Η αναδημοσίευση του
εξαιρετικού κειμένου του Δρος Κωνσταντίνου Βαρδάκα που ακολουθεί, περιλαμβάνει ένα μικρό απόσπασμα από το καταπληκτικό
βιβλίο «Οράματα και Θάματα».
Στο σημείο αυτό, οφείλουμε
να επισημάνουμε ότι, το βιβλίο «Οράματα και Θάματα» του ευλαβούς Στρατηγού
Ιωάννη Μακρυγιάννη, ουδέποτε έτυχε ευρείας προβολής στην κοινωνία μας, ούτε
φυσικά και στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ο ιδιαίτερος πνευματικός του χαρακτήρας,
είναι πρόδηλο ότι δεν εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις της νέας τάξης στην Ελληνική
κοινωνική πραγματικότητα.
Στο έργο αυτό αποτυπώνεται
με τρόπο εναργή η αγάπη του Στρατηγού για τον Χριστό και η αφοσίωσή του στην
Πατρίδα. Αναδεικνύεται μάλιστα ο ίδιος, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ως μορφή ασκητική, άνθρωπος
προσευχής, πνευματικός αγωνιστής, ενεργό δηλαδή μέλος της μίας και μόνης
Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθόδοξης, αυθεντικός Έλληνας… πρότυπο Ρωμηού!
Έχοντας υπ’ όψιν μας τα
παραπάνω και αναλογιζόμενοι τις διαστάσεις που έχει πάρει κάθε τι αποπροσανατολιστικό
όσο και σαθρό στην εποχής μας με την συστηματική και αδιάκοπη προβολή του…
Σθεναρά
διακηρύσσουμε…
Την ακλόνητη πίστη μας στον
επερχόμενο θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας,
στην περήφανη νίκη των αξιών του Γένους μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους μας, ως πνευματικού φάρου της
Οικουμένης, στην Ρωμηοσύνη που θα ανασυσταθεί από τις στάχτες της!
Είμαστε με μια φωνή, μια καρδιά, ένα σώμα και μια ψυχή, με όλους αυτούς, που πονούν βλέποντας, την
πνευματική κυρίως, κατάντια της σύγχρονης Ελλάδας.
Με αυτούς που αγαπούν πολύ
την Ελλάδα, την Πατρίδα μας, χωρίς
ιδεολογικές αγκυλώσεις και ακρότητες.
Με αυτούς που βουρκώνουν
στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου και γεμίζουν ελπίδα και υπερηφάνεια, όταν
ατενίζουν την γαλανόλευκη Σημαία μας, με τον Τίμιο Σταυρό να κυματίζει όπου
γης, αλλά και απέραντα θλίβονται για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η
χώρα μας ή μάλλον κάποιοι την έχουν οδηγήσει.
Με αυτούς που πιστεύουν ότι
η προσωπική ευημερία συνδέεται με την ευημερία της Πατρίδας.
Με αυτούς που δεν αντέχουν
άλλο να σιωπούν μπροστά στις τόσες ασχημοσύνες. «Η αγάπη ουκ ασχημονεί» (Α’
Κορ. 13, 5)
Με αυτούς που δεν
επιδιώκουν να γίνονται αρεστοί με την κολακεία και το ψεύδος, αλλά αγαπούν και
υπερασπίζονται με παρησσία την αλήθεια, αψηφώντας το πρόσκαιρο προσωπικό συμφέρον,
τον εφήμερο ανθρώπινο έπαινο, ενώ παράλληλα δεν φοβούνται την, εξαιτίας της αλήθειας,
απόρριψή τους από το συγγενικό ή φιλικό τους περιβάλλον. Έχει εξάλλου γραφεί:
«Μακάριοι εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα
καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού» (Ματθ. 5, 11)
Με αυτούς που δεν ανέχονται
να εξευτελίζεται και να αλλοιώνεται η
Ιστορία, η Ορθόδοξη Παράδοση και η κοινωνία μας από την νεοταξική λαίλαπα.
Με αυτούς που ενάντια στον
νεοποχίτικο εθνομηδενισμό, τολμούν να έχουν ως πρότυπα αγώνα και θυσίας τους
ήρωες της Ελλάδας μας, παλαιότερους και σύγχρονους, που έπεσαν με αυταπάρνηση
υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Για αυτούς η Εκκλησία μας εύχεται:
«υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των υπέρ της Πίστεως και της
Πατρίδος ημών ηρωϊκώς αγωνισαμένων καί ενδόξως πεσόντων εν τοίς ιεροίς τού
Έθνους ημών αγώσι, πάλαι τε και επ' εσχάτων».
Με αυτούς που υπηρετούν την
ενότητα της χώρας. Είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο ότι, οι Έλληνες μόνο
όταν είναι ενωμένοι στον όποιο κοινό ιερό σκοπό, ανταπεξέρχονται στις δυσκολίες
και μεγαλουργούν.
Με αυτούς που
χαρακτηρίζονται τουλάχιστον ως «παλιομοδίτες» επειδή με θάρρος υπερασπίζονται τον ιερό και
θεοσύστατο θεσμό της Οικογένειας, αρνούμενοι κάθε ολέθρια για την κοινωνία παρέκκλιση
και παρεκτροπή από αυτόν, όπως τα λεγόμενα σύμφωνα συμβίωσης.
Με αυτούς που πιστεύουν
στην με διάκριση (η διάκριση ως αρετή) αδιάκριτη αγάπη (αδιάκριτη ως καθολική,
δηλαδή προς όλους), ωστόσο φροντίζουν να
μην αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν το περιεχόμενο των ανθρώπινων αρετών, σύμφωνα
με τις επιθυμίες και τις επιταγές του αντιχρίστου πνεύματος της εποχής μας.
Με αυτούς που πρεσβεύουν το
φιλοκαλικό ήθος του Ελληνορθοδόξου τρόπου ζωής, αρνούμενοι κάθε τι που
προκαλεί, προσβάλλει και διαστρέφει την αισθητική μας Παράδοση αλλά και την
ανθρώπινη νοημοσύνη εν γένει.
Με αυτούς που
υπερασπίζονται την ακρίβεια των Ορθοδόξων δογμάτων.
Με όσους διατηρούν στην
ψυχή τους την λεγόμενη καλή ανησυχία (κατά τον Άγιο Παΐσιο), για τα όσα ζούμε
και τα όσα έρχονται.
Όλοι έχουμε πνευματική
ευθύνη για το κατρακύλισμα της Πατρίδας μας. Δεν αρνούμαστε και τις προσωπικές
μας ευθύνες. Ωστόσο όλα τα λάθη δεν έχουν τα ίδια κίνητρα. Διαφέρει η
σκοπιμότητα από την ανθρώπινη αδυναμία. Διαφέρει εμφαντικά η ιδεολογική
προσήλωση στο λάθος και στις κάθε είδους στρεβλώσεις από την στιγμιαία αστοχία.
Καλούμε σε εγρήγορση και
πνευματική αφύπνιση!
Όπως εξάλλου γράφει ο
Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή: « Και τούτο, ειδότες τον καιρόν,
ότι ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι. νυν
γαρ εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν. η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα
ήγγικεν. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός. ως
εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και
ασελγείαις, μη έρδι και ζήλω, αλλ’ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν»
(13,11-14)
Το παραπάνω κείμενο
δεν χρειάζεται, κατά την γνώμη μας απόδοση στη Νεοελληνική, γιατί λαός που
απομακρύνεται από τις ρίζες του, είτε Θρησκευτικές είναι αυτές, είτε Ιστορικές,
είτε Γλωσσικές, είναι απολύτως αυτονόητο ότι… ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ!
Κουράγιο!
Η σωτηρία από τον Κύριο
Ιησού Χριστό φθάνει!
Το ψευτορωμαίικο (κατά τον
Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό) φεύγει!
Δεν είμαστε αιθεροβάμονες…
Γνωρίζουμε καλά ότι, κάθε
αγώνας θέλει ψυχή και φυσικά έχει κόστος!
Αν λοιπόν η προάσπιση της
Ορθόδοξης Πίστης μας και η σωτηρία της Ελλάδας μας απαιτεί και την προσωπική
μας θυσία, τότε χωρίς λεκτικά φτιασιδώματα και μεθοδευμένους παλληκαρισμούς,
καλό θα είναι να αποκτήσουμε συνείδηση ότι…
Σε αυτήν την ζωή μία
μόνο φορά ζούμε και μία μόνο φορά πεθαίνουμε… ας ζήσουμε λεβέντικα, όπως οι
πρόγονοί μας, και ας πεθάνουμε σαν ήρωες, δηλαδή ως Έλληνες!
Με αγάπη Χριστού, με
αφοσίωση στην Ελλάδα και πόνο ψυχής για την Πατρίδα,
Παρασκευάς Λαλιώτης
Ακολουθεί η αναδημοσίευση…
«Το
Φθινόπωρο βρείτε επειγόντως τους
«πυροκροτητές» του 1821, έρχεται ανατροπή.»
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
«Το 1821 δεν
ολοκληρώθηκε, το 1921-22 κλαίγαμε στην προκυμαία της Σμύρνης, το 2021-22 θα σουλατσάρουμε
στις νέες ανακαινισμένες προκυμαίες της Κωνσταντινούπολης στον Βόσπορο και στον
Κεράτιο .
Ο Τούρκος επιβίωσε με
πολεμικά τετελεσμένα για αυτό και σήμερα η έξοδος του από την Ιστορία θεωρείται
τετελεσμένη.
Αλλά και η πορεία των
εγχώριων δικών μας τουρκολάγνων –υποκριτών θεωρείται και αυτή τετελεσμένη.
Μέσα σε ένα 24ωρο
πιθανής εμπλοκής με τους γείτονες θα καταλάβουμε πολλά και διάφορα.
Η τουρκολάγνα
–μεταπολίτευση παίρνει τέλος και ξεκινούν άλλα.
Τότε έχουμε την
ανάγκη την αηδία μας προς αυτούς που έκλεψαν τις ζωές μας να την μετατρέψουμε
σε εφαλτήριο ψυχραιμίας, ηρωισμού και ανθρωπιάς.
Τότε πρέπει να
ανακαλύψουμε πάλι τι σημαίνει Δημοκρατία και συνάνθρωπος.
Αλληλοδιάδοχα
γεγονότα στο ίδιο χρονικό διάστημα μπορούν να μας πουν τι έρχεται.
¨Στη Χάγη δεν
ηττήθηκε η Κίνα, νίκησε η Ελλάδα, η Κύπρος και το Καστελόριζο – Αποκαλύπτεται ο
προδοτικός ρόλος των πολιτικών επί δεκαετίες.¨ Μεγάλη ήττα της Κίνας για την
ΑΟΖ στη θάλασσα της Νότιας Κίνας: Τι σημαίνει η απόφαση . Η ήττα της Κίνας
αποτελεί και ήττα της Τουρκίας που προσπαθεί, παραβιάζοντας το Δίκαιο της
Θάλασσας, να αυξήσει την θαλάσσια περιοχή που θέλει να ελέγξει στο Αιγαίο
Αρχιπέλαγος και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. ¨Του Θεόδωρου Καρυώτη
http://infognomonpolitics.blogspot.gr13 Ιουλίου 2016
¨Ύποπτες κινήσεις και
σενάρια που θέλουν την πρόκληση “θερμού επεισοδίου” στο Αιγαίο για την προβολή
των τουρκικών αξιώσεων και τη διχοτόμηση του Αρχιπελάγους αναπτύσσονται στην
Άγκυρα το τελευταίο διάστημα, εν μέσω θέρους και προκαλούν εύλογη ανησυχία στα
ελληνικά υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας.
ΕΚΤΑΚΤΟ: Yπερπτήσεις
τουρκικού CN-235 πάνω από την νήσο Παναγιά και δύο τουρκικών F-16 πάνω από τους
νήσους Καλόγερους ¨http://www.pronews.gr/portal 13 Ιουλίου 2016
Το φθινόπωρο πρέπει
να προμηθευτούμε τους πνευματικούς πυροκροτητές του 1821 για να επιβιώσουμε από
τις μπόρες-μπόρες που θα έρχονται.
Και μπορεί να είναι
πολλά τα γεγονότα… από τους τοκογλύφους που θα φεύγουν στις πατρίδες τους για
να γλυτώσουν τις τράπεζες τους.
Από τους τούρκους που
θα διαλύονται στο εσωτερικό τους σαν τον μουχλιασμένο σοβά αλλά πριν ξεψυχήσουν
θα μας δαγκώνουν στο Αιγαίο.
Και από πρωτόγνωρα
γεγονότα στο εσωτερικό και σε όλη την λεκάνη της Μεσογείου σε πρώτη φάση
Το παραμύθι της
χλιδάτης μεταπολίτευσης παίρνει τέλος και τα ¨παραμύθια ¨ του Μακρυγιάννη και
του Αγίου Παισίου κατά τους γνωστικούς-νεοποχίτες των ημερών μας ήδη λαμβάνουν
σάρκα και οστά.
Χρειαζόμαστε ¨ψυχές
–πυροκροτητές¨ για την νέα πνευματική επανάσταση του 1821.
Ψάξτε να βρείτε αν
στον διπλανό σας, μέσα στα ίδια μέλη της οικογένειας σας αλλά και στους εαυτούς
σας κρύβονται τέτοιες ¨ψυχές –πυροκροτητές¨, όπως μας επισημαίνει ο Άγιος
Παίσιος, τους έχει άμεση ανάγκη η Πατρίδα μας.
Ἔτσι ἀπὸ μερικὰ
παλληκάρια κρατήθηκε τὸ Ἔθνος!
Ὅσοι πεθαίνουν
παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲν γίνεται τίποτα. Καὶ νὰ
ξέρετε ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος. Ὁ Μακρυγιάννης ὁ καημένος τί τράβηξε! Καὶ σὲ
τί χρόνια!
– «Κάπνισαν τὰ μάτια
μου», λέει κάπου Γέροντα.
– Ναὶ κάπνισαν τὰ
μάτια του. Ἀπὸ τὴν ἔνταση καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ εἶχε, ἦταν σὰν νὰ ἔβγαζαν ὑδρατμοὺς
τὰ μάτια του. Βρέθηκε σ’ ἐκείνη τὴν κατάσταση καὶ ἀπὸ πόνο καὶ ἀγάπη θυσιαζόταν
συνέχεια. Δὲν σκέφθηκε, δὲν ὑπολόγισε ποτὲ τὸν ἑαυτό του. Δὲν φοβήθηκε μὴν τὸν
σκοτώσουν, ὅταν ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν Πατρίδα.
Ὁ Μακρυγιάννης ζοῦσε
πνευματικὲς καταστάσεις. Ἀν γινόταν καλόγερος, πιστεύω ὅτι ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο
δὲ θὰ εἶχε μεγάλη διαφορά. Τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες ἔκανε καὶ εἶχε καὶ τραύματα
καὶ πληγές. Ἄνοιγαν οἱ πληγές του, ἔβγαιναν τὰ ἔντερά του, ὅταν ἔκανε
μετάνοιες, καὶ τὰ ἔβαζε μέσα. Τρεῖς δικές μου μετάνοιες κάνουν μία δική του. Ἔβρεχε
τὸ πάτωμα μὲ τὰ δάκρυά του.
Ἐμεῖς, ἂν ἤμασταν στὴ
θέση του, θὰ πηγαίναμε στὸ νοσοκομεῖο νὰ μᾶς ὑπηρετοῦν…
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ
βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Β΄, «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» ,σ. 205-206, ἔκδ. Ι.
Η. Ἰω. Θεολόγου, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης olympiada στο Απριλίου 28, 2015
ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ και
ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ
¨τα παραμύθια της
Χαλιμάς¨ του Μακρυγιάννη ζωντανεύουν στις ημέρες μας
¨Αναγνώστες,
αναγνώστες, αναγνώστες διαβάστε σας παρακαλώ, με προσοχή αυτά που σημειώνει ο
χειρότερος απ’ ούλο το πλάσμα του Θεού και αγράμματος ¨΄
δεν είναι παραμύθια
της Χαλιμάς,
είναι αγανάκτηση Θεού
και οδηγίες σε μας τους αμαρτωλούς. Ανθρώπους…
τον πήρε ο Χριστός
εις το χέρι, και ευτύς βγαίνει ένας και είχε μία μεγάλη τρομπέτα και την έβαλε
εις το στόμα του και φώναξε πρώτα αριστερά και δεύτερα δεξιά, και ευτύς κίμησαν
δύο καβαλαραίγοι με τις σημαίες,
και συγχρόνως ο
σταυρός, και ακολουθούσαν μαζί τους από πίσω στρατεύματα,
ύστερα άρχισε μία
θάλασσα και γιομάτη όλο καράβια, μεγάλα και τρανά, με διάφορες σημαίες,
και πλήθος από αυτά,
πνιμένη όλη η θάλασσα,
όλο διάβαιναν¨¨
ύστερα άρχισαν μυρμήγκοι στρατευμάτων,
μαύροι, κόκκινοι και
τα εξής:
Διαβαίνοντας και αυτά
πολλή ώρα, παρουσιάζεται μία σαν αντάρα, καπνός πολύς, και ένας μεγάλος ποταμός
όλο αίμα¨
΄και τελειώνοντας
αυτά, άρχισαν τούρκικα γράμματᨨ
ο τουράς τους
πρωτοβήκε και κίνησε ομπρός, και κοντά τα γράμματα.
Τελειώνοντας αυτά,
περνούν γράμματα δικά μας,
έλεγαν: «Παίρνει
τέλος.»…: »παίρνει τέλος το βασίλειον»…. «Θεία δίκη δίνει τέλος εις την
ασέβειαν»…
Δι αυτό της Τουρκίας,
είναι καιρός
οπού είδα εις τον
ύπνο μου ότι ένας λαμπροφορεμένος ως δεσπότης μου δίνει δύο χαρτιά τούρκικα και
μου λέγει:
¨Δώστα του Σπυρίδωνα,
ότ’ είναι τα παλιά προικοσύφωνα της Τουρκίας και να της τα δώσει, ότι εγώ έκαμα
νέα.¨
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ»ΟΡΑΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.ΣΕΛ.197-199.
http://orthodoxathemata.blogspot.gr/
Το 1821 δεν
ολοκληρώθηκε, το 1921-22 κλαίγαμε στην προκυμαία της Σμύρνης, το 2021-22 θα
σουλατσάρουμε στις νέες ανακαινισμένες προκυμαίες της Κωνσταντινούπολης στον
Βόσπορο και στον Κεράτιο .
Με πνευματική ευθύνη
και συνείδηση
Δρ. Κωνσταντίνος
Βαρδάκας»
Πηγή μας:
