Μεσογαίας Νικόλαος προς μαθητές: Η παιδεία μας σήμερα πολεμείται – Αντισταθείτε.

"Το καλύτερο σχολείο είναι αυτό που διδάσκει την αρετή, την αριστεία και την πίστη. Και οι καλύτεροι δάσκαλοι αυτοί που τα εφαρμόζουν στη ζωή τους" αναφέρει μεταξύ άλλων στο εγκύκλιο μήνυμά του ο Μητρ. Μεσογαίας Νικόλαος αναφορικά με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Αναλυτικά: 

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 119Η
Προς τους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής με την έναρξη του σχολικού έτους 2016-2017

Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες, γονείς και καθηγητές,

Με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους και τον καθιερωμένο αγιασμό, θα ήθελα κι εγώ μαζί με όσους σας σκέπτονται και σας αγαπούν να δώσω τις ευχές μου για καλή και καρποφόρα χρονιά. Αν θέλουμε βέβαια να είμαστε ρεαλιστές, θα ομολογούσαμε ότι οι ευχές μας για μία καλή χρονιά ξεπερνούν δυστυχώς τις ελπίδες μας για κάτι τέτοιο. Επειδή όμως θα θέλαμε όλοι μας να συμβεί το αντίθετο, επιτρέψτε μου μαζί με τις ευχές να καταθέσω και λίγες σκέψεις.

Ο ευλογημένος τόπος στον οποίο ζούμε κουβαλάει μία παράδοση που έχει άμεση σχέση με τη ζωή. Ο τόπος μας, η πατρίδα μας, ο λαός μας γέννησε μοναδικό πνεύμα, τέχνη και πολιτισμό που ομολογείται από όλους και πάντοτε. Αυτό το πνεύμα γέννησε σοφούς, ήρωες και αγίους, που αυτοί έβαλαν τη σφραγίδα τους στην παγκόσμια ιστορία.

Όλο αυτό έγινε γιατί υπήρχε μία σπάνια παιδεία. Μία παιδεία που μόρφωσε και καταξίωσε τον άνθρωπο όσο τίποτε άλλο. Μία παιδεία που στηρίχθηκε σε τρεις βάσεις: στην αρετή, στην αριστεία και στην πίστη. Δηλαδή στην ηθική, στην τελειότητα και στην υπέρβαση. Σήμερα αυτά τα τρία όχι μόνον δεν καλλιεργούνται, αλλά συστηματικά περιφρονούνται και πολεμούνται. Η αρετή θεωρείται ανοησία, η αριστεία ρατσισμός και η πίστη σκοταδισμός. Αποτέλεσμα, το εκπαιδευτικό σύστημα και οι σύγχρονες κοινωνίες να γεννούν έναν ανθρωπισμό, ο οποίος παράγει μεν επιστήμονες που όμως δεν είναι σοφοί, δυνατούς που όμως δεν είναι ήρωες και ικανούς που δυστυχώς αγνοούν την αγιότητα.

Είναι καιρός να γυρίσουμε στην παραδοσιακή μας παιδεία, που καλλιεργώντας την αρετή ολοκληρώνει τον άνθρωπο, που προωθώντας την αριστεία τον οδηγεί στο μέγιστο της αξίας του, που εμπνέοντας την πίστη τον βοηθάει να καταλάβει ότι υπάρχει ζωή πέραν από τα όριά του και Θεός μέσα στην καρδιά του. Είναι καιρός αυτά να ζητήσουμε από το σημερινό σχολείο, αυτά να απαιτήσουμε από τους σχεδιαστές της παιδείας μας, αυτά να διεκδικήσουμε από τη ζωή μας. Όλοι μαζί. Η αρετή είναι το έδαφος της ψυχής, η αριστεία το λίπασμα και η πίστη ο σπόρος. Το σχολείο πρέπει να φυτέψει την πίστη στον Θεό και η Εκκλησία να Τον φέρει στη ζωή μας. Αν σας λένε ότι δεν υπάρχει Θεός, αυτό είναι τεράστιο ψέμα και ασυγχώρητο λάθος. Αυτό είναι η πραγματική πηγή της κρίσης.

Καιρός να βγούμε από αυτό το ασφυκτικό για την ύπαρξή μας μνημόνιο και να επανεκκινήσουμε την παιδεία μας στις παλιές της βάσεις, με νέο όμως ενθουσιασμό. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και πρέπει να το κάνουμε. Μάλιστα τα νέα παιδιά. Είναι ο μονόδρομος της σωτηρίας μας. Είδατε πως νέα παιδιά, με ηλικίες κοντά στις δικές σας, μάλιστα κάτω από εντελώς αντίξοες προϋποθέσεις, κατάφεραν να πρωτεύσουν στους πρόσφατους Ολυμπιακούς αγώνες και να κάνουν υπερήφανο έναν ολόκληρο λαό, τον τσακισμένο λαό μας. Ας πάρουμε από αυτούς μάθημα για το τι σημαίνει αρετή και αριστεία και ας αντλήσουμε ελπίδα. Τα νέα παιδιά τελικά αποδεικνύονται οι καλύτεροι δάσκαλοί μας. Γι’ αυτό και είστε η ελπίδα μας. Ναί, εσείς είστε η ελπίδα μας. Αρκεί να μιμηθείτε αυτά τα εξαιρετικά πρότυπα που βρίσκονται ανάμεσά σας.

Το καλύτερο σχολείο είναι αυτό που διδάσκει την αρετή, την αριστεία και την πίστη. Και οι καλύτεροι δάσκαλοι αυτοί που τα εφαρμόζουν στη ζωή τους.

Να έχετε όλοι σας, καθηγητές, γονείς και μαθητές την ευλογία του Θεού.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ῾Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Μεσογαίας Νικόλαος: "Η Εκκλησία σήμερα βρίσκεται σε ύπουλο διωγμό."

ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΠΟΛΕΜΟ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΟ Ο ΙΕΡΑΡΧΗΣ

Τι αναφέρει στο ΜΗΝΥΜΑ επί τω Nέο  Ἐκκλησιαστικό Ετος ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κ. Νικόλαος. ( 1 Σεπτ 2016)

«Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος» (Ἰω. ζ΄ 38)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Α. Ὅλοι πλέον ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας πορεύεται σὲ μία θάλασσα πρωτοφανοῦς ἀσεβείας, συντονισμένης ὕβρεως, ἰσχυρῶν ἀμφισβητήσεων, ἀθεϊστικῆς μανίας, συστηματικῆς προσπάθειας ἀπόρριψης κάθε ἔννοιας μυστηρίου καὶ ἱερότητος, ὕπουλου διωγμοῦ κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἀποκαλυπτικοῦ διαμετρήματος, μάλιστα ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ χριστιανικὰ συστήματα.

Ἐκτιμᾶται ὅτι σὲ λίγα χρόνια, σὲ κάποιες μεγάλες Εὐρωπαϊκὲς πόλεις, οἱ μουσουλμάνοι θὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Τὸ πραγματικὸ ὅμως πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι οἱ χριστιανοὶ θὰ εἶναι λιγότεροι, ἀλλὰ ὅτι ἤδη εἶναι λιγότερο χριστιανοὶ καὶ ἀκόμη περισσότερο ὅτι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροὶ τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ χριστιανοί.

Β. Ἐναντίον τῆς πίστεως ἔχει ἐπιστρατευθεῖ ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογικὴ παντοδυναμία, τὰ μέσα πληροφόρησης, οἱ μηχανισμοὶ ψηφιακοῦ ἐλέγχου τῶν λεπτομερειῶν τῆς ζωῆς μας, ἡ πολιτική, ἡ κατευθυνόμενη παιδεία, ὁ ὑλιστικὸς τρόπος ζωῆς κ.λπ.

Γ. Ὁ φιλοσοφικὸς ὀρθολογισμὸς καὶ οἱ ἱστορικὲς καὶ ἀνθρωπολογικὲς ἐπιστῆμες ἐπιστρατεύονται στὸ νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ νὰ κατασυκοφαντήσουν τὴν πορεία καὶ τὸν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας καὶ γενικότερα τοῦ χριστιανισμοῦ στὸ παρελθὸν καὶ σήμερα.

Δ.   Οἱ θεωρίες περὶ τυχαιότητος στὴ γένεση τοῦ ὑλικοῦ κόσμου ἐπιδιώκουν νὰ ἐξαφανίσουν κάθε ἰδέα δημιουργικῆς ἐπεμβάσεως στὴν ἀρχὴ τοῦ σύμπαντος, ἄρα νὰ μηδενίσουν τὴν θεΐκὴ παρουσία καὶ ἀνάγκη. Τύχη εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ στὴ διάλεκτο τῆς ἀθεΐας!

Ε. Ἡ ἔμφαση στὴν αὐθαίρετη μονομερῆ ἑρμηνεία τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῆς γενετικῆς τεχνολογίας, ὑπερτονίζει τὴ βιολογικότητα καὶ ζωικότητα τοῦ ἀνθρώπου, προκειμένου νὰ μηδενισθεῖ κάθε στοιχεῖο ἱερότητός του.

ΣΤ. Οἱ βιαστικὲς ἐξαγγελίες περὶ κατασκευῆς συνθετικοῦ γονιδιώματος καὶ τεχνητῆς ζωῆς ἢ κλωνοποίησης τοῦ ἀνθρώπου ἢ βιοτεχνολογικῶν θαυμάτων (DNA editing) ἢ στὴν Φυσικὴ περὶ τῆς δῆθεν «θεωρίας τῶν πάντων» ἀποσκοποῦν στὸ νὰ ἀντικαταστήσουν τὸν Θεὸ μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἔτσι νὰ κλείσουν τὸν δρόμο καὶ τὴν προοπτικὴ τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κοινωνίας του μὲ τὸν Θεό. Ἡ τύχη ὡς ἑρμηνευτικὸ ἐπινόημα καὶ ὁ ἄνθρωπος ὡς ἡ κεντρικὴ παρουσία στὸν κόσμο ἐξαφανίζουν τὸν Θεὸ καὶ ὡς πρόσωπο καὶ ὡς ἔννοια.

Ζ. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ τεχνολογίες τῆς γενετικῆς καὶ ἐγκεφαλικῆς ἐνδυνάμωσης (Gene enhancement καὶ Brain enhancing (pills and boosters), τὰ ἐγκεφαλικὰ ἐμφυτεύματα, ἡ μεταμόσχευση προσώπου, οἱ τολμηρὲς τεχνολογικὲς παρεμβάσεις στὸ νευρικὸ καὶ γενετικὸ κύτταρο, ἡ προσπάθεια νευροβιολογικῆς ἑρμηνείας τῶν ψυχικῶν φαινομένων κ.λπ. ἐπιδιώκουν τὴν τεχνολογικὴ αὐθυπέρβαση τοῦ ἀνθρώπου (transhumanism), ἀγνοῶντας καὶ ἀπορρίπτοντας ταυτοχρόνως τὴν αὐτεξούσια κίνησή του πρὸς τὸν Θεό καὶ τὴν κατὰ χάριν εἴσοδό του στὴν ὑπὲρ φύσιν κατάσταση (θέωσις).

Η. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ φύλου, ὄχι ὡς διόρθωση ὑφιστάμενης ἀνατομικῆς καὶ φυσιολογικῆς δυσαρμονίας, ἀλλὰ ὡς ἐπιλογὴ ἀφύσικης ἀπαίτησης καὶ νοσηροῦ θελήματος, ἡ ἀντικατάσταση τῆς ἀνατομικῆς καὶ φυσιολογικῆς ταυτότητος τοῦ φύλου μὲ τὸν λεγόμενο σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ ὡς ἐπιλογή, καὶ ἡ μὲ κάθε τρόπο δικαιολόγησή της, μάλιστα στὴ βάση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῆς ἀντιρατσιστικῆς ἀντίληψης, συντρίβοντας τὴν ἱερότητα τῆς ψυχοσωματικῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τὸν ἀπομακρύνουν βάναυσα ἀπὸ τὴν κληρονομιὰ τῆς «κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν Θεοῦ» παρακαταθήκης του.

Θ. Ὁ ἐκφυλισμὸς τῆς Ἐκκλησίας σὲ σύστημα κοινωνικῆς πρόνοιας ἢ πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς, παράλληλα μὲ τὴν ἀντικατάσταση τῆς φιλανθρωπίας στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ἕναν ἀποστεωμένο χωρὶς Θεὸ ἀνθρωπισμὸ καὶ ἔννοιες ὅπως ἀλληλεγγύη, ἀλληλοβοήθεια, φιλία, εἰρηνικὴ συνύπαρξη κ.λπ., στὴν οὐσία καταργεῖ τὸν μυστηριακὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας ὡς πνευματικῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν καὶ τὴν μεταμορφώνει σὲ μηχανισμὸ ἐπίλυσης κοινωνικῶν προβλημάτων ἐντελῶς ἐπίγειας προοπτικῆς.

Ι. Ἡ μεθοδευμένη ἐπιδίωξη εἴτε νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἡ ἱστορικότητα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς αὐτοαποκαλούμενους μυθικιστὲς εἴτε νὰ συκοφαντηθεῖ ἡ ἀκεραιότητα τῆς ζωῆς Του καὶ ἡ αὐθεντικότητα τῶν ἱερῶν κειμένων, καὶ ἡ παράλληλη προσπάθεια ἀποχριστιανοποίησης τῶν κοινωνιῶν μας μὲ τὴν κατάργηση τῶν συμβόλων καὶ τὸν ἀποχριστιανισμὸ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ τῆς παιδείας, τελικὰ ἐπισφραγίζουν τὴν προσπάθεια ἀποδόμησης τῆς πίστεως. Ἡ παγκόσμια ἀνασφάλεια, ἡ μαζικὴ καταστροφὴ ἀρχαιότατων πολιτισμῶν καὶ ἡ βίαιη μετακίνηση ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς ρίζες τους καὶ ἀνακάτωμα ὁλόκληρων λαῶν συμπληρώνουν τὸ ὅλο σκηνικό. Ἕνας κόσμος δίχως Θεό! «Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό∙ ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά» (Ἀλεξάντερ Σολζενίτσιν, 1983).

ΙΑ. Ὁ ὑπερτονισμὸς τῶν λεγομένων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὅσο καὶ ἂν φαίνεται ἑλκυστικὸς καὶ θεμελιωτικὸς μιᾶς νέας ἠθικῆς περὶ τοῦ ἀνθρώπου, καταργεῖ τὰ «δικαιώματα» τοῦ Θεοῦ καὶ περιθωριοποιεῖ τὴν χάρι Του. Ὁ ἀντιρατσισμὸς καὶ ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ πολυπολιτισμικότητα καὶ ἡ πολυθρησκευτικότητα, ἐνῶ στὴν οὐσία τους περιέχουν κάτι τὸ βαθὺ χριστιανικό, ὅπως παρουσιάζονται καὶ ὅπως ὑποστηρίζονται, καίρια προσβάλλουν τὴν ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπου καὶ οὐσιαστικὰ ἀλλοιώνουν τὸ πρόσωπο τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἡ πολυθρησκευτικότητα μεταμορφώνει τὴν πίστη στὸν Θεὸ σὲ κοινωνικὸ φαινόμενο.

ΙΒ. Ὅλα αὐτὰ ὁδηγοῦν σὲ μιὰ πρωτοφανῆ σύγχυση, σὲ ἀλλεπάλληλα ἀδιέξοδα, πλάνες, αἱρέσες, παγκόσμια ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κατάρρευση, ἀνατροπὴ διαχρονικῶν ἠθικῶν σταθερῶν, πολυμέτωπη προσβολὴ τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας. Ἐπὶ πλέον, ἀποδυναμώνουν τὴν πίστη, ὑποβαθμίζουν τὴν Ἐκκλησία, ἀποχριστιανοποιοῦν τὸν κόσμο, ἐξαφανίζουν τὸν Θεό καὶ κάνουν τὸν λόγο καὶ τὸ ὄνομά Του ἀρχικὰ μὲν μὴ ἀναγκαῖα, στὴ συνέχεια περιφρονητέα, ὕστερα μὴ ἐπιθυμητὰ καὶ τέλος μισητὰ καὶ ἀποδιοπομπαῖα. Ἔτσι θεμελιώνεται ὁ σύγχρονος ἀθεϊσμός καὶ ὀργανώνεται ὁ σύγχρονος διωγμὸς τῆς πίστεως καὶ τοῦ χριστιανισμοῦ.

ΙΓ. Τελικά, ὁ ἄνθρωπος καταντάει μιὰ ἐπίπεδη, μονοδιάστατη ὀντότητα, μιὰ βιολογικὴ μηχανὴ ποὺ ἡ ζωή της ἐκτυλίσσεται ἀπρόβλεπτα μέσα σὲ μία πολὺ στενὴ ζώνη χρόνου, ὁ δὲ θάνατος προσδιορίζει τὴν ὁριστικὴ ἐπιστροφὴ στὴν ἄβυσσο τῆς ἀνυπαρξίας. Χειρότερη ἀπὸ τὴν ἐφημερότητα εἶναι ἡ συνειδητοποίησή της ὡς περιορισμένης παροδικότητος. Τότε ἡ λογικὴ καὶ ἡ σκέψη ἀποτελοῦν τιμωρία καὶ ὄχι δῶρο. Καὶ ἡ ἐλευθερία τραγικὴ παρακαταθήκη∙ ἀνάμεσα στὸν αἰώνιο καὶ θεωμένο ἄνθρωπο νὰ ἐπιλέγεις τὸν ζωικό καὶ μηδενιστικό.

ΙΔ. Ἡ Ὀρθόδοξη μαρτυρία τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ, διατυπωμένη καὶ ἐμπειρικὰ τεκμηριωμένη μέσα στοὺς ναούς μας καὶ τὰ μοναστήρια μας, στὰ μυστήρια καὶ τὴ ζωή μας πρέπει νὰ κατατεθεῖ ὡς στεντόρεια πανορθόδοξη κραυγή στὴν ἐποχή μας. Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἐμπειρία εἶναι ἡ μόνη ποὺ μπορεῖ νὰ φωτίσει τὴ σύγχρονη πραγματικότητα καὶ γι’αὐτὸ ὀφείλει νὰ καταθέσει τὸν λόγο της καὶ πρὸς ἐπιστηριγμὸν τῶν πιστῶν καὶ ὡς μαρτυρία στὸν ὑπόλοιπο χριστιανικὸ κόσμο.

Γιὰ ὅλους τοὺς προαναφερθέντες λόγους, σᾶς καλῶ ὅλους μαζὶ ὡς τοπικὴ Ἐκκλησία, νὰ ξεκινήσουμε τὸ Νέο Ἐκκλησιαστικὸ Ἔτος ἐπαναλαμβάνοντας μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸν λόγο μας τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅπως αὐτὸ ἔχει ἐγκριθεῖ ἀπὸ τὴν Α΄ καὶ τὴν Β΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ ὅπως ὁμολογεῖται ἔκτοτε καὶ γιὰ δεκαεπτά αἰῶνες ἀπὸ τὸ σῶμα τῶν Ὀρθοδόξων ἀπαράλλακτο. Ἀνάγκη νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε καθημερινὰ μέσα στὸ σύγχρονο πλαίσιο προβλημάτων, τάσεων, νοοτροπιῶν, καὶ ὡς ἔνδειξη τῆς διαχρονικότητος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὴ ἡ ὁμολογία ἀποτελεῖ καὶ ἀπάντηση στὸν σύγχρονο κόσμο.

Πηγή μας:

http://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/item/87624-mesogaias-nikolaos-i-ekklisia-simera-brisketai-se-ipoulo-diogmo

Ο Άγιος Πορφύριος για την ελληνική γλώσσα.

ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

"– Χθες μιλήσανε στον «Παρνασσό». Και τί ωραία πράγματα είπαν! Τα είχε πάρει το ραδιόφωνο. Προσπαθούν τώρα να επαναφέρουν τα αρχαία ελληνικά.

Εγώ λέω, δεν μπορεί, θα τη φέρουνε τη γλώσσα πάλι.

Έτσι που πάμε, τα παιδιά στην εκκλησία αρχίζουν να μην καταλαβαίνουν το Ευαγγέλιο. Πολύ άσχημο πράγμα. Έμενα κλωτσάει η καρδιά μου. Πρέπει να φωνάξομε τώρα και να τονίσομε ότι δεν πρέπει να ξεχάσομε την ελληνική γλώσσα.

Να βλέπατε τι έγινε χθες το απόγευμα στον «Παρνασσό»! Τι ωραία πράγματα! Πολύ ωραία πράγματα! Πολύ εξαρτάται το τι θα γίνει από τους καθηγητές. Χωρίς να δημιουργείτε πείσμα στους υπεναντίους, αλλά με αγάπη Χριστού θα λέτε στους μαθητές σας για τα ελληνικά. Δεν πρέπει τα παιδιά να τα γνωρίζουν; Θα σου πουν οι συνάδελφοι: «Δεν τα γράφει το βιβλίο». «Ε, δεν τα γράφει το βιβλίο, αλλά παρεμπιπτόντως με ρώτησαν τα παιδιά και τους μίλησα». Καταλάβατε; Ή δεν είναι έτσι;

Να πάτε σήμερα ν’ αγοράσετε ένα βιβλίο που έγραψε ένας καθηγητής. Είναι σχολικό με αρχαία ελληνικά. Να μου διαβάζετε κι εμένα. Μεγάλα συγχαρητήρια ανήκουν στον καθηγητή για την προσπάθεια που έκανε να διατηρήσει τη γλώσσα των Ευαγγελίων και των Πατέρων, αλλά και για τη σοφία που μεταχειρίστηκε. Δηλαδή δεν έκανε κανένα συλλαλητήριο, για να διεγείρει τους ομοϊδεάτες του που αγαπούν τη γλώσσα. Δεν τους παρακίνησε να βγουν στο πεζοδρόμιο και να φωνάζουν: «Θέλομε την ελληνική γλώσσα!». Δεν έκανε τέτοια πράγματα. Αλλά αναίμακτα, απλά, απαλά, σιωπηλά αγωνίζεται να κάνει τα ελληνόπουλα να αγαπήσουν τη γλώσσα των προγόνων τους.

Η ελληνική γλώσσα είναι μουσική. Και αυτοί που παλαιά ξέρανε καλά τη γλώσσα, όπως τα έψαλλαν, όπως τα ομιλούσαν, όλα τα νοήματά τους της ψυχής, όπως τα αισθανόντουσαν, τα μετέδιδαν ακριβώς με τους τόνους, τη βαρεία, την οξεία, την περισπωμένη, τη δασεία και ξέρω κι εγώ πως τα λένε… Η ελληνική γλώσσα έχει πολύτιμους θησαυρούς, είναι η γλώσσα που την πλούτισαν οι Έλληνες Πατέρες τόσο ωραία και την τόρνευσαν έκαναν το κτίσιμό της τόσο τέλεια, σαν να είναι —μια λέξη να πω— «ισοδομική».

Τί θα πει «ισοδομική»; Να σας πω εγώ. Δεν το έχω διαβάσει σε λεξικό, αλλά μόνος μου να σας πω πως το καταλαβαίνω. Ξέρετε, έχομε στο μοναστήρι κάτι τσιμεντόλιθους, οι οποίοι όλοι έχουνε βγει από ένα καλούπι. Αυτοί οι τσιμεντόλιθοι είναι όλοι ισοδομικοί, ταιριάζουνε όπου να τους βάλεις. Λοιπόν, παλαιά δεν είχανε τσιμέντο να κάνουνε καλούπια, αλλά παίρνανε τα μάρμαρα και τα μετρούσανε τα ίδια και τις γωνίες τους, το ύψος, το βάθος, με το χιλιοστό. Την Ακρόπολη και πολλά μνημεία που είχανε κτίσει, έτσι τα είχανε μετρήσει. Δηλαδή ταιριάζανε. Έτσι, λοιπόν, και οι Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και οι αρχαίοι συγγραφείς, οι Πατέρες του Έθνους — μπορούμε κι εκείνους να τους πούμε Πατέρες— ξέρανε τόσο καλά τη γλώσσα, ώστε, όταν μιλούσαν, δεν μπορούσαν να πούνε μια λέξη που δεν ταίριαζε με το θέμα που λέγανε. Η λέξη «ισοδομική» είναι δική μου λέξη, δεν ξέρω αν υπάρχει. Κοιτάξτε τώρα στο λεξικό. Με συγχωρείτε, εγώ αυτά τα λέγω από μόνος μου, δεν τα ξέρω, δεν τα ‘χω διαβάσει. Ρωτάω εσάς που ξέρετε γράμματα.

— «Ισόδομος»: ο εκτισμένος κατά σειράς ισομεγεθών λίθων ή τεχνοτροπία του κατ` ίσους δόμους κτισίματος.

— Εγώ αυτό δεν το ξέρω, αλλά φαίνεται φώτισις Θεού. Είναι από τον Θεό, απ’ ευθείας! Στο λόγο, όμως, καταλαβαίνεις ότι ο λόγιος έχει ταιριαστές λέξεις που λέγει σε κάθε υπόθεση. Όταν δεν είναι ταιριαστές οι λέξεις, τις λέμε «σόλοικες». Το γράψιμό σου, λέμε, είναι σόλοικο.

Η ελληνική γλώσσα είναι ισοδομική. Το ισοδομικόν, όπως εγώ το καταλαβαίνω, έχει σειρά, ομαλότητα, γραμμή. Όλοι οι λίθοι είναι βαλμένοι, όπως πρέπει. Κανείς δεν εξέχει πιο έξω ή πιο μέσα ή έχει κενό. Έτσι συμβαίνει και με την ισοδομική γλώσσα. Πω, πω, τι ωραία πράγματα!

Θυμάστε τους λόγους του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, στην αρχαία γλώσσα; Μοιάζουνε με του Δημοσθένη και με όλων των ρητόρων. Αυτούς τους είχανε μελετήσει, τους είχανε φάει, τρόπον τινά, οι Πατέρες. Ναι, αλλά ζούσαν με το Πνεύμα του Θεού και έτσι στα έργα τους είχαν τέλειο περιεχόμενο και το εξέφραζαν με την τέλεια γλώσσα τους. Τους αρχαίους τους είχαν ξεπεράσει στη δομή.

Ακούστε να δείτε, εγώ δεν ξέρω ορθογραφία, δυστυχώς. Δεν έχω διδαχθεί ούτε γραμματική, ούτε συντακτικό. Όμως στην πρώτη Δημοτικού που πήγαινα είχα μάθει τα φωνήεντα, τα σύμφωνα και τη δευτέρα κλίση. Αυτά τα ξέρω. Μετά επήρα και μελέτησα μεγάλος, μόνος μου. Τα μελέτησα όχι με επίγνωση, να καθίσω να τα μάθω. Τα μελέτησα έτσι, με περιέργεια και με έφεση, για να καταλάβω τί έχουνε μάθει στο Δημοτικό, που εγώ δεν πήγα, ή στο Γυμνάσιο, που εγώ δεν προχώρησα. Καταλάβατε; Διάβασα έτσι, όχι για να τα μάθω, αλλά για να ξέρω τι διδάχθηκαν οι άλλοι. Διάβασα βιβλία θεολογικά, για να μάθω τι διδάχθηκαν οι θεολόγοι. Δεν προσπάθησα να τα μάθω. Όχι. Μάλιστα, για να μην κουράζομαι, διάβασα πίνακα περιεχομένων και στη Δογματική και στην Εκκλησιαστική Ιστορία και στην Ηθική και στη Συμβολική και στην Εισαγωγή της Καινής Διαθήκης και στην Εισαγωγή της Παλαιάς Διαθήκης. Είδατε που τα θυμάμαι; Δεν τα έχω διδαχθεί, αλλά τα έχω δει όλα τα βιβλία και έχω διαβάσει πίνακα περιεχομένων."

(«ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ». ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ. ΧΑΝΙΑ 2010)

Πηγή μας:

http://www.vimaorthodoxias.gr/didaches/gerontos-porfur/item/87634-o-agios-porfirios-gia-tin-elliniki-glossa

Μόνο το Βυζάντιο κατέβασε στη γη την ουράνια αρμονία.

Φώτη Κόντογλου

«Τί ἤτανε, ἀληθινά, ἐκεῖνο τό Βυζάντιο, ἐκείνη ἡ Κωνσταντινούπολη; Παραμυθένιος κόσμος![…]

Στά χρόνια τῶν Βυζαντινῶν «ἡ βασιλεύουσα πόλις» θά εἶχε μία ἐξωτική καί ἀλλόκοτη μεγαλοπρέπεια. Χίλιοι κουμπέδες (τροῦλλοι) καταχρυσοί λαμποκοπούσανε μέσα στη βλογημένη αὐτὴ ἀφεντοπολιτεία. Στή μέση στεκότανε, σάν ἥλιος, ἡ Ἁγιά Σοφιά, καί γύρω της ἤτανε σκορπισμένες οἱ ἄλλες ἐκκλησιές μὲ τούς χρυσούς κουμπέδες, σφαῖρες οὐράνιες, ποὺ λές καὶ γυρίζανε γύρω στόν ἥλιο[…]. Τό Σαββατόβραδο, κατά τό δειλινό, ἡ ἀτμόσφαιρα γέμιζε ἀπό τή γλυκειὰ βουή πού κάνανε χιλιάδες καμπάνες καί πού ἀνέβαινε σάν ψαλμωδία ἀπάνω ἀπό τήν ἁγιασμένη πολιτεία, ἀπό τή Νέα Σιών, «ἦχος καθαρός ἑορταζόντων». Πανηγυρική μεγαλοπρέπεια! Μόνο τό Βυζάντιο κατέβασε στή γῆ τήν οὐράνια ἁρμονία.

Γιά τούς Βυζαντινούς, ἡ πατρίδα τους ἤτανε ἡ Κιβωτός τῆς ἀληθινῆς θρησκείας, καὶ εἴχανε πόθο νὰ τραβήξουνε μέσα σ’ αὐτή ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, καί νά τά σώσουνε φωτισμένα ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς τοῦ Εὐαγγελίου[…]. Στό Βυζάντιο ἡ θρησκεία βασίλευε ἀπάνω σέ ὅλα. Μέ ὅλη τή ζωηρή δραστηριότητα πού εἴχανε οἱ Βυζαντινοί στά ἐγκόσμια, ἡ σκέψη τους καί ἡ καρδιά τους ἤτανε πάντα γυρισμένη στήν ἄλλη ζωή, στήν αἰώνια ζωή[…].

Ἀπάνω στὸ Βυζάντιο ἤτανε γραμμένος ὁ λόγος τοῦ Παύλου: «ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω». Ὅλες οἱ καρδιές, ἀπὸ τόν βασιλιὰ ὣς τόν πιὸ φτωχὸ καντηλανάφτη ἢ βαρκάρη, ἢ στρατιώτη ἢ ξωχάρη, αὐτὰ τὰ λόγια εἴχανε μέσα. Ἡ προσευχὴ ἤτανε ἡ ζωή τους. Καὶ ἡ τυπικὴ ἀκόμα εὐσέβεια σὲ κάποιους αὐτοκράτορες ἢ ἄρχοντες, δείχνει πώς ὑποταζόντανε στόν πνευματικὸ νόμο τῆς θρησκείας κι ἐκεῖνοι ποὺ δεν ἤτανε σὲ θέση νὰ τόν νοιώσουνε καὶ νὰ εὐφρανθοῦνε ἀπὸ τὴ γλυκύτητα «τοῦ ζῶντος ὕδατος τοῦ ἀλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον». Ἀκόμα κι ἐκεῖνοι ποὺ δέν μπορούσανε νὰ νικήσουνε τὴ φυσικὴ κακία τους, ἤτανε εὐλαβεῖς, ἕνα πρᾶγμα παράδοξο.

Ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς ἔκανε κάθε μέρα τήν προσευχή του, καὶ στόν πόλεμο φοροῦσε ἀπὸ μέσα, κάτω ἀπὸ τόν θώρακά του ἕνα παλιοράσο τοῦ θείου του ἀσκητῆ Γεωργίου τοῦ ἐν τῷ Μαλεῷ ποὺ εἶχε ἁγιάσει, γιὰ νὰ τόν φυλάγει. Ὁ Ἀλέξιος Κομνηνός ὅποτε ἤτανε νὰ πάγει σὲ καμμιὰ ἐκστρατεία, ἔβαζε τὰ πολεμικὰ σχέδιά του κάτω ἀπὸ τήν ἁγία Τράπεζα, κι ὅλη τὴ νύχτα προσευχότανε γονατιστός ἀπάνω στὰ σκαλοπάτια τοῦ ἱεροῦ, καὶ τὸ πρωὶ ἔπαιρνε τὸ σχέδιο ποὺ ἔβγαινε κάτω ἀπὸ τὸ σκέπασμα τῆς ἁγίας Τράπεζας, γιατί πίστευε πώς τοῦ τὸ ἔδινε ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ. Ὁ Ἰωάννης Τσιμισκής γονάτιζε σάν παιδὶ μπροστὰ στήν ἁγία Τράπεζα τῆς Ἁγίας Σοφίας παρακαλῶντας μὲ δάκρυα νά τοῦ δώσει ὁ Θεός ἕναν ἄγγελο φύλακα ποὺ νὰ τόν φωτίζει κατὰ τόν πόλεμο.

Ὅσο σφίγγεται τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τους βαρβάρους, κι ὅσο ἡ ψυχὴ ὑποφέρνει καὶ πονᾶ, τόσο γυρίζει τὰ μάτια του κατὰ τον οὐρανό. Ὁ βασιλιᾶς Θεόδωρος Δοῦκας ὁ Λάσκαρις συνέθεσε τόν Μέγαν Παρακλητικὸ Κανόνα στήν Παναγία, ποὺ εἶναι γεμάτος ἀπὸ συντριβή, ταπείνωση καὶ πίστη. Ὁ Λέων ὁ Σοφός ἐποίησε τὰ ἐξαίσια Ἑωθινὰ ποὺ τὰ ψέλνουνε στόν ὄρθρο κάθε Κυριακὴ καὶ ὁ γιός του Κωνσταντῖνος φιλοτέχνησε τὰ Ἐξαποστειλάρια. Κι ἄλλοι πολλοὶ βασιλιάδες ψέλνανε ἢ ὑμνογραφούσανε. Ἀλλά καὶ οἱ ὁμιλίες ποὺ κάνανε στούς στρατιῶτες καὶ στόν λαό, εἴχανε κι ἐκεῖνες ὕφος θρησκευτικό κι ἤτανε γεμάτες εὐλάβεια καὶ πίστη. Ὁ πικραμένος λόγος ποὺ ἔβγαλε ὁ τελευταῖος βασιλιᾶς τοῦ Βυζαντίου, Κωνσταντῖνος ὁ Παλαιολόγος, ἤτανε σάν νεκρώσιμο τροπάρι.

Τὸ Βυζάντιο εἶναι ἡ προεικόνιση ἀπάνω στὴ γῆ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ὅσο ἤτανε δυνατὸ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἀπὸ τήν ἀνθρώπινη ἀτέλεια μέσα στόν κόσμο τῆς φθορᾶς.

Μυστικά Ἄνθη, Ἐκδόσεις Ἀδερφῶν Παπαδημητρίου, σ.93-98

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ε.ΡΩ. ΤΕΥΧΟΣ 14»

Πηγή μας:

http://www.pentapostagma.gr/2016/09/%ce%bc%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%cf%85%ce%b6%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ad%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf%cf%85.html#ixzz4J7N0nolF

«Τρία πράγματα που φυλάσσουν τις αρετές»

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

                     

«Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση, όχι επειδή αυτά καθ’ εαυτά είναι δύσκολα, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι τα κάνομε δύσκολα, διότι συγκρούονται με το εγώ μας.

Αυτά όμως φυλάσσουν τις αρετές και είναι: το πένθος, το δάκρυ για τις αμαρτίες και η μνήμη του θανάτου.

Το πένθος είναι το βάθρο της καρδιάς, είναι η χαρμολύπη που δημιουργείται από την ενδοστρέφεια και την ενότητα του νου και από την αίσθηση του ποιος είμαι ενώπιον του Κυρίου. Το πένθος είναι η φυσική γαλήνη της ψυχής, στην οποία ο Θεός μπορεί να δη τον εαυτό του. Οι πενθούντες μακαρίζονται από τον ίδιο τον Κύριον.

Το “κλαίειν επί ταις αμαρτίαις” είναι πιο εξωτερική ενέργεια του ανθρώπου, αλλά αδιάλειπτη ασχολία του, διότι πάντοτε αμαρτάνομε. Και όταν το γνωρίζωμε και όταν δεν το γνωρίζωμε, και όταν πιστεύωμε ότι αμαρτήσαμε, και όταν πιστεύωμε ότι δεν αμαρτήσαμε, το αληθές είναι ότι αμαρτήσαμε και ότι αμαρτάνομε. Επομένως, το αποφασιστικώτερο που έχομε να κάνωμε, για να γνωρίσωμε τον Θεόν, είναι να κλαίμε τις αμαρτίες μας.

Και “το έχειν προ οφθαλμών τον εαυτού θάνατον”, να έχης μπροστά στα μάτια σου τον θάνατο. Όταν έχης κάποιον πλάι σου και τον βλέπης πως βασανίζεται, πως χαροπαλεύει, ξέρεις ότι θα πεθάνη. Έτσι και εσύ να ξέρης ότι θα πεθάνεις οπωσδήποτε.

Όλοι οι Πατέρες τονίζουν με χίλιους δύο τρόπους ότι όποιος δεν σκέπτεται ότι θα πεθάνη, είναι ένας ψεύτης έναντι του εαυτού του, διότι αγνοεί την πραγματική γέννησι η οποία τον αναμένει. Μοιάζει με το έμβρυο που δεν σκέπτεται ότι πρέπει να γεννηθή ή που δεν θα γεννηθή ποτέ.

“Το έχεις προ οφθαλμών τον εαυτόν” είναι η ανάπτυξις και η ολοκλήρωσις του εμβρύου. Όταν δεν σκέπτωμαι τον θάνατο, είναι σαν να αρνούμαι την έξοδό μου από την μήτρα και την είσοδό μου στον χώρο του φωτός, στον χώρο του Θεού.»

γ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Πηγή: (Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, «Λόγοι Ασκητικοί», ερμηνεία στον αββά Ησαΐα. εκδ. Ίνδικτος, σελ 202-204), Ι.Ν. Παντανάσσης, Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου

Πηγή μας:

http://www.pentapostagma.gr/2016/08/%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%ac%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%ac%cf%83%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b1%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%ad.html#ixzz4J7KOPNaz

Οργίζεται ο Θεός;

"Διαβάζοντας την Αγία Γραφή θα δούμε ότι συχνά γίνεται λόγος για την «οργή του Θεού». Παλαιότερα η έκφραση αυτή ερμηνευόταν κατά γράμμα. Αυτή η ερμηνεία δεν ανταποκρίνεται στο πνεύμα της Αγίας Γραφής.

Η έννοια όμως που έδωσε στη φράση αυτή η χριστιανική και ειδικότερα η ορθόδοξη θεολογία, είναι τελείως διαφορετική από εκείνη που είχε στην προχριστιανική και ιουδαϊκή θρησκευτικότητα.

Οι βασικές θέσεις της ορθόδοξης ερμηνευτικής παράδοσης στο θέμα της «οργής του Θεού» είναι περίπου οι έξης:

α) Ο Θεός είναι αναλλοίωτος και αμετάβλητος: Στον Θεό δεν υπάρχουν διακυμάνσεις και μεταβολές, αλλοιώσεις ψυχικές, διανοητικές και συναισθηματικές. Οι διακυμάνσεις αυτές χαρακτηρίζουν την μεταπτωτική σύνθεση και αλλοιωμένη ανθρώπινη φύση. Η φύση και η ουσία του Θεού είναι απλή και δεν υπάρχουν σ’ Αυτόν αντιθετικές λειτουργίες που να προκαλούν διακυμάνσεις και διαταραχές στη θεϊκή Ύπαρξη.

Η φύση του Θεού είναι μονίμως αγαθή και καλή και σε καμιά περίπτωση δεν αλλοιώνεται, δεν σκιάζεται από αρνητικές καταστάσεις μίσους, κακίας, φθόνου, εκδίκησης, οργής κλπ., όπως συμβαίνει στον άνθρωπο. Λέγει ο Μ. Αντώνιος: «Ο Θεός είναι αγαθός και απαθής και αμετάβλητος».

β) Ο άνθρωπος που απομακρύνεται από τον Θεό αυτοτιμωρείται: Οι δοκιμασίες του ανθρώπου, το φυσικό και ηθικό κακό δεν οφείλονται σε μια άμεση εχθρική και καταστρεπτική ενέργεια του Θεού, αλλά είναι συνέπειες της αποστασίας και της απομάκρυνσης του ανθρώπου από τον Θεό. Αίτιος επομένως του κακού δεν είναι ο Θεός, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος. Όταν ο άνθρωπος παραμένει στο φως του ήλιου, φωτίζεται, θερμαίνεται και νιώθει ευχάριστα.

Όσο όμως απομακρύνεται από τον ήλιο, τόσο και πιο πολύ στερείται το φως, μπαίνει πρώτα στο ημίφως και στη συνέχεια στη σκιά και το σκοτάδι και αρχίζει έτσι να υφίσταται τις φοβερές συνέπειες της έλλειψης του ήλιου (κρύο, ρίγος κ.λπ.). Όπως π.χ. οι αστροναύτες. Όσο απομακρύνονται από τον πλανήτη μας, τόσο στερούνται το οξυγόνο και το φως. Χωρίς τα διαστημικά σκάφη και χωρίς τις διαστημικές στολές, δεν θα μπορούσαν να ζήσουν στο διάστημα ούτε μια στιγμή…

Ο Θεός ως αμετάβλητος ούτε χαίρεται ούτε λυπάται. Η λύπη και η χαρά φανερώνει μεταβολή. Ο Θεός ως αγαθός δεν βλάπτει ποτέ κανένα αλλά πάντοτε μόνον ωφελεί παραμένοντας πάντοτε απαθής. Εμείς εφόσον παραμένουμε αγαθοί, μοιάζουμε με το Θεό και ενωνόμαστε μαζί του· όταν όμως γινόμαστε κακοί, χωριζόμαστε από τον Θεό.

γ) Η παιδαγωγική ενέργεια του Θεού: Ο Μ. Βασίλειος, ειδικότερα, διδάσκει ότι οι έννοιες «οργή» και «θυμός» του Θεού αναφέρονται στην παιδαγωγική ενέργεια του Θεού: «Θυμώνει ο Θεός με σκοπό να ευεργετήσει τους αμαρτωλούς. Δεν τιμωρεί για να καταστρέψει, αλλά για να οδηγήσει σε μετάνοια και επανόρθωση.

Η θεϊκή φωτιά καθαρίζει τη φωτιά της αμαρτίας που μας σπρώχνει σε ανόητες και βλαβερές επιθυμίες». Λόγω δε των ιατρικών του γνώσεων, ο Μέγας αυτός πατέρας της Εκκλησίας παρομοιάζει το «θυμό» με τη διάγνωση του γιατρού και την «οργή» με τη χειρουργική επέμβαση.

Όλα αυτά φανερώνουν ένα πράγμα: ότι ο Θεός είναι η φυσική ατμόσφαιρα ζωής για τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος ζει στην ατμόσφαιρα του Θεού, δεν έχει κανένα σχεδόν πρόβλημα. Όταν όμως ο άνθρωπος εγκαταλείπει την ατμόσφαιρα του Θεού και εισέρχεται σε άλλες «ατμόσφαιρες», τότε αρχίζει να αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα.

Η «οργή του Θεού» επομένως είναι η έλλειψη και η απουσία του Θεού που θεληματικά και ελεύθερα επιλέγει ο άνθρωπος για τη ζωή του. Το ότι όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε σε άλλη ατμόσφαιρα παρά μόνο σ’ αυτή του Θεού, μήπως είναι ένα φιλάνθρωπο μέτρο του Δημιουργού για να μη μας χάσει ποτέ; Μήπως τελικά είμαστε αιχμάλωτοι της αιώνιας αγάπης του Θεού;"

Πηγή: Από το βιβλίο «Η Αγάπη» – Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου

Πηγή μας:

http://www.pentapostagma.gr/2016/09/%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%af%ce%b6%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-2.html#ixzz4J7HcegB6

«Λαός δυσσεβής και παράνομος, ίνα τι μελετά κενά;»

Σκοτεινά  σχέδια, βασισμένα σε μηχανορραφίες ετών, προϊόντα πνευματικής σήψης με βαριά αποπνικτική δυσωδία, φαίνεται να εξυφαίνονται γύρω μας, και δεν στρέφονται μόνο κατά της πατρίδας μας, της Ελλάδας… Στόχος όλος ο Πλανήτης και επιδιωκόμενος σκοπός ή μάλλον δυσσεβής πόθος… Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

ΟΜΩΣ… μπορεί κάποιοι ανίεροι ανθρωποκτόνοι να έχουν τα σχέδιά τους, αλλά ευτυχώς έχει και ο ΘΕΟΣ τα δικά του!

Και φυσικά ο φιλάνθρωπος ΘΕΟΣ έχει και τον ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΛΟΓΟ!!!

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο προς επίρρωσιν των λεγομένων...

"Ο Σόρος υπονομεύει Ελλάδα & άλλες χώρες …ισραηλινή επίθεση!

Πολλά αμερικανικά ΜΜΕ αγνόησαν τα χιλιάδες e-mails του ιδρύματος του δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος από το δίκτυο ακτιβιστών χάκερ DCLeaks. Το Ίδρυμα Open Society Foundation (ΟSF) του Σόρος υπήρξε το όχημα μέσω του οποίου ο δισεκατομμυριούχος διέθεσε πακτωλό δολαρίων τις δύο τελευταίες δεκαετίες σε Μη Κερδοσκοπικούς Οργανισμούς στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο.

Της Caroline B. Glick

ΠΗΓΗ: The Jerusalem Post

URL: http://www.jpost.com/

Σύμφωνα με τα στοιχεία που διέρρευσαν ο Σόρος έδωσε 30 δισ. δολάρια σε ομάδες που εργάζονταν για την προεκλογική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον, καθιστάμενος ο βασικός της χρηματοδότης. Έτσι τα ΜΜΕ που στηρίζουν την Χίλαρι έθαψαν την υπόθεση.

Οι διαρροές επίσης αποκαλύπτουν πως την τελευταία δεκαετία ο Σόρος χρηματοδότησε ακραίες αριστερές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο. Ο φιλανθρωπικό πρόγραμμα του Σόρος εκτείνεται σε όλη τη Γη και σε όλα τα πεδία της πολιτικής.

Εξεταζόμενα επιφανειακά τα χρηματοδοτούμενα πρόσωπα και οι ομάδες φαίνονται άσχετα μεταξύ τους. Άλλωστε τι κοινό μπορεί να έχουν η κλιματική αλλαγή με την παράνομη μετανάστευση Αφρικανών στο Ισραήλ; Τι έχει να κάνει η οργάνωση Occupy Wall Street με την ελληνική πολιτική στο μεταναστευτικό;

Κι όμως το γεγονός είναι πως όλα τα υποστηριζόμενα από τον Σόρος προγράμματα έχουν κοινές βάσεις. Όλα έχουν ως στόχο την αποδυνάμωση των εθνικών και τοπικών αρχών των δυτικών δημοκρατιών να διατηρήσουν τους νόμους και τις αξίες τους ως έθνη ή κοινότητες.

Όλα τα προγράμματα του Σόρος έχουν στόχο να εμποδίσουν την οικονομική, ιδεολογική, πολιτική και επιστημονική ελευθερία στο όνομα της Δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της οικονομικής, φυλετικής και σεξουαλικής δικαιοσύνης.

Με άλλα λόγια στόχος τους είναι η ανατροπή των δυτικών δημοκρατιών, καθιστώντας αυτές ανίκανες να κυβερνηθούν, να διατηρήσουν την τάξη στο εσωτερικό τους, να διατηρήσουν τις μοναδικές τους ταυτότητες και αξίες. Η οργάνωση Black Lives Matter, που έχει λάβει 650.000 δολάρια από τον Σόρος, αποτελεί τυπικό παράδειγμα. Η οργάνωση αυτή προσπαθεί να υπονομεύσει την αμερικανική αστυνομία.

Η οργάνωση προβάλει την άποψη πως η αστυνομία δεν εξυπηρετεί το καλό και την εμπέδωση του νόμου και της τάξης, αλλά αποτελεί όργανο καταπίεσης των Μαύρων. Η επιβολή του νόμου στους Αφροαμερικανούς, ακόμα και αν είναι δικαιολογημένη, χαρακτηρίζεται ως ρατσιστική. Η οργάνωση θεωρείται πως ενθαρρύνει τις δολοφονίες αστυνομικών και υπονομεύει το ηθικό των αστυνομικών και κατά συνέπεια την ικανότητά τους να επιβάλουν τον νόμο.

Ο Σόρος επίσης ενισχύει την παράνομη μετανάστευση. Από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και το Ισραήλ ο Σόρος προωθεί τη μετανάστευση με σκοπό να υπονομεύσει την εθνική ταυτότητα και την δημογραφική σύνθεση των δυτικών δημοκρατιών.

Τα emails που διέρρευσαν αποδεικνύουν πως ομάδες έχουν αναμιχθεί σε εκλογικές διαδικασίες, προωθώντας την εκλογή πολιτικών που υποστηρίζουν την πολιτική των ανοικτών συνόρων για μετανάστες από τον Αραβικό κόσμο και χρηματοδοτώντας δημοσιογράφους που είναι υπέρ της μετανάστευσης.

Οι ομάδες του Σόρος ενισχύουν την παράνομη μετανάστευση σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Επιχειρούν να επηρεάσουν το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο επ’ αυτού και εργάζονται με μουσουλμανικές και άλλες οργανώσεις για να δαιμονοποιήσουν τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους που δεν θέλουν την πολιτική των ανοικτών συνόρων.

Στο Ισραήλ επίσης ο Σόρος αντιμάχεται την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει την παράνομη μετανάστευση από την Αφρική, μέσω Αιγύπτου. Στόχος του είναι να αποτρέψει τις χώρες από το να προστατεύουν τα σύνορά τους. Αν είναι ρατσιστικό για τους Έλληνες να προστατεύουν την εθνική τους ταυτότητα ζητώντας την αποτροπή εισόδου στη χώρα τους εκατομμυρίων Σύρων, τότε είναι ρατσιστικό για την Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία, την Σουηδία, τις ΗΠΑ ή την Πολωνία να υπάρχουν.

Επίσης, ο Σόρος υποστηρίζει ομάδες που αγωνίζονται για θέματα όπως οι γάμοι των ομοφυλόφιλων μέχρι την ύπαρξη δημόσιων τουαλετών για τα δύο φύλα! Όσον αφορά το Ισραήλ ο Σόρος αγωνίζεται να απονομιμοποιήσει κάθε τι στην ισραηλινή κοινωνία χαρακτηρίζοντάς το ρατσιστικό και παράνομο. Όχημα του είναι οι Παλαιστίνιοι τους οποίους χρησιμοποιεί κατά του Ισραήλ. Ο Σόρος χρηματοδοτεί μετριοπαθείς, αλλά και ακραίες αριστερές ομάδες στο Ισραήλ, οι οποίες υποστηρίζουν πως η χώρα δεν έχει καν δικαίωμα στην αυτοάμυνα."

Πηγή μας:

http://www.defence-point.gr/news/?p=159328

«Τα σημεία των καιρών»

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος

Αρχ. Αθανασίου Μυτιληναίου

"Από τους Μακαρισμούς της Αποκαλύψεως

Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και τηρούντες τα εν αυτή γεγραμμένα,  ο γαρ καιρός εγγύς (Αποκ. Α΄ 3).

Ανάμεσα στις τρομακτικές εικόνες του Προφητικού Βιβλίου της Αποκαλύψεως που είναι και το τελευταίο Βιβλίο της Καινής Διαθήκης, γραμμένο από το χέρι του Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού, όταν ήταν εξόριστος στην νήσο Πάτμο κατά την περίοδο που ο Δομετιανός είχε εξαπολύσει διωγμό κατά της Εκκλησίας, οι επτά Μακαρισμοί αποτελούν μικρές οάσεις που αναπαύουν τον πιστό αγωνιστή στην κονίστρα του κόσμου τούτου και τον παρηγορούν για τα επικείμενα δεινά που απειλούν τον αποστατημένο από το Θεό, κόσμο.

Ο Πρώτος Μακαρισμός τοποθετείται στην εισαγωγική επιγραφή του όλου Βιβλίου της Αποκαλύψεως που καλύπτει τους τρεις πρώτους στίχους.

Μπορεί κανείς να πη, ότι το Βιβλίον αυτό αρχίζει και τελειώνει με έναν ευτυχισμό.

Ευτυχίζει τον άνθρωπο εκείνον που μελετά τον λόγον του Θεού και τον εφαρμόζει μέσα στην αποστατημένη εποχή του, για να φτάση στο τέρμα που είναι η επικράτησι της Βασιλείας του Θεού και για την οποία η ψυχή εύχεται: «Ναι έρχου, Κύριε Ιησού» (Αποκ. κβ' 20).

Ο Μακαρισμός αυτός που αναφέρεται στη μελέτη και εφαρμογή του Νόμου του Θεού, μας θυμίζει έναν άλλον μακαρισμό που αντιφωνώντας ο Χριστός τον ευτυχισμό που του απέδιδε μια γυναίκα του λαού, είπε: «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. ια' 28).

Το Βιβλίον της Αποκαλύψεως είναι ένα προφητικό βιβλίο. Όταν όμως λέμε προφητικό βιβλίο, δεν εννοούμε ότι εξαγγέλλει μόνον μελλοντικά γεγονότα, άλλα όπως τα προφητικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, περιέχει θεόπνευστες παραινέσεις, έλεγχο, παρηγορία, διδασκαλία.

    

Ο σκοπός για τον οποίον εγράφη, είναι, συνεπώς:

α΄  Να ενισχύση τους πιστούς για τα επικείμενα γεγονότα μέχρι της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας.

β΄   Να συμμορφωθούν οι πιστοί με το περιεχόμενο του Βιβλίου εν όψει της Δευτέρας Παρουσίας και μελλούσης Κρίσεως.

γ΄   Να υπενθυμίση ότι «ο καιρός εγγύς».

   

Ο γαρ καιρός εγγύς

   

Για τον ερχομό του Μεσσίου στην Π. Διαθήκη, ο χρόνος ήταν αόριστος. Αντίθετα, στην Κ. Διαθήκη ο ερχομός της Β' Παρουσίας του Χριστού, είναι «εγγύς», είναι πολύ κοντά.

Ο Απ. Παύλος γράφει σχετικά: «Τούτο φημί, αδελφοί, ο καιρός συνεσταλμένος το λοιπόν εστιν» (Α΄ Κορ. ζ΄ 29), και ο Απ. Πέτρος προσθέτει: «Πάντων το τέλος ήγγικε» (Α΄ Πέτρ. δ΄ 7).

Η φράσις του Ευαγγ. Ιωάννου «ο γαρ καιρός εγγύς» που φανερώνει μιά βιασύνη, ένα λαχάνιασμα για το επερχόμενο τέλος, κάνει ώστε να νομίζη κανείς ότι ήδη ακούει τους καλπασμούς του χρόνου.

Θέλοντας ο Κύριος να αισθητοποιήση αυτό το «εγγύς», ανεφέρθη στο παράδειγμα της συκιάς που το μπουμπούκιασμα των φύλλων της πάνω στα κλαδιά της προαναγγέλει το πλησίασμα του καλοκαιριού (Ματθ. κδ΄ 32).

Πολύ φυσικό, λοιπόν, ήταν να ερωτηθή ο Κύριος από τους Μαθητάς του, για τα «σημεία» εκείνα που θα προανήγγειλαν τον δεύτερο ερχομό του. «Ειπέ ημίν, πότε ταύτα έσται και τι το σημείον της σης παρουσίας και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. κδ΄ 3).

Ποία, δηλαδή, είναι τα «σημεία των καιρών»;

Και ως προς τον χρόνο της Δευτέρας του Κυρίου παρουσίας, διατηρείται απόλυτη σιωπή.

Ο χρόνος αυτός είναι ολότελα άγνωστος και στους ανθρώπους και στους αγγέλους (Ματθ. κδ΄ 36, Πραξ. α΄ 7).

 Αντίθετα, ως προς τα «σημεία» εκείνα που θα προηγηθούν της Μεγάλης εκείνης του Κυρίου Ημέρας, ο ίδιος ο Κύριος τα διεσάφισε.

Και είναι τα εξής:

α΄   Η κήρυξις του Ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο.

«Και κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι και τότε ήξει το τέλος» (Ματθ. κδ΄ 14). Φυσικά, η εξάπλωσις του Ευαγγελίου σε μια παγκόσμια κλίμακα, δεν σημαίνει και αποδοχή του απ' όλους τους ανθρώπους. Αυτό το «εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι» υπονοεί την απιστία πολλών που θα μείνουν αναπολόγητοι κατά την κρίσι.

β΄   Η επιστροφή του Ισραήλ εις την χριστιανική πίστι.

Ο Απ. Παύλος μας αποκαλύπτει στην προς Ρωμαίους επιστολή του ότι όταν «το πλήρωμα των εθνών εισέλθη» δηλ. μετά από τον καθωρισμένο αριθμό των εθνικών που θα εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού, τότε, «πας Ισραήλ σωθήσεται» (Ρωμ. ια΄ 25-32). Ενας υπαινιγμός του Κυρίου πάνω σ' αυτό το σημείο είναι το Λουκ. ιγ΄ 36.

γ΄ Τις παραμονές της Δευτέρας Παρουσίας θα σημειωθή μεγάλη αποστασία που θα την προκαλέσουν ψευδοπροφήται που «πολλούς πλανήσουσιν» (Ματθ. κδ' 4, 5).

Το ίδιο σημειώνει και ο Απ. Παύλος, ότι δεν θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου «εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον» (Β΄ Θεσ. β΄ 3). Και ο Κύριος συμπληρώνει: «Και δια το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών» (Ματθ. κδ΄ 12).

Τις ημέρες εκείνες θα έχη πλεονάσει η αμαρτία και η ιδιοτέλεια.

δ΄   Η εμφάνισις του Αντιχρίστου.

Αυτή θα είναι το αποκορύφωμα της αποστασίας και ηθικής αθλιότητος. Μετά την αποστασία, σημειώνει ο Απ. Παύλος, θα «αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός... ου εστιν η παρουσία κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους...» (Β΄ Θεσ. β΄ 3-12).

Οι πατέρες της Εκκλησίας μας παρατηρούν τον Αντίχριστον «ως λόγιόν τινα και συνετόν σωφροσύνην τε και φιλανθρωπίαν υποκρινόμενον, άνθρωπόν τινα την φύσιν, πάσαν εν εαυτώ του διαβόλου δεχόμενον την ενέργειαν. Και ώσπερ ο Θεός και Σωτήρ ανθρωπείαν φύσιν αναλαβών την ημετέραν επραγματεύσατο σωτηρίαν, ούτω και ο σατανάς άνθρωπον εκλεξάμενος πάσαν αυτού δέξασθαι δυνάμενον την ενέργειαν δι΄αυτού πάντας εξαπατήσαι τους ανθρώπους πειράσεται»... «Ουκ αυτός τοίνυν ο διάβολος γίνεται άνθρωπος κατά την του Κυρίου ενανθρώπησιν» αλλά κατοικεί σε άνθρωπο που θα είναι εξόχως διεφθαρμένος και θα καταστή τέλειο όργανό του και θρόνος του.

Θα είναι τόση η αποστασία και η πλάνη τότε, ώστε ερωτά ο Ιεροσολύμων Κύριλλος: «Τίς άρα μακάριος ο υπέρ Χριστού μετ' ευσεβείας μαρτυρών τότε; Υπέρ γαρ πάντας μάρτυρας εγώ φημι είναι τους τότε μάρτυρας... οι μέν προ τούτου μόνοις ανθρώποις επάλαισαν, οι δε επί του Αντιχρίστου, αυτώ τω Σατανά αυτοπροσώπως πολεμήσουσι». Τελικά όμως, αυτός «ο Κύριος αναλώσει τον άνομον τω πνεύματι του στόματος αυτού» (Β΄ Θεσ. β΄ 8).

ε΄   Παγκόσμιες ακαταστασίες, διωγμοί των Χριστιανών.

Και σημειώνει ο Κύριος: «Μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων... και έσονται λιμοί και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους, πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων. Τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου...» (Ματθ. κδ΄ 6-10).

Ο πρώτος Μακαρισμός της Αποκαλύψεως μας υπενθυμίζει ότι «ο Κύριος εγγύς» και συνεπώς να μη αφιστάμεθα της μελέτης και εφαρμογής του Νόμου του Θεού. Πρέπει ακόμη να διακρίνωμε τα «σημεία των καιρών». Πρέπει να αισθανώμαστε ότι «το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται» (Β΄ Θεσ. β΄ 7) και ότι «εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν, όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν» (Α΄ Ιωάν. β΄ 18).

Κάποτε ο Κύριος επέπληξε τους Φαρισαίους που τα μεν μετεωρολογικά σημεία μπορούν να ξεχωρίζουν, τα δε σημεία των καιρών, αδυνατούν (Ματθ. κδ΄ 3, Λουκ. ιβ΄ 54-56).

Πρέπει να νιώσουμε ότι έχομε να παλαίψωμε σκληρά. Ότι λίγοι είναι εκείνοι που θα σωθούν.

Καιρός να αντιληφθούμε ότι το τέρμα του κόσμου φθάνει με καλπασμό...

Μπροστά σε όλα αυτά τα ενεστώτα και μέλλοντα γεγονότα, που αναφέρει ο λόγος του Θεού, ποιος θα έμενε αδιάφορος;"

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Πηγή μας:

http://www.impantokratoros.gr/AAA91DA7.el.aspx

Προσευχή κατά τη χαραυγή, Γέροντος Σωφρονίου‏

Ω Κύριε , αιώνιε και Δημιουργέ των πάντων ,

ο οποίος με την ανεξερεύνητη αγαθότητα Σου

με κάλεσες σε αυτήν την ζωή,

ο οποίος μου έδωσες την χάρη του Βαπτίσματος

και την σφραγίδα του αγίου Πνεύματος ,

ο οποίος με προίκισες με την επιθυμία

να αναζητήσω Εσέ,

τον μόνο αληθινό Θεό,

εισάκουσε την προσευχή μου.

Δεν έχω ζωή, φως, χαρά , ή σοφία,

Ούτε δύναμη χωρίς εσένα, ω Θεέ.

Εξαιτίας των αμαρτιών μου δεν τολμώ να υψώσω

τους οφθαλμούς μου σε Εσένα.

Αλλά Συ είπες στους μαθητές Σου:

« Καθετί που θα ζητήσετε στην προσευχή σας με πίστη,

θα το λάβετε» και

«καθετί που ζητήσετε στο όνομά μου θα γίνει».

Γι αυτό τολμώ να Σε επικαλεστώ:

Καθάρισέ με από κάθε ρύπο σωματικό και πνευματικό.

Δίδαξέ με να προσεύχομαι ορθά.

Ευλόγησε αυτήν την μέρα που χάρισες σε εμένα,

τον ανάξιο δούλο Σου.

Με την δύναμη της ευλογίας Σου, κάνε με ικανό

συνέχεια να ομιλώ και να εργάζομαι για τη δόξα Σου,

Με καθαρό πνεύμα , ταπείνωση, υπομονή, αγάπη,

ευγένεια , ειρήνη, θάρρος και σοφία,

Να αισθάνομαι πάντοτε την παρουσία Σου.

Με την άπειρη αγαθότητά Σου, ω Κύριε Θεέ

Δείξε μου τον δρόμο του θελήματός Σου,

Και δώσε ώστε να βαδίζω μπροστά Σου

Χωρίς αμαρτία.

Ω Κύριε, σε εσένα όλες οι καρδιές είναι ανοιχτές.

Συ γνωρίζεις όλα όσα έχω ανάγκη.

Συ γνωρίζεις την τυφλότητα και την άγνοια μου.

Συ γνωρίζεις την αστάθεια και την διαφθορά της ψυχής μου.

Αλλά ούτε ο πόνος και η αγωνία μου είναι κρυμμένα από Σένα.

Δέξου, σε παρακαλώ την προσευχή μου

και με το Άγιο Πνεύμα Σου, δίδαξέ με τον δρόμο

που πρέπει να πορευθώ.

Και όταν η διεστραμμένη μου θέληση με οδηγήσει σε άλλους δρόμους,

μην με αφήσεις να χαθώ,

αλλά κάνε με να επιστρέψω σε Εσένα.

Δώσε μου με την δύναμη της αγάπης Σου να κρατηθώ σταθερά στο αγαθό.

Φύλαξέ με από κάθε λόγο ή πράξη που μπορεί να καταστρέψει την ψυχή,

από κάθε επιθυμία που μπορεί να δυσαρεστήσει

και να βλάψει τον αδελφό μου.

Δίδαξέ με πως πρέπει και τι πρέπει να λέγω.

Αν είναι θέλημά Σου να μην απαντώ,

Δώσε μου πνεύμα ειρηνικής σιωπής

που να μην προκαλεί λύπη ή πόνο στον αδελφό μου.

Στήριξέ με στον δρόμο των εντολών Σου και μέχρι την τελευταία μου πνοή,

Δώσε να μην απομακρυνθώ από το φως των εντολών Σου.

Οι εντολές Σου ας γίνουν ο μόνος νόμος στην ζωή μου

Στη γη και σ΄ όλη την αιωνιότητα.

Ω Θεέ , σε παρακαλώ, ελέησέ με.

Λύτρωσέ με από τη θλίψη και την αθλιότητά μου

και μην κρύβεις από μένα τον δρόμο της σωτηρίας .

Μέσα στην μωρία μου Θεέ μου, Σου ζήτησα

πολλά πράγματα και μεγάλα. Θυμάμαι την αγένεια, την φαυλότητα

μου και την αδυναμία μου και κράζω : ελέησέ με.

Μη με απομακρύνεις από το Πρόσωπό Σου εξαιτίας

της αλαζονείας μου.

Δώσε και αύξησε σε μένα τη δύναμη

να Σε αγαπώ σύμφωνα με τις εντολές Σου,

εγώ ο χειρότερος των ανθρώπων,

με όλη μου την καρδιά,

με όλη μου την ψυχή,

με όλη μου την διάνοια,

με όλη μου την δύναμη,

και με όλη μου την ύπαρξη.

Ναι, ω Θεέ, με το άγιο Πνεύμα Σου,

Δίδαξέ με δίκαια κρίση και γνώση.

Δώσε μου την γνώση της δικής Σου αλήθειας,

πριν έλθει το τέλος μου.

Διατήρησε την ζωή μου στον κόσμο τούτο,

μέχρι να μπορέσω να σου προσφέρω άξια μετάνοια.

Μη με οδηγήσεις σε θάνατο στην μέση των ημερών μου,

ούτε ενόσω ο νους μου είναι τυφλωμένος.

Όταν όμως θελήσεις να βάλεις τέρμα στην ζωή μου,

να μου το δείξεις από πρωτύτερα για να προετοιμάσω την ψυχή μου

πριν παρουσιαστεί μπροστά Σου.

Να είσαι μαζί μου κατά την φοβερή αυτή ώρα

και να μου δωρίσεις την χαρά της σωτηρίας.

Καθάρισέ με από τις κρυφές αμαρτίες μου

και απ΄ όλη την αχαριστία που έχω μέσα μου

και δώρισέ μου καλή απολογία

μπροστά στον θρόνο της κρίσης Σου.

Ναι, ω Θεέ , με το μεγάλο Σου έλεος

και την αμέτρητη αγάπη Σου

για το ανθρώπινο γένος,

Άκουσε την προσευχή μου.

( Γέροντας Σωφρόνιος Έσσεξ )

Πηγή μας:

http://www.pentapostagma.gr/2011/12/blog-post_6859.html