Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021

Πρωτοπρεσβύτερος π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος: " Άγ. Δημήτριος Θεσσαλονίκης: και όμως, τελικά, δεν κολλάει…"

Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

  Πάτρα  16.1.2021

Ἀντίθετα πρὸς  τὰ κρατικὰ καὶ παρακρατικὰ fake news.

 

Ἅγ. Δημήτριος Θεσσαλονίκης: 

καὶ ὅμως, τελικά, δὲν κολλάει…

 

Ὅλο τὸ ἀντίχριστο διαπλεκόμενο σύστημα πολιτικῶν καὶ μεγαλο-δημοσιογράφων συνεπικουρούμενο ἀπὸ μερίδα πολυπροβαλλόμενων εἰδικῶν καὶ “εἰδικῶν” συναγωνίζονται μὲ κάθε τρόπο, ἀκόμα καὶ μὲ ψευδὴ καὶ κατασκευασμένα στοιχεῖα νὰ ἐνοχοποιήσουν τὴν Ὀρθόδοξη Θ. Λατρεία ὡς αἰτία τῆς διασπορᾶς τῆς πανδημίας.

Εὔστοχα σημείωσε ὁ Μητροπολίτης Χὸνγκ Κὸνγκ Νεκτάριος: «Φανταστεῖτε αὐτὸ ποὺ ἔκαναν τὰ τηλεοπτικὰ κανάλια καὶ ἐφημερίδες[1] μὲ τὴ δημοσίευση ψευδῶν βίντεο καὶ φωτογραφιῶν γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν Θεοφανείων, νὰ τὸ εἶχαν κάνει γιὰ κάποια Ἑβραϊκὴ ἢ Μουσουλμανικὴ ἑορτή... Θὰ εἶχαν ξεσηκωθεῖ τὰ Ἑβραϊκὰ λόμπυ μέχρι τὸν Ἄλφα τοῦ Κενταύρου, οἱ δὲ Μουσουλμᾶνοι θὰ εἶχαν ξεκινήσει ἐκτεταμένο πρόγραμμα περιτομῶν σὲ ὅλη τὴν χώρα... Δὲν περιγράφω ἄλλο...»[2].

Δυστυχῶς, ἀπέναντι σὲ αὐτὴν τὴν εὐθεία ἀντιεκκλησιαστικὴ πολεμικὴ οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ἁρμοδίων ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων ἔχουν καταπιεῖ τὴ γλῶσσα τους ἢ φοβισμένοι μὴπως τὰ χαλάσουν μὲ τοὺς κρατοῦντες καὶ παρακρατοῦντες ψελλίζουν ἰσχνὸ τάχα ἀντίλογο, ἀντὶ νὰ ὀρθώσουν μὲ δυνατὴ φωνὴ προφητικὸ λόγο ἀλήθειας. Δυστυχῶς, προσπαθοῦν νὰ κατευνάσουν τὸ διάβολο καὶ τὰ ὄργανά του καὶ νὰ τοὺς καλοπιάσουν. Εἶναι γνωστὸ ὅμως, ὅτι ὅσο προσπαθεῖς νὰ κατευνάσεις τοὺς δαίμονες τόσο αὐτοὶ ἀποθρασύνονται. Ἀντίθετα, οἱ ἴδιοι ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες πνέουν μένεα καὶ καταφέρονται μετὰ μανίας ἐναντίον τῶν πιστῶν ποὺ ζητοῦν τὰ στοιχειωδῶς αὐτονόητα: νὰ μποροῦν νὰ συμμετέχουν στὴ Θ. Λειτουργία, νὰ συμμετέχουν σὰν γνήσια παιδιὰ στὸ Δεῖπνο ποὺ ἁπλόχερα προσφέρει ὁ Πατέρας τους. Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθῶ στὰ ἀθεολόγητα ποὺ ἀκούσαμε τὸ δίμηνο Μαρτίου-Μαΐου 2020 προκειμένου νὰ δικαιολογήσουν οἱ ἁρμόδιοι τὴν ἀπαράδεκτη στάση τους. εὐτυχῶς, πλέον σταμάτησαν νὰ «θολολογοῦν» (κατὰ τὸν ἀείμνηστο κατηχητὴ μου Γ. Οἰκονόμου) διότι ἀντιλήφθηκαν ὅτι θὰ ἀπωλέσουν καὶ τὴν ἐναπομείνασα σοβαρότητά τους…

Χωρίς, λοιπόν, σοβαρὸ ἀντίλογο ἀπὸ τοὺς ἁρμόδιους ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες οἱ διαπλεκόμενοι ἀντίχριστοι (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εἰδικοί) καταφέρονται ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας κυματίζοντας εὐκαίρως- ἀκαίρως ὡς λάβαρο τὸν αὐθαίρετο, ἀναπόδεικτο, συκοφαντικὸ καὶ ἀσεβῆ ἰσχυρισμὸ τοῦ ὑπουργοῦ       κ. Ἅδ. Γεωργιάδη ὅτι γιὰ τὴ διασπορὰ τοῦ κορωνοϊοῦ στὴ Θεσσαλονίκη καὶ στὴ  Β. Ἑλλάδα φταῖνε οἱ λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις στὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγ. Δημητρίου... Ὁ κ. Ὑπουργὸς γνωρίζει πολὺ καλὰ ἀπὸ προπαγάνδα καὶ προσπαθεῖ νά ἀποσείσει τὶς εὐθῦνες ποὺ ὡς κυβέρνηση τοῦ ἀναλογοῦν καὶ νά τὶς μεταθέτει σὲ ἄλλους! Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι πρὶν ἀναλάβει ὑπουργικὸ θῶκο ζοῦσε ἀπὸ τὸ marketing, ἦταν ἕνας ἐπιτυχημένος τηλε-έμπορος…

Καθηκόντως ὀφείλουμε νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ὁ Ὑπουργὸς Προστασίας τοῦ Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη στὴν Πάτρα στὶς 27.11.20 διαφοροποιήθηκε ἐντελῶς ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ δηλώνοντας: «Δὲν εἶναι ὀρθὴ ἡ ἑρμηνεία, πὼς ὅ,τι ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη, ἔγινε στὶς 26 Ὀκτωβρίου [ἑορτὴ Ἁγ. Δημητρίου]. Οἱ λόγοι εἶναι πάρα πολλοὶ καὶ θέλουν πολλὴ σοβαρὴ ἀνάλυση. Ἂς μὴν κάνουμε ἐπιδερμικὲς ἀναλύσεις καὶ δίνουμε λαθεμένες ἀπαντήσεις»[3].

Εἶναι ὅμως ἰδιαίτερα θλιβερὸ ὅτι ὁ συκοφαντικὸς ἰσχυρισμὸς τοῦ ὑπουργοῦ Γεωργιάδη δὲν ἔτυχε τῆς παραμικρῆς ἀπαντήσεως οὔτε ἀπὸ τὴν ἄμεσα θιγόμενη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης[4], οὔτε ἀπὸ λαλίστατους –ἀσφαλῶς, μόνο ἐναντίον τῶν πιστῶν!–  Μητροπολῖτες καί μεγαλοαρχιμανδρίτες,  οὔτε σὲ κεντρικὸ ἐπίπεδο ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδο.

Ἔτσι, ἐξαιρετικὸ ἐνδιαφέρον ἔχει τὸ μοναδικό, πρόσφατο δημοσίευμα τοῦ δικηγόρου κ. Γιάννη Χατζηαντωνίου μὲ τίτλο «Ἁγ. Δημήτριος Θεσσαλονίκης καὶ κορωνοϊός»[5] ὅπου ἀποδεικνύεται μὲ συγκεκριμένα στοιχεῖα ἀπὸ τὶς ἐπίσημες ἀνακοινώσεις τοῦ ΕΟΔΥ ὅτι δὲν ὑπῆρξε ἡ παραμικρὴ ἐπιβάρυνση τῆς πανδημίας λόγῳ τῶν λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγ. Δημητρίου[6].

Ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ μὲ τὸ παρὸν νὰ προσεγγίσω τὸ ζήτημα τῆς πανηγύρεως τοῦ Ἁγ. Δημητρίου στὴ Θεσσαλονίκη ἀπὸ μία ἄλλη πλευρὰ διὰ τῆς ὁποίας θὰ καταδειχθεί καὶ πάλι ὅτι ἡ  Θ. Λατρεία δὲν ἦταν οὔτε εἶναι ἐπικίνδυνη γιὰ τὴ διασπορὰ τοῦ ἰοῦ. Ἀσφαλῶς καὶ δὲν κομίζω γλαῦκα ἒς Ἀθήνας, διότι αὐτὴ ἦταν ἡ ἐμπειρία, ἡ βεβαιότητα τῆς κοινωνίας καί τῆς Ἐκκλησίας μέσα στοὺς αἰῶνες, ἀλλὰ ἐδῶ ποὺ ἔχουμε ὁδηγηθεῖ πρέπει νὰ ἀποδεικνύουμε καὶ τὰ αὐτονόητα… Ποτὲ μέσα στοὺς αἰῶνες δὲν ἔκλεισαν οἱ Ἐκκλησίες γιὰ νὰ προστατευτεῖ ἡ δημόσια ὑγεία, παρὰ τὶς φρικτὲς ἐπιδημίες ποὺ εἶχαν ἐνσκήψει. ἀντίθετα, μάλιστα, στὶς Ἐκκλησίες προσέφευγαν οἱ πιστοί! Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σήμερα σὲ πολλὲς ἄλλες Ὀρθόδοξες χῶρες πού δέν ἀπαγόρευσαν τὴ            Θ. Λατρεία…

Ἂς μοῦ επιτραπεῖ νὰ παραπέμψω στὸ ἀπὸ 28.8.20 κείμενό μου μὲ τίτλο «Ἐπιτέλους, τέλος στὰ κρατικὰ καὶ παρακρατικὰ fake news: Δὲν μολυνόμαστε στὴν Ἐκκλησία! Ἡ μάσκα εἶναι περιττὴ στὸν Ἱ. Ναὸ!»[7], στό ὁποῖο εἶχα σημειώσει μεταξύ ἂλλων: «Γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει ἠθελημένη ἢ ἀθέλητη παρεξήγηση: Ἀσφαλῶς καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ πιστοί μας καὶ κολλᾶμε κορωνοϊὸ καὶ ἀρρωσταίνουμε καὶ πιθανὸν νὰ πεθάνουμε ἀπὸ τὴ λοίμωξη αὐτή! Ποτὲ καὶ κανένας Ὀρθόδοξος δὲν ἰσχυρίστηκε ὅτι εἴμαστε ἀπρόσβλητοι! Τὸ ζήτημα εἶναι ἂν ὁ ἰὸς μεταδίδεται κατὰ τὴ σύναξη καὶ κατὰ τὴν Θ. Μετάληψη στὴν Θ. Λειτουργία. Καὶ στὸ ζήτημα αὐτὸ ἡ ἀπάντηση εἶναι κατηγορηματικὰ ἀρνητική, σύμφωνα μὲ τὰ μέχρι σήμερα πραγματικά δεδομένα!».

Κατὰ τὴν πανήγυρι, λοιπόν, τοῦ  Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου στὴ Θεσσαλονίκη τηρήθηκαν ἐντὸς τοῦ κυρίως Ναοῦ τὰ αὐστηρὰ μέτρα ποὺ ἐπιτάσσει ἡ ἰσχύουσα ΚΥΑ (ἕνα ἄτομο ἀνὰ 15μ2, ἀποστάσεις 2μ μεταξὺ τῶν πιστῶν, ὅλοι οἱ πιστοὶ μὲ μάσκες). Ὅμως γιὰ τοὺς λειτουργοὺς στὸ Ἱ. Βῆμα δὲν προβλέπεται ἀπὸ τὴν ἰσχύουσα ΚΥΑ κάποιο ἀπὸ τὰ παραπάνω μέτρα προστασίας.  Ἔτσι, στὸ Ἱ. Βῆμα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πανηγυρικῆς Θ. Λειτουργίας ἦταν παρόντες 6 ἀρχιερεῖς[8], περίπου 25 ἱερεῖς καὶ διάκονοι (λειτουργοῦντες καὶ συμπροσευχόμενοι), περίπου 30 ἱερόπαιδες καὶ τινὲς ἄλλοι, ἤτοι σύνολο περίπου 70 προσώπων στὸ Ἱερὸ Βῆμα[9]!

 

Θὰ ἐπικεντρώσουμε τὴν προσοχή μας ἰδιαίτερα σὲ κάποιες “λεπτομέρειες” ποὺ ἀφοροῦν στοὺς 30-35 κληρικοὺς (ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, διακόνους):

1. Οἱ  30-35 κληρικοὶ στέκονταν συνεχῶς στὸν ἴδιο χῶρο τουλάχιστον ἐπὶ 170 λεπτὰ (155 λεπτὰ μέρος Ὂρθρου καί Θ. Λ. καὶ 15 λεπτὰ ἡ ἀπέκδυση τῶν ἀμφίων, συζητήσεις, ἀποχαιρετισμοὶ κλπ.)!

2. Οἱ 30-35 κληρικοὶ στέκονταν γύρω ἀπὸ τὴν Αγ. Τράπεζα σὲ καθαρὴ ἐπιφάνεια μικρότερη τῶν 50μ2!  Ὁ ἀπόλυτος συνωστισμός!

3. Οἱ παρόντες ἀρχιερεῖς ἦταν ἡλικίας μεταξύ 45 καί 87 ἐτῶν, ὁρισμένοι ἐξ αὐτῶν μὲ σοβαρότατα ὑποκείμενα νοσήματα!

4. Οἱ 30-35 κληρικοὶ δὲν τήρησαν ὄχι μόνο τὴν ἀπόσταση τῶν 2 μέτρων μεταξὺ τους, ἀλλὰ στέκονταν ὁ ἕνας κολλητά στὸν ἄλλο!

5. Κανένας ἀπὸ τοὺς 30-35 κληρικοὺς δὲν φοροῦσε μάσκα!

6. Ὅλοι ἔψαλλαν καὶ μάλιστα σὲ κάποιες στιγμὲς στεντορείᾳ τῇ φωνῇ!

7. Χαιρετήθηκαν φυσιολογικὰ (ὄχι μὲ τὶς γελοιότητες τῶν ἀγκώνων), χειρο-φίλησαν καὶ ἀλληλοασπάστηκαν (λειτουργικός ἀσπασμός, καθώς καὶ στὴν ἀρχὴ καὶ στὸ τέλος τῆς Θ. Λ.)!

8. Κουβέντιασαν στὸ τέλος τῆς Θ.Λ. κατὰ τὴν ἀπέκδυση τῶν ἀμφίων. Ὅποιοι ἔχουν βρεθεῖ στὸ τέλος πανηγυρικῆς Θ. Λ. σέ Ἱερὸ καταλαβαίνουν τί ἐννοῶ…

9. Κοινώνησαν ὅλοι οἱ κληρικοὶ ἀπὸ τὸ ἴδιο Ἅγ. Ποτήριο καὶ χρησιμοποίησαν τὸ ἴδιο μάκτρο (κόκκινο πανί γιὰ νὰ σκουπίσουν τὸ στόμα μετὰ τὴ Θ. Κοινωνία)!  Ναί!  Ἀπὸ τὸ ἴδιο Ἅγ. Ποτήριο κοινώνησαν καὶ μὲ τὸ ἴδιο μάκτρο σκουπίστηκαν καὶ οἱ 35 κληρικοί!

10. Κοινώνησαν τὸ λαὸ μὲ τέσσερα Ἃγ. Ποτήρια καὶ μετὰ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ διάκονοι κατέλυσαν τὴν ἐναπομείνασα Θ. Κοινωνία, ὅπως κάνουμε ὅλοι οἱ κληρικοὶ τούς τελευταίους 20 αἰῶνες  σὲ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία, χωρίς νά ἀρρωσταίνουμε!

11. Τὸ καὶ πλέον “φοβερὸ”: Ἕνας ἐκ τῶν ἀρχιερέων (ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ) χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει ἦταν ἤδη -ἀσυμπωματικός- φορέας τοῦ κορωνοϊοῦ!  Μετὰ ἀπὸ τέσσερις ἡμέρες νοσηλεύτηκε!

 

Ἐρώτηση κρίσεως:

Ὑπὸ τὶς ἀνωτέρω συνθῆκες τί θὰ περιμέναμε νὰ συμβεῖ μὲ βάση τὶς ἐκτιμήσεις τῶν εἰδικῶν καί, κυρίως, τῶν πιὸ “εἰδικῶν”; Τί λένε τὰ «μαθηματικὰ μοντέλα» γιὰ τὴ διασπορὰ τοῦ ἰοῦ, ἀγαπητοὶ μου;

Ἀσφαλῶς, ὅτι ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΘΑΝΑΤΙΚΟ! Θὰ κλάψουμε 6 δεσποτάδες,    25 τουλάχιστον παπᾶδες τῆς Θεσσαλονίκης καὶ καμιά 30 ἱερόπαιδες στὴ συμπρωτεύουσα! Θὰ ξεκληριστεῖ ὁ κλῆρος τῆς Μητροπόλεως Θεσ/νίκης… Ὅμως, ἀγαπητοὶ μου, δὲν συνέβη τίποτα ἀπὸ αὐτά, σύμφωνα μέ  τὰ στοιχεῖα ποὺ μπόρεσα νὰ συγκεντρώσω  (ἂν κάνω λάθος, παρακαλῶ, διορθῶστε με)!

Στὸ ἑπόμενο κρίσιμο 14ήμερο (26.10.20 ἕως 8.11.20), ὁπότε κατὰ τοὺς εἰδικοὺς ἐκδηλώνονται τὰ συμπτώματα καὶ νοσεῖ ὅποιος κόλλησε τὸν ἰό, δὲν συνέβη ἀπολύτως τίποτα!  Μόνο ὁ ἤδη ἀσυμπτωματικός στὶς 26.10.20 Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ μετὰ ἀπὸ   4 ἡμέρες, στὶς 30.10.20, παρουσίασε συμπτώματα καὶ διαγνώστηκε ὅτι πράγματι εἶχε κορωνοϊό[10]. Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ στὴν πανήγυρη τοῦ Ἁγ. Δημητρίου (26.10.) ἦταν φορέας τοῦ κορωνοϊοῦῦ χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει!  Ὁ Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ διαγνώστηκε μὲ κορωνοϊό μετὰ τὴν παρέλευση τοῦ κρίσιμου 14ημέρου στὶς 13.11.20, νοσηλεύτηκε μέχρι τὴν Κυριακὴ 15.11.20 ὁπότε καὶ κατέληξε[11]. Δὲν πιθανολογεῖται ἀπὸ πουθενὰ ὅτι κόλλησε τὸν ἰὸ στὴ Θ. Λ. στὸν Άγ. Δημήτριο. Μάλιστα, ὅπως ἀναφέρει τὸ ρεπορτὰζ τοῦ ΣΚΑΪ, ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς (καὶ ὁ +Λαγκαδᾶ) ἔκαναν τὴν 01.11.20 τὸ σχετικὸ τὲστ καὶ βγῆκε ΑΡΝΗΤΙΚΟ[12]!

Ρωτᾶμε, λοιπόν,  τοὺς εἰδικοὺς ἀλλὰ καὶ τοὺς “εἰδικοὺς”: Τί συνέβη, ἀγαπητοὶ μου, καὶ δὲν ἔπεσε θανατικὸ σὲ ὅλους τοὺς κληρικοὺς ποὺ συμμετεῖχαν στὴ Θ. Λειτουργία χωρὶς νὰ τηροῦν κανένα ἀπὸ τὰ προφυλακτικὰ μέτρα μὲ τὰ ὁποία ἔχετε ζαλίσει τὴν κοινωνία καὶ ἔχετε ἀποϊεροποιήσει τοὺς Ναοὺς μας;

Ποιὰ ἀπάντηση μπορεῖτε νὰ μᾶς δώσετε;

Μήπως πρέπει νὰ ἐπανεξετάσετε τὰ «προφυλακτικὰ μέτρα»; Μήπως πρέπει νὰ ἐπανεξετάσετε τὴ στάση σας ἀπέναντι στὴ Θ. Λατρεία; Μήπως πρέπει νὰ σταθεῖτε μὲ σοβαρότητα ἀπέναντι στὴν μέσα στοὺς αἰῶνες διαμορφωμένη ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία; Μήπως πρέπει νὰ ἐλευθερωθεῖτε ἀπὸ τὶς ἐμμονικές ἀντιεκκλησιαστικὲς σας φαντασιώσεις; Μήπως πρέπει ὄχι μόνο νὰ ἐπικαλεῖσθε ἀλλὰ καὶ νὰ ἀξιοποιήσετε τὸν ὀρθὸ λόγο ποὺ βασίζεται στὴν πραγματικότητα καὶ ὄχι σέ πιθανολογίες ἢ στίς ἐμμονὲς σας;

Ρωτάω, γνωρίζοντας ὅτι δὲν θὰ πάρω ἀπάντηση, διότι «εἶναι πολλά τὰ λεφτὰ, Ἄρη»…  

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ… ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΥ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ  Ι. Ν. ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (26.10.20)

(Ὅλοι οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ ἱερόπαιδες καὶ ἄλλοι ποὺ δὲν εἰκονίζονται στὶς πιὸ κάτω φωτογραφίες κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θ. Λειτουργίας  «συνωστίζονταν ἐπὶ δίωρο χωρὶς ἀποστάσεις καὶ μάσκες» στὸ Ἱ. Βῆμα…)





(Οἱ ἀνωτέρω φωτογραφίες εἶναι ἀπὸ τὶς ἱστοσελίδες τῶν Ἱ. Μ. Θεσσαλονίκης καὶ Λαγκαδᾶ)


[1] Πρόκειται γιά τούς τηλεοπτικούς σταθμούς SKAI, ALPHA καί STAR, καί τήν Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν (ἀνακοινώσεις: Ἱ. Συνόδου βλ. https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/41581-dis-i-epilogi-tou-emboliasmou-apotelei-eleutheri-prosopiki-epilogi-tou-kathe-anthropou   καί Ἱ. Μητροπόλεως Αἰτωλίας βλ. http://aktines.blogspot.com/2021/01/blog-post_35.html)

[4] Συμμεριζόμαστε καὶ κατανοοῦμε τὴ δυσκολία στὴν ὁποία βρίσκεται ἡ Ἱ. Μητρόπολη λόγῳ τῆς καταστάσεως τοῦ 87ετοῦς Ποιμενάρχη της. Δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ μὴν ἐκφράσουμε τὴν ἀπορία μας πῶς αὐτὴ ἡ δυσκολία πολὺ εὔκολα ὑπερνικᾶται καὶ ἡ Ἱ. Μητρόπολη ἐνεργοποιεῖ ἔντονα καὶ ἀποφασιστικὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη κατὰ κληρικῶν ἐγνωσμένου ἤθους καὶ προσφορᾶς (π. Θεοδ. Ζήσης, π. Ν. Μανώλης) καὶ ὄχι στὴν παροῦσα περίπτωση! Ἐκτὸς καὶ ἂν οἱ ἁρμόδιοι ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες τῆς συμπρωτεύουσας ἀξιολογοῦν ὡς ἥσσονος σημασίας τὴν πανελλήνια δυσφήμηση τῆς Θ. Λατρείας, τὴν τρομοκράτηση τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἀπαγόρευση συμμετοχῆς τῶν πιστῶν στὴ Θ. Λειτουργία…

[6] Ὑπενθυμίζουμε ὅτι δὲν ἔγινε ἡ καθιερωμένη Λιτανεία καὶ τηρήθηκαν ὅλα τὰ προβλεπόμενα μέτρα (ἐλάχιστος ἀριθμὸς πιστῶν, ἀποστάσεις μεταξὺ τῶν πιστῶν, καὶ μάσκες ἐντὸς τοῦ Ναοῦ), ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὸ σχετικὸ φωτογραφικὸ ὑλικό!

[8] Λειτούργησαν οἱ μητροπολῖτες: Λαγκαδᾶ Ἰωάννης, Ἱερισσοῦ Θεόκλητος, Γρεβενῶν Δαυίδ, Τρίκκης Χρυσόστομος καὶ Φιλίππων Στέφανος καὶ συμπροσευχόμενος ὁ Θεσσαλονίκης Ἂνθιμος.

[9] Γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν ἀριθμῶν παραπέμπω στὴν τηλεοπτικὴ μετάδοση τῆς Θ. Λειτουργίας ἀπὸ τὴν ΕΡΤ, στὸ www.ertflix.gr/ekklisiastika/26okt2020-polyarchieratiko-sylleitoyrgo-kai-ta-eleytheria-tis-thessalonikis/

[10] https://www.skai.gr/news/greece/thetikos-ston-koronoio-o-mitropolitis-ierissou-theoklitos-na-forate-maskes


Αναρτήθηκε από στις

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2021

Ποιος ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο σημαντικότερος των Αγίων της Εκκλησίας μας


 Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος

Ποιος ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο σημαντικότερος των Αγίων της Εκκλησίας μας


Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, επικαλούμενος και Ιωάννης ο Πρόδρομος, τον οποίο η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα, είναι άγιος και προφήτης του Χριστιανισμού. Ήταν σύγχρονος του Ιησού Χριστού και θεωρείται ότι με την διδασκαλία του προετοίμασε τον κόσμο να υποδεχτεί τον Μεσσία Ιησού, εξ ου και ο χαρακτηρισμός "Πρόδρομος".

Η διδασκαλία του υπήρξε καυστική ιδιαίτερα προς τις ανηθικότητες της εξουσίας, γεγονός που εξανάγκασε τελικά τον τότε τετράρχη της Γαλιλαίας Ηρώδη τον Αντύπα αρχικά να τον φυλακίσει και στη συνέχεια να τον θανατώσει με αποκεφαλισμό.

Ως βιβλικό πρόσωπο θεωρείται ότι βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Στην Παλαιά θεωρείται ως "Προφήτης" ενώ στην Καινή ως "Πρόδρομος". Ο ερχομός του προφητεύτηκε από τους προφήτες Ησαΐα και Μαλαχία (Ησαΐας 40,3. Μαλαχίας 3,1. Ματθαίος 3,3 και 11,13-14). Ο Ιωάννης αναφέρεται και από τους τέσσερις Ευαγγελιστές. Το όνομα Ιωάννης είναι εβραϊκό και σημαίνει τη "χάρη και την εύνοια του Θεού".

Ο βίος του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ που ήταν συγγενής της Θεοτόκου. Οι γονείς του ανήκαν σε ιερατικές οικογένειες. Ο πατέρας του ήταν από την ιερατική τάξη του Αβιά, ενώ η μητέρα του ήταν απόγονος του Ααρών (Λουκάς 1,5). Αν και η Ελισάβετ φερόταν στείρα ο αρχάγγελος Γαβριήλ διαμήνυσε στον Ζαχαρία ότι τελικά η γυναίκα του θα γεννήσει αγόρι και να του δώσει το όνομα Ιωάννης.

Στην αρχή ο Ζαχαρίας δεν πίστεψε τα λόγια του Γαβριήλ και ως τιμωρία για την απιστία του έχασε την ομιλία του, όπου και παρέμεινε άλαλος έως την ημέρα που θα βαπτιζόταν το παιδί που θα έφερνε στον κόσμο η Ελισάβετ. Έτσι και έγινε. Οκτώ ημέρες μετά την γέννηση του μωρού, όταν ζητήθηκε από τον ίδιο να φανερώσει το όνομα του παιδιού, εκείνος έγραψε σε μια πινακίδα το όνομα "Ιωάννης" και αμέσως επανήλθε η ομιλία του (Λουκάς 1,5-25 και 1,57-80).

Πατρίδα του Ιωάννη κατά μία παράδοση φέρεται η Χεβρών, κατ΄ άλλη όμως γνώμη φέρεται η πόλη Ιούττα. Μέχρι τα 30 του χρόνια έζησε ζωή ασκητική στην έρημο, η οποία ήταν αφιερωμένη στην προσευχή και την πνευματική ολοκλήρωση. Περί της νεανικής ζωής του Ιωάννη και του ιδιωτικού του βίου καμία πληροφορία δεν υπάρχει εκτός της πολύ λιτής αναφοράς του ίδιου του Ευαγγελιστή ότι: "το παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι και ήν εν ταις ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ" (Λουκάς 1,80). Με τη λέξη "ερήμοις" χαρακτηρίζονται τα διάφορα μέρη της ίδιας της ερήμου της Ιουδαίας οι οποίες έφεραν διάφορες επιμέρους ονομασίες. Στις ερήμους αυτές φαίνεται να κατέφυγε ο Ιωάννης, για προπαρασκευή του έργου του όπως παλαιότερα είχαν ομοίως καταφύγει ο Μωϋσής και ο προφήτης Ηλίας.

Σύμφωνα με αναφορά του Ευαγγελιστή Λουκά ο Ιωάννης εμφανίζεται πλέον σε ηλικία 30 ετών, κατά θεία εντολή, στην έρημο της Ιουδαίας, στον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί κήρυσσε στα πλήθη και βάπτιζε όσους προσέρχονταν προς αυτόν (κατά Ματθαίον). Η διδασκαλία του, που συνοψίζεται στη γνωστή φράση "Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών", ήταν ουσιαστικά η προετοιμασία της έλευσης του Ιησού Χριστού.

Παράλληλα με τα κηρύγματά του ήταν και η εμφάνισή του καθώς ο ασκητικός βίος και διατροφή του. Φορούσε μάλλινο ένδυμα από τρίχες καμήλας και και στη μέση του φορούσε δερμάτινη ζώνη. Η διατροφή του ήταν άγριο μέλι και ακρίδες (Ματθαίος 3,1-5). Φαίνεται πως δεν παρέμενε συνέχεια στο ίδιο μέρος αλλά περιέρχονταν σε όλη την περιοχή του Ιορδάνη κηρύσσοντας βάπτισμα μετανοίας (Ματθαίος 3,1. Μάρκος 1,4. Λουκάς 3,3). Βάπτιζε τους μαθητές του και γενικά όσους δέχονταν το κήρυγμα της μετανοίας. Επίσης κήρυττε πως θα εμφανιζόταν κάποιος που θα λύτρωνε το λαό Ισραήλ. Παρόλο που ο Ιωάννης δεν έκανε κανένα θαύμα, εν τούτοις πολλοί πίστεψαν στα λόγια του (Ιωάννης 10,41).

Τόσο η εμφάνιση όσο και ο ασκητικός βίος του Ιωάννη παράλληλα με τα κηρύγματα και τις βαπτίσεις μετάνοιας που προέβαινε ήταν επόμενο να προκαλέσει πλήθος ακροατών αλλά και πολλών θαυμαστών του απ' όλη τη Παλαιστίνη που έσπευδαν να τον ακούσουν, μεταξύ των οποίων και στρατιώτες και Σαδδουκαίοι και Φαρισαίοι τους οποίους όλους στη συνέχεια βάπτιζε στον Ιορδάνη ποταμό. Έτσι δεν άργησε αυτή η δράση του να προκαλέσει και τη προσοχή του Μεγάλου Συνεδρίου των Εβραίων που έστειλε αντιπροσωπεία για να ελέγξει τι συνέβαινε και να μάθει περί αυτού, από την οποία και έλαβε ως απάντηση σχετική προφητική ρήση του Προφήτη Ησαΐα "φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου" (κατά Ιωάννη)

Στον Ιορδάνη ποταμό πήγε και ο Ιησούς Χριστός και του ζήτησε να βαπτιστεί. Ο Άγιος Ιωάννης κατάλαβε αμέσως ποιον έχει μπροστά του και του είπε πως δεν είναι άξιος ούτε τα λουριά από τα παπούτσια Του να λύσει. Ο Ιησούς τότε του είπε πως έτσι πρέπει να γίνει κι ο Ιωάννης τον βάφτισε στα νερά του Ιορδάνη ποταμού (Ματθαίος 3,13-15. Ιωάννης 1,29-34). Κατόπιν βάπτισε τον Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό, βλέποντας το Πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει και να έρχεται πάνω Του, και μια φωνή να ακούγεται από τα ουράνια που έλεγε "Αυτός είναι ο Υιός, Αυτός είναι ο εκλεκτός Μου" (Ματθαίος 3,16-17. Μάρκος 1,9-11. Λουκάς 3,21-22).

Μετά από αυτό ο Άγιος δείχνοντας τον Ιησού, λέει ότι Αυτός είναι ο "αμνός του Θεού" που κουβαλάει στους ώμους του τις αμαρτίες όλου του κόσμου. "Ιδέ ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου". Δύο από τους μαθητές του, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ανδρέας και ο Ιωάννης, αργότερα έγιναν μαθητές του Ιησού (Ιωάννης 1,35-41). Η διακονία του συνεχίστηκε με το βάπτισμα που έκανε στον ποταμό Αινών, κοντά στο Σαλείμ (Ιωάννης 3,23), ελέγχοντας καθέναν που καταπατούσε το νόμο του Θεού. Οι μαθητές του νήστευαν και έκαναν προσευχές (Ματθαίος 9,14. Λουκάς 5,33).


Η Αποτομή του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου

Τα τίμια λόγια του Προδρόμου ενοχλούσαν τις διεφθαρμένες συνειδήσεις των Φαρισαίων και καυτηρίαζε την αλαζονική έπαρση και την ψυχική σκληρότητα. Ακόμη τα λόγια του ενοχλούσαν και τον τετράρχη της Γαλιλαίας και Περαίας Ηρώδη Αντύπα, όταν τον έλεγξε για την παράνομη συμβίωσή του με την σύζυγο του ζώντος αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου, την Ηρωδιάδα (Μάρκος 6,18. Λουκάς 3,19).

Ο Ηρώδης παρόλο που τον εκτιμούσε και τον θεωρούσε δίκαιο και άγιο άνθρωπο (Μάρκος 6,20), αναγκάστηκε να τον φυλακίσει (Ματθαίος 14,3. Μάρκος 6,17). Σε κάποια γιορτή των γενεθλίων του, ο Ηρώδης ζήτησε από την κόρη του Σαλώμη να του χορέψει και της υποσχέθηκε με όρκο να της δώσει ότι του ζητήσει. Η Ηρωδιάδα, η μητέρα της, που μισούσε τον Ιωάννη, βρήκε τότε την ευκαιρία που αναζητούσε όπου προέτρεψε τότε την κόρη της να ζητήσει το κεφάλι του προφήτου Ιωάννη μέσα σ’ ένα πινάκιο (πιάτο) (Ματθαίος 14,3-11. Μάρκος 6,17-29). Έτσι ακολούθησε ο αποκεφαλισμός.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος βρήκε μαρτυρικό θάνατο και παρέδωσε τη ψυχή του στον Κύριο. Το σώμα του ενταφιάστηκε από τους μαθητές του (Ματθαίος 14,12. Μάρκος 6,29), ενώ πήγαν να αναγγείλουν το θλιβερό γεγονός στον Ιησού (Ματθαίος 14,12).

Η κεφαλή του μετά από εντολή της Ηρωδιάδας, ενταφιάστηκε κοντά στο ανάκτορο του Ηρώδη στη Μαχαιρούντα, όπου βρέθηκε από δύο μοναχούς που είδαν τον Άγιο στο όνειρό τους. Η κεφαλή του Αγίου Ιωάννη χάθηκε άλλες δύο φορές και όταν βρέθηκε μεταφέρθηκε οριστικά στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος συγκαταλέχθηκε στην χορεία των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας μας και η εκκλησία μας τιμάει τη μνήμη του στις 7 Ιανουαρίου. Αξίζει να σημειωθεί πως στις δεήσεις και στις προσευχές, η εκκλησία αναφέρει πάντα το όνομα του Αγίου μετά την Παναγία και βρίσκεται πάνω από κάθε άλλο Άγιο της Εκκλησίας μας, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου "Αλήθεια σας λέω δεν έχει εγερθεί μεταξύ των γεννημένων από γυναίκες μεγαλύτερος από τον Ιωάννη το Βαπτιστή" (Ματθ. 11,11).

Αναγνωρίζεται ως ό μεγαλύτερος των Προφητών όπως αναφέρεται στο Απολυτίκιο του. Ονομάστηκε Βαπτιστής του λαού και του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό. Υπήρξε Μάρτυρας γιατί αποκεφαλίστηκε επισφραγίζοντας το έργο του με το αίμα του. Υπήρξε μέγας ασκητής τής ερήμου, τρεφόμενος με ακρίδες και μέλι άγριο, σαν να ήταν πουλί. Γι’ αυτό σε πολλές εικόνες τής βυζαντινής αγιογραφίας ο Άγιος εικονίζεται με δυο φτερά φυτρωμένα στους ώμους του και την επιγραφή "το πτηνόν της ερήμου".

Εικονίζεται στα εικονοστάσια των Ναών (τέμπλο) κατά κανόνα αριστερά του Κυρίου. Η Εκκλησία βγάζει ειδική μερίδα στην Αγία Πρόθεση στο όνομα του. Κάθε Τρίτη είναι υμνολογικά αφιερωμένη στη μνήμη του.

Λαογραφικά στοιχεία

Ο Άγιος Ιωάννης ο "Αποκεφαλιστής" (που αποκεφαλίστηκε, δηλαδή, από τον Ηρώδη) θεωρείται θεράπων Άγιος από το ρίγος του πυρετού τής ελονοσίας. Γι' αυτό και στην μεν Κρήτη αποκαλείται και Ριγολόγος και αλλού Κρυαδίτης, αλλά και Νηστευτής και Νηστικός για την απόλυτη νηστεία με την οποία τιμάται η μνήμη του. Επίσης, κατά τόπους, ακούγεται και Τιναχτής (στη Νάξο, επειδή σε τινάσσει με ρίγη, αν δεν τηρήσεις τη νηστεία του ή γιατί θεραπεύει το τιναχτικό, δηλαδή τον ελώδη πυρετό), Κυνηγός (στη Θράκη, γιατί γύρω στην εορτή του, 29 Αυγούστου, αρχίζει η κυνηγητική περίοδος ή διότι αυτό ήταν το όνομα του κτήτορός του και Κουτσοκεφάλης.

Στην Κρήτη, πάνω σε ακρωτήριο, πριν μπούμε στον κόλπο του Μεραμπέλου, υπάρχει το εκκλησάκι τού άι Γιάννη του Αφορεσμένου για τα πολλά ναυάγια πού συμβαίνουν στην περιοχή του. Οι κακοήθεις πυρετοί που μαστίζουν- ιδιαίτερα κατά τον μήνα Αύγουστο τον τόπο μας, με τα τρομερά τους ρίγη και τους οξείς παροξυσμούς τους, οφείλονται, κατά την άποψη του ελληνικού λαού, στην ταραχή που αισθάνθηκε κατά το μαρτύριο η κεφαλή του καρατομηθέντος Αγίου. Ο άγιος Ιωάννης έκτοτε, εικονίζεται συνήθως κρατώντας την κεφαλή του.

Στο Ρέθυμνο, ο άγιος Ιωάννης ο Ριγολόγος, στην περιοχή του Πετρέ, θεωρείται ως θεράπων Άγιος της ελονοσίας. Η παράδοση κάνει λόγο ότι το εκκλησάκι του Αϊ- Γιάννη έχει κτιστεί από τα χρόνια που οι Τούρκοι δέσποζαν στην Κρήτη.

Την εικόνα του βρήκε ένας Τούρκος άρρωστος, που η θέρμη του έκαιγε τα σωθικά, όταν άκουσε να βγαίνει από τα σπλάγχνα μιας σπηλιάς, ανάμεσα από τα δένδρα και τους αγριόθαμνους, μια μελωδική, θεία φωνή. Ο Τούρκος έτρεξε στη σπηλιά, αναμέρισε τα χόρτα και τα αγκάθια και βλέπει την εικόνα τού Αϊ- Γιάννη να λάμπει σαν ένα αστέρι. Ένιωσε ότι ήταν η φωνή του Αϊ- Γιάννη που τον προσκαλούσε. Έσκυψε με σεβασμό, πήρε την εικόνα στην αγκαλιά του, κι έταξε στον Άγιο δύο ζώα λάδι, αν τον άφηνε ο πυρετός. Όπως λέγει η παράδοση, ο πυρετός έφυγε και ο Τούρκος, στη συνέχεια, εκτέλεσε το τάμα του. Έκτοτε ο Αϊ- Γιάννης θεωρούνταν στην περιφέρεια ο μόνος γιατρός για την ελονοσία. Το ίδιο και ο άγιος Ιωάννης ο Ριγολόγος, στην Άνω Βιάννο Ηρακλείου, ενώ στα Φάρασα πιστεύεται ότι θεραπεύει τη στείρωση των γυναικών.

Ενδιαφέρον, από λαογραφική άποψη, παρουσιάζει, στο σημείο αυτό, το τελετουργικό που ακολουθούσαν, σε παλαιότερες εποχές, στην Άνω Βιάννο του νομού Ηρακλείου, όσοι ταλαιπωρούνταν από διάφορες ασθένειες και κυρίως από ελονοσία και κατέφευγαν στη χάρη του Αγίου, επιζητούντες το θείο έλεος και τη σωτήρια αντίληψή του. Ο ασθενής με απλή, αγνή και άδολη λαϊκή ψυχή προσκυνούσε ευλαβώς τη χάρη του, άναβε τα καντήλια, θύμιαζε τις άγιες εικόνες και, στη συνέχεια, πλενόταν με το αγίασμα που υπήρχε στο συγκεκριμένο προσκύνημα. Ύστερα έδενε στο μανουάλι μια κλωστή ή το μαντίλι του ή ένα κομμάτι που το έκοβε από τα ρούχα του και έλεγε με πραγματική πίστη τα παρακάτω λόγια:


Έπαε σ’αφήνω, Αϊ- Γιάννη μου, τον πυρετό μου…
Έπαε σ’ αφήνω, Αϊ- Γιάννη μου, το ρίγος μου …
Έπαε σ’ αφήνω, Αϊ- Γιάννη μου, την ανορεξία μου και την αρρώστια μου…



Αμέσως μετά ο ασθενής «έζωνε» εξωτερικά την εκκλησία τρεις φορές με μια κλωστή, προφέροντας, και πάλι, τα ίδια λόγια. Τότε, ο ρακένδυτος και λιπόσαρκος Άγιος- όπως τουλάχιστον μαρτυρείται από τους ίδιους που προσέφευγαν στη θεία χάρη του και επιζητούσαν το έλεός του- συνήθως άκουγε τις εναγώνιες παρακλήσεις τους και τους χάριζε και πάλι την υγεία τους.

Οι γιορτές του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο αναφέροντας το όνομά του μετά την Παναγία στις προσευχές και στις δεήσεις.

Στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο είναι αφιερωμένες έξι ημέρες του χρόνου:

- 7 Ιανουαρίου (Σύναξις Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου), η αρχαιότερη εορτή

- 24 Φεβρουαρίου (1η & 2η εύρεση της Τίμιας Κεφαλής του)

- 25 Μαΐου (3η εύρεση της Τίμιας Κεφαλής του)

- 24 Ιουνίου (Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου), ορίσθηκε μετά τον καθορισμό των Χριστουγέννων (4ος αιώνας).

- 29 Αυγούστου (Αποτομή της Τίμιας Κεφαλής του), καθορίστηκε ομοίως τον 4ο αιώνα, και

- 23 Σεπτεμβρίου (Η σύλληψή του από την μητέρα του Αγία Ελισάβετ).

Η Σύναξη του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Την επομένη ημέρα των Θεοφανίων καθιερώθηκε να εορτάζουμε, τη μνήμη του πανίερου προφήτη Ιωάννη Προδρόμου. Ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Μέχρι τα τριάντα του χρόνια, ζει ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική τελειοποίηση. Το ρούχο του ήταν από τρίχες καμήλας, στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη και την τροφή του αποτελούσαν ακρίδες και άγριο μέλι.

Με μορφή ηλιοκαμένη, σοβαρός, αξιοπρεπής και δυναμικός, ο Ιωάννης φανέρωνε αμέσως φυσιογνωμία έκτακτη και υπέροχη. Είχε όλα τα προσόντα μεγάλου και επιβλητικού κήρυκα του θείου λόγου. Έτσι, με μεγάλη χάρη κήρυττε τα πλήθη. Κατακεραύνωνε και χτυπούσε σκληρά τη φαρισαϊκή αλαζονική έπαρση, που κάτω από το εξωτερικό ένδυμα της ψευτοαγιότητας έκρυβε τις πιο αηδιαστικές πληγές ψυχικής σκληρότητας και ακαθαρσίας.

Γενικά, η διδασκαλία του συνοψίζεται στη χαρακτηριστική φράση του: "Μετανοείτε· ήγγικε γαρ ή βασιλεία των ουρανών", προετοιμάζοντας, έτσι, το δρόμο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για το σωτήριο έργο Του. Όταν ο Χριστός άρχισε τη δημόσια δράση του, ο κόσμος άφηνε σιγά-σιγά τον Ιωάννη και ακολουθούσε Αυτόν. Η αντιστροφή αύτη, βέβαια, θα προκαλούσε μεγάλη πίκρα και θα γεννούσε αγκάθια ζήλειας και φθόνου σ' έναν, εκτός χριστιανικού πνεύματος, διδάσκαλο ή φιλόσοφο. Αντίθετα, στον Ιωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη. Η γιορτή αυτή του Ιωάννου του Προδρόμου, για τον όποιο ο Κύριος είπε ότι κανείς άνθρωπος δε στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

Επίσης, σήμερα εορτάζουμε και το γεγονός της μεταφοράς στην Κωνσταντινούπολη της τιμίας Χειρός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που έγινε κατά τον ακόλουθο τρόπο: Όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς πήγε στην πόλη Σεβαστή, όπου τάφηκε ο Πρόδρομος, παρέλαβε από τον τάφο του το δεξί του χέρι, το μετέφερε στην Αντιόχεια, όπου χάριτι Θεού επιτελούσε πολλά θαύματα. Από την Αντιόχεια, το Ιερό χέρι, μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 957, από τον διάκονο Ιώβ.

Εκεί ο φιλόχριστος αυτοκράτορας, αφού την ασπάστηκε με πολύ σεβασμό, την τοποθέτησε στα βασιλικά ανάκτορα. Η σύναξη των πιστών, σε ανάμνηση του γεγονότος της μετακομιδής της τιμίας Χείρας του Προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη, ετελείτο στην περιοχή του Φορακίου (ή Σφωρακίου).

Επίσης, σήμερα εορτάζουμε και το Θαύμα του Προδρόμου στη Χίο κατά των Αγαρηνών. Η Εκκλησία μας εορτάζει τη σύναξη του Ιωάννη του Προδρόμου στις 7 Ιανουαρίου.

Η πρώτη και δεύτερη εύρεση της κεφαλής του Αγίου Ιωάννη

Όταν αποκεφαλίσθηκε από τον Ηρώδη ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, η τιμία κεφαλή αυτού τοποθετήθηκε μέσα σε αγγείο από όστρακο. Η πρώτη εύρεση έγινε στη Μαχαιρούντα, γύρω από το χώρο που ήταν το ανάκτορο του Ηρώδη. Αφού η Ηρωδιάδα πήρε την αποτρόπαια ευχαρίστηση να δει επί πίνακι την αιμόφυρτη κεφαλή του Ιωάννη του Προδρόμου, διέταξε να τη θάψουν σ’ ένα μέρος εκεί κοντά.

Στον τόπο εκείνο έμεινε θαμμένη, ώσπου την ανακάλυψαν δύο μοναχοί από την Ανατολή, στους οποίους επανειλημμένα φάνηκε σε όνειρο ο Πρόδρομος, οι οποίοι είχαν αναχωρήσει για τα Ιεροσόλυμα με σκοπό να προσκυνήσουν το τάφο του Κυρίου, αγγέλλοντας σε αυτούς που βρίσκεται η τιμία κεφαλή του. Κι εκείνοι, αφού την βρήκαν, την είχαν με τιμές. Από αυτούς την παρέλαβε κάποιος κεραμεύς και την μετέφερε στην πόλη των Εμεσηνών.

Όταν όμως πέθανε την κληροδότησε στην αδελφή του. Και από τότε διαδοχικά περιήλθε σε πολλούς, για να καταλήξει στα χέρια κάποιου ιερομονάχου αρειανού που ονομαζόταν Ευστάθιος και εφύλαξε την τιμία κάρα σε σπήλαιο. Από εκεί, μεταφέρθηκε επί Ουάλεντος (364 - 378 μ.Χ.), στο Παντείχιον της Βιθυνίας μέχρι που ο Θεοδόσιος ο Μέγας (379 - 395 μ.Χ.) ανεκόμισε αυτή στο Έβδομο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου ανέγειρε μέγα και περικαλλέστατο ναό.

Βεβαίως, περί της ευρέσεως της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου υπάρχουν και άλλες αντιφατικές παραδόσεις. Κατ' άλλη εκδοχή η τιμία κάρα βρέθηκε στην Έμεσα το 458 μ.Χ., επί βασιλείας Λέοντος Α΄ (457 - 474 μ.Χ.), ενώ άλλοι δέχονται ότι αυτή βρέθηκε το 760 μ.Χ. και μεταφέρθηκε στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Έμεσα. Από εκεί μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, επί βασιλείας Μιχαήλ Γ΄ (842 - 867 μ.Χ.) και πατριαρχίας Ιγνατίου.

Περί των ιερών λειψάνων του Τιμίου Προδρόμου βρίσκουμε ειδήσεις και σε διαφόρους χρονογράφους. Ο Ζωναράς αναφέρει ότι το 968 μ.Χ. ο Νικηφόρος Φωκάς βρήκε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας «βόστρυχον τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου αἵματι περφυμένον», που μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη.

Πέντε χρόνια νωρίτερα το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη από τη Βέροια της Συρίας, περί τον Απρίλιο του 963 μ.Χ., μέρος του ιματίου του Τιμίου Προδρόμου. Σύμφωνα με άλλη μαρτυρία ο Νικηφόρος Φωκάς βρήκε στην Κρήτη το ένδυμα του Προφήτη από τρίχες καμήλας. Η Εκκλησία μας εορτάζει την πρώτη και τη δεύτερη εύρεση της κεφαλής του Ιωάννη του Προδρόμου στις 24 Φεβρουαρίου.

Η τρίτη εύρεση της κεφαλής του Αγίου Ιωάννη

Η τιμία κεφαλή του Βαπτιστή Ιωάννη, ενώ ήταν πολλά χρόνια κρυμμένη, φάνηκε μέσα στη γη, όπως διακρίνεται ο χρυσός από τα άλλα κοινά μέταλλα. Όμως, δεν ήταν κλεισμένη μέσα σε ειδική στάμνα όπως πρώτα, αλλά βρισκόταν μέσα σε άργυρό αγγείο και σε τόπο Ιερό.

Η εύρεση αυτή έγινε από κάποιο ιερέα στα Κόμανα της Καππαδοκίας. Από εκεί μετακόμισαν το Ιερό λείψανο στην Κωνσταντινούπολη, όπου η υποδοχή έγινε με μεγάλη επισημότητα. Ο τότε πιστότατος βασιλιάς και ο Πατριάρχης με όλο τον ορθόδοξο λαό, υποδέχθηκαν με πολλή χαρά την τιμία κεφαλή του Προδρόμου.

Έπειτα, με ευλάβεια την προσκύνησαν και την τοποθέτησαν σε τόπο Ιερό. Έτσι, επαληθεύεται ο λόγος του ψαλμωδού Δαυίδ: "Φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά αυτών, εν εξ αυτών ου συντριβήσεται". Ο Κύριος, δηλαδή, φυλάσσει όλα τα οστά των δικαίων, και ούτε ένα από αυτά δε θα συντριβεί. Η Εκκλησία μας εορτάζει την τρίτη εύρεση της κεφαλής του Ιωάννη του Προδρόμου στις 24 Ιουνίου.

ΠΗΓΗ: Αγιολόγιο

Πηγή μας:

https://www.thepressroom.gr/ellada/poios-itan-o-agios-ioannis-o-prodromos-o-simantikoteros-ton-agion-tis-ekklisias-mas

Αναρτήθηκε από στις

Μέγας Αγιασμός: Το φάρμακο για πάσα ασθένεια και πάθηση

 

Μέγας Αγιασμός: Το φάρμακο για πάσα ασθένεια και πάθηση

Μέγας Αγιασμός: Ο Αγιασμός των Θεοφανείων ή Μεγάλος Αγιασμός, είναι μια πράξη της Εκκλησίας αλλά το Ιερό Θαύμα που τελείται με αυτή είναι τεράστιο, όσο η ίδια η Εκκλησία.

Το αγαπημένο αυτό θαύμα, επισκέπτεται τώρα και δύο χιλιάδες χρόνια εκατομμύρια ψυχών των ορθοδόξων χριστιανών, τις καθαρίζει, τις α­γιάζει και τους χαρίζει την υγεία και την α­θανασία.

Πολλά θαύματα έχουν πραγματοποιηθεί από τον Μέγα Αγιασμό σε ασθενείς και αδελφούς που έπασχαν από κατάθλιψη.

Μέγας Αγιασμός: Τελείται του Σταυρού και των Θεοφανείων

Γύρω από το θέμα του Μ. Αγιασμού ε­πικρατεί πολλή σύγχυση στο λαό μας. Οι χρι­στιανοί ρωτούν. «Πίνεται ο αγιασμός της πα­ραμονής των Θεοφανείων; Μπορούμε να έχου­με το Μ. Αγιασμό στο σπίτι μας και να τον χρησιμοποιούμε;». Πολλοί δίνουν αβασάνιστα μια πρόχειρη απάντηση με αποτέλεσμα να δημιουργείται η σύγχυση.

Επειδή με την εορτή των Θεοφανείων τελείται η ακολουθία του Μ. Αγιασμού θα αναφέρουμε λίγα για την έννοια και τη χρήση του.

Η ακολουθία του αγιασμού των υδάτων την ημέρα των Θεοφανείων είναι μια παλιά ιερή συνήθεια της Εκκλησίας μας. Ευχές για τον αγιασμό του νερού βρίσκουμε σε αρχαιότερα κείμενα όπως οι Απ. Διαταγές, Απ. Παράδοση του Ιππόλυτου και στο Ευχολόγιο του Σεραπίωνα, Επισκόπου Θμούεως. Παρα­δείγματα χρήσεως αγιασμένου νερού βρίσκου­με στη «Φιλόθεο Ιστορία» και στην «Εκκλη­σιαστική Ιστορία» του Θεοδώρητου.

Τα σημερινά Εκκλ. βιβλία (Μηναία – Ευ­χολόγια) σαν συνθέτη των Ευχών της ακολου­θίας του Μ. ‘Αγιασμού θεωρούν τον άγιο Σωφρόνιο Ιεροσολύμων. Η πραγματικότητα εί­ναι άλλη. Ο άγιος Σωφρόνιος μπορεί να θεω­ρηθεί ως «διακοσμητής της ακολουθίας, προσθέσας εν αρχή αυτής τα εισαγωγικά τροπάρια». Συνθέτης φαίνεται πιθανότερο να είναι ο Πρόκλος. Τα χειρόγραφα διασώζουν ότι η βασική ευχή του αγιασμού του νερού, η ευχή «Μέγας ει, Κύριε…» ανήκει στο Μ. Βασίλειο.

Η ακολουθία του Μ. Αγιασμού τελείται κατά την σημερινή τάξη δύο φορές, την παρα­μονή της εορτής των Θεοφανείων μετά το τέ­λος της Θ. Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου και την ημέρα των Θεοφανείων. Και στις δύο περι­πτώσεις τελείται η ίδια ακριβώς ακολουθία με μόνη την διαφορά ότι ο «πρόλογος της μεγά­λης καθαγιαστικής ευχής δηλ. από το «Τριάς Υπερούσιε…» μέχρι το «συνεχόμενος φόβω εν κατανύξει βοώ σοι» διαβάζεται μόνο την ημέ­ρα των Θεοφανείων. Ο Αγιασμός, λοιπόν, της παραμονής και της ημέρας των Θεοφανείων είναι ακριβώς ο ίδιος, «μέγας αγιασμός» και στις δύο περιπτώσεις.

Γιατί όμως τελείται δύο φορές ο ίδιος Μεγάλος Αγιασμός;

Για λόγους πρακτικούς. Για να εξυπηρετούνται οι πιστοί. Η διπλή τέλεση άρχισε από τον 5ο αιώνα. Στην αρχή ο μεγάλος αγιασμός γινόταν κατά την παν­νυχίδα της εορτής των Θεοφανείων αμέσως μετά την ακολουθία του Όρθρου, σε ανάμνηση του βαπτίσματος του Κυρίου. Μετά την ακολουθία του Όρθρου οι πιστοί αντλούσαν αγιασμένο νερό, έπιναν και ραντίζονταν και στη συνέχεια βαπτίζονταν σ’ αυτό οι κατη­χούμενοι. Στην ουσία ο μέγας αγιασμός είναι ευλογία του νερού του βαπτίσματος. Στη λει­τουργία της εορτής που ακολουθούσε μετά τον Όρθρο παρευρίσκονταν και οι νεοφώτιστοι γι’ αυτό και μέχρι σήμερα ψάλλεται το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…».

Ο Πατριάρχης Αντιόχειας Πέτρος Γναφεύς (465 – 475) όρισε να τελείται ο αγια­σμός και κατά την παραμονή των Θεοφανείων «εν τη εσπέρα». Έτσι ξεχωρίστηκαν οι ακολουθίες του αγιασμού του νερού για το βάπτισμα και του Μ. Αγιασμού.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που στη Θ. Λειτουργία της παραμονής των Θεοφανείων ακούμε τροπάρια του εσπερινού, αφού αυτή γινόταν βράδυ ενώ σήμερα γίνεται πρωί. Η σημερινή λοιπόν Θ. Λειτουργία και Μεγάλος Αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων έχει τη θέση τις άλλοτε βραδινής λειτουργίας.

Πίνεται ο αγιασμός αυτός της παραμονής των Θεοφανείων;

Και βέβαια πίνεται. Αφού με τον αγια­σμό αυτόν ο ιερέας ραντίζει όλους τους χώ­ρους και τους εξαγιάζει, δεν επιτρέπεται να τον πιούμε;

Η ίδια η ακολουθία του αγιασμού μας λέει ότι πρέπει να τον πίνουμε. Αν προ­σέξουμε καλά τις δεήσεις και τις ευχές της ακολουθίας θα το δούμε σε πολλά σημεία. Η ακολουθία του αγιασμού προϋποθέτει ότι θα πιουν οι χριστιανοί τον αγιασμό και ο ιερέ­ας εύχεται να τους αποβεί προς αγιασμό, προς ευλογία, προς ψυχική και σωματική υγεία. Σε μια ευχή ο ιερέας εύχεται «Δος πάσι τοις τε απτομένοις, τοις τε χριομένοις, τοις τε μεταλαμβάνουσιν, τον αγιασμόν, την ευλογίαν, την κάθαρσιν, την υγείαν». (Δώσε σε όλους όσους αγγίζουν, αλείφονται και πίνουν τον αγιασμό, την ευλογία, τον καθαρι­σμό και την υγεία).

Ακόμα ένα στοιχείο από τη σύγχρονη πράξη των μοναστηριών του Αγ. Όρους. Οι μοναχοί κοινωνούν του μεγάλου Αγιασμού όχι μόνον κατά την ημέρα των Θεοφανείων, αλλά κατά την συνήθειά τους να πίνουν αγια­σμό κάθε μέρα μετά την Θ. Λειτουργία, πί­νουν από αυτόν σε όλο το οκταήμερο μετά τα Θεοφάνεια, μέχρι της αποδόσεως της εορτής.

Πίνεται, λοιπόν, ο Μεγάλος Αγιασμός της παραμονής.

Δεν πρέπει όμως να νηστεύουμε την προηγουμένη μέρα; Όχι! Πολλοί, ακόμη και ιερείς, νομίζουν ότι την παραμονή των Θεο­φανείων νηστεύουμε για να πιούμε τον αγια­σμό την άλλη μέρα. Αυτό δεν είναι σωστό. Η νηστεία της παραμονής γίνεται για την γιορτή των Θεοφανείων και όχι για τον αγιασμό. Έτσι κι αν ένας χριστιανός δεν θα πιει α­γιασμό γιατί π.χ. δεν έχει το χωριό του πα­πά ή για άλλο λόγο, οφείλει να νηστέψει την παραμονή των Θεοφανείων για την μεγάλη γιορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου.

Ας δούμε τί γράφει γι’ αυτό το θέμα ο μακαριστός καθηγητής της Λειτουργικής στο Πανεπιστή­μιο Θεσσαλονίκης I. Φουντούλης. «Η νηστεία της παραμονής των Θεοφανείων κακώς θεω­ρείται ότι έχει σχέση με την μετάληψη του μεγάλου Αγιασμού. Κατά παλαιό έθος της Εκκλησίας, των μεγάλων εορτών προηγείτο προετοιμασία, η οποία εκτός των άλλων περιελάμβανε και νηστεία… Τα Θεοφάνεια δεν είχαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν νηστεία αν και τα προεόρτια των αρχίζουν από την 2αν Ιανουαρίου, γιατί το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων αποτελούσε εορταστική περί­οδο καταλύσεως εις πάντα. Εξ άλλου η νη­στεία των Χριστουγέννων είναι προπαρα­σκευαστική και για τα Θεοφάνεια, εφ’ όσον οι εορτές αυτές παλαιότερα αποτελούσαν μια ενιαία εορτή, που εωρτάζετο την 6ην Ι­ανουαρίου.

Μόνο, λοιπόν, η παραμονή των Θεοφα­νείων έμεινε στην Εκκλησία μας ως ημέρα νηστείας, ξηροφαγίας… Η νηστεία όμως, κατά τους ιερούς κανόνας, απαγορεύεται κα­τά τα Σάββατα και τας Κυριακάς. Αν κατ’ αυτάς τας ημέρας συμπέσει η παραμονή των Θεοφανείων, καταλύεται η νηστεία, όχι βέ­βαια «εις πάντα», αλλά έχουμε κατάλυση «οί­νου και ελαίου».

Αν παραδεχτούμε ότι για να πιούμε το μεγάλο Αγιασμό πρέπει να νηστέψουμε τό­τε κανείς δεν πρέπει να πίνει από τον αγιασμό της παραμονής των Θεοφανείων γιατί η προηγουμένη ημέρα, η 4η Ιανουάριου, είναι καταλύσιμη. Επομένως ή δεν θα έπρεπε να τελείται ο αγιασμός κατά την παραμονή ή αν ετελείτο δεν θα έπρεπε να κοινωνούν απ’ αυτόν οι πιστοί. Το δεύτερο αποκλείεται για­τί όλες οι ιερές ακολουθίες γίνονται για να μετάσχουν οι πιστοί στις πνευματικές δω­ρεές μη την μετάληψη των αγιαζομένων ειδών.

Η νηστεία, λοιπόν, της παραμονής των Θεοφανείων δεν έχει καμιά σχέση μη τον α­γιασμό και μπορούμε να πιούμε τον αγιασμό της παραμονής της εορτής χωρίς να έχουμε νηστέψει την προηγούμενη μέρα.

Αυτά που γράφτηκαν μέχρι τώρα για τον Μεγάλο Αγιασμό ισχύουν για τις μέρες των Θεοφανείων. Σε άλλη μέρα εκτός της εορ­τής χρειάζεται σχετική νηστεία για να πάρει κανείς τον μεγάλο αγιασμό.

Τον μεγάλο αγιασμό τον φυλάμε στα σπί­τια μας;

Βεβαιότατα. Οι πιστοί από πολύ πα­λιά, τηρώντας ιερή παράδοση, παίρνουν το μεγάλο αγιασμό των Θεοφανείων ή της παραμονής και τον φυλάνε στα σπίτια τους. Ο ιε­ρός Χρυσόστομος αναφέρει στο λόγο του «Εις το Άγιον Βάπτισμα» (P.G. 49,366) για τους χριστια­νούς της εποχής του ότι είχαν τη συνήθεια να αντλούν από το αγιασμένο νερό και να το διατηρούν στα σπίτια τους ένα και δύο και τρία ακόμα χρόνια. Μάλιστα ο άγιος Πατέ­ρας θαυμάζει ότι το αγιασμένο νερό δεν φθείρεται, δεν σαπίζει, αν και παραμένει πολύ διάστημα κλεισμένο, αλλά είναι καθα­ρό και υγιεινό.

Σκοπός που διατηρείται ο μεγάλος αγια­σμός στα σπίτια είναι να πίνουν οι πιστοί ή να χρίονται και να αγιάζονται αν έχουν κάποια ψυχική ή σωματική αρρώστια. Και μπο­ρούν βέβαια έτσι να κάνουν σε ανάλογη πε­ρίσταση με μεγάλη πάντοτε ευλάβεια προς τον μεγάλο αγιασμό.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και να το­νίσουμε ότι μετά την ημέρα των Θεοφανείων, πρέπει να προσέχουμε να μη χυθεί σε ενδεχόμενη χρήση του ούτε σταγόνα από τον μεγά­λο αγιασμό. Σε χειρόγραφο της Μονής Σινά του ΙΣΤ’ αι. γράφεται το εξής. «Μετά την λειτουργίαν της αύριον (των αγίων Θεοφα­νείων) ου ρίπτεται αγίασμα το σύνολον, αλ­λά τιμάται και προσέχεται και δεύτερον της αγίας κοινωνίας θεωρείται» δηλ. μετά την λειτουργία των αγίων Θεοφανείων δεν χύνε­ται καθόλου μεγάλος αγιασμός αλλά τον τι­μούμε και τον προσέχουμε και τον θεωρούμε ότι μετά την Θεία Κοινωνία έχει την δεύτερη θέση.

Από αυτή τη θέση που πήρε ο Μέγας Αγιασμός δημιουργήθηκε μια παρανόηση σε πολλούς χριστιανούς: Ότι είτε κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είτε πιουν Μεγάλο Αγιασμό το ίδιο είναι.

Πολύ παλιά συνήθεια πάλι είναι ο μεγάλος αγιασμός να δίνεται στους χριστιανούς εκείνους, που εμποδίζονται από τον πνευμα­τικό να κοινωνήσουν τα Άχραντα μυστήρια γιατί υπέπεσαν σε βαρειά αμαρτήματα. Για την Θεία Κοινωνία υπάρχουν κωλύματα (ε­μπόδια), για τον μεγάλο αγιασμό δεν υπάρ­χουν. Όσοι συμβαίνει να μεταλαμβάνουν από τον μεγάλο αγιασμό παίρνουν βέβαια ευλογία δεν πρέπει όμως στη συνείδησή τους ο μεγάλος αγιασμός να αντικαταστήσει τη Θεία Κοινω­νία, αλλά πρέπει να πιστεύουν ότι έμειναν ακοινώνητοι και να στενοχωρούνται γι’ αυτό.

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΑΣ ΠΡΙΝ ΠΙΕΙΤΕ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΙΑΣΜΟ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

Πηγή μας:
Αναρτήθηκε από στις
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)