Ελλάδα... μία χώρα, που από πνευματικός φάρος της οικουμένης, βαθμιαία καταντά... ζοφώδης και ασέληνος!
Ποιοι παράγοντες όμως συνετέλεσαν σε αυτό το πνευματικό κατρακύλισμα;
Αρκεί μία απλή αναδρομή στους όχι μακρινούς μας χρόνους...
Η αναγνώριση του πολιτικού γάμου, η νομιμοποίηση των εκτρώσεων, η αναγωγή της μοιχείας σε πράξη και έκφραση σεξουαλικής ελευθερίας, η χειραφέτηση - σεξουαλική απελευθέρωση της γυναίκας μέσα από το εγωκεντρικό φεμινιστικό κίνημα, η διαρκής προβολή της ελεύθερης συμβίωσης και του τύπου της μονογονεϊκής οικογένειας, είναι παράγοντες που σταδιακώς αποδόμησαν τον Θεοσύστατο θεσμό της οικογένειας. Νέα ήθη και έθιμα εισήλθαν στην ελληνική οικογένεια και ένας νέος τρόπος ζωής εντελώς ξένος προς την παράδοσή μας, που απάδει προς τον τρόπο ζωής του Ορθοδόξου Χριστιανού. Με την υπόσχεση αχαλίνωτων υλικών απολαύσεων, αλλοίωσε την σκέψη και τον πολιτισμό μας.
Και τώρα, με το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων, επιχειρείται να τιναχτεί στον αέρα το οικοδόμημα που διαχρονικά αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Ορθόδοξης ελληνικής κοινωνίας. Αυτό, που και στα πιο δύσκολα χρόνια, διαπαιδαγώγησε και στήριξε τον κάθε νέο άνθρωπο, και δεν είναι άλλο από την οικογένεια.
Αν σήμερα δεν λειτουργούσε ο θεσμός της οικογένειας στην χώρα μας, έστω με τις ατέλειές του, έστω και πληγωμένος, αλήθεια μπορεί να φανταστεί κανείς με πόσο πιο επώδυνο τρόπο θα βιώναμε όλοι μας τις συνέπειες της κρίσης;
Σωστά λοιπόν η Εκκλησία μας χαρακτηρίζει το σύμφωνο αυτό, ως εκτροπή από τον οικογενειακό θεσμό, προσπαθώντας αφενός μεν να διαφυλάξει τα Ιερά και τα Όσιά μας, αφετέρου δε να δείξει σε κάθε ταλαιπωρημένη και δυστυχισμένη ψυχή λιμάνι σωτηρίας και οδόν μετανοίας!
Γιατί προσδοκούμε πάντοτε...
Ανάσταση πνευματικώς νεκρών!
Ενδεικτική είναι...
Η
απόφαση της Ιεράς Διαρκούς Συνόδου για το Σύμφωνο Συμβίωσης: "Εκτροπές από
τον οικογενειακό θεσμό"
"Με
το θέμα της επικείμενης κατάθεσης στη Βουλή του Νόμου για την προέκταση του
συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, ασχολήθηκε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος στο
πλαίσιο των διήμερων εργασιών της.
Στην
τότε απόφαση μεταξύ άλλων τονιζόταν:
«Η
Διαρκής Ιερά Σύνοδος, κατά τη σημερινή Συνεδρίαση, εμμένει και επικαιροποιεί
την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Συνεδρίας της 17.10.2013, κατά
την οποία επεσημάνθη ότι:
‘’…
σύγχρονα σχήματα οργάνωσης του ιδιωτικού βίου των ανθρώπων – εναλλακτικές
μορφές οικογενείας – για την Εκκλησία και την θεολογία της περί γάμου και
οικογενείας συνιστούν “εκτροπές” του οικογενειακού θεσμού, όπως αυτός
διαμορφώθηκε και λειτούργησε επί αιώνες στη ζωή του εκκλησιαστικού σώματος.
Φαινόμενα
– “εκτροπές” εξαιρετικά επίκαιρα και για την ελληνική πραγματικότητα, είναι ο
πολιτικός γάμος, η μονογονεϊκή οικογένεια, η ελεύθερη συμβίωση και ο λεγόμενος
γάμος των ομοφυλοφίλων’’.
Η
ανωτέρω Απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας θεωρείται σταθερή και
αμετάκλητη.
Διευκρινίζεται
δε, ότι αφετηρία των θέσεων της Εκκλησίας στο ζήτημα της επέκτασης του
συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, είναι ο σεβασμός της αξίας του
ανθρώπου, που είναι κέντρο της ορθόδοξης Θεολογίας, αλλά και θεμελιώδης αρχή
στο ελληνικό Σύνταγμα.
Από
το σεβασμό στην αξία του ανθρώπου απορρέει η απόρριψη οποιουδήποτε θεσμού –
υποκατάστατου, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, με τον οποίο επιχειρείται ο
υποβιβασμός της οικογενειακής ζωής στο επίπεδο των αστικών συναλλαγών, για την
ανατροπή των οποίων αρκεί μία απλή αλλαγή γνώμης των συμβαλλομένων»."
Πηγή:
Εξαιρετικό είναι, ως προς την προσέγγιση του θέματος, το...
"Για
άλλη μια φορά, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, μάλιστα με την μορφή του
κατεπείγοντος, επιχειρείται η ψήφιση ενός νομοσχεδίου παντελώς ξένου προς τα
επικρατούντα ήθη, εντελώς ασυμβίβαστου προς την κοινή λογική, ιδιαίτερα
προκλητικού για τον θεσμό της οικογένειας και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ίσως
πάλι να είναι καιρός να αποσυρθεί το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και από τα
ετερόφυλα ζευγάρια. Από εκεί άρχισε το κακό. Όσο για τα ομόφυλα άτομα, ο δρόμος
είναι ένας∙ για όλους η υπομονή και για κάποιους η μετάνοια. Η δε κοινωνία μας,
για να μπορέσει να αυτοσυντηρηθεί, χρειάζεται ταπεινή στροφή στον Θεό, πίστη,
τόλμη και σοφία και λίγη εξυπνάδα..."
Αλλά και ο ιεροκήρυκας αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης ερωτά στο σχετικό του άρθρο με τίτλο «ΟΧΙ στο
σύμφωνο συμβίωσις τῶν ὁμοφυλοφίλων»:
"· Ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε νομιμοποίησις καί διευκόλυνσις τῶν πάσης φύσεως ἀνωμάλων, ἀποτελεῖ νομιμοποίησι… δικαιωμάτων τους, τά ὁποία μάλιστα χαρακτηρίζουν… Ἀνθρώπινα Δικαιώματα!
· Ἡ σχιζοφρένεια εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα; Ἀσφαλῶς ὄχι! Εἶναι ἀσθένεια. Καί ὡς ἀσθένεια δέν ἔχει δικαίωμα νά ξαπλωθῆ. Ὁ φορέας της ἔχει ἁπλῶς τό δικαίωμα νά θεραπευθῆ.
Ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι τρόπος ζωῆς μέ ἰδεολογικό (!) περιεχόμενο. Εἶναι ἀσθένεια.
Ὡς ἀσθένεια ἀνέκαθεν ἀντιμετωπιζόταν. Καί ὡς ἀσθένεια δέν ἔχει δικαιώματα ἐξαπλώσεως
(καί ἐπιδημίας). Ὁ φορέας της ἔχει δικαίωμα θεραπείας. Ἀλλοίμονο, ἄν τό θῦμα τό
μετατρέψουμε σέ δράστη καί τοῦ δώσουμε τό δικαίωμα νά δρᾶ ἀσύδοτα καί νά
δημιουργῆ καί ἄλλα θύματα!
Ρωτᾶμε:
· Ἡ κλοπή εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα; Εἶναι πάθος κοινωνικά ἐπικίνδυνο. Τό μόνο ἐν προκειμένῳ δικαίωμα τό ἔχει ἡ κοινωνία, πού ὀφείλει νά τιμωρῆ τόν κλέφτη.
Ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι ἀποδεκτή κατάστασις. Εἶναι πάθος, χειρότερο ἀπό τήν κλοπή. Καί ὡς πάθος ἔχει δύο ἀντιμετωπίσεις. Τά θύματα ἔχουν δικαίωμα θεραπείας. Οἱ δράστες καί οἱ ἀσυνείδητα διεστραμμένοι, πού κλέβουν τήν ἀθωότητα καί τή φυσικότητα νεαρῶν κυρίως ἀτόμων, ἀντιμετωπίζονται μέ αὐστηρή ποινή, ὅπως οἱ παιδόφιλοι καί ἄλλοι.
· Ἡ κλοπή εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα; Εἶναι πάθος κοινωνικά ἐπικίνδυνο. Τό μόνο ἐν προκειμένῳ δικαίωμα τό ἔχει ἡ κοινωνία, πού ὀφείλει νά τιμωρῆ τόν κλέφτη.
Ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι ἀποδεκτή κατάστασις. Εἶναι πάθος, χειρότερο ἀπό τήν κλοπή. Καί ὡς πάθος ἔχει δύο ἀντιμετωπίσεις. Τά θύματα ἔχουν δικαίωμα θεραπείας. Οἱ δράστες καί οἱ ἀσυνείδητα διεστραμμένοι, πού κλέβουν τήν ἀθωότητα καί τή φυσικότητα νεαρῶν κυρίως ἀτόμων, ἀντιμετωπίζονται μέ αὐστηρή ποινή, ὅπως οἱ παιδόφιλοι καί ἄλλοι.
Ρωτᾶμε:
· Τά ναρκωτικά εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα;
Ἀσφαλῶς ὄχι. Εἶναι ἐκτροπή ἀπό τή φυσική ζωή. Τό δικαίωμα, πού ἔχουν, δέν εἶναι νά νομιμοποιηθοῦν, ἀλλά νά περιορισθοῦν. Καί οἱ φορεῖς τους εἶναι θύματα, πού δέν κάνουν σημαία την ἀδυναμία τους, ἀλλά χρήζουν τῆς θεραπείας, πού λέγεται ἀπεξάρτησις.
Το ἴδιο
καί ἡ ὁμοφυλοφιλία. Εἶναι ἐκτροπή ἀπό τό κατά φύσιν στό παρά φύσιν..."
