίας υπέρ του έθνους του. Διότι αν και του δόθηκε η δυνατότητα, ο πατριάρχης Γρηγόριος δεν εγκατέλειψε το ποίμνιό του, αλλά όπως διέσωσε ο Τερτσέτης, απάντησε στους προκρίτους: «Μη με προτρέπετε να φύγω… Ο θάνατός μου θα ωφελήση περισσότερον παρά η ζωή μου… Μετά τινας ημέρας, ίσως τα ψάρια θα φάνε εμάς» (ήτο τότε Κυριακή των Βαΐων) (βλ. Ν. Νευράκη, ‘25 Πανηγυρικοί Λόγοι’, Αθ. 1975, σελ. 68-72). Ο Κολοκοτρώνης, σε ένα του λόγο στην Πνύκα, αναφέρει: «Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος» (Τερτσέτης, Άπαντα, τόμ. Γ΄, Αθ. 1953, σελ. 255-256). Ο Έλληνας άλλωστε ποτέ δεν ξεχώρισε ιστορικά τη θρησκεία του από τη ζωή του, αρχής γενομένης από τον αθάνατο Όμηρο. Γι’ αυτό και η Ελληνική Επανάσταση έγινε «στο όνομα του Χριστού και της Ελλάδας». Μάλιστα ο γενναίος Κανάρης και ο ατρόμητος Μιαούλης έπαιρναν δύναμη για τους ηρωικούς αγώνες τους από την εικόνα της Θεοτόκου και τον Τίμιον Σταυρόν, όπως εκείνοι δήλωσαν και έδειχναν στη ζωή τους. Ο δε Ρήγας βροντοφώνησε: «Ελάτε μ’ ένα ζήλο σε τούτο τον καιρό, να κάμωμεν τον όρκο επάνω στο Σταυρό».

Ο ακαδημαϊκός Σπ. Μελάς, αλλά και ο πολύς Σπ. Ζαμπέλιος και ο μεγάλος Κ. Παπαρρηγόπουλος, προσυπέγραψαν στα έργα τους ότι μοναδική υπήρξε πάντοτε η σύνδεση  Ελληνισμού-Χριστιανισμού και η σωτηρία δια της Εκκλησίας (βλ. Ε. Πρωτοψάλτη, όπου ανωτέρω, σ. 102). Η Εκκλησία παρέλαβε από τον Ελληνισμό τα πλουσιότερα στοιχεία, τα επεξέτεινε, τα μεταστοιχείωσε, τα εκχριστιάνισε, τα έκανε τρόπο ζωής και φαίνονται πράγματι έντονα στη ζωή και το θάνατο των μαρτύρων, των αγίων, των Ομολογητών της πίστεως, στη διδασκαλία των Πατέρων, αλλά και των πιστών χριστιανών επί Τουρκοκρατίας, που δεν τα πρόδωσαν παρά προτίμησαν να πεθάνουν, προβάλλοντας δια της ζωής και της θυσίας τους ότι τα αθάνατα ιδανικά της χριστιανικής πίστης και του πατριωτισμού, αν ενωθούν συνειδησιακά -όπως άλλωστε βιώθηκαν και απ’ τους αγωνιστές του 1821- κάνουν θαύματα και αλλάζουν ουσιαστικά τον κόσμο και την ιστορία.»

Πηγή μας:

https://www.impantokratoros.gr/ekklhsia-ergo-tourkokratia.el.aspx

«To Έθνος, η Πατρίδα, η Θρησκεία, η Ελλάδα, δεν αποτελούν ύβρη και κυρίως, δεν αποτελούν απειλή»

«To Έθνος, η Πατρίδα, η Θρησκεία, η Ελλάδα, δεν αποτελούν ύβρη και κυρίως, δεν αποτελούν απειλή»

Του Δημήτρη Γ. Απόκη 

«Το τελευταίο διάστημα με αφορμή την έξαρση της έντασης γύρω από σοβαρά εθνικά θέματα, παρατηρείται μια οργανωμένη επίθεση από διάφορους κύκλους, εναντίον βασικών πυλώνων της χώρας, που είναι το έθνος και η θρησκεία.

Σε αυτή την επίθεση, δυστυχώς, συμμετέχει και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει ανοίξει πόλεμο με την Εκκλησία και τα θρησκευτικά πιστεύω των Ελλήνων, αλλά και όσων τολμούν να διακηρύξουν ότι πάνω από όλα είναι Έλληνες, και πάνω από όλα βάζουν την πατρίδα, το εθνικό συμφέρον, και το Ελληνικό έθνος.

Τελευταίο σοβαρό επεισόδιο, σε αυτή την εκστρατεία εξαφάνισης και σπίλωσης αυτών των βασικών συστατικών του DNA, της Ελλάδας, η σφοδρή επίθεση του Υπουργείου Παιδείας και στελεχών του κυβερνώντος κόμματος εναντίον του Συμβουλίου Επικρατείας, και της απόφασής του, να κηρύξει αντισυνταγματικές τις αλλαγές του νόμου Φίλη, στο μάθημα των Θρησκευτικών. Η επίθεση αυτή έρχεται να προστεθεί στους προκλητικά υβριστικούς χαρακτηρισμούς, στο υψηλότερο επίπεδο, από την κυβέρνηση εναντίον, των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που κατέβηκαν στους δρόμους για τα συλλαλητήρια γύρω από την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση για την ονομασία των Σκοπίων, και την άρνησή τους να αποδεχθούν την παραχώρηση του όρου, Μακεδονία, στα Σκόπια.

Για πάρα πολύ καιρό, στα κείμενά μου, ασχολούμαι και κάνω σφοδρή κριτική στη στρεβλή παγκοσμιοποίηση, που έχει ως αποκλειστικό στόχο, να ισοπεδώσει και να εξαφανίσει, την ιστορία των εθνών, τις παραδόσεις, τη θρησκεία, και οτιδήποτε συνδέεται με τις έννοιες, πατρίδα, έθνος-κράτος, εθνική κυριαρχία, και εθνικό συμφέρον. Και αυτό για να μπορέσει να επικρατήσει μια λογική στρογγυλοποίησης των πάντων, η οποία θα καταστήσει εύκολη την επικράτηση των συμφερόντων αυτών που νοιάζονται μόνο για το κέρδος και τη διατήρηση του συστήματος της στρεβλής παγκοσμιοποίησης.

Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι η λογική αυτή, ο ιός αυτός, έχει πλήξει ή τουλάχιστον προσπαθεί να πλήξει και την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να απειλείται η ίδια η επιβίωση του Ελληνικού Έθνους. Και στην Ελλάδα πλέον, έχουμε σύγκρουση, μεταξύ της στρεβλής παγκοσμιοποίησης και του Ελληνικού έθνους-κράτους.

Σε μια στιγμή που το σύνολο το έθνους θα έπρεπε να είναι ενωμένο σαν γροθιά απέναντι σε αυτούς που αμφισβητούν και απειλούν την εδαφική ακεραιότητα και τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας, η κυβέρνηση της χώρας, επιλέγει την επίθεση, την σπίλωση, και τις απειλές, εναντίον των βασικών πυλώνων της χώρας, του έθνους και της δημοκρατίας, που είναι η Ορθοδοξία, η δικαιοσύνη και το Σύνταγμα, μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνούν με τον πολιτικό σχεδιασμό της και τις ιδεοληψίες της.

Ουδείς στη μέχρι σήμερα ιστορία, της χώρας και του έθνους δεν είχε αποτολμήσει κάτι τέτοιο, και μάλιστα σε εθνικά κρίσιμη στιγμή. Ακόμα και σε στιγμές σφοδρής εσωτερικής σύγκρουσης κανείς δεν είχε τολμήσει να επιτεθεί και να αμφισβητήσει την Ορθοδοξία, την δικαιοσύνη, το έθνος, την ίδια την Ελλάδα. Και όμως σήμερα αυτό έγινε και συνεχίζει να γίνεται.

Όποιος τολμήσει να πει ότι είναι Έλληνας, Χριστιανός Ορθόδοξος, και υπερασπιστεί τις αξίες και παραδόσεις του έθνους, αυτόματα δέχεται σφοδρή επίθεση ως ακροδεξιός, εθνικιστής, ρατσιστής και πατριδοκάπηλος. Η υπεράσπιση της πατρίδας, η πίστη στις αξίες και τις παραδόσεις της, η περηφάνεια του να είσαι Έλληνας, αντιμετωπίζεται ως ύβρις και κυρίως ως απειλή.

Μόνο αυτό δεν είναι. Το αντίθετο. Η υπεράσπιση, των εθνικών αξιών, της Ορθοδοξίας, των παραδόσεων, και της ιστορίας, είναι η μοναδική ασπίδα και ελπίδα για την αντιμετώπιση κάθε είδους απειλής, και ο μόνος δρόμος για την επιβίωση της πατρίδας.

Δεν είναι δυνατόν χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία, και τόσες άλλες, να έχουν βασίσει τα Συντάγματα τους και τα συστήματα τους πάνω στις αξίες της Ελληνικής Δημοκρατίας, στον Ελληνικό πολιτισμό, και σήμερα η ηγεσία της χώρας που έδωσε στον κόσμο αυτές τις αξίες και αυτές τις ιδέες, να τις πυροβολεί και να τις απειλεί.

Υπάρχουν και όρια στο πολιτικό συμφέρον. Είναι καιρός όλοι και κυρίως η αντιπολίτευση, να το ξεκαθαρίσουν αυτό, με απόλυτη σαφήνεια και δυναμικότητα. Διότι από ένα σημείο και μετά η παθητικότητα, καθίσταται συνυπευθυνότητα.

Η Ελλάδα δεν είναι ντροπή.»

* Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.

hellasjournal

Πηγή μας:

http://aktines.blogspot.gr/2018/03/to.html

Η ακατάσχετη «αγαπολογία» ως εικόνα σύγχυσης της σύγχρονης κοινωνίας και μείζον πρόβλημα της εποχής μας

Η ακατάσχετη «αγαπολογία» δεν καταδεικνύει απλώς και μόνο την σύγχυση υπό την οποία διατελεί η σύγχρονη κοινωνία. Συνιστά αλλοίωση και διαστρέβλωση του Ευαγγελικού λόγου, του λόγου των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας μας και δια τούτο αποτελεί μείζον πρόβλημα της εγωπαθούς εποχής μας. 

Ως πνευματικό αντίδοτο σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση προβάλλει η μετάνοια. Η σώζουσα μετάνοια που δίδαξε ο Κύριός μας και υπηρέτησαν με την ίδια τους την ζωή οι άγιοι της πίστεώς μας. Χαρακτηριστικά ο άγιος Νήφων διακηρύσσει: “Ο Θεός δεν κρίνει τον χριστιανό, επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί”, ενώ ο Όσιος Νείλος αναφέρει: “Ουδείς ποτέ απώλετο τω δραστικώ φαρμάκω της μετανοίας και εξομολογήσεως χρησάμενος”. Δέον λοιπόν να τονιστεί ότι οι πάντες διά του δραστικού φαρμάκου της μετανοίας δύνανται να σωθούν.

Ενδεικτική ωστόσο είναι η δημοσίευση που ακολουθεί:

“Η σύγχρονη αγαπολογία έχει πλάσει έναν δικό της «Χριστό»

Όταν η θεολογία γίνεται αγαπολογία…

Συχνός ο λόγος τινών θεολόγων, αλλά και γενικότερα τινών χριστιανών, για την υπερβολική αγάπη του Χριστού προς τους αμαρτωλούς. Υποστηρίζουν, λόγου χάριν:

«Ο Χριστός ήρθε για την πόρνη και έσωσε τον ληστή. Ναι, αυτόν που βίασε, που έκλεψε, που σκότωσε. Μίλησε με τους άρπαγες, με τους παρίες, με τους αλλόθρησκους… Αγαπάει όλους χωρίς όρια. Αγαπάει τον Μουσουλμάνο, τον Βουδιστή, τον Ιεχωβά. Αγαπάει την πόρνη και ας πουλάει κάθε το σώμα της που είναι ναός του. Αγαπάει τον ομοφυλόφιλο…»!^[1]

Και ο συχνός λόγος για τον απερίγραπτο Λόγο, απ’ ότι φαίνεται, γίνεται για συγκεκριμένο λόγο: για να δικαιολογηθεί και ν’ «αυγατήσει» η αμαρτία και όχι για να εξαλειφθεί. Αφήνεται να εννοηθεί, πως η πολλή, άνευ ορίων, αγάπη του Χριστού για τον άνθρωπο, αγκαλιάζει και την αμαρτία· μη γένοιτο! Με άλλα λόγια, χρησιμοποιείται, η άδολη και θυσιαστική αγάπη του Κυρίου, ως αγάπη «χωρίς όρια», για να δικαιολογήσουμε και να καλλιεργήσουμε τα «Σόδομα και τα Γόμορρα», στα οποία μετατράπηκε η πατρίδα μας.

Από την άλλη, δεν είναι αρεστός ή επιτρεπτός ο θεολογικός διάλογος ή δεν κρίνεται απαραίτητο να ακούγεται η θεολογική, η αγιογραφική και αγιοπατερική κατοχύρωση των αντιπαραθετημένων θέσεων. Για παράδειγμα, γράφουν οι θιασώτες της γραμμής αυτής: «Δεν θα σας πάρω στα σοβαρά. Δεν θα αντιπαραθέσω θεολογικά επιχειρήματα γιατί δεν τα καταλαβαίνετε.»^[2] ή «Φυσικά δεν καταδέχομαι να απαντήσω στα του «Ο.Τ.».^[3] ή «Δεν πρόκειται να δημοσιεύσουμε τη νέα «απάντησή» του, αφού ο συντάκτης δηλώνει «απλός Ορθόδοξος Χριστιανός», αλλά κρύπτεται πίσω από την ανωνυμία του.»^[4]. Για όλα υπάρχει μια δικαιολογία, αρκεί να μην παρατεθεί τεκμηριωμένος θεολογικός λόγος. Και όταν κάποιες φορές παρατίθεται, χρησιμοποιείται με «μαεστρία», για να επιτευχθεί το αυτό αποτέλεσμα. Παράδειγμα κάποιες αποκομμένες φράσεις του αγίου Μάρκου του Ευγενικού, για να φανεί ότι ήταν υπέρμαχος της «ενώσεως» με τους Λατίνους.

Τηρείται, θα λέγαμε, κατά γράμμα, η γραμμή που χάραξε ο μεγάλος Οικουμενιστής Πατριάρχης Αθηναγόρας, διότι, όπως κήρυττε: «Ὁ  αἰών  τοῦ  δόγματος  παρῆλθε»^[5], και προτιμούνται οι  συναισθηματισμοί και οι «επιθέσεις αγάπης», του τύπου: «Η εκκλησία της αγάπης δεν είναι για εσάς. Την έχετε εγκαταλείψει από καιρό. Δεν αντέχεται ο Χριστός της αγάπης…σας καταλαβαίνω είναι βαρύ το φορτίο. Πώς μπορείς να ταχθείς με αυτόν που αγαπάει τους πάντες ενώ εσύ, τρέμεις και φοβάσαι την σκιά σου;»^[6]

Αντιθέτως, εμείς, οι «φανατικοί» και «ταλιμπανέζοι» χριστιανοί, επιμένουμε «αμετανοήτως» στα επιχειρήματα της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, και αυτά, όπως πάντα, θα παραθέσουμε. Και ρωτάμε τους αγαπητούς αδελφούς μας:

Ο απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού, όπως ονομάστηκε, έχει και την αγάπη του Χριστού ή όχι; Μήπως τελικά είναι ταλιμπάν; Είναι δυνατόν να ισχύει ότι «εἰ τίς οὐ φιλεῖ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα»;[7]  ἤ «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, εἰδῶς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὧν αὐτοκατάκριτος.»^[8]; 

Πώς είναι δυνατόν, να αποκλείει τους πόρνους, τους ειδωλολάτρες, τους μοιχούς, τους αρσενοκοίτες, και άλλους αμετανόητους αμαρτωλούς από την βασιλεία του Θεού;^[9]. Τι γίνεται τελικά, με τον απόστολο Παύλο; Όλο αναθέματα είναι: «ἀλλά καί ἐάν ἠμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμίν παρ' ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμίν, ἀνάθεμα ἔστω»^[10]. Πού είναι η αγάπη του, τι άνθρωπος είναι και ποια μπορεί να είναι η σχέση του με τον Χριστό;

Μήπως ο ευαγγελιστής Ιωάννης, που ονομάστηκε και ευαγγελιστής της αγάπης, πόσο τελικά αγαπά τον αιρετικό άνθρωπο, με αυτά που λέει; «Εἰ τίς ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρει, μή λαμβάνετε αὐτόν εἰς οἰκίαν, καί χαίρειν αὐτῶ μή λέγετε· ὁ γάρ λέγων αὐτῶ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.»^[11]; Ούτε ένα χαίρετε; Πού είναι η αγάπη του;

Αλλά και ο απόστολος Πέτρος, και αυτός δεν μας τα λέει καλά· είναι δυνατόν να καταδικάζει τους αιρετικούς στην απώλεια και μάλιστα να τους αποκαλεί «κατάρας τέκνα»^[12];

Ο δε άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, τι άγιος είναι και μιλάει έτσι για τους Λατίνους; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι του Θεού, γιατί να τους αποφεύγουμε όπως αποφεύγουμε τα φίδια;^[13]

Τι να πούμε δε, για τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και την περιβόητη φράση του, «Τον Πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία», την οποία αποδεδειγμένα είπε, παρά τις αποτυχημένες πλύσεις εγκεφάλου για να επικρατήσει η γνωστή θολούρα, η «δημιουργική» αμφισβήτηση:  «μπα, αποκλείεται να είπε τέτοιο πράγμα ο πατροκοσμάς»!

Μα και ο άγιος Σπυρίδωνας, όντας στην Θριαμβεύουσα Εκκλησία, «στὶς 12 Νοεμβρίου 1716 ἀνετίναξε τὴν Ἀκρόπολιν τῆς Κερκύρας καὶ τὸν Ἑνετὸ ἡγεμόνα Ἀντρέα Πιζάνι, γιὰ νὰ μὴν κατασκευάσει θυσιαστήριον (ἀλτάριον) τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς στὸν ἐν Κερκύρᾳ Ἱερὸν Ναὸν»^[14]!

Ας μη συνεχίσουμε με περισσότερα αγιογραφικά και αγιοπατερικά επιχειρήματα, γιατί μπορεί να κουράζονται ή να παθαίνουν αλλεργία μ’ αυτά οι αγαπητοί μας αδελφοί. Η ουσία είναι μία· η σύγχρονη αγαπολογία έχει πλάσει έναν δικό της «Χριστό», έναν «Χριστό» που λέει: «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἔπ  αὐτήν»^[15], αλλά χωρίς το: «πορεύου καί ἀπό τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε.»!^[16]

Εάν, αγαπητοί μας, αυτόν τον «Χριστό» θέλετε, είναι δικαίωμά σας. Εμείς έχουμε το δικαίωμα να επιμένουμε στην «ὁδό καί τήν ἀλήθεια καί τή ζωή»^[17]; Και εάν συνεχίσετε να μας κατηγορείτε, να ξέρετε, εμείς σας αγαπάμε, γιατί αυτήν την εντολή έχουμε από τον Θεό της αγάπης στον Οποίο πιστεύουμε.”

Πορφυρίτης

---

^[1] Του θεολόγου Κώστα Ζουρδού, «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ "ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΤΑΣ" ΠΕΙΡΑΙΩΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ», http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/

^[2] Όπ.π.

^[3] Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Γ. ΒΛΑΝΤΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2018/01/

^[4] Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2018/01/blog-post_2.html, βλέπε και «Εις ώτα ακουόντων», http://aktines.blogspot.gr/2018/01/blog-post_2.html, κ.ά.

^[5] Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελου Αγγελακόπουλου, «Ο ΜΕΓΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΥΡΟΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ», https://www.impantokratoros.gr/

^[6] Του θεολόγου Κώστα Ζουρδού, «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ...

^[7] Α΄ Κορ. 16, 22

^[8] Τίτ. 3, 10-11

^[9] Α΄ Κορ. 6, 10

^[10] Γαλάτ. 1, 8

^[11] Β' Ιω, 10-11

^[12] Β΄ Πέτρ. 2, 12-14

^[13] Εγκύκλιος επιστολή τοις απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένοις ορθοδόξοις χριστιανοίς, O Ἐφέσου Μάρκος, «Φευκταίον ουν αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως ή κακείνων πολλώ δήπου χείρονας ως χριστοκαπήλους και Χριστεμπόρους», https://www.tideon.org/index.php/2012-01-20-16-56-48/2012-02-28-20-33-21/12029-2018-01-19-12-00-00

^[14] «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΛΑΜΙΑΣ», «ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ», https://christianvivliografia.wordpress.com/

^[15] Ιω. 8, 7

^[16] Ιω. 8,11

^[17] Ιω. 14, 6

Πηγή μας:

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/03/blog-post_157.html

«Να υποστηρίξουμε την παράδοσή μας, την Πίστη μας και την Ελλάδα μας» (Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος)

Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος: 

«Να υποστηρίξουμε την παράδοσή μας, την Πίστη μας και την Ελλάδα μας» 

“Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, 11 Μαρτίου 2018, μεταδόθηκε τηλεοπτική εκπομπή του Κρήτη TV για τον χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, με αφορμή την αλλαγή της ύλης του μαθήματος και μια εβδομάδα μετά από το Συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στις αλλαγές στο μάθημα.

Στην εκπομπή συμμετείχε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, κ.κ. Ειρηναίος, καθώς και καλεσμένοι θεολόγοι, Καθηγητές Πανεπιστημίων και ειδικός επί της νομικής διάστασης του θέματος, οι οποίοι μίλησαν για το μάθημα των Θρησκευτικών τόσο από την πλευρά της ορθόδοξης πίστης και θεολογίας, όσο και από την πλευρά της ψυχολογικής, κοινωνιολογικής, παιδαγωγικής επιστήμης, καθώς και από την νομική του θεώρηση.

Παράλληλα, προβλήθηκαν αρκετά στοιχεία της νέας ύλης του μαθήματος, από την οποία οι Έλληνες και βαπτισμένοι Ορθόδοξοι μαθητές, καλούνται να διδαχθούν πλέον και τα της θρησκείας των άλλων λαών, ήδη από την Γ’ τάξη του Δημοτικού. Επί δεκαετίες, οι μαθητές διδάσκονταν πρωταρχικά και με βιωματικό τρόπο την οικεία ορθόδοξη πίστη και έπειτα σε μια πιο ώριμη διανοητικά ηλικία (Β’ Λυκείου) διδάσκονταν και τις θρησκείες και, μάλιστα, κάθε θρησκεία σε ξεχωριστό κεφάλαιο και με πληροφοριακό και εγκυκλοπαιδικό τρόπο και σκοπό. Σήμερα, όμως, η διδασκαλία των θρησκειών πραγματοποιείται σε ανάμειξη με τα στοιχεία της Ορθοδοξίας και μάλιστα εντός του ίδιου κεφαλαίου, με βιωματικό τρόπο και σκοπό, με αποτέλεσμα, αφενός, να υπάρχει ελλειπτική γνώση της ορθόδοξης παράδοσης και, αφετέρου, να εμφωλεύει εμφανώς ο κίνδυνος του θρησκευτικού συγκρητισμού και της σύγχυσης.

Αναλυτικότερα:

Την επιμέλεια και την παρουσίαση της εκπομπής είχε ο κ. Ιωάννης Λίλης, Λέκτωρ Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στην Πατριαρχική Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης (Π.Α.Ε.Α.Κ) και Πρόεδρος του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων.

Αρχικά, ο π. Κωνσταντίνος Δοξαστάκης, Εφημέριος Ι. Ν. Βουτών Ηρακλείου και Αντιπρόεδρος του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων, έκανε μια εισαγωγή στο θέμα, εστιάζοντας στο ότι πλέον τα παιδιά, από την Γ’ Δημοτικού κιόλας, δεν διδάσκονται την ορθόδοξη πίστη, την οποία πιστεύουν, δηλαδή Ορθόδοξο Χριστιανισμό, αλλά διδάσκονται μια πανθρησκεία, στην οποία όλες οι θρησκείες διδάσκονται στα παιδιά, ως λίγο-πολύ το ίδιο, μέσα από τα νέα εγχειρίδια που ονομάζονται «Φάκελοι Μαθήματος» και επισήμανε την σοβαρότητα του προβλήματος.

Στην συνέχεια, τον λόγο έλαβε ο κ. Γεώργιος Κρασανάκης, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχοπαιδαγωγικής Πανεπιστημίου Κρήτης, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέδειξε την σπουδαιότητα του θρησκευτικού βιώματος για τον άνθρωπο. Επιπλέον, ανέφερε ότι «επιστημονικές έρευνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχουν δείξει ότι το χριστιανικό βίωμα είναι εκείνο το οποίο οδηγεί στο ηθικό βίωμα» και κατέληξε στο ότι: «Κατά την γνώμη μου, αυτή η θολούρα, η οποία παρουσιάζεται τώρα με τους Φακέλους, νομίζω ότι θα βλάψει».

Ακολούθως, η κα Βασιλική Πετούση – Ντούλη, Επίκουρος Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, ανέφερε ότι η μεθοδολογία που ακολουθείται στο Πανεπιστήμιο, στον τομέα της Κοινωνιολογίας, είναι ότι σε γενικές γραμμές δεν μπορεί να υπάρξει μια σχετικιστική προσέγγιση, δηλαδή ότι όλα ισχύουν σε όλα, αλλά χρειάζεται να βοηθηθούν οι φοιτητές μας να οριοθετήσουν την επιστήμη τους. «Να μάθουμε ποιοι είμαστε εμείς, και τι σημαίνει ότι ξέρουμε ποιοι είμαστε και τι κάνουμε, για να μπορούμε να επικοινωνήσουμε και με τους άλλους. Φοβάμαι ότι, όταν δεν ξέρω ποιος είμαι, δεν μπορώ, τότε, να επικοινωνήσω με τους άλλους. Στην πραγματικότητα, ούτε τον άλλον τον σέβομαι, ούτε τα δικά του όρια αναγνωρίζω, ούτε την δική του θέση», υπογράμμισε επιπροσθέτως η Καθηγήτρια. Αναφερόμενη στο μάθημα των Θρησκευτικών είπε: «Τουλάχιστον σε μικρές ηλικίες, πρέπει να μάθουν (οι μαθητές) ποιοι είναι. Θα πρέπει μέσα στον χώρο στον οποίο κινούνται να ξέρουν τι είναι αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και γιατί συμβαίνουν. Είναι πολύ σημαντικό αυτό».

Στην συνέχεια, η Αναστασία Μαρκατάτου, φοιτήτρια Φιλολογίας, ανέφερε ότι «το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό μάθημα, διότι τα παιδιά αυτά είναι βαπτισμένα χριστιανά ορθόδοξα και πρέπει να διδάσκονται αυτό το οποίο καλούνται να βιώσουν, εφόσον είναι βαπτισμένα.» Υπογράμμισε ακόμη ότι δημιουργείται σύγχυση στα παιδιά. Ανέφερε, μάλιστα, δυο παραδείγματα του προβλήματος: Στην ερώτηση σε παιδιά Δημοτικού περί του τί διδάσκονται στο σχολείο, τώρα που έχουν και τις θρησκείες, ένα παιδί απάντησε ότι «μαθαίνει για τον Χριστό, πώς τον βλέπουν σε άλλες χώρες», μη κατανοώντας ότι διδάσκεται τις θρησκείες άλλων λαών, ενώ ένα άλλο παιδί απάντησε «αποκλείεται να μας μαθαίνουν για τις θρησκείες, εμείς κάνουμε για το Κοράνι». Όταν του εξήγησε ότι το Κοράνι δεν είναι δικό μας, αλλά των Μουσουλμάνων, το παιδί απάντησε κατάπληκτο, ότι δεν το ήξερε!

Κατόπιν, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης υπογράμμισε:

«Ο Χριστός λέει: αγαπάτε αλλήλους. Δεν μισούμε κανέναν. Αλλά είναι άλλο πράγμα να μαθαίνει κανείς όλες τις θρησκείες, και άλλο να μην ξέρει ο ίδιος ποια είναι η δική του η θρησκεία… Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό, χωρίς να μισούμε, χωρίς να πολεμούμε, χωρίς να απορρίπτουμε τίποτα και κανέναν, ότι είναι απαραίτητο να μάθουμε εμείς ποιοι είμαστε και τι εμείς πιστεύουμε. Πολύ περισσότερο τα παιδιά μας (να μάθουν)».

Στην ροή της εκπομπής, προβλήθηκαν αρκετά στοιχεία από την νέα ύλη του μαθήματος. Όπως παρουσιάστηκε, μέσα από δειγματικά παραδείγματα, τα παιδιά στην Γ’ Δημοτικού διδάσκονται θέματα όπως: «Οι Γιορτές των Εβραίων και των Μουσουλμάνων», «Τα ονόματα του Αλλάχ», «Οι πιστοί μέσα στο τζαμί την ώρα της προσευχής», «Το Πάσχα των Εβραίων (Πεσάχ)». Στην Δ’ Δημοτικού διδάσκονται: Προσευχές του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ (Σούρα Κορανίου), «Η μητέρα του Χριστού στο Κοράνι», «Μέκκα: Ιερή αποδημία των μουσουλμάνων», «Ιερά πρόσωπα στις θρησκείες του κόσμου», «ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παραδίδει το Κοράνι στον Μωάμεθ», στην Ε’ Δημοτικού, διδάσκονται ότι ο Χριστός παρουσιάζεται ως διδάσκαλος, ισάξιος και ισότιμος με τον Μωάμεθ, τον Βούδα, τον Λάο Τσέ και τον Κουμφούκιο, στην Στ’ Δημοτικού διδάσκονται τη Σβάστικα, το Γιν-Γιανκ, τη Μενορά, την Ημισέλινο με το αστέρι (χιλάλ). Στην Α’ Γυμνασίου διδάσκονται την ομολογία πίστεως στον Αλλάχ, την προσευχή στον Αλλάχ, στην Β’ Γυμνασίου διδάσκονται στίχους τραγουδιού όπως «δώσε ρεύμα, δώσε γκάζι, ο τρελός Θεός γιορτάζει», και άλλα.

Παράλληλα, ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε επιπλέον την ανάγκη της γνώσεως του εαυτού μας, λέγοντας ότι: «Σαφώς πρέπει οπωσδήποτε να μάθουμε, λοιπόν, εμείς τι είμαστε. Και μετά, μπορούμε να βλέπουμε και να αγαπούμε όλον τον κόσμο και όλους τους ανθρώπους. Αλλά πρώτα να γνωρίσουμε το ποιοι είμαστε εμείς, και τι είμαστε εμείς, και τι πιστεύουμε, και πού πάμε, και όλα αυτά.»

Στην συνέχεια της εκπομπής, υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία με τον κ. Δημήριο Νατσιό, Δάσκαλο, Θεολόγο και παραγωγό τηλεοπτικής εκπομπής. Ο κ. Νατσιός, καταθέτοντας την εμπειρία του μέσα από την τάξη, τόνισε: «Οι μαθητές, τα Ελληνόπουλα, θέλουν Χριστό και όχι θρησκείες. Αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτό θέλει η ψυχούλα τους.». Παράλληλα, πρότεινε να επιστρέψουν οι γονείς τα βιβλία στο Υπουργείο Παιδείας ως απαράδεκτα.

Κατόπιν, από τηλεφώνου, μίλησε και ο κ. Ανέστης Κεσελόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος ανέφερε ότι: «Νομίζω ότι η πολυθρησκευτική παιδεία είναι χρήσιμη, όταν προσφέρει εγκυκλοπαιδική μόρφωσή και όταν προσφέρει θρησκειολογική ενημέρωση, όχι, όμως, όταν δημιουργεί σύγχυση, όταν οδηγεί στον συγκρητισμό και σε αυτήν την Πανθρησκεία της Νεας Εποχής. Είναι πιο επικίνδυνα, βλέπω, για τα παιδιά του Δημοτικού. Δεν θα δημιουργηθεί (σύγχυση), όταν ένα παιδί 9 χρονών, διαβάζει ότι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, που έφερε το μήνυμα του Ευαγγελισμού στην Θεοτόκο, παραδίδει και το Κοράνιο στον Μωάμεθ; Όταν στις άλλες χριστιανικές κοινότητες, στους χριστιανούς συγκαταλέγονται και οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»; Δεν είναι παραπληροφόρηση αυτό;», και κατάληξε: «Δεν πρέπει, επιτέλους, τα παιδιά κάποτε να μάθουν τι είναι πίστη και τι είναι αίρεση; … Το τραγικότερο είναι ότι: Ο μη θεολόγος δάσκαλος του Δημοτικού, θα μπορέσει και θα ενδιαφερθεί να τους εξηγήσει την αλήθεια των πραγμάτων;»

Τελευταία τηλεφωνική παρέμβαση ήταν αυτή του κ. Σπυρίδωνος Λιονάκη, Δικηγόρου, Άρχοντος Νομοφύλακος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο οποίος ανέφερε ότι το Υπουργείο «παραβιάζει σειρά Συνταγματικών διατάξεων, διατάξεων του Κοινού Νομοθέτη, αλλά, προ πάντων, διατάξεων του Ευρωπαϊκού Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». Επεσήμανε δε, ότι η 115/2012 απόφαση του Εφετείου Χανίων, η οποία «είναι αμετάκλητη και υποχρεωτική για το ελληνικό κράτος», ορίζει ότι «το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να είναι υποχρεωτικό, πρέπει να έχει κατηχητικό και δογματικό χαρακτήρα». Επεσήμανε δε, ότι αναμένεται και σχετική απόφαση και του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία, ευελπιστεί, ότι θα συνταχθεί με τις προηγούμενες επί του θέματος, ενώ ανέφερε σχετικούς νόμους, όπως τα άρθρα 3 και 16 του Συντάγματος και το άρθρο 1 του ισχύοντος Εκπαιδευτικού Νόμου 1566/85.

Στο τέλος, κλείνοντας την εκπομπή, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, κ. Ειρηναίος υπογράμμισε:

«Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να μην έχουμε μίσος, να μην έχουμε πάθος, αλλά να υποστηρίξουμε και τον εαυτό μας, και την παράδοσή μας, και την Πίστη μας, και την Ελλάδα μας.

Την Ελλάδα μας, δεν μπορούμε να την ισοπεδώσουμε. Γιατί να την ισοπεδώσουμε;»

Επισημαίνεται εδώ ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης εκφράζει την αντίθεσή του στις αλλαγές του μαθήματος των Θρησκευτικών. Η εκπομπή αυτή, έρχεται ως συνέχεια της αντίστοιχης της 26ης Νοεμβρίου 2017, στην οποία, τότε, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης είχε επισημάνει το πρόβλημα ως εξής:

«Πολύ απλά θα πω: Δεν πρέπει να χάσουμε την ταυτότητά μας. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτό που είμαστε. Σεβόμαστε τους πάντες και τα πάντα. Όλες τις θρησκείες, όλους τους ηγέτες των θρησκειών. Τα πάντα. Αλλά δεν θέλουμε να διαλύσουμε την δική μας Εκκλησία. Δεν είναι σωστό. Για ποιο λόγο; Για ποιο λόγο θα ταυτίσουμε, θα ανακατέψουμε τα πάντα;

Βεβαίως, μπορούμε να το κάνουμε ως μεγάλοι. Αλλά, να δώσουμε στα παιδιά μας, να συγχύσουμε τα παιδιά μας από μικρά; Σε αυτή την κατάσταση;

Εμείς, ως μεγάλοι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε. Αλλά, τα παιδιά μας να μην τους διδάξουμε αυτό που πρέπει να πιστεύουν; Αυτό που είναι; Αυτό που η Ελλάδα είναι;».”

Πηγή μας:

https://www.pentapostagma.gr/2018/03/%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84.html