Πως οι Άγιοι ακούνε τις προσευχές μας

 

Πως οι Άγιοι ακούνε τις προσευχές μας

 Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Ίσως κι εσύ να έχεις αναρωτηθεί για το ίδιο πράγμα. Απαντήσεις και απαντήσεις έχουν δοθεί, μα το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο.

Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου, όπως ο αιθέρας, τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας. Ξέρεις πως λειτουργεί ο ηλεκτρικός τηλέγραφος; Στην Πετρούπολη, για παράδειγμα, ενεργοποιούν έναν ειδικό μηχανισμό. Την ίδια στιγμή η ενέργεια αυτή αντανακλάται σ’ έναν όμοιο μηχανισμό, που βρίσκεται, ας πούμε, στη Μόσχα. Τότε και ο δεύτερος μηχανισμός ενεργοποιείται όπως ο πρώτος. Γιατί; Επειδή οι δύο μηχανισμοί, πρώτον, είναι του ίδιου τύπου και, δεύτερον, συνδέονται με σύρμα.

Η επικοινωνία μας με τους αγίους γίνεται με όμοιο τρόπο. Εμείς και οι άγιοι είμαστε σαν τις τηλεγραφικές συσκευές, σαν δύο μηχανισμοί του ιδίου τύπου, και ο αιθέρας, το στοιχείο δηλαδή μέσα στο οποίο κινούνται οι άγιοι και το οποίο συνάμα περιβάλλει την ψυχή μας, είναι … το σύρμα!

Όταν μέσα στην ψυχή μας ενεργεί προσευχή αληθινή, προσευχή ειλικρινής και καθαρή, η προσευχή αυτή, διαμέσου του στοιχείου που περιβάλλει την ψυχή, πετάει σαν ακτίνα φωτός προς τους αγίους και τους μεταφέρει τα αιτήματά μας. Δεν μεσολαβεί κανένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στη στιγμή που κάνουμε στην προσευχή μας και στη στιγμή που αυτή ακούγεται από τους αγίους. Αμέσως μας ακούνε οι άγιοι, φτάνει μόνο να προσευχόμαστε εγκάρδια. Η εγκάρδια προσευχή είναι η τηλεγραφική γραμμή μας με τους ουρανούς. Η ίδια ακριβώς προσευχή, όταν δεν βγαίνει από την καρδιά μας αλλά μόνο από τον εγκέφαλο και το στόμα μας, δεν φτάνει στον ουρανό και δεν ακούγεται από τους αγίους. Αυτή, βλέπεις, δεν είναι καν προσευχή, είναι μόνο κάτι σαν προσευχή.

Νομίζω πως είχες ήδη κάποιαν εμπειρία αληθινής προσευχής, μολονότι όλα τούτα δεν τα γνώριζες. Περιγράφεις το πώς, ύστερα από θερμή προσευχή, γαλήνεψες, παίρνοντας την εσωτερική πληροφορία ότι θα λυτρωνόσουν από το πρόβλημα που σε βασάνιζε, όπως και πραγματικά έγινε. Φαίνεται, λοιπόν, πως είναι σωστή η παρομοίωση της εγκάρδιας προσευχής, που ανεβαίνει αόρατα προς τα ουράνια μέσω του αιθέρα, με τον τηλέγραφο. Από την καρδιά σου βγήκε μία αστραπή, μια ακτίνα, και πήγε στον ουρανό. Από κει, πάλι, ήρθε μια άλλη ακτίνα σ’ εσένα. Ήταν η ανταπόκριση στο αίτημά σου.

Αυτό συμβαίνει μόνο με την προσευχή που βγαίνει από την καρδιά. Τέτοια προσευχή δεν γίνεται πάντα μέσα σε μια στιγμή, εισακούεται όμως πάντα μέσα σε μια στιγμή .Μη φουσκώσεις από κενοδοξία γι’ αυτή την επιτυχία σου. Μακάρι, με την χάρη του Κυρίου, να προσεύχεσαι με τον ίδιο τρόπο πιο συχνά. Θυμήσου πως προσευχήθηκες τότε και προσπάθησε να προσεύχεσαι πάντα έτσι, εγκάρδια, όχι μόνο με τη γλώσσα και το νου. Αν το κάνεις, θα πάρεις μίαν ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα: Πως μπορεί να χει κανείς πνευματικά; Γιατί η εγκάρδια προσευχή είναι η αναπνοή και η ζωή του πνεύματος. Με την εγκάρδια προσευχή το πνεύμα μένει «εν τω Θεώ», ενώνεται μαζί Του. Και με την ένωση αυτή αποκτά την πλήρη ζωτικότητά του. Μάθε, λοιπόν, πως η ψυχή ζει μόνο όταν προσεύχεται με τον τρόπο που ήδη γνώρισες. Αλλιώς, βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, αν δεν έχει ολότελα νεκρωθεί. Δεν θα σου κρύψω πως, αν και μπόρεσες να προσευχηθείς εγκάρδια μια φορά, πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να το ξανακάνεις. Ο Θεός είναι που χαρίζει την αληθινή προσευχή και ο φύλακας άγγελος που την ενισχύει. Έρχεται και φεύγει. Εμείς, όμως, δεν επιτρέπεται να παραιτούμαστε από τον προσευχητικό αγώνα.

Η προσευχή επισκέπτεται πάντα τον άνθρωπο που αγωνίζεται για την απόκτησή της, ποτέ τον οκνηρό και ράθυμο. Οι άγιοι πατέρες κοπίασαν πολύ στην προσευχή και μ’ αυτούς ακριβώς τους κόπους άναψαν μέσα τους ένα προσευχητικό πνεύμα, που την εικόνα του μας άφησαν στα συγγράμματά τους. Όσα σχετικά έγραψαν, συνιστούν, μιαν ολόκληρη επιστήμη, την επιστήμη της προσευχής, που είναι η επιστήμη των επιστημών…… Μου γράφεις ότι έχεις στο νου ταπεινούς λογισμούς και στην καρδιά ταπεινά συναισθήματα για τον εαυτό σου. Αυτά είναι, θα έλεγα, αγγελικά.

Πόσο τέλειοι και φωτεινοί είναι οι άγγελοι! Και όμως είναι συνάμα τόσο ταπεινοί, περισσότερο κι από τον πιο ταπεινό άνθρωπο. Μια ταπεινή ψυχή είναι πάντα φωτεινή.

Σκοτεινή γίνεται όταν υψηλοφρονεί, γιατί η έπαρση προέρχεται από τα σκοτεινά πνεύματα. Ο Θεός να δώσει, ώστε, ποτέ να μη χάσεις αυτά τα ταπεινά συναισθήματα, κι έτσι να είσαι πάντα λουσμένος στο φως…

 

Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ 
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ γράμματα σε μια ψυχή» 
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ
 

ΠΗΓΗ

https://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/

Πηγή μας:

https://simeiakairwn.wordpress.com/2020/08/30/πως-οι-άγιοι-ακούνε-τις-προσευχές-μας/

 

 

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: "Τα σχέδια της νέας τάξης για τον Αντίχριστο και το σχέδιο του Θεού"

 "Τα σχέδια της νέας τάξης για τον Αντίχριστο και το σχέδιο του Θεού"

Ο αγωνιστής των καιρών μας, Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά τα σχέδια της αδηφάγου Νέας Τάξης και δίνει το πλέον αισιόδοξο μήνυμα για την επέμβαση του Θεού, για να σώσει το πλάσμα Του, τον άνθρωπο. Με τον πνευματέμφορο λόγο του εμπνέει, καθοδηγεί, παρηγορεί.

Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες μας είναι χώροι αγιασμού και όχι μολυσμού.

Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες μας είναι χώροι αγιασμού και όχι μολυσμού.

Μεγάλη Δεσποτική εορτή σήμερα. Αυτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, του μόνου αληθινού Σωτήρα της ανθρωπότητας (- σε αντίθεση με τους αυτόκλητους ψευδοσωτήρες των καιρών μας -). Καλό είναι λοιπόν, με αφορμή τον εορτασμό στους ιερούς ναούς μας, να διασαφηνίσουμε μερικά πράγματα, ώστε να αποφύγουμε τυχόν στρεβλώσεις.

Η Αγία μας Εκκλησία, οι ναοί και τα ιερά της μυστήρια, είναι χώροι  και τρόποι αγιασμού των πιστών. Σε καμμία περίπτωση, και το τονίζουμε αυτό ρητά και κατηγορηματικά, δεν είναι δυνατόν να μολυνθεί άνθρωπος που συμμετέχει στα ιερά και αγιαστικά μυστήρια! Ούτε λόγος να γίνεται! Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για την Θεία Κοινωνία, κατά την οποία  προσφέρεται το Άγιο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Αναστημένου Χριστού! Είναι βλασφημία να θεωρούμε τον Κύριο των ζώντων, τον Νικητή του θανάτου, την Πηγή της ζωής, ως εστία μολυσμού και μετάδοσης νοσημάτων! Εξάλλου ο ίδιος ο Κύριος μάς προσκαλεί στην Θεία Μετάληψη λέγοντας, «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιω. 6, 56). Είναι ποτέ λοιπόν δυνατόν να θεωρήσουμε την ένωσή μας με τον Ιατρό των ψυχών και σωμάτων, πηγή ασθενειών; Μη γένοιτο!

Για να μιλήσουμε όμως και επιστημονικά, η παρατήρηση και η εμπειρία της Εκκλησίας μας, μάς διαβεβαιώνει ότι ουδέποτε έχει παρατηρηθεί τέτοιο γεγονός! Και φυσικά, ούτε και πρόκειται…

Ας αναλογιστεί ο καθένας μας την αξία αυτής της μαρτυρίας, τη στιγμή μάλιστα που είναι έκφραση εμπειρίας αιώνων και ενώ πολύ σοβαρές πανδημίες ταλάνιζαν κάποτε το ανθρώπινο γένος.

Δέον επίσης να τονιστεί ότι οι ιεροί Ναοί μας, δεν αποτελούν χώρους συναθροίσεως, όπως ισοπεδωτικά είτε από σκοπιμότητα είτε από άγνοια προπαγανδίζουν κάποιοι αμύητοι στην πνευματική εμπειρία της πίστης και του τόπου μας (-αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα!-).

Ο Ορθόδοξοι Ναοί μας, οι Εκκλησίες της μίας και μόνης αληθινής πίστης, δεν είναι, όπως απλουστευτικά αναφέρονται, χώροι λατρείας εξισούμενοι με τους ναούς των δυτικών, ή τα τζαμιά των μουσουλμάνων. Είναι χώροι καθαγιασμένοι από την παρουσία του Ζώντος Αληθινού και Προσωπικού Θεού, από την χάρη των αγίων, λείψανα και εικόνες των οποίων βρίσκονται στις Άγιες μας Εκκλησίες. Σε αυτές πηγαίνουμε άλλωστε για να χαιρετίσουμε  τους φίλους μας, την Παναγιά, τους Αγγέλους και τους Αγίους μας. Και τούτο γιατί είναι ο οίκος του Θεού, είναι το «σπίτι» της Παναγίας και των Αγίων μας, όπου συντελείται η προσωπική μας συνάντηση με την χάρη τους.

Ο Ορθόδοξος Ναός, με τους πάμπολλους συμβολισμούς του, είναι χώρος κατ’ εξοχήν αναγωγικός. Σε αυτόν ολόκληρος ο άνθρωπος ανέρχεται προς τον Θεό αλλά και ο Θεός κατέρχεται προς τον άνθρωπο. Είναι, δηλαδή, χώρος συνύπαρξης κτιστού και ακτίστου.

Αυτή η συνάντηση - συνύπαρξη συμβάλλει στον προσωπικό μας αγιασμό. Ουσιαστικά πρόκειται για την μέθεξη του ανθρώπου στις άκτιστες Θείες Ενέργειες, όπως πολύ ωραία αναπτύσσει στον θεολογικό του λόγο ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (-έξοχες είναι οι ομιλίες του στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος-).

Για αυτό, όχι απλώς δεν φοβόμαστε να προσκυνήσουμε τις Άγιες εικόνες και τα Άγια λείψανα, αλλά αντιθέτως επιβάλλεται η προσκύνησή τους, γιατί έτσι αντλούμε από την, πλούσια ενεργούσα δωρεές, χάρη του Θεού, ανάλογα φυσικά με την δεκτικότητα και την πίστη μας.

Ποιος τάχα, καθώς εγγίζει ο Δεκαπενταύγουστος, θα τολμούσε να απαγορεύσει την προσκύνηση των θαυματουργών εικόνων της Παναγίας μας; Ποιος θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι οι εικόνες της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, της Σουμελά, της Προυσιώτισσας, της Βαρνάκοβας και ένα πλήθος άλλων, είναι εστίες μικροβίων και μεταδίδουν ασθένειες; Άπαγε της βλασφημίας!!!

Ακόμα και το χειροφίλημα του ιερέως μεταδίδει μέσω της χάριτος της Ιερωσύνης την χάρη του Θεού στον πιστό.

Στην Ρωμαίικη παράδοσή μας, αυτός είναι ο πνευματικός - ή καλύτερα Αγιοπνευματικός - μας πολιτισμός. Αυτά είναι τα αγιαστικά μέσα και η σώζουσα πρακτική και εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Δεν είναι οι μάσκες που δίνουν στον χριστιανό αίσθημα ασφάλειας αλλά η βεβαιότητα ότι ο Χριστός είναι η Ζωή, και μάλιστα η Αιώνια Ζωή!

Καλή Παναγιά!

Με αγάπη Χριστού και πόνο για την Πατρίδα μας,

 

Π. Λ.

 

Με σκοπό να βοηθηθούμε όλοι στην αποφυγή των καλλιεργούμενων από τα Μ.Μ.Ε. σοβαρών πνευματικών λαθών, παραθέτουμε στον σύνδεσμο που ακολουθεί το εξαιρετικό κείμενο του Μητροπολίτη Εδέσσης κ. Ιωήλ με τίτλο, «Αδύνατο να μολυνθούμε στους Ιερούς Ναούς», από το οποίο αντλήσαμε στοιχεία:

Εδέσσης Ιωήλ:

«Αδύνατο να μολυνθούμε στους Ιερούς Ναούς»

https://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/edessis-ioil-adynato-na-molynthoume-stous-ierous-naous/