Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Δεν είναι τίποτα αδύνατο για τον Θεό... θα πάρουμε την Πόλη, αλλά και όλα τα μέρη της Μ. Ασίας που μας ανήκαν!

 

Ελπίδα στον Θεό και πίστη. Έφτασε ο καιρός.

Θα πάρουμε όλα τα μέρη της Μ. Ασίας που μας ανήκαν, και μάλιστα από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Σμύρνη. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε ορθόδοξοι.

Σήμερα το να διαβάζει κανείς τους προφήτες είναι σαν να διαβάζει εφημερίδα. Τόσο ξεκάθαρα είναι γραμμένα.

«Ελπίδα στον Θεό και πίστη. Έφτασε ο καιρός. Οι Τούρκοι δεν έχουν πολλές μέρες ακόμα… θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι, έχουν τα κόλλυβά τους στο ζωνάρι. Πιστεύω ότι έφτασε η ώρα να πάρουμε την Πόλη’…»

Να γνωρίζεις ότι και η Τουρκία θα διαλυθεί. Θα γίνει πόλεμος σε δύο ημίχρονα. Εμείς θα είμαστε οι νικητές γιατί είμαστε ορθόδοξοι.

Οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν. Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι και οι Τούρκοι θα διαλυθούν… Θα σβήσουν ως έθνος και η έκταση ολόκληρης της Τουρκίας θα καταντήσει αχανής έρημος. Επτά ώρες θα περπατάς γιά να συναντήσεις εκεί άνθρωπο…

Πρώτα θα γίνει ένας μεγάλος πόλεμος. Πολύ μεγάλος! Θα χυθεί πολύ αίμα. Θα πάρουμε και την Πόλη. Θα χυθεί, όμως, πολύ αίμα! Όπως λέει και η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τριών χρονών δαμάλι θα κολυμπάει στο αίμα. Αυτός ο πόλεμος θα είναι πολύ μεγάλος˙ θα είναι γενικός πόλεμος. Τέτοιος πόλεμος δε θα έχει ξαναγίνει…. όποιος πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο (εν. τον ευρωπαϊκό), χάθηκε… Τότε, επειδή ο κόσμος στην Ελλάδα θα φοβηθή πολύ, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και, απʼ τον φόβο τους, θα μετανοήσουν. Γι’ αυτό, λέει, επειδή θα υπάρξη μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Έλληνες. Ο Θεός θα λυπηθή την Ελλάδα...

Οι Τούρκοι έχουν να πληρώσουν πολλά, από αυτά που έχουν κάνει. Αυτό το Έθνος θα καταστραφεί, διότι δεν προήλθε με την ευλογία του Θεού. Τα κόλλυβα τους τα έχουν στο ζωνάρι τους (δηλαδή πλησίασε το τέλος τους). Ο Άγιος Αρσένιος έλεγε πριν την Ανταλλαγή: "Την πατρίδα μας θα την χάσουμε, αλλά πάλι θα την βρούμε"».

«Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί . Αυτά θα γίνουν , όχι τώρα , αλλά σύντομα , όταν θα πάψει αυτή η γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών . Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας. Πολύ σύντομα, οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στην γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω. (Ο Γέροντας αναφερόταν στους Έλληνες κρυπτοχριστιανούς της Τουρκίας). Θα τα δεις, παιδί μου. Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός. (Λάμαρης Δημήτριος, Πάφος Κύπρου)

«Η Τουρκία θα διαλυθεί και, μάλιστα, θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι, Στην Βοσνία θα γίνει μουσουλμανικό κράτος (εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τέτοιο κράτος), αλλά το γεγονός αυτό θα στραφεί εναντίον τους, διότι κατά αντιστοιχία αυτού θα δημιουργηθεί αργότερα και κουρδικό κράτος μέσα στην καρδιά της ¨.»… Βλέπω όμως να διαλύουν την Τουρκία με ευγενικό τρόπο: θα ξεσηκωθούν οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι και θα ζητήσουν οι Ευρωπαίοι να ανεξαρτητοποιηθούν και τα έθνη αυτά. Θα πουν τότε στην Τουρκία: Εμείς σου κάναμε το χατίρι εκεί, πρέπει τώρα κατά τον ίδιο τρόπο να ανεξαρτητοποιηθούν οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι. Έτσι, «ευγενικά», θα κομματιάσουν την Τουρκία.‘ Αυτοί θα καταστραφούν. Πραγματικά θα σβήσουν από τον χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού. Θα σβήσουν ως έθνος και η έκταση ολόκληρης της Τουρκίας θα είναι μια αχανής έρημος, στην οποία, για να συναντήσει κανείς άνθρωπο, θα πρέπει να περπατάει εφτά ώρες!’ Ο Γέροντας είπε ότι εκτός που θα κάνουν κράτος οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι, θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία και θα αποδεκατισθούν από την αρρώστια οι Τούρκοι.

Στη Μικράν Ασίαν έχουμε πολλά άγια λείψανα. Κάθε σπιθαμή και βρίσκεις άγια λείψανα…

Οι Τούρκοι … ας τους αυτούς, δεν έχουν πολλές μέρες ακόμα. Αυτοί τα κόλλυβα τα έχουν στο ζωνάρι τους. Τάχουνε, τα κουβαλούν μαζί τους…’. Θα πάθουν μεγάλο κακό. Θα γίνει σύγκρουση στο Αιγαίο. Εμείς δεν θα πάθουμε μεγάλο κακό. Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά. Οι μεγάλοι θα φροντίσουν ….Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να την φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα την χαρίσει σε εμάς. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε ορθόδοξοι ’ ..Θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι.

Υπάρχει η μαγιά και αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γι αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει’.

«Υπάρχει η Μεγάλη Ρωσία. Η Ρωσία θα ξαναγίνει μία από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Εμείς, ως Έλληνες, θα πρέπει να είμαστε σύμμαχοι, βοηθοί και αρωγοί της, διότι είναι η μοναδική Ορθόδοξη Μεγάλη Δύναμη. Η Ρωσία θα είναι πάντα δίπλα μας. Οι Ρώσοι θα είναι τα μοναδικά αδέλφια μας, οι σύμμαχοί μας ενάντια στους Τούρκους. Ο πόλεμος με την Τουρκία είναι πάρα πολύ κοντά…. «Μη στενοχωριέστε», συνέχισε, «θα νικήσουμε, θα νικήσουμε τους Τούρκους. Η Κωνσταντινούπολη θα ξαναγίνει ελληνική. Θα ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία. Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί. Και μάλιστα με τη βοήθεια όχι μόνο των Ρώσων και των ιδικών μας δυνάμεων αλλά και ανθρώπων που κρύβονται πίσω από κάποια ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία βρίσκονται στην Αμερική! Αυτοί, για διαφόρους λόγους, θέλουν το διαμελισμό της Τουρκίας.» (Βαλίδης Σταύρος, Αντιστράτηγος ε.α. ΕΛ.ΑΣ, Θεολόγος, πρώην Διοικητής Αστυνομικού Τμήματος Αγίου Όρους)

Έχω την εντύπωση, μου είπε, ότι έφθασε πιά η ώρα, γιά να πάρουμε την Πόλη… :¨Μην στεναχωριέστε, παιδιά μου, ο Θεός αγαπάει πολύ την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έστω και λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού να μείνουν πιστοί, θα προστατεύει ο Θεός την Ελλάδα ¨…. να μην στεναχωρούμαστε και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων… «είναι πολύ κοντά ο καιρός ».

¨Παιδιά , ο Θεός είναι παντοδύναμος, λιγάκι να γυρίσει την βίδα του μυαλού των ισχυρών της γης, λιγάκι, όχι πολύ, μια στροφή με το κατσαβίδι Του, όλα μπορούν να γίνουν. Δεν είναι τίποτα αδύνατο για τον Θεό¨. Εννοούσε ότι την Πόλη θα μας την δώσουν θα μας την παραχωρήσουν.

Πολλοί Έλληνες φοβούνται τους Τούρκους, επειδή ο πληθυσμός τους ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια. Αυτό, όμως δεν έχει καμία σημασία. Η ουσία είναι ποιος έχει το δίκιο με το μέρος του, γιατί βρίσκει και τον Θεό βοηθό. Με τους εχθρούς μας, όμως, συμβαίνει ότι και με τους λύκους:... Το ίδιο παθαίνουν και οι Τούρκοι. Κι εκείνοι νιώθουν ένοχοι. Επειδή δεν είναι δικά τους τα μέρη, σκιάζονται. Και σε ένα πόλεμο ο φόβος το πεσμένο ηθικό και η ενοχή είναι ο πιο μεγάλος εχθρός. Είπε, μάλιστα ότι οι Τούρκοι δεν έχουν πολλές μέρες ακόμα. Συμπλήρωσε επί λέξει: Οι Τούρκοι τα κόλλυβα (για το μνημόσυνο τους) τα έχουν στο ζωνάρι τους!

Θα κανονίσει ο Χριστός τις υποθέσεις του Έθνους. Αν έμενε σ᾽ εμάς αυτή η δουλειά, το τινάζαμε στον αέρα το Έθνος…

Το Γένος μας θα μεγαλώσει, αν και οι υποτιθέμενοι φίλοι μας θα ήθελαν να το τσαλακώσουν και θα τους ήταν πολύ ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δε θα επιτρέψει. Η Τουρκία θα καταστραφεί. Έρχεται μεγάλη μπόρα σύντομα. Θα μας αγγίξει, αλλά δε θα μας καταστρέψει.

Μετά απ’ αυτή την μπόρα, θα επέμβει η Χάρη του Χριστού. Όλοι ανεξαιρέτως θα πιστέψουν. Δε θα υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος άπιστος. Ωστόσο, δε θα έχουν το μισθό των σημερινών Χριστιανών…

Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.“

«Θα την πάρουμε την Πόλη, Γιώργο, αλλά θα γίνει μεγάλος πόλεμος!

Και δε θα πάρουμε μόνο την Πόλη, Γιώργο, αλλά και όλα τα μέρη της Μ. Ασίας που μας ανήκαν, και μάλιστα από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Σμύρνη. Όλα τα χαμένα μέρη μας, τις χαμένες Πατρίδες … ¨Όπως ξέρεις, εγώ δεν διαβάζω εφημερίδες, αλλά αυτά τα μαθαίνω από αλλού…¨

Του είπα: ¨Μερικοί Έλληνες κάνουν το λάθος και λένε «οι χαμένες πατρίδες», Γέροντα  να τους συμβουλεύετε να λένε οι «σκλαβωμένες πατρίδες» ή «αλύτρωτες πατρίδες». Με ξαναγκαλιάζει. Ήταν τόσο πατριώτης. Ήταν τόσο λαμπρός, τόσο φωτισμένος. Τα λέω αυτά και συγκινούμαι  ανατριχιάζω. Το πρόσωπο του έλαμπε. "Σε ευχαριστώ πολύ", μου λέει, "που μιλάς έτσι. Λίγοι Έλληνες τα τονίζουν αυτά. Δεν είναι πράγματι χαμένες πατρίδες, χαμένοι είναι αυτοί που τα λένε!" (ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΑΚΕΙΜ , Ιερά Σκήτη Προφήτου Ηλία )

Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε… Πρέπει να΄ναι βόιδι – να με συγχωρείτε – κανείς, για να μην καταλαβαίνει με όλα αυτά που γίνονται …Πολλοί από τους άγιους πατέρες θα ευχόντουσαν να ζήσουν στην εποχή μας, γιατί είναι εποχή ομολογίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Θα ρωτάνε σε λίγο για τους χριστιανούς, όπως παλαιότερα ρωτούσαν για τα πολιτικά φρονήματα.

Ο Θεός μας είπε ότι θα μας δείχνει σημεία. Τα πράγματα, όμως προς τα εκεί βαδίζουν…

Δημήτριος : Γέροντα, ο ηγέτης αυτός του πολέμου θα είναι Εβραίος;

Γέροντας : Ναι Εβραίος θα΄ ναι. Θα συνεργαστεί πολύ και ο Πάπας, γιατί όλα τα παιδιά του διαβόλου θα τα θεωρεί δικά του και θα τους υποδεικνύει ν΄ ακολουθούν τον αντίχριστο.

Γι΄ αυτό κι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε : «τον πάπα να καταρράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία.»

Ο Άγιος εννοούσε αυτόν τον πάπα της συγκεκριμένης εποχής, που θα βοηθήσει στην ανάδειξη του αντίχριστου. Οι άλλοι πάπες σε σχέση με εκείνον θα φαίνονται σαν καλοί.» “Σκεύος Εκλογής”, Σελ : 219’

Ω, αν καταλαβαίναμε την μακροθυμία του Θεού! Εκατό χρόνια χρειάσθηκαν για να γίνη η Κιβωτός του Νώε. Μήπως ο Θεός δεν μπορούσε να κάνη γρήγορα μια Κιβωτό; Αλλά άφησε τον Νώε να παιδεύεται εκατό χρόνια, για να καταλάβουν και οι άλλοι και να μετανοήσουν. Εκείνος έλεγε: «Δέστε, θα γίνη κατακλυσμός! Μετανοήστε!» Εκείνοι τον κορόιδευαν.

«Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα μεγαλώσει αλλά μην περιμένεις πόλεμο. Θα μεγαλώσει χωρίς να ματώση ελληνικό ρουθούνι !…»

Κατά την διάρκεια της συζήτησης, τον ρώτησα εάν έφτασε η ώρα για να πάρουμε πάλι την Αγία Σοφία . Μου απάντησε : "Πάτερ Ιωάννη, είμαστε στα πρόθυρα για να πάρουμε την Πόλη" . (π.Ιωαννης Καλαιδης , Νεοχώρι Σιντικής Ν. Σερρών)

Τι να πούμε, βρε παιδιά, όλα τα λένε και τα γράφουν τα βιβλία μας (της Εκκλησίας), αλλά ποιός τα διαβάζει; Ο κόσμος χαμπάρι δεν παίρνει. Κοιμάται με τα τσαρούχια!

Βοήθα Άγιε μου Γιώργη, καλή μας Παναγιά,

να πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά. (Ανατ. Θράκη)

https://iconandlight.wordpress.com/

Πηγή μας:

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/05/blog-post_83.html#more

"Εγώ είμί το Α και το Ω!" - Μη φοβάσαι τίποτα!

 

«Μή φοβοῦ˙ ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν, καί ἐγενόμην νεκρός, καί ἰδού ζῶν εἰμί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». (Αποκάλ. 1,17-18)

Τάδε έφη ο Κύριος Ιησούς Χριστός στον αγαπημένο μαθητή Του Ιωάννη κατά τη Θεία αποκάλυψη πού αυτός δέχθηκε στο νησί της Πάτμου.

Μη φοβού! Τί να μη φοβάσαι; Μη φοβάσαι τον ειδωλολατρικό διωγμό της Εκκλησίας.
Μη φοβάσαι τους βασανιστές πού καταδιώκουν πανταχόθεν τους πιστούς Μου.
Μη φοβάσαι τούς αυτοκράτορες πού εξαπολύουν διωγμούς εναντίον των χριστιανών.
Μη φοβάσαι τους πανίσχυρους τυράννους του κόσμου τούτου, αυτούς πού χλευάζουν και λοιδορούν την ταπείνωσή Μου κατά τον θάνατό Μου επί του Σταυρού.
Μη φοβάσαι τους δαίμονες πού τυφλώνουν τους ανθρώπους με διάφορα πάθη, γιά να μην μπορούν να δουν και να διακρίνουν την αλήθεια, πού Εγώ έφερα στον κόσμο.
Μη φοβάσαι τίποτα!


Πώς μπορώ, Κύριέ μου, να μη φοβάμαι;
Πώς να μη φοβόμαστε, όταν όλος ο κόσμος είναι οπλισμένος μέχρι τα δόντια και πάνοπλος πυκνώνει τις γραμμές του εναντίον μας, οι οποίοι είμαστε μικροί σε αριθμό και άοπλοι;
Μη φοβάσαι, διότι Εγώ είμι ο πρώτος και ο έσχατος, και ο ζων… το Άλφα και το Ωμέγα.

Όλες οι υπερδυνάμεις πού στρέφονται εναντίον σας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τυφώνας από τη χώρα των νεκρών.

Όμως, Εγώ είμαι ο ζων … και ιδού ζων είμι εις τούς αιώνας… είμι ο ών και ο ην και ο Ερχόμενος (Άποκάλ. 1,18 και 8): ο προ των αιώνων και μετά τη συντέλεια των αιώνων Θεός. Εγώ είμι πριν από την αρχή των πάντων και μετά το τέλος όλης της κτίσεως. Όλα τα κτίσματα είναι οριοθετημένα μέσα σε ένα χρονικό φάσμα, το οποίο έχω μετρήσει γιά κάθε κτιστό πλάσμα και έξω από αυτό δεν μπορούν να επεκταθούν.

Μη φοβάσαι, διότι εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων είμι.
Μη φοβάσαι ούτε τον θάνατο!
Εγώ είμι πριν από τον θάνατο και μετά τον θάνατο.
Ο θάνατος είναι ο υπηρέτης μου κι εγώ επιτρέπω στον υπηρέτη μου να Με υπηρετεί στον κόσμο.
Παρέδωσα τον εαυτό Μου στον υπηρέτη Μου γιά τρεις μόνο ημέρες και μετά τον διέταξα να Με αφήσει και τώρα, ιδού, ζω!
Εγώ είμαι ο Δεσπότης του θανάτου και της ζωής ο Δεσπότης του χρόνου και της αιωνιότητας, ο παντοκράτωρ.
Μη φοβάσαι! Ιδού ζων είμι εις τους αιώνας των αιώνων.
Είμαι ζωντανός γιά πάντα.
Εσύ επίσης θα είσαι μαζί Μου ζωντανός. Αλλά και όλοι όσοι παραμένουν σ’ Εμένα πιστοί και δεν φοβούνται, αυτοί θα ζουν μαζί Μου! Μη φοβού! Εγώ είμι το Α και το Ω (Άποκάλ.1,8).

Ω Κύριε, αιώνιε και αθάνατε, αυτά τα ιερά λόγια Σου ας αντηχούν στις ψυχές των πιστών δούλων Σου οπότε έγείρεται ένα κύμα διωγμού εναντίον της άγιας Εκκλησίας Σου, ώστε, ομοφρόνως στηριγμένοι στον βραχίονά Σου τον υψηλό, να μη φοβόμαστε.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων! Αμήν.

Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Μάρτιος. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Εκδόσεις Άθως, 195

https://proskynitis.blogspot.com/2022/05/blog-post_57.html

Πηγή μας:
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2022/05/blog-post_09.html

"Τα δύσκολα έχουνε περάσει, τα χειρότερα έρχονται!"

Συζήτηση με ένα γέροντα στο Άγιο Όρος.
- Γέροντα τα δύσκολα πέρασαν;
- Τα δύσκολα έχουνε περάσει, τα χειρότερα έρχονται!
- Τι θα με συμβουλεύατε γέροντα να κάνω;

- Να τρως το φαγητό σου με μικρό κουταλάκι.
- Γιατί; Για να μην κάνω ρυτίδες;
- Όχι, για να συνηθίσεις την πείνα βρε ευλογημένε. Έρχεται μεγάλη πείνα!
- Γέροντα τίποτα αισιόδοξο υπάρχει;

-Θες την αλήθεια ή ψέματα;
-Την αλήθεια.
- Χριστός Ανέστη!!! Άλλη αλήθεια δεν σου λέω, δεν την αντέχεις. Όσο οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Χριστό τόσο το χάος στην ψυχή τους θα παίρνει τραγικές διαστάσεις. Και τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κακό! Αν οι άνθρωποι επιστρέψουν στον Χριστό το σκότος θα διαλυθεί.

Πηγή μας:
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2022/05/blog-post_11.html

Θαύμα του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού στο Νοσοκομείο Κυθήρων 16.4.2022

 

"- Άγιε μου, κανόνισε εσύ. Πήγαινε μπροστά. Κάνε τους αγάλματα. Μην εμποδισθεί η Θεία Κοινωνία, Άγιε μου. Μαρμάρωσέ τους. Να μεταλάβει η ψυχή (που ετοιμάζεται να φύγει), που διακαώς ποθεί τον Χριστό..."

Σάββατο Λαζάρου.

Το τηλέφωνο του Ιερέα «χτυπάει».

Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η κ. Κ.

«-Πάτερ, ευλογείτε. Λέγομαι Κ..

Η μητέρα μου βρίσκεται σε βαριά κατάσταση στον θάλαμο κόβιντ του Νοσοκομείου.

Επιθυμεί διακαώς να κοινωνήσει.

Το ίδιο επιθυμώ και εγώ, για εκείνη.

Είναι πιστή γυναίκα.

Πιστεύω, ότι περιμένει να κοινωνήσει, για να «φύγει» έτοιμη.

Το θέλει πολύ.

Αιμορραγεί συνεχώς, λίγες οι ώρες της».

«- Πολύ ευχαρίστως, κ. Κ..

Αύριο, Κυριακή, θα της πάω μετά την Θ. Λειτουργία να μεταλάβει Σώμα και Αίμα Χριστού».

Το τηλέφωνο κλείνει.

Ο Ιερέας γνωρίζει.

Τόσο ο αγροτικός γιατρός Μ., με τον οποίο έχει μιλήσει τα προηγούμενα 24 ωρα, όσο και η Διευθύνουσα και ο Διοικητής, απαγορεύουν ρητώς, την είσοδο του Ιερέα στον θάλαμο κόβιντ. Φόβοι, φοβίες, ισοπεδωτικά πρωτόκολλα, που δεν γνωρίζουν από πνευματικές ανάγκες, λίγο η διανοητική μόλυνση από τα Μ.Μ.Ε., λίγο η απιστία, ορθώνουν τείχη τεράστια μπροστά τους.

Σώμα και Αίμα Χριστού;

Ιερέας;

Πνευματική ανάγκη;

Τελευταίο εφόδιο ψυχής;

Άγνωστες και πρωτάκουστες έννοιες.

Ίσως, και ενοχλητικές στα αυτιά τους.

Τόσο ενοχλητικές, που ο Διοικητής νοιώθει ότι απειλείται.

Αν έρθει ο Ιερέας να μεταλάβει τον ασθενή, θα καλέσει την Αστυνομία (!!!).

Ο Ιερέας γνωρίζει.

Θα καταφύγει στον Θεό.

Έργο Θεού επιτελεί∙ τόσο για την αδήριτη ανάγκη της ψυχής αυτής, της ασθενούς, όσο και για την σκληροκαρδία και απιστία της Διοίκησης του Νοσοκομείου, στην περίπτωση αυτή.

Τρέχει.

Παρακαλεί τον Άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό, τίμιο λείψανο του οποίου φυλάσσει στην Ενορία του.

Παρακαλεί με θέρμη.

«- Άγιε μου, κανόνισε εσύ. Πήγαινε μπροστά. Κάνε τους αγάλματα. Μην εμποδισθεί η Θεία Κοινωνία, Άγιέ μου. Μαρμάρωσέ τους. Να μεταλάβει η ψυχή, που διακαώς ποθεί τον Χριστό. Αλλά και να μην καταλογισθεί η αμαρτία, σε όσα από άγνοια απαγορεύουν οι αντικείμενοι».

~ Κυριακή Βαΐων.

Η Θ. Λειτουργία στο μικρό εκκλησάκι του Αγ. Ηλία, τελειώνει.

Ο Ιερέας λέει στον οδηγό-βοηθό του Χ. που θα τον οδηγήσει στο Νοσοκομείο Κυθήρων, τι πρόκειται να γίνει.

Είναι ο πρώτος, μετά την κ. Κ., που ακούει για το εγχείρημα.

«- Κοίταξε να δεις, του λέει ο Ιερέας. Ανθρωπίνως, οι πόρτες θα είναι κλειστές. Δεν έχουμε πιθανότητες να μπούμε. Υπάρχει μόνο ένα 2% να γίνει θαύμα, και να κυλήσουν όλα καλά. Να είσαι προετοιμασμένος».

«-Πάτερ μου, σε ακολουθώ. Δεν φοβάμαι. Το μόνο που φοβάμαι είναι το ότι θα μπει στο αυτοκίνητο μου ο ίδιος ο Θεός»!

Ο Ιερέας παίρνει στα δυο του χέρια το Δισκοπότηρο καλυμμένο με το κόκκινο μάκτρο.

Καμία άλλη ομιλία, εις το εξής, δεν επιτρέπεται.

Το αυτοκίνητο προχωρά αργά και προσεκτικά.

Ο Ιερέας νοιώθει τον Άγιο Νικηφόρο να προπορεύεται και να ίπταται με τα μαύρα μοναχικά του ράσα να ανεμίζουν.

Με τα σωματικά μάτια ο Ιερέας, δεν βλέπει κάτι.

Τα μάτια της ψυχής όμως, είναι παραπάνω σίγουρα για την παρουσία του Αγίου, και δεν λαθεύουν.

Βεβαιώνουν το γεγονός.

Φθάνουν.

Ο οδηγός παρκάρει το αυτοκίνητο.

Ο Ιερέας συγκεντρωμένος στον στόχο του περπατάει με σταθερά βήματα κρατώντας το Άγιο Δισκοπότηρο.

Ο υπεύθυνος της πύλης κοιτάει απορημένος.

Δεν μιλάει.

Δεν κουνάει.

Μένει εκεί … άγαλμα.

Θα κατηφορίσουν στο μικρό διάδρομο και θα ανέβουν τα σκαλιά για την εξωτερική πόρτα του θαλάμου.

Φθάνουν στην τζαμένια πόρτα.

Δεν έχει προηγηθεί καμία συνεννόηση, δεν γνωρίζει κανείς από το προσωπικό την παρουσία του Ιερέα, την ώρα αυτή.

Ο βοηθός, που παλεύει να κρατήσει αναμμένο το κερί, ρωτάει αμήχανα τι να κάνει.

Ο Ιερέας του κάνει νόημα να χτυπήσει την τζαμένια πόρτα.

Δεν περνούν λίγα δευτερόλεπτα και η πόρτα ανοίγει.

«– Άγγελος Θεού, μας άνοιξε», σκέφτεται ο Ιερέας, και εισέρχεται.

Λίγα βήματα, και μπροστά του η ασθενής.

Το ήσυχο, φωτεινό και γαλήνιο πρόσωπο της ασθενούς δεν προδίδει τίποτε από την κρισιμότητα της υγείας της.

Το ταλαιπωρημένο κορμί της και τα πολλά σωληνάκια γύρω-γύρω μόνο σε προϊδεάζουν.

Ο Ιερέας στέκεται δίπλα της.

Εκείνη ανοίγει τα μάτια.

Κοιτά τον Ιερέα και ανοίγει καλά το στόμα της.

«– Μεταλαμβάνει η δούλη του Θεού Α. Σώμα και Αίμα Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον» και με τρεμάμενο το χέρι, που κρατά την λαβίδα, την κοινωνεί.

Η ασθενής ήσυχα κλείνει το στόμα της και κατόπιν τα μάτια της.

Τόσο απαλά, τόσο ήσυχα, τόσο αθόρυβα.

Σαν μικρό παιδί, που του διέκοψες τον ύπνο για να το ταΐσεις και μετά εκείνο ξανακοιμάται αναπαυμένο στην αγκαλιά της μητέρας του. Αποστολή εξετελέσθη.

Ο Ιερέας με ικανοποίηση και με θαυμασμό για το μεγαλείο της Ιερωσύνης, που φέρει με την Χάρη του Θεού, αναχωρεί.

Πως ένας παντοδύναμος Θεός αξιώνει ένα μικρό άνθρωπο να γίνεται υπηρέτης Του και Υπουργός των Θείων και ανεξιχνίαστων Μυστηρίων Του;

Με την δοξολογία στα χείλη, ο Ιερέας, βγαίνει από τον θάλαμο κόβιντ και κατεβαίνει τα σκαλιά.

Σφίγγει γεμάτος χαρά το Δισκοπότηρο, που περιέχει το υπόλοιπο Σώμα και Αίμα του Χριστού, το οποίο θα καταλύσει, όταν φθάσει στο Εκκλησάκι.

Δεν κάνει λίγα βήματα και με την άκρη του ματιού του συλλαμβάνει την φιγούρα, του εφημερεύοντα εκείνη την ημέρα, αγροτικού ιατρού Μ., που από την πρώτη στιγμή ήταν, οριζοντίως και καθέτως, αρνητικός στην προσέλευση του Ιερέα.

Στέκει εκεί στα 2 μέτρα ασάλευτος και αμίλητος.

Άγαλμα.

Ο Ιερέας τον προσπερνά και ανηφορίζει τον στενό διάδρομο. Φθάνουν στην πύλη, όπου δεν συναντούν κανέναν, και επιβιβάζονται στο αυτοκίνητο.

Ο Άγιος Νικηφόρος είχε επιτελέσει το θαύμα του.

Οδήγησε, βοήθησε, άνοιξε διαδρόμους και πόρτες, ώστε η Θ. Κοινωνία να φθάσει στην ψυχή, που ετοιμαζόταν για το ταξίδι της στον ποθούμενο Νυμφίο Χριστό.

Σε Αυτόν που λαχταρούσε από την εδώ ζωή να γευθεί, αλλά… της απαγορευόταν αυστηρά.

Λίγο αργότερα, ο Ιερέας κατέλυσε με προσοχή το Άγιο Δισκοπότηρο. Στην επιστροφή για το σπίτι του, σταμάτησε να ευχαριστήσει τον Άγιο Νικηφόρο, προσκυνώντας το τίμιο λείψανό του.

Ο Άγιος Νικηφόρος ήταν αυτός που τα έφερε όλα εις πέρας.

Φίλε αναγνώστη, εσύ που καλόπιστα διάβασες το παραπάνω αληθινό και πρόσφατο περιστατικό θα ήθελα να σου πω με βεβαιότητα ότι οι Άγιοι είναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ και επεμβαίνουν προς το συμφέρον μας, όταν με πίστη ακουμπάμε επάνω τους.

Θα ήθελα, επίσης, να σου πω με βεβαιότητα, ότι τόσο ο ιερός χώρος της Εκκλησίας με τα Ιερά μυστήρια που τελούνται σε αυτόν και τα τίμια λείψανα και τις άγιες εικόνες, που εμπεριέχονται σε αυτόν, αλλά και ο Ιερέας που τελεί αυτά τα άγια Μυστήρια ΜΟΝΟ Χάρη Θεού, Αγιασμό και την Ευλογία του Θεού μεταδίδει, και τίποτε άλλο.

Τελειώνοντας να σημειώσω ότι ακολούθησε μια υπέροχη Μεγάλη Εβδομάδα, και μια πανευφρόσυνη Ανάσταση.

Όσον αφορά την ασθενή αυτή, την Μεγάλη Δευτέρα, μια μέρα αφότου δηλαδή κοινώνησε, έχασε την επαφή της με τον εδώ κόσμο.

Ο Θεός διάλεξε να την πάρει κοντά Του μετά από μια εβδομάδα, δηλ. την χαρμόσυνη Αναστάσιμη ημέρα της Κυριακής.

Ας είναι αιωνία η μνήμη της.

Οι πρεσβείες του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού, ας συντροφεύουν όλους μας και ας μας χαρίζουν, κυρίως, την πνευματική υγεία...

[...] παπα-Παύλος Καλλίκας

Εφημέριος Καρβουνάδας και Κεραμωτού

Πηγή μας:

http://trelogiannis.blogspot.com/2022/05/blog-post_21.html

Ο....«πόλεμος» κατά του «εχθρού» από την εποχή του Παστέρ... και οι αξίες της Ιπποκρατικής ιατρικής

 

"Κι έτσι άρχισε ο....«πόλεμος» κατά του «εχθρού» από την εποχή του Παστέρ

«Καμπανάκι» Σύψα: Το 2050 η πρώτη αιτία θανάτου θα είναι οι λοιμώξεις από ανθεκτικά μικρόβια.

Τέλος, σημείωσε ότι η Επιτροπή του συστήματος υγείας της Βρετανίας προβλέπει ότι το 2050 η πρώτη αίτια θανάτου παγκοσμίως θα είναι οι λοιμώξεις που προκαλούν τα ανθεκτικά μικρόβια και οι αιτίες είναι η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών…

Γεγονός: 380 τρισεκατομμύρια μικροοργανισμοί περίπου συμβιούν αρμονικά στο σώμα μας, μέχρι εμείς να διαταράξουμε την αρμονική συμβίωση μας μαζί τους.

Λαμπροί επιστήμονες εκείνης της εποχής διατύπωσαν την «θεωρία του εδάφους» την “terrain theory” υποστηρίζοντας τις βασικές αξίες της Ιπποκρατικής ιατρικής πως, οι ασθένειες οφείλονται σε ένα αδύναμο ανοσοποιητικό κι όχι στα τρισεκατομμύρια μικροοργανισμούς που ζούνε μέσα μας και γύρω μας.

Μήπως ήρθε η ώρα επιτέλους κάποιοι «ειδικοί» να ζητήσουν συγνώμη από την κοινωνία, να «μετανοήσουν» και να στραφούν ξανά στον παππού μας τον Ιπποκράτη;

Ακούει κανείς;"

Dr. Νικόλαος Βρούσγος

Πηγή μας:

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2022/05/h.html#more