Γράφει ὁ
Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-θεολόγος, Κιλκίς
Ἀπάντηση
στόν μητροπολίτη Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης
κ. Ἐφραίμ
«Δυστυχῶς ὅπου
σταθεῖ κανείς
ἀκούει ἐπικρίσεις
καί παράπονα γιά τούς κληρικούς μας καί γιά τήν ἀδράνεια
τῆς Ἐκκλησίας
μας. Αὐτό
στεναχωρεῖ καί θλίβει κάθε Ὀρθόδοξο
Χριστιανό καί πολύ περισσότερο ἐκείνους ποῦ ἔχουν
πιό στενούς πνευματικούς δεσμούς μέ τήν Ἐκκλησία»,
ἔγραφε
πρίν ἀπό 65
περίπου χρόνια ὁ μεγάλος Φώτης Κόντογλου στό «Ἀσάλευτο
Θεμέλιο». (ἔκδ. Ἀκρίτας
σέλ. 13). Στήν ἐποχή τοῦ τά
προβλήματα ἑστιάζονται κυρίως ἐντός
της Ἐκκλησίας.
Τότε ξεκίνησε ἡ τροφοδοσία τῆς
παναίρεσης, τοῦ τέρατος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τό ὁποῖο
σήμερα ἐπαχύνθη,
ἔγινε ἀχόρταγο
καί «ὡς λέων ὠρυόμενος
περιπατεῖ ζητῶν τίνα
καταπίη» (Α. Πετρ. Ε', 8). Τῷ καιρῶ ἐκείνω
τό κράτος -καί τό παρακράτος- δέν τολμοῦσε νά ἀντιπαραταχθεῖ στήν Ἐκκλησία,
τόν σφοδρότερο ἐχθρό καί πολέμιο τοῦ ἄθεου
κομμουνισμοῦ. Ὅταν παρῆλθε ὁ
κίνδυνος καί ἔπεσε τό... παραπέτασμα, ξεκίνησε καί ὁ ὕπουλος
διωγμός κατά τῆς Ὀρθοδοξίας.
Τά διατάγματα τῶν χριστιανομάχων Αὐτοκρατόρων
τῆς Ρώμης
καί τά σουλτανικά φιρμάνια, ἀντικατέστησαν οἱ ἐγκύκλιοι,
τά "Νέα Προγράμματα Σπουδῶν" τοῦ δῆθεν ὑπουργείου
Παιδείας. "Τώρα, στόν σημερινό καιρό, οἱ ἐχθροί ἀλλάξανε
ὄψη,
γινήκανε κρυφοδαγκανιάρηδες μέ τό χαμόγελο στά χείλια. Φίλοι δολεροί, ποῦ
φαίνονται ἄβλαβοι μάλιστα κι εὐεργέτες
καί καλόβολοι" καί μειλίχιοι θά συμπληρώναμε καί πάλι τόν Κόντογλου, ὅπως ὀνομάτισε
ὁ ἀρχιεπίσκοπος
τόν ὑπουργό
Παιδείας. Δοκός ἐν τῷ ὀφθαλμῶ τοῦ ὑπουργείου
Ὑπνοπαιδείας-«Ἡ Ὑπνοπαιδεία
εἶναι ἡ
μεγαλύτερη ἠθική καί κοινωνιστική δύναμις ὅλων τῶν ἐποχῶν»
γράφει ὁ Ἄλ.
Χάξλεϋ στόν «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο»- τά τελευταία χρόνια εἶναι τό
μάθημα τῶν
Θρησκευτικῶν. Θέλουν νά τό καταργήσουν, νά ἐξαφανιστεῖ, νά
λείψει. Κόβουν ὧρες, ὑπονομεύουν
τίς σπουδές, προωθοῦν καθηγητές στίς θεολογικές
σχολές μέ σαφῆ οἰκουμενιστικά
διαπιστευτήρια, σβήνουν καί ξαναγράφουν Προγράμματα Σπουδῶν τῆς
Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης
μέ στόχο, ἀνομολόγητο, τήν μετατροπή τοῦ
μαθήματος σέ θρησκειολογικῆ τιποτολογία. (Καί καλό
εἶναι νά
τό καταλάβουν ὅλοι αὐτό καί
νά μυρίσει καί λίγο μπαρούτι ὁ διάλογος. Φτάνει πιά μέ
τίς ἀνέξοδες
ἀγαπολογίες
καί τίς ἱερές
μουρμοῦρες
περί συμπορεύσεως κράτους καί ἐκκλησίας.
Ποιό κράτος; Τό κράτος τῶν Φαραώ καί τῶν
Σοδόμων...).
Στίς 27 Ἰουνίου
δημοσιεύτηκε ἡ εἰσήγηση
τοῦ
σεβασμιότατου μητροπολίτη Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης
κ. Ἐφραίμ, ἡ ὁποία ἔγινε ἐνώπιόν
της Ἐκτάκτου
Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας.
Σ’ αὐτήν ὁ
σεβασμιότατος παρουσίασε τά ἀποτελέσματα τοῦ
διαλόγου τῆς Ἐκκλησίας
μέ τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς
Πολιτικῆς (ΙΕΠ)
γιά τήν βελτίωση τῶν Νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ
μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἄς μέ
συγχωρέσει ὁ Ἐπίσκοπος,
ἀλλά μιά
παράγραφος τῆς εἰσηγήσεώς
του εἶναι καί
ἀνυπόστατη
καί ἀπαράδεκτη
καί ἐπικίνδυνη,
διότι ὁπλίζει
μέ ἐπιχειρήματα
τούς ἀντιπάλους.
Ἀντιγράφω:
"Καί μήν ξεχνοῦμε ὅτι
σχεδόν κανείς δέν γίνεται χριστιανός μέσα στήν αἴθουσα
διδασκαλίας. Ἡ χριστιανική ζωή γεννιέται ἀλλοῦ καί ἀλλιῶς.
Βλέπει τό μικρό παιδί τούς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ,
πατέρα, μάνα, γιαγιά, παππού νά κάνουν τόν σταυρό τούς πρίν φᾶνε, νά
νηστεύουν, νά ἀνάβουν τό καντήλι καί κυρίως τούς βλέπουν
νά ἐκκλησιάζονται
διότι τελικά ὁ δρόμος πρός τήν Ἐκκλησία
περνᾶ μέσα ἀπό τήν ἴδια τήν
Ἐκκλησία
προχωρεῖ σ' αὐτόν τόν
κόσμο διά τῆς μιμήσεως καί πάντως ἡ πίστη
αὐτή δέν
πρόκειται νά γεννηθεῖ μέσα ἀπό τά
σχολικά ἐγχειρίδια".
Οὐδείς
διαφωνεῖ μέ τό
παράδειγμα τῆς οἰκογένειας-"παράδειγμα
τοῖς
τέκνοις παρέχειν" βροντοφωνάζει ὁ ἅγιος
Χρυσόστομος. Ἀλλά ὡς
δάσκαλος δημοτικοῦ σχολείου θεωρῶ ἐντελῶς ἄστοχη
καί ἄδικη
τήν ὑποτίμηση
τῆς
παρουσίας μας μές στήν τάξη. Ὁ δάσκαλος στό δημοτικό
σχολεῖο ἔχει, τό
γνωρίζω ἀπό
πολυετῆ πείρα,
περισσότερο κύρος καί αὐθεντία καί ἀπό τούς
γονεῖς τίς
περισσότερες φορές. Ὅταν ὁ μικρός
μαθητής τῶν Ἅ' ἤ Β'
τάξεων, ποῦ σημειωτέον δέν ἔχουν
βιβλία Θρησκευτικῶν, λέει στούς γονεῖς του ὅτι αὐτό τό εἶπε ὁ κύριος
ἤ ἡ κυρία μου,
σημαίνει ὅτι καταγράφηκε ἀνεξίτηλα
στήν μνήμη του καί κανείς δέν μπορεῖ νά τοῦ ἀλλάξει
γνώμη. Πηγαίνω συχνά στήν ἐνορία μας στό Κιλκίς,
στόν ἱερό ναό
τούς ἁγίου
Δημητρίου, τούς μαθητές μου καί κοινωνοῦν καί ὅταν
τούς λέω ὅτι ἔτσι
γινόμαστε ἀδελφάκια τοῦ Χριστοῦ,
λάμπουν τά πρόσωπά τους. Αὐτά δέν τά ξεχνοῦν τά
παιδιά. Ἡ αἴθουσα
διδασκαλίας, σεβασμιότατε, πολλές φορές ἀναπληρώνει
τήν ἀδιαφορία
τῶν
γονέων.Ὑπάρχουν
σήμερα οἰκογένειες
ποῦ οὔτε τόν
σταυρό δέν μαθαίνουν νά κάνουν τά παιδιά τους.
Κακῶς ὑποτιμᾶτε τά
σχολικά ἐγχειρίδια.
Ἄν εἴχαμε ὑπουργεῖο
Παιδείας Ἐθνικῆς, στήν
Γ’ καί Δ’ δημοτικοῦ, τά βιβλία τῶν
Θρησκευτικῶν θά ἔπρεπε
νά περιέχουν βίους ἁγίων καί Εὐαγγελικές
Περικοπές. Πολλοί δάσκαλοι, ἀγνοώντας τίς ἄνωθεν ἐντολές,
διδάσκουν τά τιμαλφῆ τῆς Πίστεως-πνευματικό
ἁρματολίκι
λέγεται αὐτό. Τά τωρινά βιβλία, μπορεῖ νά μήν
εἶναι τά
καλύτερα, ἀλλά τά παιδιά τοῦ
Δημοτικοῦ τά ἀγαποῦν. Ἡ
κατάργησή τους ὑποβιβάζει τό μάθημα στά μάτια τῶν μαθητῶν. Καί
εἶναι τό
μοναδικό βιβλίο ποῦ ἀποσύρεται,
ἐνῶ ὑπάρχουν
τά πανάθλια βιβλία γλώσσας ποῦ ἀξίζουν
μόνο γιά ἀνακύκλωση. Αὐτά
γιατί δέν τά ἀντικαθιστοῦν μέ
φακέλους;
Ὅλα αὐτά
τά τά θρησκειολογικά καρυκεύματα μόνο
σύγχυση θά ἐπιφέρουν καί τίποτε ἄλλο καί
ὅσοι
δάσκαλοι νιώθουμε βαριά τήν σκιά τῶν
προγόνων μας, θά πετάξουμε τό... φακέλωμα τοῦ
μαθήματος στούς κάδους. Χριστιανούς μές στίς τάξεις δέν κάνουμε, ἀλλά ἑδραιώνουμε
τήν πίστη τῶν μικρῶν παιδιῶν,
ρίχνουμε τόν σπόρο τόν καλό, ὁ σπόρος σήπεται ἀλλά δέν
χάνεται, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα, τοῦ Θεοῦ
συνεργοῦντος,
θά βλαστήσει καί θά καρποφορήσει. Πόσες φορές δέν διαβάζουμε σέ βιογραφίες
σπουδαίων ἀνθρώπων
τήν φράση: «εὐτύχησε νά ἔχει
δάσκαλο τόν τάδε».
Καί πολλοί ἅγιοι
διαφωνοῦν μέ
τήν ἄποψή
σας γιά τό ἔργο τοῦ
δασκάλου καί τήν ἀξία τοῦ
σχολείου. "Τό σχολεῖο φωτίζει τούς ἀνθρώπους...
Ἀπό τό
σχολεῖο
μανθάνομεν τί εἶναι Θεός τί εἶναι Ἁγία
Τριάς...τό σχολεῖο ἀνοίγει
τάς ἐκκλησίας
καί τά μοναστήρια" ἔλεγε ὁ
Πατροκοσμᾶς. Ἀκόμα
καί σέ τοῦτο τό ψευτορωμαίικο αὐτό
συνεχίζεται. "Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ὁ σωστός
δάσκαλος ἰδίως στίς μέρες μας! Τά παιδιά εἶναι ἄγραφες
κασέτες, ἤ θά γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ἤ
βυζαντινή μουσική. Τό ἔργο τοῦ δασκάλου
εἶναι ἱερό. Ἔχει
μεγάλη εὐθύνη
καί, ἄν
προσέξη, μπορεῖ νά πάρει μεγάλο μισθό ἀπό τόν
Θεό. Νά φροντίζη νά διδάσκη στά παιδιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.
Πρέπει νά βροῦν τρόπο οἱ ἐκπαιδευτικοί
νά περνᾶνε
κάποια μηνύματα στά παιδιά γιά τόν Θεό καί γιά τήν Πατρίδα. Ἄς
σπείρουν αὐτοί τόν σπόρο κι ἄς μήν
τόν δοῦν νά
βλαστάνη. Τίποτε δέν πάει χαμένο. Κάποια στιγμή θά πιάση τόπο" ἔλεγε ὁ ἅγιος
Παϊσιος, ἄποψη πολύ διαφορετική ἀπό τήν
δική σας, σεβασμιότατε, παρήγορη γιά ὅσους
δασκάλους ἀγωνίζονται γιά «ψυχή καί Χριστό».
«Νά ἀνταποκρίνεστε
στήν ἀγάπη τῶν παιδιῶν μέ
διάκριση ἐσεῖς οἱ ἐκπαιδευτικοί.
Ἔτσι ἅμα σᾶς ἀγαπήσουν
θά μπορέσετε νά τά ὁδηγήσετε κοντά στόν Χριστό. Θά γίνετε ἐσεῖς τό
μέσο», συμβούλευε ὁ ἅγιος
Πορφύριος. Οἱ ἅγιοι
δέν ἀπορρίπτουν,
δέν χλευάζουν τό ἔργο τοῦ
δασκάλου, δέν θεωροῦν χαμένη ὑπόθεση
τήν, μέ διάκριση, ἐν Χριστῷ
παιδαγωγία. Ὑπάρχουν πολλοί δάσκαλοι καί καθηγητές
θεολόγοι ποῦ δέν ἔχουν
παραδοθεῖ στίς
σειρηνωδίες τῆς παραίτησης καί τοῦ
συμβιβασμοῦ καί μεταδίδουν μέ τήν φλόγα τῆς ψυχῆς τούς
τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἡ μαγιά
τοῦ
Μακρυγιάννη ὑπάρχει
στά σχολεῖα. Ἀπό τούς
Ἐπισκόπους
της Ἐκκλησίας
μᾶς
περιμένουμε στήριξη, συναντίληψη καί προσευχή γιά νά πολλαπλασιάζονται σήμερα, ἐν μέσω
τῆς
περιρρέουσας ἀσχήμιας καί πολεμικῆς κατά
τῆς ἀμωμήτου
Πίστεώς μας, οἱ ὁμολογητές
δάσκαλοι καί καθηγητές. Ἠττοπάθειες
καί διαπιστώσεις γιά μάταιους ἀγῶνες δέν
ἁρμόζουν
σέ διαδόχους Καραβαγγέληδων ἤ Χρυσοστόμων...»
Πηγή μας:
