«Γιατί
η ζωή μου δεν είναι όπως θα ήθελα;»
19 Νοεμβρίου 2017
«Συνέντευξη
με τον ομιλητή»
1.Ιωάννα
Τσάκωνα (Ψυχολόγος-Υγειονομικός Αξιωματικός ΕΛ.Α.Σ.):
«Είναι αλήθεια η ζωή μας δεν
είναι αυτό που θα θέλαμε;
1.Νικήτας
Καυκιός (Ψυχολόγος-Συγγραφέας): Νομίζω πως είναι κοινή
εμπειρία των περισσοτέρων από εμάς πως η πραγματικότητα ακολουθεί τον δικό της
δρόμο. Οι αντικειμενικές συνθήκες δεν ενδιαφέρονται καθόλου να ικανοποιήσουν
τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τα όνειρά μας. Η ζωή ακολουθεί τη δική της
διαδρομή χωρίς να νοιάζεται γι αυτό που μας συμβαίνει.
Συνήθως δεν βιώνουμε χαρά και
επιτυχία στους σημαντικότερους τομείς της προσωπικής μας ζωής όπως είναι οι
συντροφικές-ερωτικές σχέσεις, η επαγγελματική σταδιοδρομία και οι σχέσεις με
συγγενικά και φιλικά πρόσωπα. Αισθανόμαστε αποτυχία ακόμη και σε σχέση με τον
ίδιο μας τον εαυτό με την έννοια ότι συχνά δεν μας αρέσει αυτό που είμαστε,
αυτό που νιώθουμε, αυτό που σκεπτόμαστε και ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε. Με
δυο λόγια είναι σαν να μην έχουμε τον έλεγχο. Όπως έλεγε και ένα παλιό τραγούδι
«εμείς γι αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει». Θα λέγαμε πως όταν θέλουμε
κάτι πολύ το σύμπαν συνεργάζεται αντίθετα από τις προσδοκίες μας ώστε να μην το
καταφέρουμε.
2.Ιωάννα
Τσάκωνα:
Τι εννοείται όταν λέτε πως είναι προτιμότερο να επιμένει κανείς ήρεμα
και χαλαρά στην προσπάθεια αντί να επιδιώκει απεγνωσμένα την επιτυχία;
2.Νικήτας
Καυκιός: Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε πως πρέπει να προσπαθούμε όσο
περισσότερο μπορούμε ώστε να υπακούμε τους μεγαλύτερους και κυρίως τους γονείς
μας. Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε απαιτεί από εμάς προσαρμογή σε θέματα
τάξης, καθαριότητας, μελέτης και φαγητού. Απαιτούν να είμαστε καλοί μαθητές και
μάλιστα αν είναι δυνατόν καλύτεροι από τους συμμαθητές μας. Με το πέρασμα του
χρόνου εσωτερικεύεται μέσα μας η πεποίθηση πως πρέπει να προσπαθούμε πολύ, να
καταπιέζουμε τον εαυτό μας ώστε να ελέγχουμε τις παρορμήσεις και τις επιθυμίες
μας για να είμαστε αποδεκτοί από τους σημαντικούς για εμάς ενήλικες αλλά και
για να νιώθουμε οι ίδιοι καλά με τον εαυτό μας.
Συμβαίνει όμως συχνά η έντονη
επιδίωξη της επιτυχίας να καλλιεργεί μέσα μας μια νοοτροπία τελειομανίας.
Προσπαθούμε όλο και περισσότερο να πετύχουμε στόχους καταπιέζοντας ζωτικές μας
ανάγκες για παιχνίδι, ξεκούραση, χαλάρωση, χαρούμενη επικοινωνία με αγαπημένα
πρόσωπα, ελεύθερο χρόνο και ευχάριστες δραστηριότητες.
Το αποτέλεσμα όλης αυτής της
πίεσης είναι αντί για επιτυχία και ευτυχία να νιώθουμε άσχημα και κάποιες φορές
να παρουσιάζουμε ψυχοπαθολογικά συμπτώματα υπερβολικού άγχους, κατάθλιψης ή
ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών.
Γι
αυτό είναι σημαντικό οι προσπάθειές μας για πρόοδο να είναι ήρεμες, χαλαρές και
νηφάλιες. Να εργαζόμαστε και να προσπαθούμε πάντοτε συντονισμένοι με
τις δυνατότητές μας και με σεβασμό προς τον εαυτό μας. Να προσέχουμε να μην
παραβιάζουμε τις βασικές μας ατομικές ανάγκες. Επίσης να εστιάζουμε στην
διαμόρφωση ποιοτικών και ευχάριστων διαπροσωπικών σχέσεων. Διότι μόνο αν έχουμε
εσωτερική αρμονία και αγάπη προς τον εαυτό μας και τους άλλους θα μπορούμε να
είμαστε χαρούμενοι, υγιείς και δημιουργικοί.
3.Ιωάννα
Τσάκωνα:
Θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε
την φράση σας πως η επιμονή οικοδομεί τα σκαλοπάτια της επιτυχίας και μάλιστα
με αόρατο τρόπο; Καταλαβαίνω πως η επιμονή σχετίζεται με την επιτυχία αλλά
γιατί γράφετε ότι αυτό συμβαίνει με τρόπο αόρατο που δεν μπορούμε δηλαδή να
καταλάβουμε;
3.Νικήτας
Καυκιός: Συνήθως θεωρούμε ότι η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται από
τις ατομικές μας προσπάθειες. Στην πραγματικότητα η ποιότητα της ζωής μας
εξαρτάται από πολλούς αστάθμητους και ανεπίγνωστους παράγοντες.
Η πορεία της ζωής μας και η
επιτυχία εξαρτώνται n από απρόβλεπτες ή ανεξέλεγκτες καταστάσεις όπως διαπροσωπικές
σχέσεις, ατυχήματα, ασθένειες, σωματική διάπλαση, κοινωνικές και οικονομικές
συνθήκες.. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει η δική μας εσωτερική ζωή όπως οι
ανεδαφικές μας προσδοκίες, η δυνατότητα διαχείρισης αντιξοοτήτων, η ένταση των
παρορμήσεων, οι ερωτικές εμπειρίες και πιθανά νευρωσικά συμπτώματα άγχους,
θλίψης, φόβου, απογοήτευσης, εμμονών τα οποία συχνά έχουν υποσυνείδητη βάση.
Νομίζω
είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχθούμε ψύχραιμα πως η ζωή
μας δεν είναι στα χέρια μας. Ενώ είναι δυνατόν να κάνουμε
πολλά για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας συχνά ο ίδιος μας ο εαυτός μας προδίδει,
μας εγκαταλείπει και δεν μας επιτρέπει να είμαστε αυτό που θα θέλαμε να
είμαστε. Θυμάμαι τον λόγο του Απ. Παύλου
«Δεν πράττω αυτό που θέλω, αλλά κάνω αυτό που μισώ». Κι αν ο μέγας Παύλος
ένιωθε τόση αδυναμία πόσο μάλλον εμείς!
Γι αυτό είναι σημαντικό όχι
μόνο να προσπαθούμε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι αλλά παράλληλα να
αποδεχόμαστε ψύχραιμα πως δεν μπορούμε να είμαστε τόσο καλοί όσο θα θέλαμε.
Θεωρώ
δηλαδή πως η γαλήνια αποδοχή της αδυναμίας μας είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα
κάθε δυναμικής προσπάθειας.»
Πηγή μας:
