Πιστέψτε και μην φοβάστε!
Σταμάτης Σπανουδάκης
Έρχονται δύσκολοι καιροί, απ’ όλες τις μεριές θα μας χτυπάνε. Και
θα αντέξουν μόνο αυτοί, που μάθανε νωρίς να αγαπάνε. Θέτω, ένα δικό μου
προσωπικό δίλημμα. Η στάση μου στην σημερινή πραγματικότητα, ως Έλληνα και
Χριστιανού ορθόδοξου, ποια πρέπει να ‘ναι;
Η προσευχή ή το μαχαίρι; Μέσα μου, δυό
πρόσωπα παλεύουν. Το ένα, μου ζητάει να πολεμήσω, όλους αυτούς που χρόνια
τώρα καταστρέφουν, ότι και όσους αγαπάω. Το άλλο μου ζητάει να τους
αγαπήσω, ακόμα κι αν με σταυρώνουν.
Η ευτυχής, “δυστυχία” του Χριστιανού, είναι
ότι πρέπει πάντα και σε κάθε του δίλημμα, να σκέφτεται: Τι θα ‘κανε ο
Χριστός στη θέση μου;
Λίγο αν Τον πιστεύεις και ξέρεις τα όσα είπε
και κυρίως όσα είναι, το δίλημμα απαντιέται. Θέλει πολύ περισσότερη δύναμη, το
να αγαπάς, από το να μισείς. Το να υπομένεις την αδικία, από το να
εκδικείσαι. Το να συγχωρείς και να συμπονάς, τον εκτελεστή σου.
Αλλά κυρίως θέλει ακλόνητη πίστη στον Χριστό και τους αρχαγγέλους Του, που
είναι καθημερινά δίπλα μας και δίνουν, τις δικές μας μάχες.
Πιστέψτε με και μην φοβάστε. Είναι πολύ περισσότεροι και δυνατότεροι οι φωτεινοί άγγελοι
του Θεού, από τους ήδη ηττημένους και πανικόβλητους, αγγέλους του σκότους και
τους γήινους εκπροσώπους τους.
Τελικά απαντάω ως εξής στο δίλημμα: Μαζί σου Χριστέ μου. Μόνο δυνάμωσε την φτωχή
μου πίστη και δείξε μου για λίγο τις ουράνιες δυνάμεις Σου, να παρηγορηθώ και
να πάρω το κουράγιο και την δύναμη που χρειάζομαι για να συνεχίσω.
Αμήν!
Ποτέ δεν έχω γράψει ερωτικούς στίχους για γυναίκες. Όλοι είναι
γραμμένοι για τον μεγάλο μου έρωτα, τον Ιησού Χριστό τον Εσταυρωμένο. «Θέλω να ΄μαί πάντα μαζί σου», έγραψα. Εγώ ξέρω τι λέω. Αναγνωρίζω όμως, το δικαίωμα του κάθε
ακροατή μου να καταλάβει τη μουσική ή τους στίχους μου, όπως εκείνος θέλει.
Είναι νικημένος ο κόσμος στον οποίο ζούμε και πνέει τα λοίσθια. Νικητές είν’ οι
χαμένοι. Όσο για τους αρχηγούς και παράγοντες του κόσμου τούτου;
«Μοιάζουν νικητές κι είναι
νικημένοι, μοιάζουν ζωντανοί κι είναι πεθαμένοι».
Πάντα λειτουργώ παρορμητικά. Εξ ου και οι κατά
καιρούς παρεξηγήσεις των όσων λέω ή κάνω. Αλλά πιστεύω ακόμη, ότι έτσι είναι
καλύτερα. Αν δώσεις προτεραιότητα στη λογική, αυτό θα γίνει και στην τέχνη σου,
πράγμα το οποίο θεωρώ λάθος. Χαίρομαι και είμαι στο πλευρό όποιου αντιδρά σ΄ αυτή
τη χυδαία εξουσία του ψεύτικου φόβου. Όμως νομίζω ότι τώρα πιά, μόνο δύο
επιλογές υπάρχουν. Ή παίρνουμε τα όπλα ή γονατίζουμε και προσευχόμαστε. Το
δεύτερο, πολύ πιο δύσκολο και ουσιαστικό.
***
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ:
Η εντολή «μη αντιστήναι τω πονηρώ» (Ματθ.
5,39) είναι η πλέον αποτελεσματική μορφή της πάλης κατά του κακού. Όταν εις την
βίαν ανθίσταταί τις δια των μέσων εκείνων εις τα οποία προσφεύγει και ο ποιών
την αμαρτίαν, τότε αυξάνει η δύναμις του παγκοσμίου κακού. Η νίκη δια της φυσικής
βίας δεν διαρκεί αιωνίως. Ο Θεός, ών Φως άγιον και άμωμον, αποχωρεί από των
κακούργων· ούτοι εκπίπτουν από της μόνης πηγής της ζωής και αποθνήσκουν: «Μη
εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· γέγραπται γαρ· Εμοί
(ανήκει) εκδίκησις, Εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος … Μη νικώ υπό του κακού, αλλά
νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» (Ρωμ. 12,19 και 21).
Σε τέτοιους καιρούς καλύτερα να
σιωπούμε εμείς που δεν έχουμε τη διάθεση να λύσουμε κανένα πρόβλημα με την οδό
της βίας. Και ο αιώνας μας είναι αιώνας ασκήσεως
πρωτοφανούς βίας στη συνείδηση των ανθρώπων. Στην εποχή μας παραβιάζονται όλα
τα δικαιώματα του ανθρώπου, αν και εμείς ακούμε μόνο τους πληθωρικούς λόγους
για την υπεράσπιση του ανθρώπου και των δικαιωμάτων του.
Πρέπει να διώξουμε το φόβο και
την ολιγοψυχία και πνευματικά ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό για να μπορέσουμε να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή.. Εμείς
πρέπει να ζούμε ως εσταυρωμένοι.…η αγάπη του Χριστού είναι πάντοτε σ’ αυτόν τον
κόσμο σταυρωμένη. Αυτό συνιστά η Ορθόδοξη πνευματικότητα. Ο πόλεμος που
δεχόμαστε είναι πολύ μεγάλος.
Ο Χριστός πέρασε τα παθήματα, γιατί τήρησε τις
εντολές του Πατέρα Του και έτσι ήλθε σε σύγκρουση με τον κόσμο. Το ίδιο πρέπει
να συμβαίνη και στον άνθρωπο που καλείται από τον Χριστό να ζήση την ζωή Του…Το παράδειγμα
του Χριστού, που εγκαταλείφθηκε εντελώς μόνος κατά την ήμερα
του Γολγοθά του, ας μας ενισχύει να βαδίσουμε στα ίχνη του… Ο Θεός δεν
υπόσχεται χαρά, αλλά ποτήριο. Μας καλεί να πάθουμε για το όνομά Του, γιατί έτσι
θα ζήσουμε και την δόξα Του.
Για τον Απόστολο Παύλο είναι
προτιμότερο να αδικείται κάποιος παρά να αδικεί.
Καλύτερα να πάσχουμε για το αγαθό και να
ειρηνεύουμε στο πνεύμα μας, παρά να θριαμβεύουμε
πρόσκαιρα εκβιάζοντας τον πλησίον μας σαν τα θηρία που απομυζούν το αίμα των
αδελφών…
Ο άνθρωπος αρχίζει πραγματικά να υπάρχει από
τη στιγμή που συνειδητοποιεί τον εαυτό του ως υιό του αιωνίου
Πατρός και προφέρει την προσευχή «Πάτερ ημών» με τη συνείδηση αυτή.
Εμείς όμως δεν έχουμε αισθανθεί ακόμη πλήρως την αξία αυτή του ανθρώπου, και
γι’ αυτό παρακάμπτουμε τον δρόμο της διαμορφώσεως μας, της αυξήσεως μας εν
Πνεύματι Αγίω. Χωρίς τον Χριστό είναι αδύνατο να δικαιώσουμε την ανθρωπότητα…
Θέωση είναι να αντιδρούμε σε
κάθε περίπτωση της ζωής μας με τον τρόπο που αντιδρούσε ο Χριστός.Όταν διαβάζουμε το Ευαγγέλιο, οι αντιδράσεις του Χριστού σε ό, τι
συμβαίνει γύρω Του μας εκπλήττουν.
Το καλύτερο έργο είναι να παραδοθούμε
στο θέλημα του Θεού και να βαστάζομε τις θλίψεις με ελπίδα. Ο
Κύριος βλέποντας τις θλίψεις μας δεν θα επιτρέψει ποτέ κάτι που να ξεπερνά τις
δυνάμεις μας .
Πηγή μας:
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/20/%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%88%CF%84%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B9%CE%BA/
